ITanalyze

شهرام شریف - در حالى که مصوبه هیات دولت در زمینه هماهنگى دستگاه‌ها و وزارتخانه‌هاى مختلف طى روزهاى اخیر با مخالفت‌هاى گسترده‌اى در بخش‌خصوصى مواجه شده دبیر شوراى‌عالى فناورى اطلاعات طى بخشنامه‌اى به همه دستگاه‌هاى اجرایى نخستین دستورات خود را در این زمینه به آنها ابلاغ کرده است.
هر چند هنوز براى ارزیابى واکنش سازمان‌هاى مختلف به این دستورالعمل و ضمانت اجراى آن هنوز خیلى زود است اما به نظر مى‌رسد حرکت گام‌به‌گام حضور شوراى‌عالى فناورى اطلاعات در تصمیم‌سازى و نقاط حساس مدیریت بخش‌آى‌تى در کشور در حال شکل‌گیرى است.
دبیر شوراى‌عالى فناورى اطلاعات که همزمان معاونت آى‌تى وزارتخانه را نیز در دست دارد در بند دوم بخشنامه جدید خود خریدهاى نرم‌افزارى و سخت‌افزارى دستگاه‌هاى دولتى را تا پایان سال طبق روال گذشته معین کرده و تنها از دستگاه‌هاى دولتى خواسته میزان خرید این اقلام را در یک فرم الکترونیکى ثبت کنند.
به‌این ترتیب کار اصلى شوراى‌عالى فناورى اطلاعات و یا معاونت‌آى‌تى وزارتخانه آى‌سى‌تى در این زمینه قطعا از سال آینده شروع مى‌شود هر چند ریاضى معاون آى‌تى وزیر در این بخشنامه اعلام کرده که دستورالعمل و تعیین فرآیند صرفه‌جویى و هماهنگى با این وزارتخانه دردست بررسى و تدوین است.
گرته بردارى از تکفا
کاملا مشخص است که وزارت ارتباطات با آیین‌نامه دولت در زمینه نظارت بر اجراى خریدهاى سخت‌افزارى و نرم‌افزارى در پى کنترل سنتى خود بر حوزه فناورى اطلاعات است، این وزارتخانه پیش از این نیز به دلیل سروکار داشتن با بخش‌هاى فنى مورد نیاز خدمات ارتباطى عملا خود را صاحب همه آن چیزى مى‌دانست که به ناگهان و با توسعه ICT در کشور فراهم شده بود. این موارد از جنگ و کشمکش بر سر در اختیار داشتن مدیریت اینترنت در کشور تا بخش‌هایى مانند دولت الکترونیک، پول الکترونیکى و تجارت الکترونیکى امتداد مى‌یافت.
در این میان حدود سه سال قبل طرح تکفا توانست تا اندازه زیادى این حاکمیت را در اختیار وزارت ارتباطات قرار دهد. هر چند برخى مناسبات میان شوراى‌عالى اطلاع‌رسانى و وزارت ارتباطات عملا این دو نهاد را از هم دور کرده بود اما شوراى‌عالى اطلاع‌رسانى از نظر سازمان ادارى کاملا زیر مجموعه وزارت ارتباطات به شمار مى‌آمد و در بخش‌هاى میانى نیز ارتباطات گسترده‌اى میان این دو وجود داشته است.
تکفا در واقع توانست طى این سه سال با نزدیک شدن به مجموعه سازمان مدیریت و ایجاد هماهنگى با دستگاه‌هاى اجرایى برنامه‌هاى مورد نظر خود را در قالب طرح‌ها و برنامه‌هاى معرفى شده از سوى دستگاه‌هاى اجرایى پیش ببرد. با این حال نقش تکفا در این مسیر بیشتر تسهیل‌کننده و تشویق‌کننده بوده و فارغ از نتایج مثبت یا منفى آن حداقل دستگاه‌ها را مجبور به اجراى یک پروژه نمى‌کرد. اما همان‌گونه که پیش‌بینى مى‌شد وزارت ارتباطات قصد دارد تا با این مصوبه حتى دستورات توسعه‌اى خود در بخش آى‌سى‌تى را به دستگاه‌ها ابلاغ کند. در بند 4بخشنامه اخیر معاون آى‌تى وزارت ارتباطات خطاب به دستگاه‌هاى اجرایى آمده است: سرمایه‌گذارى در طراحى و اجراى شبکه‌هاى خارج از سازمان(درون شهرى و برون شهرى) به هر طریق به کلى ممنوع است، در صورت نیاز به ارتباطات اختصاصى درون شهرى یا برون شهرى پس از تایید طرح مربوط توسط این معاونت و با شرط خرید خدمات از شرکت‌هاى مجاز بلامانع است.
در صورت نیاز دستگاه‌ها به داشتن مجوز وزارت ارتباطات براى خریدهاى خود عملا دستگاه‌هاى اجرایى در زمینه توسعه فناورى اطلاعات باید خود را با وزارت ICT هماهنگ کنند و این نگرانى جدى وجود دارد که این کنترل صرفا به خریدهاى سخت‌افزارى و نرم‌افزارى محدود نشود.
در بند 4 این بخشنامه همچنان که اشاره شده، خرید از شرکت‌هاى مجاز بلامانع است و این همان چیزى است که بخش‌خصوصى ( یا حداقل بخش عمده اى از فعالان خصوصى) را نسبت به این مصوبه بدبین کرده است. تقسیم کردن شرکت‌ها به مجاز و غیر مجاز در واقع نه در تخصص وزارت ارتباطات است و نه این وزارتخانه اساسا فرصتى براى چنین تقسیم‌بندى دارد. هر گونه تلاش در این زمینه منجر به برهم خوردن تنظیمات بازار و بروز رانت در‌این‌زمینه مى‌شود.
طى اجراى طرح تکفا همواره منتقدان اعتقاد داشتند که بر اجراى پروژه‌ها نظارت دقیقى صورت نمى‌گیرد و همواره سازمان‌هاى دولتى بر اساس روابط پروژه هاى خود را به شرکت‌ها مى‌سپارند. در حال حاضر به نظر مى‌رسد مصوبه هیات دولت از آن سوى دیوار افتاده است به گونه‌اى که متمرکز کردن خریدها در برخى شرکت‌ها که نحوه انتخاب آنها نیز مشخص نیست، عملا مى‌تواند فعالان فناورى اطلاعات و بازار محصولات آى‌تى کشور را با این نگرانى مواجه کند که این خریدها تنها در برخى شرکت‌ها که نزدیکى به وزارت ارتباطات و یا برخى افراد و مسوولان دارند، محدود شود.
همچون طرح تکفا، مسوولان مصوبه دولت نیز از دستگاه‌هاى اجرایى خواسته‌اند تا نماینده ویژه‌اى را در این زمینه به این وزارتخانه معرفى کنند. در تکفا نیز نماینده‌اى تحت عنوان تکفا در دستگاه‌هاى اجرایى فعالیت مى‌کرد. اما شاید مهم‌ترین تقابل در این عرصه محدود شدن برنامه‌هاى از پیش تعیین شده تکفا در این تغییرات باشد. با توجه به اینکه برنامه‌هاى تکفا تا پایان سال آینده و در بودجه مشخص شده به نظر مى‌رسد با نظارت جدید وزارت ارتباطات و به خصوص با توجه به کدورت و اختلافى که میان وزارت معاون آى‌تى وزیر آى‌سى و دبیر شوراى‌عالى اطلاع‌رسانى وجود دارد عملا خریدهاى سخت‌افزارى و نرم‌افزارى براى تکفا با مشکل مواجه شود.
ساختار سازمانى
یکى از مهم‌ترین چالش‌هایى که در مسیر اجراى مصوبه دولت در زمینه هماهنگى خرید محصولات سخت‌افزارى و نرم‌افزارى با وزارت ارتباطات وجود دارد ساختار سازمانى نهادهاى اجرایى است. در واقع براى بسیارى از نهادهاى اجرایى که خود را هم عرض وزارت آى سى تى مى‌دانند، نمى‌توانند دستورات اجرایى یک مقام خارج سازمان را به سادگى بپذیرند. نتیجه این چالش مى‌تواند در نهایت به متوقف ماندن بسیارى از طرح‌ها و پروژه‌هاى سازمان‌هاى مختلف در زمینه آى تى منجر شود و یا عملا با اجراى نامناسب وضعیت نامناسبى را دنبال کند.
مصوبه دولت نیز مانند تکفا داراى نقطه ضعف نظارتى است و عملا در اجراى یک پروژه خرید تجهیزات تنها یکى از عوامل مهم محسوب مى‌شود. شاید از این منظر بهتر بود چنین شکل نظارتى به شوراى‌عالى فناورى اطلاعات سپرده مى‌شد که از نظر ساختار سازمانى و مدیریتى فراتر از ‌وزارت ارتباطات به حساب مى‌آید، البته آنچنان که مشخص است معاون آى‌تى وزارت و آى‌سى‌تى نیز تلاش مى‌کند در این زمینه گاه از عنوان دبیر شوراى‌عالى فناورى نیز بهره ببرد تا مشکلاتى از آن دست نیز کمتر نمود یابد. البته مصوبه هیات دولت مستقیما وزارت ارتباطات را مامور به اجراى این نظارت کرده و چنین اختیارى را در مجموعه وظایف شوراى‌عالى فناورى اطلاعات قرار نداده است.
و بالاخره در بخشنامه اخیر یک دستورالعمل اجرایى در یک مورد خاص نیز ابلاغ شده است و آن مقرر کردن وظیفه میزبانى سایت‌هاى دولتى روى سایت‌هاى داخلى است. چنین دستورى عملا در شرایطى صورت مى‌گیرد که هنوز هیچ دیتا سنترى به معناى واقعى در کشور به مرحله بهره‌بردارى نرسیده و حتى وزیر ارتباطات چند روز قبل از شرکت‌هاى داراى مجوز ایجاد دیتا سنتر انتقاد کرده بود که در اجراى پروژه‌هاى دیتا سنتر جدى نیستند.
به این ترتیب به نظر مى‌رسد حتى اجبار دستگاه‌هاى دولتى به انتقال سایت‌هاى خود به داخل کشور آن هم زمانى که هنوز زیرساخت‌هاى لازم به‌وجود نیامده و حتى قیمت تمام شده‌‌ هاست کردن سایت‌ها در داخل کشور چند برابر خارج کشور محسوب مى‌شود، عملا برخلاف روح مصوبه دولت در زمینه صرفه‌جویى و کاهش هزینه‌ها محسوب مى‌شود.

منبع: دنیای اقتصاد

کمیسیون نرم افزار سازمان نظام صنفی رایانه ای استان تهران نسبت به تعویق بدهی شرکت ها و موسسات دولتی و عدم ارجاع کار به بخش خصوصی اظهارنگرانی کرد.

به گزارش روابط عمومی سازمان نظام صنفی رایانه ای، جلسه اخیر کمیسیون نرم افزار این سازمان به علت ارجاع حجم انبوهی از مشکلات و مسایل شرکتها در خصوص مواردی چون تعویق طولانی بدهی شرکتهای دولتی و عدم اعلام برخی از مناقصات دولتی به بخش خصوصی، به شکل اضطراری از دستور عادی جلسه خارج شد.

مهندس خوانساری ابیانه، رییس کمیسیون نرم افزار سازمان نظام صنفی رایانه ای با اشاره به مراجعه شرکتهای متعدد جهت یافتن راهکاری برای حل مشکلات و اظهارنگرانی در خصوص آینده کاری و حرفه ای این شرکتها گفت : طی روزهای گذشته مکاتبات و تماس های متعددی از سوی شرکتها با کمیسیون نرم افزار و سازمان نظام صنفی رایانه ای صورت گرفت و این موضوع نشان می دهد که شرکتهای IT و به ویژه شرکتهای نرم افزاری در وضعیت مطلوبی به سر نمی برند.

اعضای کمیسیون نرم افزار با اظهار نگرانی از وضع موجود خواستار خارج شدن از دستور عادی جلسه و بررسی مشکلات شرکتها توسط این کمیسیون شدند که در نتیجه کمیسیون با دستور اضطراری بکار خود ادامه داد.

خوانساری ابیانه در ادامه به دسته بندی مشکلات موجود شرکت های نرم افزاری پرداخت و گفت : این مشکلات را در سه سطح مختلف می توان رده بندی کرد. بخش اول مربوط به مطالبات لاوصول شرکت های نرم افزاری بر اثر تعویق طولانی پرداخت بدهی شرکتهای دولتی می باشد.

وی گفت : در این مورد سازمان از شرکتها درخواست نموده تا میزان طلب خود از شرکتهای دولتی را به سازمان اعلام کنند تا نسبت به بررسی و تشریح آن اقدامات لازم به عمل آید. این آمارگیری از شرکت ها ادامه دارد.

در ادامه جلسه اعضای حاضر وجود مشکلات و نواقص زیاد در مناقصات دولتی را از دیگر مسایل موجود در این حوزه (بخش دوم) مطرح کردند. یکی از اعضا در این خصوص گفت : در حال حاضر برخی از مناقصات دولتی به استناد راه های مختلفی دچار مشکل شده و باطل می شوند که باید راهکارهای قانونی جلوگیری از روش های ابطال بی دلیل مناقصات گرفته شود.

یکی دیگر از اعضای کمیسیون نرم افزار سازمان نظام صنفی رایانه ای به بی نتیجه ماندن بسیاری از مناقصات به دلایل نامعلوم اشاره کرد و افزود : ما طرح ها و پروژه های متعددی را به بخش های دولتی ارایه کرده و در مناقصات زیادی نیز شرکت کرده ایم وبرای ارایه راه حل های جامع علمی و عملی هزینه زیادی را برای شناخت و تهیه راه حل متحمل شده ایم، ولی تاکنون به هیچ یک از این موارد پاسخ روشن و دقیقی داده نشده است.

به همین منظور شرکت ها خواستار اجرایی شدن طرح مستند سازی مناقصات (ماده 23 قانون مناقصات) و ایجاد سایت جامع مناقصه گذاری کشور جهت شفاف سازی فضای موجود شدند.

مهندس خوانساری ابیانه مشکل سوم و عمده شرکت های خصوصی را که منجر به بروز مسایل و نگرانی زیادی نیز در میان بخش خصوصی شده است را عدم اعلام کار و برخی مناقصات به بخش خصوصی اعلام کرد و گفت : در حال حاضر شرکتهای زیادی به علت عدم ارجاع کار و مناقصات دچار مشکلات جدی شدند.

در ادامه اعضای حاضر مسایلی همچون رکود بازار به علت جابجایی ها در دولت، عدم جذب کامل بودجه، فقدان شفافیت در مناقصات و وجود روش های متعدد جهت ابطال مناقصات را از دیگر مشکلات موجود بر سر راه شرکت های خصوصی عنوان کردند که این مساله شرکتها را در شرایط سختی قرار داده است.

در بخش دیگری از جلسه مهندس خوانساری ابیانه به عدم ارایه مسایل و مشکلات برخی از شرکتهای خصوصی به سازمان نظام صنفی اشاره کرد و گفت : با توجه به اینکه حدود 80 درصد طرح ها و کار قابل ارجاع در دست موسسات دولتی قرار دارد، شرکت های خصوصی به علت نگرانی از عدم ارجاع مجدد کار به آنها حاضر به طرح و تشریح مسایل و مشکلات خود نیستند و ادامه این وضعیت به هیچ وجه به نفع بخش خصوصی نیست.

در پایان جلسه نیز اعضا ضمن تاکید بر توجه ویژه دولت به مشکلات موجود و یافتن راه کاری جهت رفع آنها، خواستار افزایش تعامل دولت با بخش خصوصی، برگزاری نشست های مشترک و تلاش سازمان نظام صنفی رایانه ای جهت رفع مشکلات و موانع موجود شدند.

نرگس جودکی - با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال، بخش قابل توجهی از شرکت‌های فعال در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات به اضطراب و دستپاچگی دچار شده و باناامیدی چشم به دست سازمان‌های دولتی دارند که پرداخت بدهی‌شان را تاکنون به تعویق انداخته‌اند.

اما همزمان با تغییرات مدیریتی در دولت، انجام بسیاری از پروژه‌ها متوقف یا کند شده است. شرکت‌ها نیز با وجود داشتن طلب از سازمان‌ها در سکوت و رخوت فرورفته و به علت ترس از عدم واگذاری پروژه‌های جدید- که حیاتشان به آن وابسته است- از گفتن گلایه‌‌ها دم فروبسته‌اند.

طی ماه‌های اخیر و رکود در برگزاری پروژه‌ها و گاه حتی عدم اعلام برخی از پروژه‌ها این سکوت تشدید شده و اکنون شرکت‌های خصوصی راهی برای برون‌رفت از این مارپیچ تو در تو ندارند.

براساس شنیده‌ها شرکت‌های IT بخش خصوصی و به ویژه نرم‌افزار، مبلغی در حدود هفت میلیارد تومان از سازمان‌های بخش خصوصی طلب دارند اما میزان دقیق طلب و نام نهاد مربوطه هیچ‌گاه به شکل علنی مطرح نمی‌شود و تنها علت این نگرانی نیز همان عدم ارجاع مجدد کار از سوی بخش دولتی است. به اعتقاد کارشناسان، قریب به 80 درصد بازار فعال IT در دست بخش دولتی است و بخش خصوصی برای دریافت کار و پروژه از طرف دولت ناچار به پذیرش شرایطی چون تعویق‌های طولانی در پرداخت است. این در حالی است که برخی از شرکت‌های طلبکار با مراجعه به سازمان نظام صنفی رایانه‌ای خواستار حل شدن این مشکل از طرف نقطه تعامل دولت و بخش خصوصی هستند.

نایب رییس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای نیز از جمع‌آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آمار خبر می‌دهد.

وی این پیشامدها را نتیجه ساختار اشتباه درون سازمانی می‌داند و معتقد است شرکت‌ها به این دلیل نمی‌توانند نام کارفرما را اعلام کنند و با احتیاط بیشتری اقدام می‌کنند.

وی امیدوار است ظرف 45 روز آینده دولت روزهای پرکاری را در پیش داشته باشد و با تثبیت افراد جدید در جایگاه مدیریت‌ها، فضا برای انجام مناقصه‌ها و واگذاری پروژه‌ها مهیا شود. با این تفاسیر باید دید آیا در این یک ماه، تغییر قابل توجهی در این روند بی‌گفت‌وگو اتفاق خواهد افتاد؟ و بالاخره اینکه آیا مشکل قدیمی تعویق طولانی در پرداخت بدهی شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی یک بار برای همیشه و به شکل ریشه‌ای حل خواهد شد.

مرجان ربانی: تشکیل نهادهای خصوصی مختلف در حوزه فناوری اطلاعات با توجه به مشکلات و کشمکش‌هایی که میان آنها وجود دارد از معضلات اصلی به وجود آمده در حوزه IT است که موجب سردرگمی فعالان این صنف نیز شده است، این در حالی است که تاکنون تعدد متولیان IT در بخش دولتی دیده می‌شد، اما اخیرا با مجوزهای صادر شده از سوی نهادهای قانونی مدعیان سرپرستی امور IT در بخش خصوصی نیز افزایش پیدا کرده است.
در این میان هر یک از نهادهای خصوصی متولی با تکیه بر مجوز قانونی کسب کرده برای به دست گرفتن امور صنف IT معتقدند دیگر نهادهای تشکیل شده صلاحیت فعالیت را ندارند و دیگران در حال موازی‌کاری با آنها هستند.
به گفته شرکت‌های فعال در حوزه فناوری اطلاعات تعدد این اصناف و اتحادیه‌ها موجب شده تا برخی شرکت‌ها مجبور به عضویت در اکثر این نهادها و پرداخت حق عضویت‌های مختلف شوند.
نظام صنفی رایانه‌ای: ما کار خود را ادامه می‌دهیم
اوایل سال جاری با حکم رییس‌جمهور طبق قانون پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور آغاز به کار کرد تا در تمامی امور صنف رایانه به نظم‌دهی و سامان‌دهی بپردازد، در حالی که انجمن صنفی کارفرمایان شبکه‌های اینترنتی با دریافت مجوز از وزارت ICT، سندیکای تولیدکنندگان رایانه با تعامل با وزارت بازرگانی، مجمع ناشران الکترونیک و اتحادیه صادرکنندگان نرم‌افزار، هر یک در بخشی از امور این صنف به فعالیت و تولی‌گری می‌پرداختند و پس از تشکیل این سازمان نیز به دلیل به رسمیت نشاختن انتخابات این سازمان و فرمایشی خواندن انتخاب اعضای آن به فعالیت با تکیه بر مجوز قانونی خود ادامه داده و حاضر به عضویت در این سازمان نشدند.
به گفته غلامرضا فخری، عضو هیات مدیره نظام صنفی رایانه‌ای تهران مخالفان این سازمان باید مطیع اکثریت باشند و این سازمان با رای صنف تشکیل شده است و تنها نقطه تعامل بخش خصوصی و دولت برشمرده می‌شود.
وی معتقد است، انجمن‌ها و اتحادیه‌های دیگر می‌توانند فعالیت خود را در داخل این سازمان ادامه دهند، تا صنف رایانه یکپارچه شود.
فخری با اشاره به اینکه ما کار خود را در سازمان ادامه می‌دهیم، گفت: به‌رغم وجود این مسائل سازمان علاقه‌مند به حذف دیگران نیست و معتقدیم در درازمدت انجمن‌ها و اتحادیه‌های فعال در این حوزه به این نتیجه خواهند رسید، که فعالیت‌های جدا از سازمان نظام صنفی را متوقف کنند.
تعدد متولیان IT موجب تضعیف بخش خصوصی
علی شمیرانی روزنامه نگار حوزه فناوری اطلاعات نیز در این زمینه معتقد است: افزایش نهادهای خصوصی متولی IT موجب ضعیف شدن بخش خصوصی و عدم یکپارچگی این صنف می‌شود.
وی این تعدد را به نفع دولت دانسته و می‌گوید: از بعد تعاملات با دولت نیز تعداد این نهادها به ضرر بخش خصوصی شده زیرا موجب از دست رفتن منافع صنف می‌شود.
شمیرانی تصریح کرد: وجود چندین نهاد و اتحادیه در حوزه آی‌تی‌ موجب می‌شود تا دولت در صورت عدم تعامل با یک نهاد خصوصی به سوی نهادی دیگر رفته و طبق شرایط مطلوب برای خود عمل کند که این مساله موجب ارزان‌فروشی و از میان رفتن منافع اعضای صنف می‌شود.
وی انتقاد اصلی را در این زمینه متوجه دولت دانست و افزود: تمامی این نهادها با مجوز دولت تشکیل شده‌‌اند در حالی که اختیارات پراکنده دولت در ایجاد نهادهای جدید به زیان‌بخش خصوصی و دولت است.
وی با اشاره به لزوم اعلام هدف دولت از ارائه مجوزهای مختلف برای تشکیل نهادها و اتحادیه‌ها در صنف آی‌تی گفت: این مشکل باید در سطح عالی اجرایی کشور پیگیری شود و از سویی نیز مجلس می‌تواند در خصوص اختیارات بخش دولتی در خصوص ارائه مجوزهای مختلف در حوزه تولی‌گری بخش خصوصی بررسی و رسیدگی کرده تا از وجود نهادهای خصوصی موازی در این حوزه و فرسایش توان صنف آی‌تی جلوگیری شود.
متولیان دولتی

بحث و مجادله در زمینه متولی‌گری پیش از این در بخش دولتی وجود داشت.
فضای فناوری اطلاعات و ارتباطات طی سال‌های اخیر شاهد کشمکش‌ها و جنگ و گریز برای در اختیارگیری قدرت فناوری اطلاعات از سوی نهادهای دولتی بوده‌اند. به عنوان مثال درحوزه اینترنت وزارتخانه‌های ICT، بازرگانی، ارشاد و چندین نهاد و سازمان دیگر همواره طی سال‌های اخیر، خود را در زمینه در اختیار داشتن کنترل اینترنت، خود را متولی می‌دانستند. شاید بخشی از عقب‌ماندگی‌های زیرساختی در این بخش ناشی از بروز چنین اختلافاتی از مشخص نبودن متولی اصلی یک موضوع ناشی شده باشد. بر این اساس به نظر می‌رسد مشکلات مربوط به متولی‌گری بخش خصوصی آی‌تی نیز در آینده مشکلات و محدودیت‌های زیادی نصیب این صنف نوپا کند وعملا روند رشد در این عرصه را با کندی مواجه سازد.

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد

علی شمیرانی - ایران همواره در شرایط خاص بین‌المللی به سر برده و می‌برد. از این رو انواع تغییرات نوین در عرصه جهانی به ویژه در بخش‌های تکنولوژیک و فناوری‌های پیشرفته با نوعی نگاه توأم با تبعیض به شکلی ناقص و همراه با تهدید و نگرانی در اختیار ایرانی‌ها قرار می‌گیرد. البته گاه نیز صدور برخی از خدمات وفناوری‌های نوین به ایران تحت تحریم کامل قرار می‌گیرند.

در اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعات که سال گذشته (میلادی) در کشور تونس برگزار شد، دنیا بر اصل آزادی جریان اطلاعات و دسترسی همگانی و بدون تبعیض به اطلاعات تأکید کرد. در این میان اینترنت و دسترسی به اطلاعات موجود در آن نیز از مظاهر بارز دسترسی به اطلاعات به شمار می‌رود.

در حال حاضر 13 روت‌سرور (ریشه‌های اصلی) اینترنت در دنیا وجود دارد که کار گردش اطلاعات در اینترنت و به تعبیر دیگر حیات اینترنت را کنترل می‌کنند. این در حالی است که از این 13 روت‌سرور، 11‌تای آنها در کشور آمریکا قرار داشته و دو روت‌سرور دیگر نیز در کانادا و اروپا قرار دارد.

از این رو تقریباً کنترل اینترنت در دست شرکت‌های آمریکایی قرار دارد و از آنجا که ایران از سوی آمریکا در شرایط تحریم قرار دارد میزبانان آمریکایی هر از چندگاهی سایت‌های اینترنتی ایرانی‌ها را مسدود کرده و مانع ادامه فعالیت آنها می‌شوند.

این موضوع نیز زیان‌های اقتصادی و اجتماعی پنهان و پیدای زیادی را برای کاربران ایرانی به بار آورده و می‌آورد. اگرچه آمریکایی‌ها به شکل آشکارا و برخلاف توافقات جهانی حقوق کاربران ایرانی را نقض می‌کنند.

از این رو و از حدود یک‌سال گذشته و با صدور مجوز مراکز داده اینترنتی (IDC) از سوی سازمان تنظیم مقررات وزارت ICT به سه شرکت خصوصی کار ایجاد هاستینگ (میزبانی سایت‌های اینترنتی) ملی آغاز شد اما اکنون که حدود یک‌سال از آغاز این فعالیت مهم می‌گذرد هنوز شاهد خروجی مشخصی در این عرصه نیستیم و براساس آخرین اطلاعات ظاهراً شرکت‌های که قرار بود ما را در این عرصه به استقلال اینترنتی و کاهش تهدیدهای خارجی (البته به شکل نسبی) برسانند در حال حاضر به حدود 300 شرکت و مؤسسه خصوصی و دولتی خدمات می‌دهند.

این در حالی است که هنوز از میزان کیفیت و بازدهی این مراکز اطلاع درستی در دست نیست و از سوی دیگر هزینه‌های ارایه شده توسط بخش خصوصی بسیار گران‌تر از هزینه شرکت‌های خارجی است.

بخش خصوصی معتقد است که این تجارت بسیار دیربازده بوده و دولت باید از این مراکز حمایت مالی کند. این در حالی است که دولتی‌ها نیز واکنش مناسبی به این مهم نشان نداده و تنها به اظهارنظر صرف و تکراری درخصوص فواید ایجاد مراکز دیتاسنتر در کشور می‌پردازند و بالاخره اینکه تمام این مسایل، مشکلات و اظهارات در مقطعی انجام می‌شود که باید شاهد خروجی‌های این پروژه ملی باشیم.

علی شمیرانی– ظاهراً بخش های مختلفی از دولت امکان ارایه مجوز به نهاد ها، انجمن ها، تشکل ها، اتحادیه ها، سندیکاها و سازمان های بخش خصوصی را دارند.

بر این اساس وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزارت بازرگانی، اتاق بازرگانی، وزارت کشور و درنهایت (البته به شکل غیر مستقیم) مجلس شورای اسلامی نیز اختیار دادن مجوز قانونی به نهاد ها، انجمن ها، تشکل ها، اتحادیه ها، سندیکاها و سازمان های بخش خصوصی را دارند و این یعنی ...

امروز شاید بیشترین نهاد را در حوزه ICT بخش خصوصی داشته باشیم، البته اگر این نهاد سازی ها از امروز متوقف بماند.به تعبیری شاید امسال را بتوان سال شکوفایی انواع و اقسام نهادهای بخش خصوصی نامید! واما در این میان ذکر چند نکته ضروری است.

ابتدا مروری داشته باشیم به عناوین نهادهای فعال و غیر فعال بخش خصوصی در زمینه ICT . (البته این اسامی به ترتیب خاصی نیست) اتحادیه ماشین های اداری، رایانه و...، انجمن شرکت های انفورماتیک، انجمن(یا اتحادیه) شرکت های اینترنتی،سندیکای تولیدکنندگان IT ، مجمع ناشران الکترونیک، اتحادیه صادرکنندگان نرم افزار، کنسرسیوم توسعه صادرات نرم افزار، انجمن آموزشگاه های رایانه ای، انجمن فروشندگان سیم کارت،تلفن همراه و ...، سازمان نظام صنفی رایانه ای، اتحادیه مخابرات(جدیدالتاسیس)، مجمع تشکل های ICT و سندیکای صنعت مخابرات.

جمع این نهادها ما را به عدد جالب 13 می رساند.(البته اگر نام نهادی جا نیافتاده باشد!) همه این بخش ها آمده اند تا وضعیت بازار ICT را به شکلی سر و سامان دهند. اگرچه برخی فقط ادعای این کار را دارند و مروری به سوابق ایشان نشان می دهد که از برخی از این نهادها چیزی جز حرف بیرون نمی آید. لیکن موضوع بحث این نیست.

وقتی به اسامی و شرح وظایف این نهادها هم نگاه می کنید، متوجه می شوید که ما در کشور از برخی نهادها 2 تا 3 تا داریم. این موضوع مشکلات بسیار متعددی برای شرکت ها و فروشگاه های بخش خصوصی به بار آورده است. برای نمونه این روزها شرکت ها گاهاً برای عضویت در این نهادها سرگردان شده و برخی نیز به پرداخت انواع و اقسام حق عضویت به نهادهای مختلف معترض هستند.

از سوی دیگر دولتی ها نیز این انتخاب را پیدا کرده اند که با هر بخشی که خود مایل بوده و راحت تر هستند وارد بحث و گفت و گو شوند که صد البته تعدد این نهادها در بخش خصوصی در بلند مدت به زیان این بخش تمام شده و اتحاد، ساماندهی و قدرت چانه زنی آنها در برابر دولت را کاهش می دهد.(اگرچه بررسی مشکلات و هزینه های پیدا و پنهان بخش خصوصی از این بابت نیز موضوعی است قابل توجه و گسترده که در جای خود باید مورد بررسی قرار گیرد.)

لیکن موضوع اینجاست که دولت و به ویژه مجلس شورای اسلامی می بایست هر چه سریع تر وارد گود شده و تکلیف این تعدد نهاد ها در بخش خصوصی را روشن کنند.

از سوی دیگر دولت و مجلس باید به پاسخ این پرسش ها نیز برسند که آیا با این رویه وقت آن فرا نرسیده فکری برای جلوگیری از نهاد سازی دولتی ها در بخش خصوصی بکنند؟ اصولاً این نهادهای موازی در بخش خصوصی با توجه به چه مستندات و نیازهایی شکل می گیرند؟ آیا دولت از طریق ایجاد نهادهای موازی قصد بالا بردن حق انتخاب خود در مذاکره و گفت و گو با بخش خصوصی را دارد تا از این طریق به نتایج دلخواه خود برسد؟ آیا این اقدامات منجر به ضعیف شدن هر چه بیشتر بخش خصوصی نخواهد شد؟ آیا این اقدامات یعنی اجازه شکل گیری نهاد های مختلف خصوصی بدون توجه به نیازها و ضرورت ها منجر به راندن بخش خصوصی به حاشیه و درگیری های درون صنفی نمی شود؟آیا اصولاً دستگاه های دولتی که اختیار دادن مجوز به بخش خصوصی را دارند، با یکدیگر هماهنگ هستند؟

و بالاخره این که آیا با وجود تمام این مشکلات وقت آن فرا نرسیده است که تنها یک نهاد دولتی متولی نظارت، ساماندهی و صدور انواع مجوز فعالیت به بخش خصوصی شود؟

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به صدور سه مجوز برای ایجاد مراکز دیتاسنتر توسط بخش خصوصی، از منفعل ماندن و عدم تلاش این بخش برای ایجاد این مراکز در کشور انتقاد کرد.

محمد سلیمانی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، افزود: ایجاد مراکز دیتاسنتر برای ارایه خدمات به سایتهای ایرانی برای رهایی از تهدید کشورهای خارجی تصویب شده است.

یه گزارش فارس، بسیاری از سایتهای ایرانی که از طریق سرورهای خارجی چون آمریکایی خدمات دریافت می‌کنند با قطع همکاری و پاک شدن تمامی اطلاعات خود مواجه شده‌اند.

وی ادامه داد: بر همین اساس مجوز ایجاد سه مرکز دیتاسنتر به بخش خصوصی داده شده است.

سلیمانی با بیان اینکه ایجاد این مراکز نیازمند سرمایه بسیاری است، اظهار داشت: وزارت ارتباطات نمی‌تواند به تنهایی این سرمایه را تامین کند و بانک‌ها نیز باید در این رابطه فعال باشند.

وزیر اتباطات و فناوری اطلاعات توضیح داد: این وزارتخانه تا حدودی می‌تواند از طریق ارایه و پرداخت وام به بخش خصوصی کمک کند. ولی این وام‌ها نیز پاسخگوی ایجاد مراکز دیتاسنتر در کشور نیست.

وی با انتقاد از عدم تمایل و رغبت شرکتهایی که مجوز ایجاد دیتاسنتر را دریافت کرده‌اند برای فعالیت در این زمینه گفت: ما از این شرکتها راضی نیستیم و از خود تلاش زیادی نشان نمی‌دهند.

بی بی سی – پایگاه اطلاع رسانی ایندین تلویزیون با اعلام خبر فیلتر شدن بخش فارسی سایت بی بی سی نوشت این سایت بنا به درخواست مقامات دولت ایران فیلتر شده است. این سایت هندی در ادامه به نقل از مسوولان بی بی سی می نویسد:

آمار ترافیک سایت در طول سه روز گذشته نشان می دهد که تعداد بازدید کنندگان ما در ایران به شدت کاهش یافته است.

نایجل چامپمن، مدیر بخش جهانی بی بی سی می گوید: «سایت فارسی بی بی سی یکی از منابع اصلی خبری برای ایرانیان است و بیشترین تاثیر را در بین سایت های و یا حتی روزنامه های فارسی دارد. ما از این اقدام نگرانیم که چنین اقدامی تعداد بسیار زیادی از ایرانیان را از دسترسی به یک منبع خبری محروم کرده است.

ما از مقامات ایران خواهیم خواست تا دوباره امکان دسترسی به این سایت را برای اکثر ایرانیان برقرار کنند.»

مسوول بخش جهانی بی بی سی با اشاره به اینکه اشتیاق ایرانیان برای دریافت اطلاعات پیرامون آنچه در ایران و خارج از آن می گذرد هرگز به این اندازه نبوده است افزود: «آنلاین بودن بخش مهمی از زندگی مدرن در ایران است. کشور ایران از نظر نسبت جمعیت وبلاگ نویسی آن به کل جمعیت در جهان پیشرو است. مردم بسیاری از ایران با ما تماس گرفته اند و اعلام کرده اند که به نظر آنها کیفیت اطلاعات و مباحث به دنبال این اقدام بسیار پایین تر خواهد بود.»

گفته می شود از هفت میلیون کاربر اینترنتی در ایران یک سوم آنها از سایت بی بی سی فارسی دیدن می کنند بطوریکه صفحات این سایت در هر ماه نزدیک به 30 میلیون بار کلیک می خورد. سایت بی بی سی فارسی از سال 2001 فعالیت خود را آغاز کرد.
مترجم : سیدحسین غضنفری (سایت آفتاب)

امیر مسعود رادی* - ارسال پیام های تبریک و تسلیت برای دوستان و آشنایان به مناسبت های مختلف از جمله کاربرد های سرویس پیام کوتاه تلفن همراه است ، این در حالی است که این روز ها ، از SMS علاوه بر ارسال پیام های کوتاه و ضروری با حد اقل هزینه ، استفاده های دیگری نیز به عمل می آید که به نمونه هایی از آن اشاره می شود :

• مطلع شدن از آخرین وضعیت آب و هوا ، پرواز هواپیما ها ، وضعیت ترافیک ، موجودی حساب ها ، به عنوان خدمات ارزش افزوده .

• امروزه در مکاتبات از راه دور، SMS جایگزین مناسبی برای e- mail شده است و به همین دلیل فرد بدون نیاز به امکاناتی نظیر رایانه ، خط تلفن ثابت ، مودم ، account internet ، نرم افزار و سخت افزار های لازم بدون در نظز گرفتن زمان و مکان ، پیام خود را کاملا محرمانه و سریع برای فرد مورد نظر ارسال و رسید دریافت می کند .

• استفاده از SMS به عنوان رسانه در امور اطلاع رسانی (ارسال انبوه ).

• استفاده از SMS در امور تبلیغاتی.

• استفاده از SMS در امور تجاری .

• دعوت از اشخاص برای شرکت در سمینار ها، همایش ها ، جشن ها و نمایشگاه ها ، با ذکر مکان و زمان دقیق برگزاری مراسم به طور رسمی با اطمینان از دریافت پیام توسط گزارش دریافتی .

• امتیاز ارسال و دریافت دقیق و صحیح اطلاعات به خصوص در زمینه اعداد و ارقام نسبت به تلفن شنیداری .

• امکان ضبط و نگهداری پیام ها در آرشیو ، در صورتیکه در حوزه VOICE چنین امکانی وجود ندارد .

• ارسال مطالب زیبا و خواندنی و تاثیر گذار و ماندنی برای دوستان .

• ارسال خودکار پیام تبریک روز تولد و مناسبت های مختلف برای دوستان به طور برنامه ریزی شده ، در روز و ساعت مشخص .

• مطلع شدن دانشجویان و دانش آموزان از وضعیت تحصیلی خود و هم چنین آگاهی یافتن آنان از آخرین اطلاعیه هاو بخشنامه های آموزشی در خصوص نحوه و تاریخ ثبت نام و امتحانات این در حالی است که ، به دلیل استفاده از SMS به منظور تقلب در سر جلسه امتحان ، در خیلی از کشور ها از جمله ژاپن استفاده از تلفن همراه در سر جلسات امتحان ممنوع شده است .

• دریافت و ارسال SMS از طریق رایانه توسط نرم افزار Net SMS ( اولین engine هوشمند پیام کوتاه تمام ایرانی) به منظور انجام مراسلات اداری ، کنترل ، نظارت و نگهداری خط تولید کارخانه ها از طریق ارسال پیام هشدار به مسوولان .

• نجات جان مصدومین در حوادث به کمک SMS .

• ارسال گزارش های تخلفات رانندگی توسط SMS به پلیس قابل پیگیری است .

• مشترکین قبل از قطع تلفن خود از طریق SMS مطلع می شوند .

• با SMS دار شدن صندوق های شخصی پست استان تهران ، ورود مرسولات جدید پستی به صاحبان صندوق اطلاع داده می شود .

• ارائه خدمات بانکی از طریق SMS .
علاوه بر موارد یاد شده ، استفاده از SMS ، در زمینه های دیگری نیز تاثیر گذار می باشد . ضمن آنکه این سرویس امکان برقراری ارتباط آسان ، سریع ، مطمئن و ایمن را برای مشترکین فراهم می سازد :

• با گسترش استفاده ازSMS فرهنگ شفاهی تا حدود زیادی جای خودرا بامستندات نوشتاری تعویض نموده و در نتیجه به مرور زبان ادبیات جای خودرا بازبان محاوره عوض کرده است . و در نتیجه مشترکین را با تایپ حروف بیشتر آشنا نموده و به دنبال آن بر مهارت های آنان در این زمینه افزوده است .

• و این در حالی است ، که در این روز ها ، ارسال لطیفه و یاجوک های اغلب غیر ارزشی وتکثیر آن برای دیگران از طریق SMS ، بسیار رواج پیدا کرده است که به طور نا خواسته درامد خوبی را نصیب شرکت مخابرات کرده است .

• آنچه مسلم است استفاده از این سرویس ،کاهش ترافیک شبکه تلفن همراه را در بر داشته و در نتیجه رضایت مندی مشترکین را علی رغم مشکلات موجود افزایش داده است.
در هر حال استفاده از فناوری های جدید در هر دوره علی رغم جذابیت ها و راهگشایی های بسیار مشکلاتی را برای جامعه به وجود می آورد که متولیان امر را اغلب با چالش هایی رو برو می سازد که برنامه ریزی آموزشی و فرهنگی در این زمینه می تواند راهگشا باشد .
گفتنی است ، بخش اول این مقاله با عنوان « نگاهی به مزایا و معایب به کار گیری SMS در ایران » در صفحه 18روزنامه ابرار اقتصادی مورخ 25/5/84 به چاپ رسیده است که به دلیل اهمیت موضوع ، قسمت دوم و تکمیلی آنرا با هم خواندیم .
* کارشناس و مسوول ارتباط با رسانه های گروهی شرکت مخابرات ایران

علی شمیرانی- محمدعلی پورخصالیان - در اتاق انتظار دفتر دکتر فردیس، رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی وزارت ICT، هم چنان که از نام اتاق پیداست، به انتظار نشسته ایم. معمولا این انتظارهای یک ربع تا نیم ساعتی در دفتر مسئولین، برای خبرنگاران عادی است. وقتی دلیل این تاخیر را از خانم یاسریان منشی دکتر فردیس که در زمان ریاست مهندس داوری نژاد هم سمت منشی را داشت جویا می شویم به ما می گوید: همین الان چند مهمان برای دکتر آمد. وقت دکتر خیلی پر است و دلیل آن فرق دکتر فردیس با آقای داوری نژاد در پذیرفتن مراجعان است. می پرسیم چه فرقی؟ می گوید: در اتاق دکتر فردیس به روی همه باز است، ایشان هیچ محدودیتی برای مراجعان قایل نیستند و هر کسی می تواند با دکتر تقاضای ملاقات کند. ولی وقتی آقای داوری نژاد ریاست سازمان را به عهده داشت، فقط کسانی را که می خواست، حضوری می پذیرفت. برای همین وقت دکتر فردیس خیلی فشرده است، چون ملاقات های زیادی با مراجعان دارد.

بعد از 15 دقیقه در اتاق دکتر فردیس باز شد و ایشان برای بدرقه مهمان هایش که از اعضای انجمن ISP ها بودند بیرون آمد.

بعد از سلام و احوالپرسی و در حالی که دکتر به دلیل کمر درد دست به کمر راه می رفت دور یک میز نشستیم و گفتگو را به دلیل صرفه جویی در زمان و قرار بعدی دکتر فردیس بی مقدمه شروع کردیم. او به نظر خسته می رسید و کارتابل بزرگی را نشان می دهد که باید با خود به خانه برده و بقیه کارها را انجام دهد.

دکتر فردیس مرد بی آلایشی است و کمتر جواب های سیاسی (دوگانه) می دهد ولی او نیز با تمام متانت و خوش رویی روش های منحصر به فرد خود را برای پاسخ ندادن به برخی از پرسش ها دارد. برای مثال وقتی نمی خواهد پاسخ شفافی یک پرسش را بدهد به شکلی تاریخی به موضوع می پردازد تا به این ترتیب اندکی جهت پرسش و مصاحبه را عوض کرده و در دست خود بگیرد ولی با این وجود او مصاحبه شونده صادقی است.

• اگر اجازه بدهید خیلی بی مقدمه برویم سر اصل موضوع مورد بحث، یعنی قرارداد اپراتور دوم.

- خواهش می کنم.

آیا قانون اجازه موافقت نامه پروانه شبکه خدمات و ارتباطات سیار تغییراتی داشته؟ یعنی همان است که زمان ترک سل بوده؟

- بله. همان اجازه قانون 12 هفته ای اجرا شده و باید به صورت یک قانون مد نظر قرار بگیرد و به آن استناد شود.
• در ماده 6 آمده با توجه به قانون استفاده حداکثر توان داخلی، حداقل 51 درصد از سهم ارزش مالی تجهیزات اصلی شبکه در طول اجرای قرارداد از داخل کشور تأمین شود. این تجهیزات اصلی شبکه یعنی چه؟

- در مذاکرات صحن مجلس در مورد این شبکه زیاد بحث شد. با توجه به این که تجهیزات اصلی شبکه برحسب پروانه اگر در داخل کشور وجود داشته باشد و کیفیت آن برحسب استانداردهای بین المللی مطلوب باشد، باید از داخل کشور تهیه شود.

یعنی به این مفهوم که ما امروز تجهیزات اصلی شبکه را سوئیچ، Billing ، HLR ،VLR ، بخش NSSشبکه که IN هم جزو آن است. از آن طرف شبکه BSS شامل DCS و BTS است این ها اجزای شبکه هستند. البته المان های جزئی هست که آن ها هم مربوط به تجهیزات شبکه هستند. مثلاً وقتی می خواهیم BTS بگذاریم باید دکل نصب کنیم ، آنتن های روی آن، feeder و کانکس و برق و طراحی که این ها هم جزو تجهیزات شبکه حساب می شوند.
• آیا تمام این تجهیزات را در داخل داریم؟

- شما نگاه کنید که از اپراتور دوم یا هر اپراتور دیگر ما چه خواستیم. مثلاً ما در رابطه با تجهیزات شبکه ارتباطات سیار، چه تجهیزاتی را از داخل تهیه می کنیم؟ تحت چه فرایندی این تجهیزات وارد کشور می شود. مناقصه برگزار می کنند، حداکثر توان داخلی را برحسب ماده مشخص قانون وارد و مجوز لازم را اخذ می کنند.
• آیا این توان در داخل کشور وجود دارد؟

- از آن جایی که اپراتور دوم حداقل GPRS را نسل 5/2 ارائه می دهد و در طرح تجاری اش نسل 75/2 یا EDGE را ارائه می دهد، این تجهیزات در داخل کشور وجود ندارد و تولید نمی شود. در مجلس هم همان طور که گفتم، بحث این بود، در صورتی که این توان در داخل کشور باشد 51 درصد از داخل تأمین شود.

• خب، این مسئله را که شما اشراف داشتید در داخل وجود ندارد!

- این پروانه که فقط برای یک سال نیست و برای یک خرید نیست، عمر این پروانه 15 سال است. ما برحسب توان مندی داخل که دارد شکل می گیرد و ممکن است ما همین امسال بعضی تجهیزات را بتوانیم وارد کنیم، ولی اگر مشخص باشد که به این توان مندی می رسیم، اپراتور دوم موظف است این مسئله را در نظر بگیرد.

بیائید به یک شکل دیگر به مسئله نگاه کنیم، درست است که اینجا "تجهیزات اصلی" شبکه آمده اما تجهیزات اصلی شبکه فقط سوئیچ و غیره نیست، شبکه فقط با تجهیزات اصلی قابل بهره برداری نیست کمتر از 30 درصد هزینه کل شبکه، مربوط به تجهیزات است. بقیه هزینه ها مربوط به نیروی انسانی، نگهداری از تجهیزات وغیره است. اما آیا این تجهیزات تمامش در داخل تولید می شود یا نه.

در اینجا آمده و Supplyer و Vendor و تأمین تجهیزات، با نوکیا، زیمنس و اریکسون است. این سه شرکت تأمین کننده تجهیزات هستند.
• در بند 10 موافقت نامه آمده تعرفه های ارتباطی ارائه شده توسط کنسرسیوم ایران سل حداکثر 20 درصد بیشتر از مخابرات و حداقل محدودیتی نخواهد داشت.

- بله
• این جا تکلیف دامپینگ (Dumping) چه می شود؟

- خب اگر قبلی را نگاه کنید، ما اشاره کرده بودیم 40 درصد بالای تعرفه های مخابرات، 20 درصد زیر قیمت تعرفه های مخابرات. در عرف بین المللی ما این ها را توضیح داده ایم که عرف بین المللی یا خود اساسنامه سازمان هم کاملاً دربند 4 از ماده 6 برای ما تأکید کرده بودند که تعیین کف یا سقف تعرفه ها، تدوین تنظیم مقررات، آئین نامه ها، جدول های تعرفه و نرخ های کلیه خدمات در بخش های مختلف ارتباطات و فناوری اطلاعات، تعیین کف یا سقف آن به منظور حصول اطمینان از رقابت سالم و تداوم آن است.

در واقع به سمتی حرکت کرده بودیم که مسایل متداول در دنیا شکل می گرفت ولی توضیحات لازم داده شد.

یعنی 40 درصد به شکلی به 20 درصد کاهش پیدا کرد و کف قضیه را برداشتند و گفتند شرکت مخابرات برود و رقابت با بسترهای Marketting ایجاد کند. یعنی مسئله دامپینگ را شرکت اپراتور رقیب باید نگرانش باشد.

از یک نظر به نفع مصرف کننده، و از طرفی به ضرر حاکمیت است.
• سهم ارزش مالی چیست؟

- سهم ارزش مالی به معنی این است که در اجرای کل پروژه سهم مالی کمتر از 51 درصد نشود. یعنی نمی توان تمام نیروها را از خارج تأمین کرد.
• آیا سازمان رگولاتوری نظارتی بر مناقصات اپراتور دوم خواهد داشت؟

- همان طور که می دانید یکی از وظایف اصلی سازمان تنظیم مقررات، نظارت است. ما موظف هستیم در کل پروانه ها نظارت اجرایی- کیفیداشته باشیم. به خاطر همین می گوییم اگر این اپراتور طی زمان مشخصی که به او داده شده، نتواند اجرا کند باید جریمه پرداخت کند و خسارت بدهد. این ها همه وظیفه سازمان تنظیم مقررات است که بتواند نظارت خودش را برحسب تعهدات پروانه انجام دهد.

ما باید این پروانه را تنظیم کنیم بین بخش خصوصی و بخش دولتی تنظیم کنیم.
• مورد دیگری که هست، موارد نقض قرار داد اپراتور دوم است. یعنی که چه مواردی باعث توفق این پروژه می شود؟

- بله کاملا روشن و شفاف در پروانه آمده که اگر بعد از سه اخطار اولیه کند، بعد از این که جرایم آن سه اخطار اولیه را هم پرداخت کرد منجر به لغو پروانه خواهد شد.
• می توانید تیتروار این موارد را ذکر کنید.

- یکی از آن ها این است که زمان گذاشتیم، اگر در آن زمان نتواند کیفیت را ارائه دهد، یک اخطار می گیرد. اگر نتواند جبران کند دومین اخطار را می گیرد. اگر با دادن دومین اخطار و سنگین تر کردن جرایم نتواند روی کیفیت یا Roll out برنامه اش یعنی قسمت اجرایی قضیه نتواند آن پوشش شهری را برحسب موارد مترقب برآن که در پروانه آمده ارائه کند، اخطار سوم را نیز می گیرد.
• شما در کنفرانس مطبوعاتی اخیر خود در سالن سازمان تنظیم مقررات گفتید در طرح تجاری اپراتور دوم آمده که EDGE را ارائه می دهد و به 46 سرویس جدید اشاره کردید.آیا فرهنگ سازی برای این 46 سرویس را وظیفه رگولاتور می دانید؟

- از نظر شرح خدمات، این فرهنگ سازی نمی تواند جزو رسالت رگولاتوری باشد. ما تعرفه های این خدمات را تعیین می کنیم ولی فرهنگ سازی برای این خدمات به عهده خود ارائه دهنده خدمات است.

وقتی ما پروانه ای را می دهیم، این اعطا جزو رسالت توسعه ای ما قرار می گیرد.
• آیا بحث واگذاری سیم کارت در بهمن ماه، طرح تجاری اپراتور دوم را تحت الشعاع قرار نمی دهد؟

- سئوال خوبی است. ببینید که، ما به عنوان رگولاتوری بخش دیگری را تجزیه تحلیل می کنیم. من می خواهم به این موضوع به صورت کلان بپردازم. این سیاست های کلی وزارت خانه است. به این مفهوم که وزات خانه مثل اپراتورها نیست که سرمایه اش را از جای دیگر بیاورد، سرمایه ای که توافق نشده پیش فروش فعالیت ها و سرویس هاست چه در تلفن ثابت، چه تلفن همراه یعنی برای توسعه فعالیت ها دولت نمی آید یک هزینه و اعتبار مشخصی قرار دهد بلکه وزارت خانه باید از طریق پیش فروش این هزینه ها را تأمین کند و حتی باید مقداری هم از این مبالغ پیش فروش را به دولت بدهد. تصور وزارت خانه بر این اساس است که اگر واگذاری را بی نهایت گذاشته چنانچه سرویس ها را بدهد تعداد به 5/8 میلیون برسد. تحلیل شخصی من این است که شاید بیشتر از 2 میلیون در تهران ثبت نام نشود البته در این تعداد اپراتور دوم را نیاوردم، از طرف دیگر ممکن است شهرهای دیگر ثبت نام داشته باشند ولی خطر دیگری را که این ثبت نام ممکن است برای وزارت داشته باشد، با توجه به اختلاف قیمتی که بین اپراتور دوم در ثبت نام پیش پرداخت اولیه دارند، و سرویس های پیش پرداختی که در تهران خواهند داد، همراه با پس پرداختی، بنابر تجربیات بین المللی احتمال می رود که اپراتور دوم بتواند مشترک شرکت مخابرات را قاپ بزند، یعنی کسانی که برای دریافت سیم کارت شرکت ارتباطات سیار ثبت نام کرده اند بیایند و پولشان را پس بگیرند و مشترک اپراتور دوم شوند. در گذشته مردم برحسب نیازشان ثبت نام کردند ولی بازار هنوز کشش دارد.
[ در این لحظه منشی دکتر فردیس وارد اتاق می شود و یادآوری می کند که دکتر تا چند دقیقه دیگر باید جایی برود. ]
• حالا چون وقت کم است، دو سؤال دیگر از شما می پرسیم.
در این توافق نامه اتصال متقابل میان ایران سل،شرکت مخابرات و تالیا دیده شده؟

- اتصال متقابل، در حال حاضر در مرحله اول در قرارداد با شرکت مخابرات دیده شده و قیمت ها و تعرفه هایش تعریف شده ولی در مورد سایر اپراتورها خودشان باید بروند و به توافق برسند.
• به نظر می رسد اشکالی در وظایف سازمان در زمینه اجرای دستور العمل های سازمان در شهرستان ها وجود دارد. براساس تغییرات ایجاد شده هر استان برای خودش یک هیئت مدیره مستقل دارد یعنی استان ها از مخابرات ایران مستقل شدند. این ها در خیلی از موارد می توانند مستقل عمل کنند.

برای همین در مورد PAP ها و شرکت های ADSL در استان ها به مشکل برخوردیم و سازمان تنظیم مقررات در دوره قبل مجبور شد در استان ها جلسه توجیهی برگزار کند. یعنی سازمان که قانون را صادر می کند و می گوید بشود، جایگاه اصلی خود را ندارد. از طرفی نیز در بدنه اجرایی مخابرات و وزارت خانه گفته می شود که سازمان تنظیم مقررات نسبت به توان واقعی اجرا در مجموعه اشراف نداشته و دائما قانون وضع کرده و مجوز صادر می کند بی آن که با توان ما همخوان باشد.

- کل فعالیت ها باید براساس قانون مندی حرکت کند. سازمان، جدید التاسیس است و باید جایگاه خودش را پیدا کند، همانطور که در اساس نامه مشخص شده. وقتی که این مسئله جا بیفتد مسلماً یک تبعیت از قانون را استان ها هم خواهند داشت. ابلاغ رگولاتور به استان ها مفهوم حقوقی و الزامی ندارد. در نتیجه رگولاتور باید تعامل را از نظر فرایند اداری حتما از طریق مجمع شرکت مخابرات ایران، برقرار کند تا مصوب آن جا قرار گیرد و بعد به استان ها ابلاغ شود. لذا این کارها به صورت دستوری به استان ها جواب گونیست.

منبع : ماهنامه دنیای مخابرات و ارتباطات

بهمن برزگر - از سال 1381 ، مقوله ای به نام تکفا ( توسعه کاربری فناوری اطلاعات ) در ادبیات طرح های عمرانی کشور گشوده شد. دلایل تعریف پروژه ها و لحاظ اعتبار برای آنها کاملا موجه بود. در خصوص عملکرد طرح ها از طرف شورای عالی اطلاع رسانی، روزنامه نگاران و مجریان طرح جسته و گریخته مطالبی عنوان شد اما هیچگاه یک نقد کارشناسی بی طرفی منتشر نگردید تا بتوان بر آن اساس تحلیل درستی ارائه داد، اکنون شرایط به گونه ای است که باید سئوال ها را دوباره تکرار کرد اما قبل از طرح سئوال ها نکاتی قابل ذکر است که عبارتند از:

• شورای عالی فناوری اطلاعات بر اساس قانون وظایف و اختیارات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات پیش بینی شده تا عهده دار مسئولیت های گسترش فناوری اطلاعات گردد.

• شوراهای اطلاع رسانی به عنوان متولی موضوع تغییر مسولیت داده و

مانند قبل در حوزه IT فعالیت نخواهد کرد.

• با تغییر کابینه دولت رویکرد مدیران ارشد کشور در خصوص خیلی از مسائل از جمله گسترش فناوری اطلاعات متفاوت از قبل است.

• تغییر شرایط تقاضای استفاده از خدمات فناوری اطلاعات را بیشتر از گذشته کرده است.

• نظام جامعی طی سال های گذشته به اجماع همه بازیگران اصلی حوزه نرسیده است لذا میثاق یکسانی برای ادامه کار وجود ندارد.
با عنایت به موارد فوق، سئوالاتی که می توان مطرح کرد این است که:

1- آیا دبیر خانه شورای عالی فناوری اطلاعات برنامه مدونی برای گسترش فناوری اطلاعات و به طور مشخص ادامه طرح تکفا دارد؟

2- آیا نظام فنی – اجرایی مشخصی برای فعالیت در حوزه IT تعریف شده است؟

3- آیا نظام جامع فناوری اطلاعات و طرح کلان توسعه IT کشور تعریف شده است و یا در حال تهیه است؟

4- ساز و کار توسعه IT کشور مبتنی بر فعالیت و سرمایه گذاری بیشتر دولت است یا بخش خصوصی مانند قبل حضور پر رنگی خواهد داشت؟

5- ساز و کار مدیریت و هدایت بخش خصوصی چگونه است و جایگاه آن چگونه تعریف می شود؟

6- برای تامین زیر ساخت های ارتباطی، اطلاعات، حقوقی / قانونی، فرهنگی و ..... چه برنامه ای وجود دارد و قبل از آن چه کاری آماده شده است؟

7- آیا برای تولید محتوی به عنوان دغدغه اصلی گسترش اندیشه شده است؟ نقش شورای عالی اطلاع رسانی در آن چیست؟
همه اینها مواردی است که باید به آن فکر کرد و پاسخ لازم را یافت و این امر دغدغه قوه مجریه کشور است. اما مجلس شورای اسلامی به عنوان نهاد قانون گذار چه وظیفه ای در توسعه بخش IT دارد.

به نظر می رسد نظارت و پیگیری مستمر نمایندگان مجلس به همراه تصویب قوانین لازم در این حوزه می تواند کمک شایانی برای این امر باشد و این امر وقتی میسر است که مجلس تشکیلات منسجمی را برای نظارت در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات ایجاد نماید. شورای عالی فناوری اطلاعات مجلس شروعی است برای ایجاد این تشکیلات، نهادی که در آینده می تواند به کمیسیون مستقلی تبدیل شود با اقتدار لازم قانون و در چارچوب های رایج قوه قانون گذاری کشور.

علی شمیرانی – "یکی از معضلاتی که وجود دارد آن است که اعتبارات پروژه‌های ‪ IT‬در ماه‌های آخر سال ابلاغ می‌شود و دستگاه‌های دولتی برای هزینه آنها عجله کرده و با شروع پروژه‌های نه چندان موجه مشکل ایجاد می‌کنند."

"بدون اینکه یک طرح جامعی وجود داشته باشد بخشی از فعالیت‌های دستگاه‌ها در قالب یک پروژه شکل می‌گیرد، گاهی تعریف پروژه ناقص و ابتدایی است و حتی از پیمانکار خواسته می‌شود که آن تعریف را بسط و توسعه دهد. به همین سبب گاهی با تعریف ناقص و ابتدایی پروژه آغاز شده که منجر به شکست پروژه می‌شود. "

این جملات گرانبار به نقل از جناب آقای دکتر سپهری راد دبیر شورای عالی انفورماتیک در همایش برون سپاری نقل شد.(منبع ایرنا)

برای آنکه بتوان به موضوع ورود راحت تری داشت و از طرفی وظایف شورای عالی انفورماتیک کشور را نیز به ایشان و دیگران یادآوری کرد لازم است تا وظایف این شورا مصوب 4/4/1359 را در ادامه بیاورم .( مطالعه دقیق و جزء به جزء آن نیز به همگان توصیه می شود.)
وظایف :
الف - بررسی و تعیین سیاست‍های لازم جهت سالم‌سازی مراکز و نظام‌های کامپیوتری کشور و جلوگیری از اتلاف منابع مالی و نیروی انسانی و تجهیزات کامپیوتری .
ب - بررسی مداوم به منظور تعیین نظام کلی انفورماتیک کشور .
ج - تعیین خط مشی و سیاست‍های کامپیوتری به منظور رفع مشکلات و تحول وضع موجود در جهت نیل به نظام مطلوب کامپیوتری کشور .
د - بررسی و تأیید طرح‍ها و فعالیت‍های انفورماتیک کشور .
ه - بررسی و شناخت سیاست‍های تأمین نیروی انسانی مورد نیاز امور انفورماتیک کشور با همکاری و مشارکت مؤسسات آموزشی ، کامپیوتری ، و سایر ارگان‍های ذیربط .
و - سیاست‌گذاری و هماهنگ‌سازی فعالیت‍های پژوهشی در جهت خودکفاسازی کشور در زمینه تأمین افزارگان و دستورگان‍های مورد نیاز با همکاری مؤسسات علمی و پژوهشی و صنعتی .
ز - هماهنگی و نظارت بر امور شرکت‍ها و سازمان‍های کامپیوتری به ویژه در زمینه چگونگی تأمین قطعات یدکی و تعمیر و نگهداری تجهیزات کامپیوتری .
ح - انجام بررسی‌های لازم برای وحدت امور و انفورماتیک کشور .
تبصره 1 - رسیدگی به امور شرکت‍های کامپیوتری خارجی و تطبیق وضع آنها با نیازها و مقتضیات انقلاب و جامعه بر طبق ضوابط و قوانین جمهوری اسلامی ایران به عهده شورای عالی انفورماتیک کشور است .

تبصره 2 - تأمین اعتبار برای اجرای طرح‍ها و فعالیت‍های امور انفورماتیک کشور منوط به تأیید شورای عالی انفورماتیک می‌باشد .

تبصره 3 - تصمیمات شورای عالی انفورماتیک در مورد ایجاد و تعطیل یا انحلال مراکز و مؤسسات کامپیوتری دولتی و هرگونه نقل و انتقال یا خرید و فروش و اجاره و تعمیرات عمده در تجهیزات آنها ، لازم‌الاجرا خواهد بود .
و اما ...
1- همانطور که ملاحظه می شود مورد "الف" شرح وظایف این شورا همان است که مصوبه اخیر دولت در جهت مدیریت بر هزینه های ICT بر آن تاکید کرده است.

2- موارد "ب"،" ج" و "د" نیز همان است که آقای دبیر نسبت به آن گلایه فرموده و مشکلات توسعه IT را بی کم و کاست متوجه دستگاه های اجرایی کشور دانسته اند.

3- و بالاخره آنکه تمامی موارد شرح وظایف این شورای با کمی جرح و تعدیل همان هایی است که در شرح وظایف شورای عالی اطلاع رسانی و سپس شورای عالی فناوری اطلاعات نیز آمده است.

واقعاً در عجب هستم که ایشان چگونه با این صراحت پشت تریبون ایستاده و مشکلات توسعه IT کشور را پس از سال ها اداره شورای عالی انفورماتیک به گردن این و آن می اندازند.

به راستی اگر این شورا وظایف خود را به درستی انجام می داد آیا مصوبه اخیر دولت برای مدیریت بر نحوه هزینه های ICT کشور شکل می گرفت؟

به راستی پس از گذشت بیش از 25 سال، اگر شورای عالی انفورماتیک به درستی به شرح وظایف مترقی خود عمل می کرد آیا امروز اصلاً چیزی به نام شورای عالی اطلاع رسانی و شورای عالی فناوری اطلاعات و ... شکل می گرفت؟ یا آنکه با اندکی تغییرات قانونی این شورا راحت تر به وظایف خود عمل می کرد؟

فی الواقع در شرایط کنونی نفس وجودی شورای عالی انفورماتیک چیست؟ قبلاً نیز بارها در این مورد گفته شد که شورای عالی انفورماتیک از وظایف سازمانی خود سال هاست که فاصله گرفته و بیش از این نیازی به وجود این شورا دیده نمی شود. لیکن چرا و چگونه است که این شورا هنوز هم سرگرم کار خود است جای تامل و سوال دارد.

روابط عمومی مجتمع قضایی امور اقتصادی امروز جزئیات شانزدهمین پرونده‌ی قطعی شده مفاسد اقتصادی را که در آن یک شرکت چینی به همراه دو تبعه آن و دو شهروند ایرانی به اتهام «جعل آرم شرکت مخابرات» به مجازات‌های قانونی محکوم شده‌اند را اعلام کرد.
به گزارش (ایسنا) به نقل پایگاه اطلاع رسانی ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی کشور، در این پرونده که با گزارش شرکت مخابرات ایران و گزارش‌های مردمی در دستور کار قضایی قرار گرفته بود متهمان چینی و ایرانی آن به اتهام جعل آرم و علامت شرکت مخابرات ایران،استفاده از سند مجعول و اعطای امتیاز من غیر حق در جریان یکی از مناقصات شرکت مخابرات ایران محاکمه و پس از رسیدگی‌های قضایی علاوه بر جزای نقدی به تحمل حبس نیز محکوم شده اند.
شرح کامل این پرونده به شرح زیر است:
شعبه و کلاسه پرونده : 82/1050/124 و 119 شعبه 1050 دادگاه بدوی و کلاسه 83/1191/81 شعبه 1191 دادگاه بدوی و کلاسه 83/34/331 شعبه 34 تجدید نظر استان تهران و کلاسه 83/34/331 شعبه 13 تشخیص دیوان عالی کشور.
شماره دادنامه :16،48،47دادگاه بدوی و 1411 دادگاه تجدید نظر و دادنامه شماره 13/3447 شعبه 13 تشخیص دیوان عالی کشور.
متهمان پرونده:1-دوژانگ(du zhung) معروف به جف(jeff) فرزند دو، تبعه‌ی چین، مهندس کامپیوتر و بازاریاب شرکت چینی هواوی( huawei).
2- سان ای(Sun Yi) تبعه چین مهندس کامپیوتر و کارمند شرکت چینی هواوی ( huawei).
3- آرش فطوره چی فرزند غلامرضا فوق لیسانس الکترونیک و مهندس بخش فنی شرکت چینی هواوی( huawei).
4- رضا رشیدی مهرآبادی فرزند محمد معاون وقت توسعه و مهندسی شرکت مخابرات ایران.
موارد اتهامی :
1- اعطای امتیاز من غیر حق.
2- جعل آرم و علامت شرکت مخابرات ایران T.C.I و استفاده از سند مجعول تهیه شده.
موضوع پرونده:
رسیدگی به نحوه‌ی برگزاری مناقصه شماره 10/82 شرکت مخابرات ایران و رسیدگی به جرائم و تخلفات اداری در انجام مناقصه.
موضوع مناقصه :خرید تجهیزات شبکه انتقال و بخش زیر ساخت مخابراتی کشور S.D.H به ارزش 35 میلیون دلار.
برنده اعلامی شرکت چینی هواوی( huawei)که عرضه کننده تجهیزات شرکت چینی huawei است.
ایرادات وارد بر مناقصه :
وجود اشکالات فنی و تکنولوژی گسترده در تجهیزات ارائه شده شرکت چینی CNTIC،عدم رعایت ضوابط ،اولویت‌ها و امتیاز بندی‌های فنی و غیر فنی از سوی شرکت مخابرات ایران و اقدامات جعلی برخی مسولان شرکتhuawei که عرضه کننده‌ی تجهیزات مخابراتی، شرکت CNTIC بوده است.
خلاصه‌ی پرونده: برخی مسولان شرکت چینی huawei به منظور تمهید و به دست آوردن امتیازاتی جهت برنده شدن در مناقصه شرکت مخابرات ایران، با اقدام به جعل آرم و علامت این شرکت، گواهی رضایت بخش (8ژوئن 2003) را تنظیم و به محل برگزاری مناقصه در کشور بنگلادش ارائه می دهند و علاوه بر این، به دلیل عدم رعایت کلیه‌ی مقررات و ضوابط مناقصه از سوی برخی روسا و مدیران شرکت مخابرات، نهایتا شرکت چینی CNTIC برنده مناقصه می شود که عرضه کننده محصولات و تجهیزات مخابراتی شرکت Huaweiبوده است که این تجهیزات با توجه به شرایط موجود و حاکم بر مناقصه ، دارای کیفیت مرغوبی نبوده است.
نتایج اقدامات قضایی:
1-ابطال مناقصه شماره 10/82 به ارزش 35 میلیون دلار.
2-رد صلاحیت فنی شرکت Huawei عرضه کننده تجهیزات SDHدر مناقصه شماره 10/82شرکت مخابرات ایران.
3- محکومیت دوژانگ(du zhung) معروف به جف (jeff)به اتهام جعل علامت و آرم شرکت مخابرات ایران به عنوان یک شرکت دولتی و استفاده از سند مجعول به هفت سال حبس تعزیری با رعایت ماده 22 قانون مجازات اسلامی شش میلیارد ریال جزای نقدی.
4- محکومیت سان ای(Sun Yi)به اتهام جعل علامت و آرم شرکت مخابرات ایران و استفاده از سند مجعول به یک سال و نیم حبس تعزیری.
5- محکومیت آرش فطوره چی به اتهام مشارکت در جعل علامت و آرم شرکت مخابرات ایران به تحمل دو سال حبس تعزیری با رعایت ماده 22 قانون مجازات اسلامی پانصد میلیون ریال جزای نقدی.
6- محکومیت رضا رشیدی مهرآبادی به اتهام اعطای امتیاز من غیر حق به تحمل یک سال و نیم حبس تعزیری.

خبر تکمیلی:
رشیدی عفو شد
روابط عمومی مجتمع قضایی امور اقتصادی عصر امروز یکشنبه با ارسال اصلاحیه ای متهم ردیف چهارم پرونده جعل آرم شرکت مخابرات را با توجه به مورد عفو قرار گرفتن وی از لیست محکومین این پرونده خارج کرد.

به گزارش شبکه خبری قسط (پایگاه اطلاع رسانی ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی )در متن ارسالی از سوی روابط عمومی مجتمع قضایی امور اقتصادی که از طریق نمابر در اختیار قسط قرار گرفته، آمده است:"احتراما در خصوص آرا قطعیت یافته پرونده کلاسه ۸۲/۱۰۵۰/۱۲۴و ۱۱۹-۸۳/۱۱۹۱/۸۱ به استحضار می رساند با توجه به نامه شماره ۸۴/۷۳۵۰/ز/۲۰ مورخ ۲/۹/۸۴ معاونت در امور زندان های دادسرای عمومی انقلاب تهران ، آقای رضا رشیدی مهر آبادی فرزند محمد مشمول عفو قرار گرفته است لذا ضمن اصلاح ، نام مشارالیه از لیست محکومین حذف می گردد.

شبکه خبری قسط روز شنبه عینا و به نقل از روابط عمومی مجتمع قضایی امور اقتصادی جزئیات یکی دیگر از پرونده های قطعی شده در این مجتمع را بر روی خروجی خود قرار داده بود.

بر اساس گزارش منتشره در روز گذشته رضا رشیدی مهر آبادی معاون وقت توسعه و مهندسی شرکت مخابرات ایران به اتهام اعطای امتیاز من غیر حق به تحمل یک سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده بود.

علی شمیرانی - محمد پورخصالیان - مهندس نصرالله جهانگرد مرد پر مشغله ای است که این روزها حرف و حدیث پشت سرش زیاد است البته خودش در لابلای گفته هایش تاکید می کند که هیچ گاه نباید IT را با مسایل سیاسی، در آمیخت. اگر چه شنیده می شود که به زودی باید کرسی دبیری شورای عالی اطلاع رسانی را ترک کند ولی همچنان برای ایفای نقش در این پست اظهار آمادگی می کند.

لیکن معتقد است: "این پست و صندلی به تنهایی دارای پتانسیلی نبوده که کاری پیش برود. جمع شرایط و حمایت اعضای دولت و هماهنگی بین سازمان مدیریت و برنامه ریزی و وزارت ارتباطات، زیر ساختی به وجود آورده است که من روی آن ایستادم و کار کردم."

متنی که در ادامه می آید حاصل گفتگویی است با مهندس نصرالله جهانگرد، دبیر شورای عالی اطلاع رسانی در خصوص آخرین تحولات راهبری اینترنت، تکفا و وضعیت شورا.

آقای جهانگرد بنا به تغییراتی که انجام شده قصد نداریم زیاد به مسایل تکفا بپردازیم، در این گفتگو بیشتر راجع به مسئله حاکمیت اینترنت صحبت خواهیم کرد. از کانادا شروع می‌کنیم.

ICANN - (نهاد ثبت نام دامنه و اعداد اینترنتی) چهار ماه یکبار در نقاط مختلف دنیا نشست برگزار می‌کند و تمام فعالیت های مربوط به خودش و شوراهای وابسته را بررسی و مرور می‌کند و با مرور این‌ها به جمع بندی های جدیدی می‌رسند و آن جمع بندی‌ها را برای اجرا بکار می‌گیرند.

آیکان در تقسیم بندی هایی که دارد، چند گروه زیر مجموعه خود دارد مثل GNSO ، کمسیون های بخشب منطقه ای و در این یکی دو سال اخیر هم که گروه GAC (کمیته مشورتی دولتی) تشکیل شده، ما از بعد از مذاکرات دور اول ژنو یعنی اجلاس WSIS ژنو به مذاکرات آن‌ها دعوت شدیم. اولین اجلاسی که شرکت کردیم در دوبی بود. تا قبل از آن (فکر می‌کنم تا قبل از سال 82)، جلسات خود را در آمریکا برگزار می‌کرد. از آن موقع تصمیم گرفتند جلسات را بیاورند و در جاهای مختلف دنیا برگزار کنند. در اجلاس بین المللی دوبی ما یک هیئت 3 یا 4 نفری را راهی کردیم. نشست بعدی در مالزی برگزار شد. در این نشست ما تقاضا کردیم عضو GAC شویم. رئیس گروه GAC یک مالزیایی هست، که ایشان موافقت اولیه را داشتند.

نشست سوم در آفریقای جنوبی بود (سال 83) که در این مذاکرات نمایندگان ما شرکت داشتند. در نشست بعدی که در آرژانتین بود هب دلیل مشکلاتی که پیش آمد نتوانستیم شرکت کنیم وای در همین نشست تقاضای ما برای عضویت در GAC مورد بررسی و رای گیری گذاشته شد و نهایتا تصویب شد و از آن تاریخ ما عضو رسمی GAC شدیم.
چند کشور عضو GAC هستند؟
- چهل کشور. در نشست پنجم که در لوکزامبورگ بود و حدود یک ماه قبل از Prepcom3 بود، اولین بار هم بود که خود من هم شرکت می‌کردم، کاملا محسوس بود که در این مدت مذاکرات WGIG و Prepcom2 و3 در WSIS، سایه سنگینی بر مذاکات GAC آیکان انداخته بود و هر جلسه که شرکت می‌کردیم می‌فهمیدیم که فعالیت ما در GAC کاملا موثر و محسوس است. در مذاکرات لوکزامبورگ به آیکان اشاره کردیم که یک سری مشکلات داریم در ارتباط با فضای اینترنتی و می‌خواهیم راجع به این مشکلات مذاکره کنیم که در آن اجلاس فرصت به این کار نشد. در Prepcom3 در ژنو این مذاکرات خیلی داغ شده بود و ایران یکی از کشورهای اصلی مذاکره کننده بود. و چند جلسه خوب با آقای پل تومی رئیس آیکان داشتیم. در آن جا من طرح مسئله کردم و گفتم که ما با توجه به سهم نام دامنه های IP های نسخه 4 هم در این رابطه که ما می‌خواهیم یک کپی از root zone file جهانی در ایران داشته باشیم هم یک سلسله مسایل حقوقی است که ما دنبال این هستیم که در فضای حقوقی ایران، بتوانیم مرافعات آیکان و کمپانی های net. را در این جا حل و فصل کنیم که ایشان به من قول بررسی دادند که این مسایل ادامه پیدا کرد تا تونس. می‌دانید که بخشی از فعالیت های آیکان با شرکت های آمریکایی اجرا می‌شود که در این شرکت های آمریکایی به دلیل تبعیت از شرایط حقوقی آمریکا این مسئله را دارند که نمی‌توانند به ما خدمات مستقیم بدهند. مثلا شرکت Verisign، ثبت نام دامنه com . را به عهده دارد و از این طریق نمی‌تواند مستقیما به ما سرویس بدهد لذا ما از طریق شرکت واسطه ثبت دامنه .com را انجام می‌دهیم و وقتی یک مرافعه رخ می‌دهد، وقتی یک دعوای حقوقی بوجود می‌آید، شرکت‌ها باید بروند و به دادگاه های بین المللی مراجعه کنند. در نشست کانادا هم این مسایل بررسی شدند و در طی این مدت هم از طریق رد و بدل کردن ای میل و محیط اینترنت دنبال شد.
پس در تونس به نتیجه ای نرسیدید؟
- در تونس مذاکره طرح مسئله شد و کارشناسان حقوقی شان گفتند این مسئله را بررسی می‌کنند و آقای " پل تومی "هم به ما قول دادند و گفتند در نشست ونکوورکانادا این مسئله بررسی می‌شود.

در نشست ونکوور با آقای پل تومی ، آقای اکسل ، مدیران رایپ و مدیران آیکان مذاکره داشتیم و موارد درخواستی مورد پذیرش قرار گرفت.
این مذاکرات شامل چه چیزهایی بود؟
- در مورد IP نسخه 4، گفتیم که الآن حدود 700 تا 800 هزار آدرس IP دستمان است در صورتی که تعداد کاربران ما حدود هفت میلیون است. آن‌ها اعلام کردند که هیچ مشکل تکنیکی وجود ندارد که در IP نسخه 4 تعداد بیشتری آدرس به ما بدهند، این مشکل از خود ماست که شرکت هایمان از پروتکل NAT استفاده می‌کنند. پروتکل NAT‌ پروتکلی است که نام دامنه را به صورت مشترک فراهم می‌کند و proxy هم دارد و این باعث می‌شود که بسیاری از ارتباطات قابل تفکیک و آدرس دهی روشن نباشد که به نوعی به ضرر کاربر ایرانی است و در واقع این نوع سوء مدیریت داخلی بوده. دوم این که گفتند شما که تازه آغاز کننده هستید و دارید سرمایه گذاری سخت افزاری می‌کنید، بهتر است روی IP نسخه 6 سرمایه گذاری کنید. که IP نسخه 6 از نظر ظرفیت آدرس دهی، بی انتها است.
مورد بعدی مذاکرات چه بود؟
- مورد بعدی این بود که ما گفتیم ایران بزرگترین بازار منطقه است و ما احتیاج داریم حتما توانایی تکنیکی داشته باشیم برای Routing بهتر حوزه خودمان، تقاضا کردیم که یک کپی از روت سرور اصلی بین المللی در ایران داشته باشیم. 13 روت سرور اصلی اینترنت در دنیا وجود دارد. برای این 13 تا در جاهای دیگر دنیا تعدادی Mirror درست شده که این Mirror یک سری استاندارد های فنی دارد. مثلا تجهیزاتی می خواهد و تمام آدرس های بین المللی در آن‌جا Mirror شده در نتیجه وقتی ما می‌خواهیم آدرس دهی کنیم می‌توانیم سریع تر این کار را انجام دهیم. که وقتی ما این مسئله را مطرح کردیم، آنها بررسی هایی انجام دادند و به ما اطلاع دادند که با این کار موافقت می‌کنند منتها این کار یک سری هزینه دارد و یک مقداری ضوابط فنی که ما در این مورد با امور دیتا صحبت می‌کنیم.
در منطقه نمونه این کار را داریم؟
- در منطقه فکر می‌کنم در دوبی یک نسخه باشد منتها حجم بازار دوبی زیاد بالا نیست. من برای آقای اکسل در جلسه ای که داشتیم - آقای اکسل رئیس رایپ - است برای ایشان ظرفیت های مخابراتی ایران را توضیح دادم و وضعیت جغرافیایی فنی مان را تشریح کردم و به ایشان گفتم ایران به صورت طبیعی هاب منطقه است و آن شکل مشهوری که هست، من کشیدم فیبر و مایکرو ویو و ماهواره هست. آن شکل را نشانشان دادم و خیلی برایشان جاذبه داشت.

به هر حال این دو مورد الان مورد موافقت قرار گرفته و باید ظرفیت های اجرایی آن بررسی شود.
در مورد دعاوی حقوقی چه کردید؟
- ما گفتیم که ما سه سال پیش با وای پو مذاکره کرده ایم و گفته ایم که مرکز داوری IP در ایران تاسیس می‌کنیم، IP به معنای مالکیت معنوی، سازمان وای پو جهانی با این کار موافقت کرده و ما آمده ایم در ایران با هماهنگی قوه قضائیه و عضویت مجموعه ای از بانک ها، شرکت مخابرات، مرکز تحقیقات، بخش خصوصی و دولتی، اساسنامه این مرکز را تنظیم و تصویب کردیم.
چه مدتی است که این کارها شده؟
- شش ماه است که کار تمام شده در مجموع یک سال و نیم روی آن کار کردیم.

حدود سه سال با وای پو مذاکره کردیم که ما می‌خواهیم در ایران داشته باشیم، اساس نامه تمام شده و نزدیک یک سال و نیم طول کشید تا اساس نامه تصویب شد. این مرکز داوری در تهران تاسیس شده، هیئت امنای آن هم تصویب شده.
عنوان این مرکز دقیقا چیست ؟
- مرکز داوری مالکیت معنوی. بعد گفتیم که این مرکز را معرفی می‌کنیم برای این که آیکان به این مرکز تائید بدهد که بتواند مرافعات حوزه نام دامنه را انجام بدهد. که موافقت اصولی کرده اند چون آیکان با WIPO سازمان مالکیت معنوی قرار داد بسته و کل مسایل حقوقی ثبت دامنه را به وای پو تفویض کرده و بنابراین قرار است که ما طبق یک نامه رسمی به وای پو معرفی شویم که این بخش حقوقی را هم از ما بپذیرند. به نظر من این بخش حقوقی ارزش بالاتری نسبت به بقیه مسایل دارد.
اگر ممکن است کمی در مورد Mirror کردن و IP نسخه 6 بگوئید.
IP - نسخه 6، نظام آدرس دهی با ظرفیت بسیار بالایی است. که به ما امکان می‌دهد که تقریبا بی نهایت آدرس را تعریف کنیم و پدیده اتوماسیون را برای بی نهایت شیئی، حالت و پدیده اجرا کنیم. این مسئله یک فضای آدرس دهی تقریبا بی انتهایی را به ما می‌دهد در قدرت برنامه ریزی برای کنترل و مدیریت و اجرا به ما می‌دهد. مثلا شما می‌توانید برای تمام درخت های ایران آدرس IP بدهید و یک حسگر هم روی تمام آن‌ها نصب کنید و این درخت‌ها را چک کنید. تاسیسات سخت افزاری مربوط به IP نسخه 6 یک مقداری با IP نسخه 4 متفاوت است یعنی این که کسانی که روی IP‌ نسخه 4 سرمایه گذاری کردند باید برای گذر از نسخه 4 به 6 متحمل هزینه شوند.

پس بهتر است همین الان کسانی که می‌خواهند سرمایه گذاری کنند با ملاحظه یک چنین تحولی جلو بروند و سخت افزارها و نرم افزارهایی تهیه کنند که IP نسخه 6 را پذیرش کند.
چند تا کشور دنیا از IP نسخه 6 استفاده می‌کند؟ مثل این که زیاد نیستند.

- نه ، این پدیده ای نیست که بخواهیم بگوئیم من این کار را نمی‌کنم مثل این است که به علت نیاز شماره تلفن‌ها از 6 رقم به 7 رقم تغییری می‌کند.
آقای "پل تومی" گفته که اختلالی بین این دو نسخه وجود ندارد.
- اختلالی نخواهد بود. ولی وقتی شما می‌خواهید از ظرفیت بالاتری استفاده کنید، باید این توانایی را داشته باشید که استفاده کنید. من مطمئن هستم که وقتی خیلی فراگیر شود، یک شاخه ای از خدمات درست می‌شود کسانی که Interface تولید می‌کنند، مثلا تاسیسات IP نسخه 4 و 6 را با هم تطبیق دهد.
در مورد تاثیرات Mirror شدن سرور می‌گوئید؟
- ببینید به هر حال ما یک بازار بزرگ هستیم، داریم به سرعت رشد می‌کنیم، هم در سطح ملی هم در سطح بین المللی دسترسی داشتن به یک چنین امکاناتی هم از نظر فنی ما را ارتقاء می‌دهد هم استانداردهای ما را در سطح بین المللی می‌آورد و هم از نظر نظام آدرس دهی برای ترافیک داخل ایران به ما اجازه می‌دهد که بهتر بتوانیم مدیریت کنیم و جنبه ایجاد تسهیلات و اعمال مدیریت های سطح بالاتر را برای ما فراهم می‌کند.
مشخصا در مورد حاکمیت اینترنت در کانادا چه گذشت؟
- نکته مهم در نشست اخیر این بود که کاملا سایه مذاکرات تونس در آن جا دیده می‌شد. یعنی می‌شود گفت که ادامه این داستان به آیکان آمده و مهمترین موضوع این دوره از مذاکرات آیکان، چگونگی ارتقا سطح GAC در نظام تصمیم گیری آیکان بود و به همین خاطر در آن جا سه زیر گروه تشکیل شد. یکی برای افزایش ظرفیت GAC، یکی برای بررسی افزایش تاثیرات GAC در مذاکرات آیکان و دیگری در مورد منابع مالی برای ؟؟؟؟ و این کمیسیون برای نشست بعدی پیشنویش کارشان را ارائه کنند.
این چه زمانی خواهد بود؟
- سه ماه و نیم دیگر در نیوزلند. به هر حال ما تلاش خواهیم کرد که اعضایی را برای این زیر گروه‌ها معرفی کنیم و اعلام کردیم که تمایل داریم عضو این زیر گروه‌ها بشویم. پیام بسیار مهمی که بود این که کاملا محسوس بود که اجلاس WSIS و سند تونس، نقطه آغاز تغییر و تحول دردنیا شده و این مسایل در حوزه اداری و اجرایی دارد خودش را نشان می‌دهد.
یعنی دنیا پذیرفت که راهبری اینترنت را در قالب آیکان و این زیر گروه‌ها برود؟
- نه بحث این نیست. آیکان دارد خودش را به این فضا نزدیک می‌کند یعنی این فضای کاملا آمریکایی اش را دارد به فضای بین المللی نزدیک می‌کند. به نظر من منابع ملی ما ایجاب می‌کند که ما در هر دو زمین بازی کنیم. یعنی هم در بحث حاکمیت اینترنت و هم بحث GAC و از هر جایی که می‌توانیم باید امتیازهای بیشتری برای کشورمان فراهم کنیم.
آقای جهانگرد، جنس خواسته کشورها در زمینه حاکمیت اینترنت با هم فرق دارد، ایران از حاکمیت اینترنت دنبال چه بود؟
- حاکمیت اینترنت دو وجه دارد. یک وجه آن سیاستگذاری است، وجه دوم فنی است.

در وجه فنی بحث این است که مدیریت روستا سرورهای اصلی انجام شود. البته پشت این مسئله فنی منابع سیاسی نهفته است یعنی دولتهای دنیا از اروپایی، آسیایی و آفریقایی مسئله شان این است که مصالح ملی شان در فضایی دیجیتال کجا مدیریت می‌شود. پس در اینجا همه دنیا با هم وجه اشتراک دارند. وجه سیاسی این است که کشورهای مثل ما که تحث فشار دنیا هستند، می‌گویند که ما محیط خصوصی آمریکا را قبول نداریم و موسسه آیکان باید تحت نظارت سازمان ملل و رژیم بین المللی قرار گیرد. که در این خصوص طبیعتا کشورهای اروپایی یا سازمان ملل مشکلی با آمریکا ندارند و خیلی علاقه نداشتند که در این بحث‌ها وارد شوند، کشورهای در حال توسعه مثل چین، ایران و کوبا تا حدودی به این مسئله توجه داشتند. اما در طول مذاکرات ما هم به این نتیجه رسیده بودیم که ما اگر تا همان حداقلی که اروپا توافق نظر دارد، بتوانیم تغییرات ایجاد کنیم، آثار استراتژیکی خواهد داشت در جهت مباحث سیاسی مورد نظرمان به همین خاطر این بحث تداوم خواهد داشت و ما الان در حوزه کارشناسی جزو قوی ترین هیئت های نمایندگی دنیا در این مذاکرات بودیم و همین قدرت کارشناس و چانه زنی خیلی کمک کرد به این که در بقیه مراجع بین المللی فنی اینترنتی، مورد توجه قرار بگیریم و به تقاضای ما توجه بشود.
پس تقاضای سیاسی نداشتند؟
- حداقل دغدغه سیاسی شان را ابراز نمی‌کردند و در پشت بحث فنی ایستاده بودند و این بحث فنی در صحنه اجرا ماهیت سیاسی دارد.
یک سئوال تکراری، در تونس در شب آخر چه اتفاق افتاد که همه دنیا یک دفعه با مسئله حاکمیت اینترنت موافقت کردند؟
- ببینید، ممکن است که از بیرون ، تلقی این باشد که در شب آخر این اتفاق افتاد ولی مذاکرات در اواسط اجلاس تونس معلوم بود که طولانی تر از این خواهد شد که در پی یک سند، نهایی بشود با رشد شبکه مخابرات در دنیا و شبکه های دیتای داخل کشورها و ادغام فناوری که بین مخابرات و اینترنت دارد در استانداردها شکل می‌گیرد، بزودی فرصتهای جدیدی فراهم می‌شود که مسئله اداره جهانی اینترنت از حالت فعلی عبور خواهد کرد و راه حلهای جایگزین متعددی در دنیا فراهم خواهد شد. ببینید اینترنت از فضای لایه فیزیکی عبور کرده، کشورهای در حال توسعه و عقب مانده هنوز مشکل شبکه دارند و در این لایه هستند. در کشور خودمان ، اگر طبق برنامه ریزی‌ها جلو برویم ، تا آخر برنامه چهارم دیگر مشکل مخابرات نخواهیم داشت. بازار ایران از نظر خدمات تغییر اساسی خواهد داد، دیگر پدیده هایی مانند ودیعه ، نوبت و ... از بین می‌رود و رقابت باعث بروز انواع خدمات دسترسی می‌شود. در چنین شرایطی وزن اصلی مسائل فضای سایبر به حوزه محتوا و نرم افزار و مدیریت اطلاعات منتقل می‌شود. در چنین شرایطی هر کشور که پیشتازتر بوده و توانسته، حجم بالاتری از اطلاعات را تولید کند و ظرفیت سازی کند، قدرت اعمال حاکمیت بیشتری خواهد داشت. بحث حاکمیت اینترنت که الان تجلی آن در آدرس دهی است، در دهه آینده از این مرحله عبور خواهد کرد و اصلا موضوع آدرس دهی اینترنتی از آدرس دهی مخابراتی جدا نیست. در چنین شرایطی که این اتفاق هنوز نیفتاده آمریکا سعی خواهد کرد برای خودش زمان بخرد و از این فرصت نهایت استفاده را بکند و الا با رشد چین و هند وزن اصلی تصمیم گیری دست این دو کشور می‌افتد.به همین خاطر رفتن به سمت این فعالیت‌ها باید با یک نوع آینده نگری همراه باشد که کجا چه تصمیمی بگیریم. بهترین کار برای ایران این است که در مذاکرات بسیار قوی شرکت کند و امتیازهای نقد امروز را بگیرد. ما تقریبا نزدیک دوسال تلاش کردیم که امیدوارم در مرحله اجرایی به خوبی اجرا شود. نکته دیگری که دوست دارم به آن اشاره شود این است که کسب سهم مناسب ایران در دنیا در هر حوزه و بویژه در حوزه IT‌ مستلزم همفکری و هماهنگی بین دستگاه های مرتبط است یعنی هر گونه جدال و برخوردهای منفی و داخلی تاثیر خارجی منفی می‌گذارد. ما باید بتوانیم مثلا در حوزه ثبت نام دامنه بین شرکت‌ها و حوزه‌ها و نهادهای درگیر در بازار ایران در سطح کلان ارتقا منافع ملی ، هماهنگی بوجود بیاوریم. در سطح بازار که رقابت است که هیچ اشکالی ندارد.
آقای جهانگرد، تونس اوج و قله فعالیت های شورای عالی اطلاع رسانی است یا قصد دارید قله های دیگر را هم فتح کنید؟
- عرض کنم که فعالیت های شورا، اوج و فرودش بیشتر در عرصه توسعه ایران است. در عرصه بین المللی شورا بخشی از توسعه ملی است و امیدواریم همیشه برای پیکره ملی ما، مسیر اوج تداوم داشته باشد. در اجلاس WSIS فکر می‌کنم جزو معدود کشورهایی بودیم که بیشترین تاثیر را داشتیم. بسیاری از موادی که در سند بین المللی تصویب شده یا بطور کامل پیشنهاد ایران بوده یا ایران نظرات خیلی موثری را در مورد آن‌ها اعمال کرده و خوشبختانه اغلب اهدافی که در سند بین المللی تصویب شده در برنامه توسعه ایران مشابه آن را داریم و امیدوارم با اجرای درست ما شاید جزو کشورهایی باشیم که در 5 سال آینده به بسیاری از آن اهداف برسیم. ولی در عرصه داخلی، شورای عالی اطلاع رسانی موفق شد برنامه تکفا را بعنوان اولین برنامه ملی توسعه فناوری اطلاعات در ایران با همکاری همه دستگاه های کشور و حمایت مستقیم مسئولان نظام و سازمان برنامه،‌به حوزه اجرایی کشور وارد کند و موجب بوجود آمدن یک رویکرد و بینش هوشمندانه تری در عرصه توسعه ایران فراهم بشود و در تداوم آن می‌توان گفت که بیشتر اهداف استراتژیک به صورت مواد قانونی در برنامه چهارم آمده با شرایط کنونی و تاسیس شورای جدید من تصور می‌کنم که باید مسئولین کار ، خیلی مواظب باشند که ما به قهقرا برنگردیم. ما تجربه دو دهه مشاجره و چالش بین دستگاه تامین کننده شبکه دسترسی و دستگاه مدیریت توسعه کشور و دیگردستگاه‌ها را داشته ایم. تنها وقتی توانستیم موفقیت نسبی را به دست بیاوریم که هماهنگ و همدل و هم جهت شدیم. هر گونه رویکرد بخشی و غیبت سازمان مدیریت و برنامه ریزی از برنامه توسعه IT کشور ، به ضرر کشور و سیر قهقرایی است. من براساس تجربه و کارشناسی خودم توصیه می‌کنم ما باید برنامه توسعه کشور را با مشارکت سازمان مدیریت و برنامه و حمایت بخش های اصلی اجرایی، به اجرا برسانم.
آیا تکفای دو داریم یا نداریم؟
- اگر منظور مان مرحله دوم برنامه توسعه فناوری اطلاعات باشد ، ما در قالب برنامه چهارم این را نهادینه کردیم یعنی شروع شده ولی اگر منظور از قراردادی است که ما برای کسب مشاوره هستیم، تصور ما این بود که اجرای برنامه های توسعه نیازمند دستیابی به تجربیات بین المللی است برای جلوگیری از اتلاف سرمایه و وقت. چون دنیا در اجرای برنامه های توسعه IT جلوتر از ما است، ما در تعریف، حرف هایمان شبیه آن‌ها است ولی در اجرا تجربیات آن‌ها را نداریم. بهترین کار این است که از تجربیات آن‌ها استفاده کنیم.
با توجه به این که برخی از وزارت خانه‌ها تا سال 88 بودجه تکفا دارند. و با تغییراتی که در شورای عالی اطلاع رسانی انجام گرفته نحوه عملکرد تکفایی وزارتخانه‌ها چگونه خواهد بود؟
{سکوت می‌کند و به چهره های ما نگاه می‌کند.}
جوابش برای خودتان روشن نیست؟
- چرا روشن است و تکلیف این موضوع در دولت مشخص شده است .
موفق ترین نقطه در کارنامه عملکرد خود را کجا می‌بینید؟
رفاقت با شما خبرنگاران ...(می خندد) . به طور کلی مسیر اکنون ما مسیر جامع نگر بود. و همه بخش‌ها را با هم جلو بردیم. من امروز احساس راحتی و اطمینان دارم که در بسیاری از حوزه‌ها سازو کار نهادینه شده است. در بخش خصوصی رسیدیم به این که اتحادیه نظام صنفی رایانه ای را بوجود بیاوریم. تمام! دیگر کاری با ما ندارد. خودش می‌رود جلو و راهش را پیدا می‌کند. در حوزه قانون گذاری آنچه که حداکثر دانش فنی بوده در قالب قوانین ایران پیاده شده. الان بار بردوش بعدی‌ها است که کار را در مرحله اجرایی چگونه پیاده کند. امروز در تمام کشور تفکر استفاده از این فناوری برای ارتقای بهره وری و کار آمدی یک امر مسلم است.
در چه موردی مشخصا فکر می‌کنید به آن چیزی که می‌خواستید نرسیدید؟
- نهادسازی درست مدیریت و راهبردی. که بدلیل بخشی نگری تصمیمات کامل برای نهاد سازی درست انجام این کار ناقص مانده.
اگر آقای جهانگرد، شورای عالی اطلاع رسانی نباشد کجا می‌رود؟
خانه...(می خندد)....... من هم به قوه قضاییه، هم به دولت هم به شهرداری قول همکاری دادم ولی مایل نیستم که مسئولیت اجرایی مستقیم بپذیریم چون برای تطابق با آن مجموعه‌ها زمان لازم است و این اتلاف وقت هم برای آن‌ها ست هم برای من.
* اگر دعوت به همکاری بشوید حاضر هستید همین پست را داشته باشید.
- این پست و صندلی به تنهایی دارای پتانسیل نبوده که کاری پیش برود. جمع شرایط و حمایت اعضای دولت و هماهنگی بین سازمان مدیریت و برنامه ریزی و وزارت ارتباطات این ها همه زیر ساختی به وجود آورده است که من روی آن ایستاده ام و کار کرده ام. ترکیب قابلیت های فردی، هماهنگ سازی، بینش، توان مدیریتی، البته نه این که در این ها من بهترین هستم به علاوه زیر ساختی خدمتتان گفتم.
یک سئوال کلیشه ای ، آقای جهانگرد به خودش چه نمره ای می‌دهد؟
- من خیلی به خودم نمره نمی‌دهم.
75/19 خوب است؟
- ...(می خندد)... نه کمتر به خودم می‌دهم.
منبع : ماهنامه دنیای مخابرات و ارتباطات

دکتر جواد نوفرستی - براساس اخبار و اطلاعات اخیر، پنج میلیون خط تلفن همراه در بهمن ماه 1384 با هزینه هر خط 360 هزار تومان پیش فروش می‌شود و براساس وعده‌های داده شده و پیش‌بینی مسوولان امر، واگذاری خطوط از خردادماه تا حداکثر پایان 1385 خواهد بود. بر همین اساس، یک فرد با طی یک فیش واریزی به بانک می‌تواند به تعداد نامحدود خط موبایل پیش خرید کند.
نگاه تحلیلی (اثرات مثبت و منفی)
این تحلیل صرفاً به این مرحله از پیش فروش محدود نیست و در گذشته، امروز و آینده وجود داشته و مصداق دارد و به نظر می‌رسد چه در گذشته و چه در امروز، بر اثرات منفی این طرح تفکری صورت نمی‌پذیرد و اثرات منفی و مثبت اقتصادی آن در کفه ترازو قرار نمی‌گیرد. هرچند در شرایط کنونی، اثرات منفی این طرح بیشتر از گذشته است اما هدف این تحلیل به‌هیچ عنوان سیاسی نیست و نگارنده خود را در مسایل سیاسی صاحبنظر نمی‌داند و صرفاً از نگاه اقتصادی و عدالت اجتماعی به آن پرداخته است.
اثرات مثبت
براساس تحلیل‌های روزنامه‌ها، کارشناسان و دولت:

1- استفاده از این طرح به‌عنوان یک ابزار سیاست‌ پولی و مالی و اثر مثبت آن بر نرخ تورم امسال جاری به‌ویژه در دو ماهه پایان سال از طریق جمع‌آوری 1800 میلیارد تومان پول در گردش کشور.

2- جبران بخشی از کسری بودجه سال‌جاری: با فرض وضع مالیات 20-30 درصدی بر فروش سیم‌کارت‌های اخیر، خزانه کشور نزدیک به 500 میلیارد تومان از این محل دریافتی خواهد داشت که کسری بودجه اعلام شده وزیر اقتصاد را جبران خواهد کرد.
اثرات منفی
1- سیاست مقطعی و کوتاه‌مدت به‌جای سیاست‌های زیربنایی و بلندمدت‌:
این طرح 1800 میلیارد تومان از حجم پول را فقط برای یک دوره چهار تا 14 ماهه (میانگین 9 ماه) از گردش خارج می‌کند. صرف نگاه کوتاه‌مدت برای جلوگیری از رشد نرخ تورم در دو ماهه پایان سال را نباید به حساب مناسب بودن این سیاست پولی و مالی قلمداد کرد بلکه این طرح فقط اثر تورمی را به تأخیر می‌اندازد و با توجه به آنچه بعداً گفته می‌شود، بیش از اثر مثبت کوتاه‌مدت در دو ماهه پایان سال 84، اثر شدید و منفی بر تورم سال 85 خواهد داشت و اثر دیگر سیاست‌ها را کمرنگ خواهد کرد.
2- طرح غیرمولد و مشوق مصرف‌گرایی کالای خارجی:
مبلغ 1800 میلیارد تومان موردنظر، صرف سرمایه‌گذاری مولد نمی‌شود و تولید و اشتغالزایی را هدف قرار نمی‌دهد بلکه این مبلغ برای واردات کالا یا خدمت مصرفی و در جهت تشویق مصرف‌گرایی است. آیا اولویت امروز کشور ما بالابردن نرخ بهر‌ه‌مندی از تلفن همراه است و تشویق مصرف‌گرایی برای کالایی که بیش از پیش به عرضه‌کنندگان این کالا یا خدمت و کالاهای جانبی و مکمل آن وابسته شویم، منفعت فروش میلیونی گوشی تلفن‌های همراه، منفعت اصلی را به جیب دولت یا صنعتگر ما و کارگر ما می‌برد یا شرکت‌های بزرگ بین‌المللی کشورهای… و ادامه وابستگی جامعه مصرفی ما.

در کجای دنیا برای ترویج مصرف‌گرایی کالا و خدمات وارداتی و نه کالا و خدمت تولیدی یک کشور، پیش‌فروش صورت می‌گیرد؟ اصولاً جدای از هدف سیاست پولی و مالی آن - که مورد نقد است - دلیل و هدف این پیش فروش چیست؟ آیا هدف تأمین مالی برای توسعه طرح‌های وزارت ارتباطات است؟ یا هدف کاهش قیمت سیم‌کارت؟ این اهداف فی‌نفسه مثبت است اما تحقق آن از طریق این حرکت زیرسؤال بوده و با نگاهی سیستماتیک به‌دلیل اثرات مخرب آن بر بخش‌های مختلف اقتصادی و عدالت اجتماعی مردود است. مجدداً تأکید‌ می‌شود آیا نه اینکه این طرح بیشترین منفعت را به جیب شرکت‌های خارجی (آسیای جنوب شرقی) عرضه‌کننده گوشی تلفن همراه و سرویس‌های جانبی می‌ریزد و دولت‌های خارجی برای منافع کلانشان در این طرح‌ها، سیاست‌ و عملکرد دولت ما را تشویق نمی‌کنند؟
3- تأثیر منفی این طرح بر طرح فروش اوراق مشارکت، تشدید رکود و بحران بورس، خروج سرمایه‌ها از بانک‌ها اعم از دولتی و خصوصی و بخش‌های مولد شامل صنعت، مسکن، کشاورزی و…
این طرح یعنی پیش خرید تلفن سیم‌کارت تلفن همراه برای خریداران آن طرحی زود بازده، بدون ریسک (حتی نه با ریسک کم یعنی با ریسک صفر و اطمینان صد‌‌درصد)، بسیار سودآور است. با توجه به رشد تقاضا برای این وسیله در کشور به فرض عرضه پنج میلیون خط در سال آینده نباید انتظار کاهش قیمت سیم‌کارت به حدود 500 هزار تومان را داشت. در خوش‌بینانه‌ترین حالت، قیمت سیم‌کارت تلفن در اواسط سال آینده به حدود 600 هزار تومان خواهد رسید و به این ترتیب با سرمایه‌گذاری 360 هزار تومان و خرید یک سیم‌کارت در عرض کمتر از یک‌سال (چهار تا 14 ماه و متوسط 9 ماه)، پیش از 60 درصد بازده سرمایه‌گذاری و سود خالص نصیب سرمایه‌گذار خواهد شد.

به این ترتیب و با وجود چنین طرح پرسود و زود بازده و بدون ریسکی، چگونه از مردم انتظار داریم که در خرید اوراق مشارکت طرح‌های ارزنده پتروشیمی و… با حداقل سود 5/15 درصد سرمایه‌گذاری کنند. حتی اگر سود اوراق را به وضعیت قبل یعنی 17 درصد هم افزایش دهند، وضع همین گونه است. با طرح پیش‌فروش سیم‌کارت تلفن همراه، چقدر از سرمایه‌های موجود در بورس اوراق بهادار خارج خواهد شد و چه ضربه سنگینی در اثر این طرح (مستقیم و غیرمستقیم: خروج سرمایه، اثرات روانی و...) بر بورس وارد خواهد شد. همچنین اثرات منفی آن بر خروج سرمایه‌ها از بانک‌های دولتی و خصوصی، بخش مسکن، بخش کشاورزی و... و سلسله زنجیروار پیامدهای منفی آن بر اقتصاد کشور، تولید و... قابل پیش‌بینی است.

در عین حال و به فرض نهایی و اجرایی شدن طرح پیش‌فروش سیم‌کارت‌ها (که به نظر می‌رسد این‌گونه است) این مسوولیت خطیر بر دوش دولت، مجلس و رسانه‌ها قرار می‌گیرد که با اطلاع‌رسانی مناسب مردم را در سرمایه‌گذاری سودآورتر اخیر تشویق و از مشارکت در طرح‌های سرمایه‌گذاری اشتغالزا و تولیدی در بورس اوراق بهادار، بانک‌ها، اوراق مشارکت طرح‌های پتروشیمی و... برحذر دارند و اگر این‌گونه عمل نکنند در محضر خداوند مسوولند و باید جوابگوی ضرر ناشی از هزینه فرصت این افراد باشند که به‌جای سرمایه‌گذاری در خرید سیم‌کارت در اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
4- مغایرت کلی طرح با عدالت اجتماعی:
این طرح با سیاست توسعه عدالت اجتماعی که هدف تمام دولت‌ها (در گذشته و امروز) بوده است در تضاد است. آیا بررسی شده است که چه کسانی و چه گروه‌ها و دهک‌هایی از جامعه، سیم‌کارت‌های مربوطه را پیش خرید می‌کنند؟ آیا بررسی شده است که چه تعداد از خط‌ها، بعد از واگذاری و یا حتی قبل از آن در بازار آزاد به‌فروش می‌رسند؟ هدف این عده برای پیش خرید و فروش فوری آن جز سرمایه‌گذاری برای سودآوری بالا و مطمئن است؟ بدون شک وزارت ارتباطات اطلاعات مربوط به پراکندگی تعداد سیم‌کارت در دوره‌های گذشته را دارند؟

براساس اعلام وزارت ارتباطات، یک فرد با یک فیش بانکی می‌تواند به تعداد نامحدود خط تلفن همراه ثبت‌نام و پیش خرید کند. با دقت و تأمل در همین عبارت، نکته قابل تأمل پیداست. چه کسانی به تعداد زیاد، سیم‌کارت می‌خرند. آن دسته از کسانی که برای یک یا دو خط ثبت‌نام و به قصد استفاده شخصی پیش خرید می‌کنند و یا حتی کسانی که با جمع‌کردن پس‌اندازهای خود و خانواده و احتمالاً با قرض برای یک یا دو خط ثبت‌نام می‌کنند که با فروش آن سودی ببرند و برای زندگی‌شان کمکی باشد، مورد نظر نیست و چندان جای اشکال ندارد اما چه بخشی از پنج میلیون سیم‌کارت موردنظر توسط این دسته خریداری خواهد شد؟

آیا در این بین سهمی از این سودآوری مطمئن به سه دهک پایین جامعه که زیر خط فقر بوده و هدف طرح سهام عدالت هم هستند، اختصاص خواهد یافت؟ یا تنها تأسف و تشدید فاصله طبقاتی را به ارمغان می‌برند؟
5- اثر تورم‌زایی طرح در سال 85:
از آنجا که بخش عمده این سیم‌کارت‌ها بلافاصله و در طی سال 85 توسط خریداران در بازار عرضه خواهد شد، از محل بیش از 60 درصد سودآوری این طرح، قدرت خرید این عده در فاصله کمتر از یک‌سال شدیداً افزایش می‌یابد. مگر نه این است که افزایش قدرت خرید اثرات تورمی به‌دنبال دارد؟ و این خود در حالی است که امروز به‌عنوان یک ابزار مؤثر سیاست پولی و مالی و با هدف جمع‌آوری پول در گردش جلوگیری از رشد تورم را مدنظر داریم؟ سال آینده با چه طرحی باید حجم پول بیش از 60 درصد افزایش یافته گروه خریداران این طرح را از گردش خارج کنیم که تورم سال آینده را کنترل کنیم؟
پیشنهاد
1- به‌واسطه اثرات منفی این طرح که در اینجا تنها به بخشی از آنها از نگاه اقتصادی و عدالت اجتماعی اشاره شد، از اجرای آن جلوگیری شود. (قابل توجه هیأت دولت به‌ویژه وزارت صنایع، وزارت مسکن، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت اقتصاد، وزارت رفاه و...، مجلس، مجمع تشخیص مصلحت نظام، مدیران بورس، مدیران بانک‌ها و همه دلسوزان صنعت و اقتصاد کشور)

2- در صورت الزام به اجرای این طرح برای تأمین مالی یا هر هدف دیگر، می‌توان این طرح را در چارچوب مشابه سهام عدالت ( که در جای خود قابل نقد و بررسی است) تعریف و به مشمولین سهام عدالت واگذار کرد تا حاشیه سود بالای موردنظر برای دهک‌های پایین درآمدی صرف شود و حرکتی هرچند کوچک در راستای فقرزدایی وکاهش فاصله طبقاتی باشد. باید در نظر داشت و پذیرفت که گروه مورد نظر سهام عدالت در درجه اول، مشکل درآمد جاری برای گذران زندگی امروزشان را دارند.

3- از پیش خرید به تعداد نامحدودی جلوگیری کرد. ثبت‌نام برای هر فرد یا هر خانواد حداکثر دو خط و یا غیرقابل فروش کردن آن برای دوره معین به‌عنوان مثال یک‌سال برای جلوگیری استفاده از این طرح برای سودآوری کوتاه‌مدت کاذب و مخرب اقتصادی.

4- به‌طور کلی از ایده این طرح‌ها باید در پیش‌فروش کالاها و خدمات داخلی و امور زیربنایی توسعه از قبیل عرضه اوراق مشارکت طرح‌های ملی (با سودآوری مطلوب و معقول) در بخش‌ها و صنایع مختلف حتی از سوی بخش خصوصی استفاده کرد و دولت نیز باید از این برنامه‌ها حمایت کند.
* استاد دانشگاه الزهرا و کارشناس مسایل اقتصاد در بازار

منبع : روزنامه جهان صنعت

از حالا تذکر می‌دهم، قبل از خواندن این مقاله، حتما با دو دست روی سر خود فشار دهید، مبادا که از خواندن ارقام حیرت آور مشکلی برایتان پیش بیاید! تاریخ علم و اقتصاد به یاد ندارد که یک خط ماهواره‌ای 9600 بیت بر ثانیه (با تاخیر زیاد و فن‌آوری فرسوده و خارج از رده) و استفاده از یک چهارم ظرفیت آن، بیش از ماهی 15 میلیون تومان هزینه داشته باشد! به عبارت دیگر اگر بطور متوسط 2500 بیت بر ثانیه از این خط استفاده شود، هزینه ماهانه آن از 15 میلیون تومان هم فراتر خواهد رفت. بنابراین باید ضرب‌المثل را عوض کنیم، این گاو بیش از صد من شیر می‌دهد. برای تحقیق در این‌باره می‌توانید با اداره مربوطه در بانک سپه، تجارت، ملت و آنهایی که در این حد کم از ماهواره استفاده می‌کنند تماس حاصل فرمایید.
به عنوان توضیح بگویم که شرکت خدمات انفورماتیک که مجری طرح شتاب برای بانک مرکزی است و توسط بانک مرکزی هم مدیریت می‌شود، جهت وصل نمودن بانک‌ها به تنها سویچ ملی بین بانکی ایران (شتاب)، فعلا بانک‌ها را مجبور می‌کند که از دستگاه‌های زمینی وی‌ست (VSAT) که بیش از 10 سال پیش تهیه نموده استفاده نمایند و در حال حاضر راه دیگری هم از نظر آنها وجود ندارد. در حالی که به سادگی می توان از راه حل‌های برتر و بسیار ارزان‌تر استفاده کرد.
این ارتباط معمولا با سرعت اسمی حداکثر 9600 بیت بر ثانیه می‌باشد و طبیعی است که تاخیر طولانی ماهواره‌ای را هم داشته باشد که در این مورد بیش از یک ثانیه است. قرارداد به صورتی است که مصرف کننده باید:
1- دستگاه‌های زمینی را به مبلغی حدود 10 میلیون تومان بخرد،

2- هزینه نصب و راه اندازی را بدهد،

3- هزینه ماهانه نگهداری را بدهد،

4- تا سقف مصرف 40 میلیون بایت در ماه، هزینه ثابتی حدود یک و نیم میلیون تومان بدهد،

5- برای هر یک میلیون بایت مصرف بیش از سقف ثابت، بیش از 30 هزار تومان بدهد،

6- هر سال بدون ارتقای کیفیت یا کمیت یا فن آوری، بابت تورم حدود 15 درصد اضافه بدهد،

7- و احتمالا هنگامی که ورشکسته شد، . . .
به عنوان یک مثال ساده برای قراردادی با شرایط بالا، فرض نمایید که از ارتباط 9600 بیت بر ثانیه فوق بطور متوسط حدود 2500 بیت بر ثانیه در طی شبانه روز استفاده شود. با توجه به بیت‌های مدیریتی و پروتکل ارتباط، حدود 250 بایت بر ثانیه قابلیت ارسال و دریافت خواهد داشت. بنابراین 250 بایت، ضربدر 3600 ثانیه، ضربدر 24 ساعت، ضربدر 30 روز، می‌شود حدود 600 میلیون بایت در ماه. اگر 40 میلیون بایت از آن کم نماییم و برای هر یک میلیون بایت حداقل 30 هزار تومان حساب کنیم، می‌شود حدود 17 میلیون تومان در ماه. انشاالله که حلال است. نوش جان آنهایی که می‌توانند.
دلایلی برای اجبار به استفاده از این نوع ارتباط مطرح می‌شود که مسایل امنیتی از آن جمله است که در جای خود بحث خواهیم کرد. اما برای قیمت چه باید گفت؟! اگر هزینه یک سال را حساب کنیم، بیش از 200 میلیون تومان می‌شود.
تا این جا فکر نکنید که هزینه شتاب تمام شده است. نه. به ازای هر تراکنش پوز بیش از 50 تومان و هر تراکنش خودپرداز بیش از 100 تومان هم باید بدهند!؟ باز هم فکر نکنید که حتما باید خرید انجام شده باشد یا پولی از دستگاه خودپرداز خارج شده باشد. خیر. اگر مانده هم بگیرید که یک کار ساده است، باید هزینه 50 و 100 تومان را بدهید!
متاسفانه هزینه پول الکترونیک آنقدر در مملکت ما بالا رفته است که رفتارهای اقتصادی ما را دچار تزلزل می‌نماید. اگر عمری باشد در شماره‌های آینده به هزینه پول الکترونیک با نگاهی موشکافانه و در عمق خواهیم پرداخت. بسیاری از مسایل که امروزه در سامانه بانکی ما تبلیغ می‌شوند، اگر به عمق آنها توجه نماییم، سرابی بیش نیستند.

منبع : ماهنامه الکترونیکی راه راست

مجلس شورای اسلامی به منظور قانون گذاری، سیاستگذاری و نظارت بر نحوه اجرای پروژه‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات دستگاه‌های اجرایی کل کشور، اقدام به تاسیس شورای عالی فناوری اطلاعات کرد.

به گزارش خبرنگار ماهنامه دنیای مخابرات و ارتباطات، نظارت و برنامه ریزی بر بودجه 2 درصدی سازمان ها و نهادهای دولتی که برای توسعه IT در نظر گرفته شده از دیگر اهداف تشکیل شواری عالی فناوری اطلاعات در مجلس شورای اسلامی به شمار می‌رود.

دکتر حجت‌الله روحی، نماینده شهرستان بابلسر و فریدون کنار در مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس شورای عالی فناوری اطلاعات در گفتگو با خبرنگار ماهنامه گفت:‌ این مرکز با هدف نظارت و برنامه ریزی بر توسعه فناوری اطلاعات در نهادهای دولتی و با وظیفه قانونگذاری و سیاستگذاری فناوری اطلاعات از اواسط آبان ماه شروع به کار کرد.

وی ادامه داد: ابوترابی به عنوان ریاست شورا، و آقایان حداد عادل، کوه کن، دکتر توکلی، مظفری و دکتر ربیعی به عنوان سایر اعضای این شورا تعیین شده‌اند.

وی افزود: برای ارتباط نزدیک‌تر با دولت، مهندس ریاضی( معاون و دبیر شورای عالی IT وزارت ارتباطات)به عنوان یکی از اعضای شورا در جلسات حضور دارد و قرار بر این است که شورا یک هفته در میان جلسه داشته باشد.

نایب رئیس شورای عالی فناوری اطلاعات مجلس در ادامه افزود: امیدواریم مجلس در سیاستگذاری و نظارت بر طرح‌های ICT کشور بتواند نقش موثری ایفا کند.

به گفته دکتر روحی این شورا هم اکنون هفت عضو دارد که در آینده از هر کمیسیون مجلس شورای اسلامی نیز جهت هماهنگی هرچه بیشتر، یک نفر به عنوان نماینده در شورای عالی فناوری اطلاعات عضو خواهد شد که به این ترتیب مجموع اعضا به 21 نفر خواهد رسید.

وی افزود: اساسنامه شورای عالی فناوری اطلاعات مجلس هنوز به شکل کامل تدوین نشده است ولی این اساسنامه به زودی تدوین شده و در مجلس شورای اسلامی به تصویب خواهد رسید.

وی همکاری نزدیک با دولت در جهت اجرای هرچه بهتر قوانین و طرح‌های ICT در کشور را از دیگر دستور کارهای موجود در شورای عالی فناوری اطلاعات مجلس شورای اسلامی عنوان کرد.

پس از ارایه مجوز مراکز خدمات داده (Datacenter) به پنج شرکت بخش‌خصوصی در جهت ارایه خدمات میزبانی وب، شرکت‌های یاد شده هنوز به شکل عمومی اقدام به عرضه این خدمات نکرده‌اند.

این شرکت‌ها در توجیه علت این امر مسایلی همچون هزینه‌های بالا را عنوان می‌کنند. این در حالی است که بحث هزینه‌ها، مربوط به امروز نبوده و این شرکت‌ها از قبل نیز امکان پیش‌بینی مسایل اقتصادی دخیل در ایجاد مراکز داده را داشتند.

با این تفاسیر و نظر به اهمیت اقتصادی، سیاسی و امنیتی ارایه خدمات میزبانی وب در داخل کشور و نیز غیرقابل اعتماد بودن میزبان های آمریکایی، اروپایی و کانادایی، کارشناسان معتقدند که در صورت ادامه تعلل بخش‌خصوصی در این امر، دولت باید وارد کار شده و نسبت به تحقق هاستینگ ملی در زمان کوتاه اقدامات لازم را به عمل بیاورد.

اگر سود نیست کنار بروید

اگر مراکز دیتاسنتر سودآوری ندارند و هزینه‌های بالایی دارند، مجوزهای خود را پس بدهند.

رمضان صادق‌زاده، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی ضمن بیان این مطلب با اشاره به برنامه سوم و چهارم توسعه درخصوص واگذاری امور به مردم و خارج کردن آن از انحصار دولتی می‌گوید: با توجه به اصل 44 قانون اساسی مبنی بر انحصار امور در دست دولت، با مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام تا 65 درصد امور قابل واگذاری به بخش غیردولتی شد و با توجه به روند رشد تکنولوژی تصمیم گرفته شد مراکز انتقال داده در ایران ایجاد شده و ایجاد این مراکز به بخش غیردولتی واگذار شود.

وی می‌افزاید: با توجه به رشد تکنولوژی و افزایش کیفیت، انتظار می‌رود شرکت‌هایی که مجوز مرکزیت انتقال داده‌ها (دیتاسنتر) را از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات دریافت کرده‌اند، این خدمات را با قیمت مناسب به کاربران ارایه دهند.

وی درخصوص شکایت برخی از این شرکت‌ها در مورد هزینه‌های بالا و سودآور نبودن ارایه این خدمات در ایران نیز می‌گوید: اگر ارایه این خدمات هزینه‌بر و غیرسودآور است، چرا در مناقصه شرکت کردند و برنده شدند و اگر سود ندارد، طبق قرارداد می‌توانند انصراف دهند. شرکت‌های خیلی زیادی متقاضی ارایه این خدمات هستند.

وی با اشاره به واگذاری مرکزیت انتقال داده‌ها به بخش‌خصوصی به‌عنوان اولین تجربه دولت در این زمینه، معتقد است با توجه به اولین تجربه دولت ممکن است در مراحل اجرایی کار گیرهایی به وجود بیاید و ما انتظار داریم بخش‌خصوصی مورد حمایت دولت قرار گیرد و بخش‌خصوصی هم اگر مشکلاتی دارد باید این مشکلات را به مراجع ذی‌ربط منعکس کند و ما هم در کمیسیون صنایع و معادن درصدد هستیم، مشکلات آنها برطرف شود و این خدمات با بهترین کیفیت و قیمت مناسب در اختیار کاربران قرار بگیرد.

از طرفی شرکت‌های دریافت‌کننده مجوز IDC (مرکزیت انتقال داده‌ها) و مدیران این شرکت‌ها از روز اول دریافت مجوز، هزینه‌های بالای ارایه خدمات و سودآور نبودن آن را ملاک قرار داده و حتی از دادن پاسخ درباره نحوه ارایه خدمات و تعداد شرکت‌های دریافت‌کننده خدمات طفره می‌روند و هزینه‌های بالا و عدم سوددهی را بهانه تأخیر کار قرار داده و از ارایه پاسخ درباره این طرح ملی خودداری می‌کنند در صورتی که این طرح هم از لحاظ ملی امنیتی و هم از لحاظ اقتصادی بسیار حایز اهمیت است و برخی کارشناسان معتقدند، در صورت عدم موفقیت بخش‌خصوصی در این امر ملی،‌ دولت باید اجرای مرکزیت انتقال داده‌ها را در کشور به عهده بگیرد.

این در حالی است که با وجود ابهام در عملکرد و کارکرد درست و به موقع شرکت‌های دریافت‌کننده مجوز مرکزیت انتقال داده‌ها، یک مقام آگاه در سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی از صدور پروانه‌های بیشتری در این زمینه خبر می‌دهد و هنگامی که از وی می‌خواهیم درخصوص نحوه عملکرد شرکت‌های دریافت‌کننده مجوز از زمان صدور پروانه تاکنون توضیح دهد، این توضیح را موکول به پایان جلسه‌ای می‌کند که یک هفته طول خواهد کشید.

این در حالی است که در بخشی از مفاد پروانه خدمات انتقال داده‌ها از طریق ارتباطات ماهواره‌ای آمده است که دارندگان پروانه تنها مجاز به تأمین خدمات انتقال از طریق ماهواره بوده و پروانه برای حداکثر پنج شرکت و برای مدت پنج سال صادر می‌شود و تا پایان نیمه اول سال 1386 پروانه بیشتری صادر نمی‌شود و بعد از تاریخ فوق با بررسی بازار ارتباطات ماهواره‌ای و عملکرد دارندگان پروانه، تصمیم در مورد صدور پروانه جدید اتخاذ می‌شود.

شرکت‌های متقاضی باید غیردولتی بوده و همواره در طول مدت پروانه وضعیت غیردولتی خود را حفظ کند و در صورت وجود سهام متعلق به دولت یا نهاد عمومی، مجموع سهام آنها از 25 درصد بیشتر مجاز نیست.

با توجه به این موارد که در مفاد پروانه خدمات انتقال داده‌ها از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی مورد توجه قرار گرفته است، چگونه بدون بررسی عملکرد شرکت‌های دارای پروانه،‌ مجدداً تصمیم به صدور پروانه گرفته شده است، موضوعی است که هنوز پاسخی به آن داده نشده است.

لیلا باران‌چشمه

علی اصغر هلالی - در روزهای اخیر شاهد تشدید فعالیت گروه های فعال در صنعت فن آوری اطلاعات در رابطه با امکان صدور محصولات و خدمات شرکت های نرم افزاری ایرانی به کشور افغانستان هستیم که باید آن را به فال نیک گرفت.

کشور همسایه افغانستان با مشترکات فراوان فرهنگی، دینی و تاریخی و البته خاطره خوش ایشان در حمایت مردم از ملت افغانستان در طول جنگ داخلی در آن کشور ،علاقه آنها را جهت حفظ و گسترش ارتباط با ایران دو چندان کرده است. این کشور هم اکنون سال های ابتدایی پس از ثبات نسبی را طی می نماید و به علت جنگ ، عقب ماندگی و فقدان زیرساخت ها نیاز فراوانی به همه صنایع از جمله صنعت فن آوری اطلاعات دارد.

بدیهی است با توجه به نیاز آن کشور و نزدیکی مردم آن به ایران درشرایط مساوی با سایر رقبای خارجی، شرکت های ایرانی در اولویت خواهند بود که در این رابطه نکات زیر قابل توجه هستند:

1) هم زبانی دو ملت ایران و افغان یک امتیاز مهم است ولیکن جهت حضور در آن بازار نه شرط لازم است و نه کافی. این به آن معناست که تنها در صورت فراهم آوردن کلیه امکانات مادی و برابری محصولات و خدمات از نظر کیفی با سایر رقبا، شرکت های ایرانی شانس بیشتری خواهند داشت و صرفاً امتیاز هم زبانی، مزیت بالایی نخواهد بود.

در حال حاضر بسیاری از شرکت های خارجی با توجه به حضور کثیری از مهاجران تحصیل کرده و متخصص فارسی زبان به ویژه در اروپا و آمریکای شمالی، تیم های ویژه ای را تشکیل داده و در آن بازار حضور دارند. از سویی دیگر، تعدادی نیز با همکاری شرکت های ایرانی البته به عنوان پیمانکار دست دوم یا سوم در این بازار حضور پیدا کرده اند. برخی از کشورها نظیر هند نیز در حال آموزش زبان فارسی به گروه های کاری خود هستند. ذکر این حقایق به آن معناست که هم زبانی امتیاز تعیین کننده ای در شرایط غیر مساوی نخواهد بود.

البته نکته بعدی نیز گسترش روزافزون کاربرد زبان انگلیسی در افغانستان و مطرح شدن آن حتی به عنوان زبان دوم آن کشور در طی چند سال آینده است، که البته حضور پررنگ آمریکا در آن کشور این موضوع را تشدید و تسریع خواهد کرد.تمامی مواردی فوق بدان معناست که گذشت زمان دشمن شرکت های ایرانی در استفاده از این امتیاز است.

2) افغان ها در حال ساخت یک کشور جدید هستند و در واقع به همه چیز نیاز دارند لذا در صورت تماس و مذاکره با ایشان، اعلام آمادگی جهت انجام پروژه های مورد نیاز از سوی ایشان قطعی خواهد بود ولیکن نکته کلیدی این مطلب مهم آنست که افغان ها نقدینگی ندارند! در واقع اغلب شرکت هایی که در افغانستان به انجام پروژه، از جمله پروژه های نرم افزاری مشغولند پول قراردادهای خود را از محل کمک های بلاعوض کشورهای متبوع خود به افغانستان دریافت می دارند. نمونه بارز آن حضور موفق یک شرکت ایرانی جهت پیاده سازی سیستم Billing افغانستان از محل کمک ها و اعتبارات ایران به این کشور است. افغان ها تا حد امکان از گرفتن وام به جز در مسائل کلان که خود پروژه هزینه و بدهی های خود را در دراز مدت پوشش خواهد داد، پرهیز می‌نمایند و از سوی دیگر کشورهایی که کمک ها را به افغانستان اعطا می کنند تنها این عمل را برای شرکت های هم وطن خود یا متحدین استراتژیک انجام می دهند همانگونه که ایران نیز تا کنون چنین کرده است.

در این میان وضعیت شرکت های ایرانی چگونه است؟ همانگونه که ذکر شد تقریبا برای تمامی محصولات و خدمات شرکت های نرم افزاری ایرانی در افغانستان مشتری وجود دارد و در آن شکی نیست ولیکن افغان ها پولی برای پرداخت ندارند. اعتبار تخصیص داده شده از سوی دولت ایران برای کمک به افغانستان نیز به ظاهر تمام شده و اعتبار اعلام شده چند میلیارد دلاری هم به صورت وام به افغانستان تخصیص خواهد یافت.

با این تفاسیر به اعتقاد نگارنده راهکارهای حضور در بازار افغانستان به شرح زیر است:
الف- مذاکره با شرکت های خارجی علاقه مند به سرمایه گذاری
مذاکره با شرکت های خارجی علاقمند حضور در بازار افغانستان و صاحب بودجه و سرمایه از محل منابع خود و یا دولت های متبوعشان که دارای پروژه در افغانستان بوده و یا علاقمند به انجام پروژه در آن جا هستند.این اقدام نیز می تواند در قالب انجام پروژه مشترک و یا انجام پروژه به صورت پیمانکاری دست دوم.
ب- حمایت دولتی در غالب پروژه های کلان

مذاکره مستقیم و البته با همکاری و هم یاری دولت مردان ایران با بالاترین مقام های افغانی جهت دریافت پروژه های کلان از محل اعتبارات ایران و سپس تقسیم آن به پروژه های کوچکتر در بین شرکت ها، این امر تنها در توان دولتمردان ایران می باشد و نه شرکت های کوچک نرم افزاری.
ج- تخصیص بودجه حمایتی از سوی دولت

درخواست از دولت ایران جهت اختصاص بودجه بیشتر برای کمک به افغانستان و البته تخصیص بخش بیشتری از آن به شرکت های نرم افزاری به منظور تحکیم جایگاه شرکت های نرم افزاری ایرانی در افغانستان .این امرامکان نقش آفرینی بیشتر ایشان در آینده نزدیک و دوران بعد از مرحله بازسانی فغانستان را فراهم می سازد.

علاوه بر این انجام موارد زیر جهت شناسایی بیشتر توانایی های شرکت های ایرانی در افغانستان فوق العاده سودمند خواهد بود:
الف - ایجاد نمایشگاه دائمی از محصولات شرکت های ایرانی
ایجاد نمایشگاه دائمی از محصولات خدمات شرکت های نرم افزاری ایرانی در افغانستان (که لزوما نباید بسیار بزرگ و مجلل باشد) و برگزاری سمینارها و نمایشگاه های فصلی و آن هم به صورت مستمر زیرا حضور محدود یک دفعه اثربخشی لازم را نخواهد داشت و همچون جرقه ای خاموش خواهد شد.
ب‌- ایجاد یک نقطه تماس تجاری شرکت های ایرانی در افغانستان
در ایجاد این نقطه تماس به ویژه در این زمان نیازی به حضور فیزیکی شرکت ها در افغانستان نبوده و با پرداخت حق اشتراک ناچیزی در سال می توان از امکانات یک شرکت ایرانی در افغانستان و یا حتی شرکت های افغانی و خارجی مستقر در افغانستان استفاده کرد (Virtual Office) ایجاد دفتر اختصاصی و اعزام نفر با هزینه های بالا در این زمان اثربخشی لازم را نخواهد داشت و حتی ممکن است سبب سرخوردگی شرکت های ایرانی شود.
ج‌- استخدام شرکت های مجرب بازاریابی خارجی
این واقعیت دارد که شرکت های مشاور و بازاریاب ایرانی تجربه چندانی در صنعت نرم افزار و به ویژه حضور در بازارهای بین المللی ندارند.لذا در این مرحله که بیشتر از بازاریابی باید بازارسازی کنیم با استفاده از تجربیات شرکت های مجرب اروپایی و آمریکایی علی رغم هزینه های به نسبت گران آن بسیار سودمند و حتی الزامی خواهد بود.
*(مدیرعامل شرکت آرشام کوشا)

صادرکننده نمونه کشور در زمینه صدور خدمات مهندسی نرم افزار

علی شمیرانی- در حالی که کمتر از ده روز به آغاز ثبت نام سری جدید سیم کارت های مخابراتی باقی مانده و وزارت ارتباطات تمام نیرو و توان خود را برای این مهم بسیج کرده است، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، روزنامه نگاران و کارشناسان همچنان با اجرای این عمل مخالف هستند.

به عبارت دیگر وزارت ارتباطات با نوعی بی تفاوتی و بی اهمیتی به نظرات غالب موجود در جامعه تنها به تحقق خواست خود می اندیشد وبه تعبیری تنها موافق این امر فروشنده سیم کارت یعنی وزارت ارتباطات است.

از سوی دیگر شواهد نیز نشان از آن دارند که این وزارتخانه از کلیه امکانات و روش های ممکن برای واگذاری تا حد امکان در این دوره بهره گرفته است.

خبر مربوط به واگذاری قسطی تلفن همراه، موضوع واگذاری کاملاً نا محدود سیم کارت، طفره از اتخاذ سیاست های واگذاری بر اساس نیاز، واگذاری حدود 50 هزار سیم کارت با شرایط ویژه به معلمان و شایعاتی مبنی بر اتخاذ روشی مشابه با دو وزارتخانه دیگر، کاهش قیمت سیم کارت ها، تسهیلات جدید برای آسان تر شدن ثبت نام ها، عدم هر گونه هماهنگی با سازمان تنظیم مقررات و همه و همه حکایت از یک ثبت نام تمام عیار در این دوره دارد.

به موارد فوق بحث عملیاتی نشدن اپراتور دوم تا ماه های آینده و ایجاد ابهام در عملکرد تالیا را نیز می توان افزود تا اذهان عمومی جامعه نیز پذیرای این القا باشد که به تعبیر عامیانه اگر نخرید از دستتان می رود.

در آخرین بحث های بی نتیجه وزارت ارتباطات و مجلس شورای اسلامی نیز پرسش مهمی بی پاسخ ماند و مجلس هم واکنش لازم را نشان نداد تا ثبت نام ها انجام شود. وزارت ارتباطات در جریان دیدار با نمایندگان کمیسیون صنایع و معادن مجلس، در توجیه علت ثبت نام های اخیر با وجود مشکلات لاینحل و پابرجای شبکه تلفن همراه، تکلیف و الزام برای افزایش ضریب نفوذ در برنامه توسعه را مطرح کرد، لیکن مجلسی ها نیز در پاسخ به این توجیه گفتند مملکت یک اپراتور فعال(تالیا) و یک اپراتور در راه (ایرانسل) را به عنوان دو اپراتور دیگر جهت افزایش ضریب نفوذ دارد.در طرف مقابل نمایندگان وزارت ارتباطات نیز وعده بررسی این موضوع را دادند وقبل از آن که پاسخی برای این پرسش بیابند کار ثبت نام را در دستور کار خود قرار دادند. این در حالی است که مجلس نیز فعلاً از کنار این موضوع گذشته و با وجود بحث های کلامی، مخالفت قاطعی با ثبت نام های جدید نکرده و به تعبیری مانع این امر نشده است. پاسخ چرایی این امر را نیز باید از خود نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی جویا شد.

خلاصه آن که به نظر می رسد این دوره به دوره ای مهم در کسب درآمد برای وزارت ارتباطات تبدیل شده است و شاید بتوان گفت ثبت نام آخراست. در نهایت این پرسش نیز بی پاسخ ماند که با وجود این رویه و ثبت نام های نا محدود و حضور دو اپراتور دیگر در کشور، چنانچه دولت نمی خواست از بخش خصوصی حمایت کند چه می کرد؟

شهرام شریف - دستورالعمل جدیدى که دستگاه‌هاى دولتى را براى خرید هر گونه تجهیزات کامپیوترى مکلف به هماهنگى با وزارت ارتباطات مى‌کند، در واقع یک تصمیم‌گیرى مهم در عرصه ICT کشور به حساب مى‌آید که شناخت ابعاد و زوایا و گستره تاثیر آن ضرورى است.
واقعیت این است که طى سال‌هاى اخیر روند توسعه ICT در دستگاه‌هاى دولتى شکلى شتاب گونه گرفته و عملا امروزه مى‌توان گفت که چرخ دنده‌هاى بخش دولتى ما با ماشین بزرگ فناورى اطلاعات و ارتباطات درگیر شده است.
از توسعه ناهمگون بخش‌هاى مختلف دولتى در زمینه آى‌سى‌تى در این چند سال که بگذریم نمى‌توان از توسعه نسبى (و البته در بسیارى از موارد خود رو) دستگاه‌ها در این زمینه به راحتى گذشت.
امروزه در هر وزارتخانه و سازمانى مى‌توان گوشه‌هایى از برنامه‌هاى توسعه‌اى فناورى اطلاعات را یافت که عمدتا در کارهاى زیربنایى و خدماتى گسترش یافته است، اما با توجه به فقدان طرحى جامع براى توسعه فناورى اطلاعات در کشور، عمده موارد توسعه‌اى، شکلى بخشى و جزیره‌اى دارد و این رشد در واقع به تناسب حضور افراد و موقعیت مناسب در دستگاه‌هاى مختلف به شیوه‌هاى گوناگون و در بسیارى اوقات با تجهیزات مختلف و گوناگون صورت گرفته است.
از سوى دیگر امروز دولت به دلیل همان رشد، مهمترین مشترى بازار فناورى اطلاعات کشور نیز هست، به طورى که در بسیارى اوقات تصمیمات این مشترى عمده و متمول مى‌تواند بازار کامپیوتر را با رکود مواجه کرده و یا به رونق برساند. به عنوان مثال بازار کامپیوتر ( اعم از سخت افزار و نرم افزار) در ماه‌هایى که خریدهاى دولتى سیر صعودى به خود مى‌گیرد به سرعت رونق گرفته و در روزهایى خاص که از حجم خریدهاى دولتى کاسته مى‌شود، بازار کاملا راکد مى‌شود. این هم در حالى است که عمده خریدهاى دولتى پراکنده و بدون هماهنگى ارگان‌ها با یکدیگر صورت مى‌گیرد و این موضوع یکى از دلایل عدم انطباق بسیارى از سیستم‌هاى دولتى با یکدیگر است.
با چنین زمینه‌اى از وضعیت فناورى اطلاعات در سازمان‌هاى دولتى و بازار مى‌توان چنین ارزیابى کرد که هر گونه تصمیم‌گیرى مشترک براى خرید تجهیزات کامپیوترى به شکل واحد مى‌تواند فرصت‌ها و خطراتى را توامان به همراه داشته باشد. مشخص است دولت جدید شعارهاى خود را بر صرفه جویى و عدم سرمایه‌گذارى‌هاى اضافى متمرکز کرده و انتظار مى‌رفت که براى خرید تجهیزات ICT توسط بخش دولتى که سرمایه کلانى را نیز طلب مى‌کند، دقت و نظارت لازم را انجام دهد اما در واقع سپردن این وظیفه به وزارت ارتباطات که به لحاظ ساختار سازمانى همپاى دیگر وزارتخانه‌ها به شمار مى‌آید، مى‌تواند از لحاظ ادارى مشکلاتى را ایجاد کند.
هر چند هنوز آیین‌نامه اجرایى این دستورالعمل منتشر نشده اما انتظار مى‌رود که تعریف رابطه کارى در این زمینه به شکلى صورت گیرد که کمترین تعارض میان دستگاه‌هاى مختلف و وزارت ارتباطات در این زمینه به وجود آید. با توجه به اینکه در دستور فعلى مشخص نشده دستگاه‌هاى دولتى تا چه سقفى براى خرید تجهیزات باید با وزارت ارتباطات هماهنگ کنند، عملا مشخص نیست آیا این دستور شامل هر گونه نرم افزار کوچک و یا سخت افزارهاى غیر مهم را در برمى‌گیرد یا خیر.
نکته دیگر که در این زمینه ضرورى به نظر مى‌رسد، فرصتى است که در اختیار وزارت ارتباطات قرارداده شده است. این وزارتخانه طى سال‌هاى اخیر همواره در زمینه متولى گرى آى تى با برخى نهادهاى دیگر رقابت داشته و عملا در بسیارى از موارد توانسته ابزارهاى قانونى و فنى لازم را در این زمینه به دست بیاورد، اما حتى با وجود داشتن عنوان فناورى اطلاعات و ارتباطات بر دوش خود هنوز به نظر مى‌رسد از ظرفیت لازم براى انجام چنین کارهاى گسترده اى برخوردار نیست. نمونه قابل ذکر در این زمینه دعواى قدیمى میان مخابرات و بانک‌ها است که در زمینه توسعه زیرساخت‌هاى مخابراتى براى انجام عملیات بانکى وجود داشته و هر دو طرف فقدان پیشرفت سریع در زمینه بانکدارى الکترونیکى در کشور را به گردن طرف مقابل مى‌اندازند.
براى انجام این دستورالعمل همچنین به نظر مى‌رسد وزارت ارتباطات باید موضوع را به شکلى پیاده‌سازى کند که امکان کمترى از اعمال سلیقه و دخالت غیرکارشناسانه در موضوع وجود داشته باشد. در واقع قدرتى که وزارت ارتباطات به کمک این دستورالعمل پیدا کرده، مى‌تواند از یک سو باعث کاهش هزینه‌ها و ریخت و پاش‌هاى غیرضرورى شود و از سوى دیگر این بیم هم وجود دارد که این قدرت به نوعى استفاده شود که باعث تقویت گروه خاصى از شرکت‌هاى دولتى و خصوصى بدون معیارى مشخص شود که باید تمهیدات لازم براى جلوگیرى از این عارضه اندیشیده شود.

منبع : دنیای اقتصاد
در همین رابطه :
بخشنامه اخیر دولت موجب رشد منطقی ‪ ICT‬می‌شود
موافقت و مخالفت با مصوبه یک جمله ای
یک ابلاغ و چند اشکال
لزوم صرفه جویی و تعادل منطقی در هزینه های ICT دولت
خرید اقلام رایانه‌ای کلیه دستگاه‌های دولتی منوط به هماهنگی با وزارت ارتباطات شد
هماهنگی سازمان ها با وزارت ارتباطات موجب تسریع کارها می شود

رییس کمیته مخابرات مجلس اعلام کرد: یک ماه به وزارت ارتباطات و شرکت تالیا فرصت دادیم که اقداماتی برای بهبود کیفیت سیم‌کارت اعتباری انجام دهند.
"رمضانعلی صادق زاده" روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: وضع موجود سیم‌کارت اعتباری تلفن همراه بعد از ظهر روزگذشته با حضور مدیر عامل شرکت تالیا، وکیل حقوقی وی ، رییس سازمان تنظیم مقررات ، نماینده بخش ارتباطات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و نمایندگانی از دفتر مشارکت مردمی و عمومی وزارت ارتباطات در این کمیته بررسی شد.
وی افزود: ما، هم از نظر کیفیت و هم از نظر نحوه واگذاری سیم‌کارتهای اعتباری بشدت گله کردیم و آقای "بهرامپور" مدیر عامل تالیا، گزارشی را از وضع موجود داد و معلوم شد فازبندیهای پروژه اجرا نشده و کیفیت ، مطلوب نیست.
صادق‌زاده گفت: از وزارتخانه و سازمان مدیریت گله کردیم که با توجه به اینکه قرارداد پروژه در ‪ ۸۲/۱۱/۲۸‬اجرایی شده بود و قرار بود ظرف دو سال، یعنی تا ‪ ،۸۴/۱۱/۲۸‬دو میلیون سیم کارت اعتباری واگذار شود، چرا تنها ‪۲۵‬ درصد از سیم‌کارتها را آن هم با کیفیت بسیار پایین ، واگذار کرده‌اند.
رییس کمیته مخابرات وابسته به کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: نکته دوم که مطرح کردیم این بود که آینده قرارداد بسیار مبهم است و مشخص نیست بقیه واگذاری سیم‌کارتها در پروژه‌ای که مهلت تکمیل آن ، یک ماه دیگر تمام می‌شود، چگونه خواهد بود و اگر با کیفیت فعلی پیش برود، اصلا قابل قبول نیست .
به گفته صادق‌زاده، بهرامپور در پاسخ ، شماری از نکات موجود در قرارداد را مطرح کرد و از جمله اینکه مجتمع پسته رفسنجان در حالی در مناقصه قرارداد برنده شد که نکاتی چون مشاور، اپراتور همکار و تجهیزاتی که باید به این مجتمع در پروژه اعطا شود، در آن ملحوظ بود ولی پس از برنده شدن حین اجرای این مفاد با مشکلاتی مواجه شد.
نماینده مردم رشت در مجلس همچنین افزود: بهرامپور گفت که از جمله مشکلات اجرایی متوجه این مساله است ، چون شرکتهایی که باید این کمکها و تجهیزات را ارائه دهند، انحصاری بودند، در اجرا همکاری نمی‌کردند و بخشی را نیز به ابهاماتی که در خود قرارداد بود، ارتباط داد و گفت که مسوولان وزارت ارتباطات همکاری لازم را با ما نکرده‌اند.
صادق‌زاده در ادامه گفت: دکتر "معصوم فردیس" رییس سازمان تنظیم مقررات و معاون وزیر ارتباطات نیز جواب داد که ما تا حد امکان همکاری کرده‌ایم ولی چون این پروژه اولین تجربه واگذاری امور تصدیگری بخش مخابرات به بخش خصوصی بوده‌است، پیش‌بینی می‌کردیم که مشکلاتی پیش بیاید.
رییس کمیته مخابرات مجلس افزود: از آقای "امیراحمدی" نماینده سازمان مدیریت نیز انتقاد کردیم که این سازمان نظارت کافی بر روی این قرارداد نداشته است و با توجه به اینکه این قرارداد با آحاد مردم در ارتباط است ، اثرات منفی خواهد داشت.
به گفته صادق‌زاده، "یک ماه به وزارتخانه، سازمان مدیریت و شرکت تالیا فرصت دادیم که مشکلات داخلی خود را حل کنند و یک ماه دیگر، در اواخر بهمن- ماه، مجددا این جلسه را در کمیته برگزار کنیم تا تالیا جدول زمان‌بندی خود را برای اجرای پروژه به کمیته بیاورد و از نظر کیفیت نیز باید اقداماتی انجام دهد تا به حد استاندارد برسانند".
وی افزود: گفتیم که اگر نتوانید این اقدامات را انجام دهید، ما در جهت لغو این قرارداد حرکت می‌کنیم و یا اصلا اجازه واگذاری سیم‌کارت اعتباری را نمی‌دهیم و یا مجددا وزارت ارتباطات را ملزم می‌کنیم که مناقصه جدیدی را برگزار کند.
خبرنگار ایرنا پرسید: موضوع جلسه بررسی وضع اپراتور دوم تلفن همراه و کنسرسیوم ایرانسل، که قرار بود با حضور وزیران ارتباطات و دفاع عصر یکشنبه در کمیته مخابرات برگزار شود، چه شد؟

رییس کمیته مخابرات مجلس پاسخ داد: این جلسه را برای سه‌شنبه (فردا) بعد از ظهر برنامه‌ریزی کرده بودیم، ولی چون رییس مجلس اعلام کرد که ظهر سه‌شنبه مجلس را به‌خاطر مراسم عرفه و عید قربان تعطیل می‌کنیم، جلسه را به بعدازظهر دوشنبه (امروز) موکول کردیم.
وی افزود: چون فقط یک روز قبل به دو وزیر و مدیران بنیاد مستضعفان و ایرانسل، موضوع برگزاری جلسه امروز را اطلاع دادیم، اگر نتوانند برنامه خود را تنظیم کنند و یا در مسافرت باشند ، این جلسه به هفته بعد موکول می‌شود.

(برخی از شنیده ها حکایت از آن دارند که ادامه کار این اپراتور با تهدید جدی مواجه شده است.)

علی شمیرانی - "کلیه دستگاه‌های اجرایی موظفند ضمن اعمال صرفه‌جویی در استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه ای، از هرگونه هزینه‌ای در این ارتباط بدون هماهنگی با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات خودداری نمایند."

این یک جمله متن مصوبه 30/9/84 هیات وزیران بود . همانطور هم که پیش بینی می شد مصوبه الزام دولت به هماهنگی برای خرید تجهیزات کامپیوتری با وزارت ارتباطات از قبل از انتشار خبر آن در جراید، افراد متعددی را وادار به موضع گیری سریع و صریح کرد چرا که کمتر از24 ساعت پس از انتشار خبر خیلی ها دست به قلم شدند.

عده ای بر مصوبه اخیر دولت صحه می گذارند و آن را برای هدفمند نمودن هزینه های مربوط به خرید تجهیزات ICT مناسب تلقی می کنند ومعتقدند که این مصوبه با توجه به وجود تجیزات ICT که بی استفاده در برخی ارگان ها رها شده اند مصوبه خوبی جهت تمرکز خریدها محسوب می شود.

از سوی دیگر نیز برخی این مصوبه را از جهات مختلفی دارای اشکال می دانند. کند شدن روند توسعه ICT، بی اعتمادی به مدیران سایر دستگاه های دولتی و مناسب نبودن جایگاهی همچون وزارت ارتباطات (از لحاظ سازمانی) از جمله اشکالاتی است که برخی به این مصوبه وارد می دانند.

اگرچه اظهارات مخالفان و موافقان با این مصوبه از جهات مختلفی قابل درک و تامل است، لیکن هنوز آیین نامه اجرایی این مصوبه تدوین نشده تا از آن طریق بتوان به مقصود دقیق دولت ازاین مصوبه یک جمله ای پی برد و قضاوت بیشتر در این خصوص در شرایط فعلی کمی زود به نظر می رسد . به تعبیردیگر شاید به نوعی قصاص قبل از جنایت تلقی شود.

بدیهی است که هر دو طرف موافق و مخالف در یک نقطه وجه اشتراک دارند و آن دغدغه رشد و توسعه کشور با تکیه بر فناوری های نوین است، لیکن برخی صلاح را در آن بینند و برخی در این.

اگرچه مجموع نظرات شنیداری، دیداری و نوشتاری انعکاس یافته در حداقل زمان ممکن پس از انتشار خبر مصوبه، حکایت از آن دارد که این موضوعی ادامه دار خواهد بود و وزارت ارتباطات نیز می بایست با حوصله و دقت نظر زیادی به تدوین پیش نویس آیین نامه مذکور بپردازد.

از سوی دیگر شنیده ها حکایت دارد که دولت این مصوبه را از آن جهت تصویب و ابلاغ کرده که معتقد است از همین ظرفیت موجود تجهیزات ICT نیز به شکل مناسب و درخور بهره برداری نمی شود. اگرچه این موضوعی است که کارشناسان امر باید بیشتر به آن بپردازند.

به هر حال در این میان نکته ای وجود دارد که کمی از نگاه ها غافل مانده و کمتر به آن پرداخته شده است. برای مثال مخالفان با این مصوبه از جهات مختلفی به تبعات منفی و احتمالی آن پرداخته اند. اما به اعتقاد نگارنده پیش از هر اظهار نظر و قضاوتی می بایست ابتدا به این پرسش پاسخ داد که اصولاً چرا چنین متنی از تصویب دولت گذشت؟

پاسخ به این پرسش و کنکاش در مورد آن می تواند امکان قضاوتی دقیق تر را فراهم کند. هر گاه ریشه های این پرسش شناسایی شود آن زمان است که می توان موضع دقیق تری گرفت. شاید یک پاسخ برای علت به تصویب رسیدن چنین مصوبه ای فقدان حلقه نظارتی بر طرح های متعدد ICT و یا فقدان خروجی در طرح های زیاد این حوزه در کشور باشد که دولت را به سمت تصویب چنین طرحی هدایت کرده است.

موضوعی که طی سال های گذشته شاید با اغماض و اهمال کمتر به آنها توجه شد و هیچ کس نپرسید چرا فلان طرح هایی که میلیاردها تومان از بودجه مملکت صرف آن شد، هیچ گاه به ثمر نرسید وچرا هنوز یک طرح به سرانجام نرسیده طرح ناقص دیگری تعریف می شود و این سیکل معیوب ادامه می یابد. آیا می توان گفت این کاردی بود که بالاخره به استخوان رسید؟
در همین رابطه :
یک ابلاغ و چند اشکال
لزوم صرفه جویی و تعادل منطقی در هزینه های ICT دولت
خرید اقلام رایانه‌ای کلیه دستگاه‌های دولتی منوط به هماهنگی با وزارت ارتباطات شد
هماهنگی سازمان ها با وزارت ارتباطات موجب تسریع کارها می شود

امیرحسین سعیدی نائینی* - اخیرا از طرف دبیر محترم هیات دولت ابلاغیه ای منتشر شد که متن آن به شرح زیر است:

ابلاغیه

اعضای محترم هیئت دولت

با احترام، دستور مقام محترم ریاست جمهوری که در جلسه مورخ 30/9/1384 هیات وزیران صادر شده است، به شرح زیر ابلاغ می شود.

کلیه دستگاه‌های اجرایی موظفند ضمن اعمال صرفه‌جویی در استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه ای، از هرگونه هزینه‌ای در این ارتباط بدون هماهنگی با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات خودداری نمایند.

مسعود زریبافان

رونوشت:

- جناب آقای دکتر داودی معاون اول محترم ریاست جمهوری، جهت استحضار

- جناب آقای دکتر الهام رییس محترم دفتر ریاست جمهوری جهت استحضار

- جناب آقای دکتر سلیمانی وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات، جهت اطلاع و اقدام لازم

هرآنکس دید و شنید، داد از دل و دود از سینه اش برخاست.
البته از هنجار ناهموار این ابلاغیه پیداست که مسئول یا مسئولینی بجای آنکه هم و غمشان را در راستای رسیدن به اهداف عالیه دولت بکار بندند، در پرکاری و گرانباری ریاست محترم جمهور، دمی را غنیمت شمرده، نیت خود را در کلام ایشان نقش بسته یا نبسته، از دبیرمحترم دولت خواسته‌اند تا در انتشار آن اقدام نماید. دبیر نیز بجای تدبیر، تسریع نموده و نوشته‌ای اندیشه‌سوز و شتاب‌انگیز را امضا و ابلاغ کرده است.
و اما دلایل ما برابر این مدعی چیست؟

1- از نظر فکری

هرآنکه با افکار بلند و منویات خالصانه رییس جمهور آشنا باشد، می‌داند که او سرسختانه علیه فساد، اسراف و تبذیر رایج در بخشی از دستگاه‌های دولتی قدعلم کرده و به عنوان فردی تحصیلکرده و دانشگاهی خوب می‌داند که در دنیای امروز موثرترین ابزار شفاف‌سازی و جلوگیری از هزینه‌های نابجا و اسراف کارانه، همانا بکارگیری و حداکثر استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه ای است. او با تمام وجود درک کرده که آتش خانمان‌سوز فساد، شعله‌ور شده و آب روی این آتش، همانا استفاده بهینه از نرم‌افزارهای و سخت‌افزارهای رایانه‌ای است.

حال چگونه فردی با این افکار که آبروی خود و کشورش را در گروی خاموش شدن این شعله‌های سرکش می بیند، می تواند خواستار صرفه‌جویی در مصرف آب برای اطفای حریقی خطرناک شود.
2) و اما از نظر مهرورزی

چندی بود حرف‌هایی از گوشه و کنار به گوش می‌رسید که بخش خصوصی زمینه‌ساز فساد است و دلال است و از اینگونه گفته‌ها، تا مردم را به دولت احمدی‌نژاد بدبین کنند و اینگونه القا کنند که او نه تنها با مردم مهرورزی ندارد، بلکه آنها را چنین و چنان می‌پندارند. اما مهر و پیوند او با مردم آنچنان مستحکم بوده و هست که فریب خوردگان و خناسان طرفی نبستند.

به نظر می‌رسد دانسته یا ندانسته سعی می‌شود دایره کینه‌ورزی و بدبینی را به داخل دولت و حتی اعضای محترم کابینه کشانده و بگویند وزیری در وزارتخانه‌اش حتی اعتبار خرید نرم‌افزار و یا سخت‌افزاری را هم ندارد و باید با وزیر دیگر هماهنگ نماید. مسلم است که این نیز نمی تواند مدنظر رییس محترم جمهور باشد، چرا که او وظیفه داشته است وزرا را از میان شایسته‌ترین، مطمئن‌ترین، معتمدترین و متخصص‌ترین افراد برگزیند و مسئولیت‌های بس خطیر و بزرگ به آنها داده است که خرید نرم‌افزار و سخت‌افزار رایانه ای در مقابل آنها قابل مقایسه هم نیست.
3) از نظر عدالتخواهی

رییس محترم جمهور در حکمی به یکی از مسئولین به صراحت قید فرموده‌اند که استفاده از این فناوری جهت عدالت‌گستری از بدیهیات است. حال صاحب چنین فکر بلندی چگونه می‌تواند دیواری بلند در پیش روی توسعه این فناوری قرار دهد.
4) از نظر اجرایی

هماهنگی جهت خرید سخت‌افزار و نرم‌افزارهای رایانه‌ای آن هم با قید کلمه «هرگونه» بدین معناست که اگر دبستانی دولتی در سیستان و بلوچستان قصد خرید یک لوح فشرده را داشته باشد، باید با وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات هماهنگ نماید. آنچه مسلم است، وزیر محترم این وزارتخانه زمان لازم برای بررسی تمام درخواست ها را نخواهند داشت و به افراد زیرمجموعه خود ارجاع خواهند نمود. این ارجاع علاوه بر مشکلات مطروحه فوق، حجم وسیعی از کار را ایجاد می‌کند که گلوگاهی نفس‌گیر و جانکاه را موجب خواهد شد. تجربه نشان داده که در این مواقع، احتمال رشوه خواری، دزدی، باجگیری، تبانی، پارتی بازی، خویشاوندسالاری، باندسازی، باندبازی و انواع دیگر فساد تقویت می شود. و مسلم است رییس جمهور ما که یکی از دلایل مهم محبوبیتش، وعده مبارزه با همین اعمال خلاف شرع است، اجازه وقوع چنین بازی‌هایی را نخواهد داد.
5) از نظر حقوقی

مگر هر وزیری اختیار بودجه وزارتخانه متبوعه خود را ندارد و مگر وزرای دیگر در سطحی پایین‌تر از وزیر محترم وزارت فاوا هستند که باید از او و یا کارمندان وزارتخانه‌اش مجوز خرید دریافت دارند؟
6) از نظر عقلی

اجرای بسیاری از پروژه‌های بزرگ کشور در زمینه نرم‌افزار و سخت‌افزار به شرکت‌های دولتی متعلق به دستگاه‌های دولتی سپرده می شود. کدام را باور داشته باشیم؟ قدرت در اجرای مهم‌ترین و حساس ترین پروژه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری یا ضعف حتی در خرید «هرگونه» نرم‌افزار و سخت‌افزار رایانه‌ای را ؟!؟
7) از نظر سیاسی

کابینه دولت احمدی نژاد را افرادی متخصص و متعهد با بالاترین سطح تحصیلی تشکیل می‌دهند. همه عزم خود را جزم نموده‌اند تا این فرصت طلایی تاریخی را غنیمت شمرده و با تلاش و اخلاص هرچه بیشتر به اعتماد ملت پاسخ مثبت داده، شرایط بهتری را فراهم نمایند. از جوانمردی به دور است که این افراد فرهیخته، دلسوخته و هوشمند را با ابلاغیه‌هایی، به طور مستقیم مورد اهانت قرار دهیم و کفایت و لیاقت آنها را حتی برای خرید «هرگونه» نرم‌افزار و سخت‌افزار رایانه‌ای زیر سوال برده، از آنها بخواهیم با دستگاهی دیگر هماهنگ نمایند. آیا این گونه کارها از نظر سیاسی لطمه به آبرو و حیثیت کشور و رییس قوه مجریه آن که منتخب و محبوب ملت است وارد نمی‌سازد؟
8) از نظر فرهنگی و مذهبی

مردم رفتار خشن را با خائنین و کفار و دشمنان مرز و بوم می‌پسندند، اما بسیار نسبت به افراد زحمت‌کش و صادق و مومنی که قصد خدمت دارند، مهربان و بامحبت هستند. اعضای کابینه، افرادی هستند که از برگزیدگان این ملتند و همه قبول مسئولیت نموده‌اند تا با اتکال به نیروی لایزال الهی، سکان این کشتی را در دست‌های توانمند خود گرفته و آن را از میان امواج توطئه‌های داخلی و خارجی به ساحل نجات رسانند و دعای خیر این ملت عظیم‌الشان را توشه راه خود دارند. شان اعضای کابینه ریاست محترم جمهوری اجل از آن است که چنین مورد عتاب و خطاب قرار گیرند. مردم ما این ناسپاسی و بی‌احترامی نسبت به ساحت والای برگزیدگان خود را بر نمی تابند و دل آزرده و دلتنگ می شوند.
9) از نظر اقتصادی

مدت هاست هیچ قرارداد نرم‌افزار و یا سخت‌افزاری بزرگی که بخش خصوصی مجری آن باشد، اعلام نشده است و شرکت‌هایی به علت عدم دریافت مطالبات خود از دولت با تنگناهای ریالی روبرو شده‌اند که حتی بعضا از پرداخت حقوق ماهیانه کارمندان خود عاجز مانده اند. شرکت‌ها با سرشکستگی رو به ورشکستگی‌اند و متخصصین متعهد سرگردان بازار کارند. مسلم است به زودی ریاست محترم جمهور و دولت به این بحران پایان خواهند داد. اما در چنین شرایطی ابلاغ چنین فرمایشاتی نه تنها مرهمی بر زخم مردم نبوده، بلکه نیشی بر ریش دل آنهاست.
10) از نظر علمی

اندازه‌گیری میزان سرمایه‌گذاری در فناوری اطلاعات و ارتباطات امری است تحقیقی و علمی که شاخصه‌های مخصوص به خود را دارد. قضاوت در مورد هزینه‌های اضافی بعد از دست یابی به اطلاعات و آمار مربوطه امکان‌پذیر است.

آنچه مسلم است در سرزمین پهناور ما با فرهنگی غنی و تاریخی طولانی، میزان سرمایه‌گذاری در این فناوری به هیچ وجه متناسب با شئونات نبوده و نیست و به اصطلاح از فاصله دیجیتالی رنج می‌بریم.

کندی کار دوایر دولتی و عدم شفافیت آنها به علت عدم توسعه کاربری این فناوری است.
11) از نظر بخش مردمی فناوری اطلاعات و ارتباطات

سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور با مصوبه مجلس شورای اسلامی و با حکم ریاست جمهوری جهت رییس آن سازمان آغاز به کار نمود. تمامی فعالان این حرفه موظف به عضویت در آن بوده و طبق تصریح قانون، تنها نقطه تعامل با دولت است. از آنجا که خیل عظیمی از متخصصان متعهد زیر چتر این سازمان قرار گرفته‌اند، همواره می‌تواند نقطه اتکا و مشورت دولت جهت طرح مسائل مربوط به این حرفه باشد.

اما متاسفانه علیرغم تاکید قانون و سفارش رییس جمهور مبنی بر مشورت با اهل فن، مسئول دولتی مربوطه چشم و گوش خود را به این سازمان بسته و نتیجه همین است که می‌بینیم.

رییس جمهوری که خود را از مردم می داند و بسیار علاقه‌مند است تا از نظرات مردم آگاه باشد و تا حدممکن گوش دل به آنها سپرده و خواسته‌های حقه آنها را اجابت نماید، آیا می‌داند که حتی یک نفر در صنف با چنین ابلاغی موافق نیست؟!؟
حرف‌های بسیار دیگری هست، اما گویی نای زبان از گزارش بسته‌اند و دست توان از نگارش شکسته‌اند.

در ملاقاتی حضوری با ریاست محترم جمهور، بتوان حرف دل اهل حرفه را مطرح و با لطف خدا یا علی گویان با ایشان بتوانیم در راه اعتلای کشور، گام‌هایی بزرگ برداریم.
رئیس سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور
در همین رابطه : لزوم صرفه جویی و تعادل منطقی در هزینه های ICT دولت
خرید اقلام رایانه‌ای کلیه دستگاه‌های دولتی منوط به هماهنگی با وزارت ارتباطات شد
هماهنگی سازمان ها با وزارت ارتباطات موجب تسریع کارها می شود

علی اصغر هلالی* - طی هفته‌های گذشته شاهد برگزاری هفته پژوهش در کشور بودیم. هم‌چنین قبل از آن نیز و در نخستین روزهای آذرماه عطای جوایز و تقدیرنامه های مربوط به بهترین محصولات R&D (تحقیق و توسعه) و بهترین واحدهای R&D سال کشور در سال اجلاس سران توسط دولت صورت پذیرفت.

خوشبختانه شرکت های نرم افزاری همچون سال های گذشته دارای نمایندگانی در میان برگزیدگان بودند و البته نکته قابل توجه تکراری بودن اسامی ایشان طی چند سال گذشته می باشد که نشان از کم تحرکی سایر شرکت های نرم افزاری در این مقوله دارد.

صنعت نرم افزار با توجه به ماهیت وجودی خویش متکی بر علم و دانش و از صنایع دانش محور می باشد. در کشورهای توسعه یافته تا حدود 3% از تولید ناخالص ملی هر کشور صرف تحقیق و پژوهش می گردد که در این بین قسمت عمده ای از آن صرف صنایع دانش محور نظیر نرم افزار می گردد. با نگاه اجمالی به جهان امروزی به ارزش افزوده صنایع دانایی محور و نرم افزاری در مقایسه با صنایع سخت افزاری پی می بریم و اینکه کشورهای پیشرفته چگونه در این زمینه سرمایه گذاری کرده و در تولید علم می کوشند.

حال باید دید که جایگاه R&D در ایران به صورت عام و در صنعت نرم افزار به صورت خاص کجاست؟ با نگاهی سطحی به لیست محصولاتی که در شورای عالی انفورماتیک ثبت گردیده اند، به عنوان جامعه آماری تولیدات نرم افزاری کشور، ملاحظه می شود که حجم عمده ای از محصولات نرم افزاری در کشور در خوشه های مشخص و به ویژه نرم افزارهای مالی، و اتوماسیون اداری بوده و البته نرم افزارهای آموزشی و فرهنگی نیز در این بین تعداد زیادی به خود اختصاص داده اند.

این امر بر موارد زیر دلالت دارد:

1) شرکت های ایرانی اغلب به تولید محصولاتی می پردازند که در بازار وجود داشته باشد و تولید ایده های نو انگشت شمار هستند.

از مشکلات این امر می توان محدودیت بازار و در نتیجه اشباع آن و پایین آمدن قیمت محصولات و ضرر شرکت های نرم افزاری اشاره نمود. از سوی دیگر با توجه به بومی بودن اغلب این محصولات، وجود هزاران مشابه خارجی با کیفیت بالاتر و قیمت پایین تر این محصولات از امکان حضور در بازارهای بین المللی نیز برخوردار نیستند و البته به نظر نگارنده مهمترین ضرر این جریان، درگیر کردن عمر و استعداد جوان های تازه به این عرصه آمده دراین بازار محدود و در نهایت هدر رفتن عمر ایشان و عدم نفع مالی و در نهایت سرخوردگی ایشان می باشد.

2) بسیاری از شرکت ها درانتظار تعریف پروژه از سوی کارفرمایان می باشند.

تولید نرم افزارهای سفارش مشتری همواره مورد توجه شرکت های نرم افزاری قرار داشته و البته از مهمترین محورهای بازار این صنعت محسوب می گردد ولیکن به ویژه در ایران موارد زیر تهدید کننده شرکت های فعال در این شاخه خواهند بود:

- بازار ایران، بازاری به شدت دولتی می باشد و به عبارتی شرکت ها باید منتظر دولت باشند تا پروژه های خود را تعریف و اعتبار لازم را اختصاص دهد که همانگونه که همه ما ایرانیان نیک می دانیم سیاست های دولت معمولا وابسته به فرد و مدیریت افراد بوده و از پایداری و ثبات لازم برخوردار نیست و از سوی دیگر عدم پرداخت به موقع اعتبار پروژه ها تاکنون بسیاری از شرکت های ما را نابود کرده است.

به عقیده نگارنده تنها راه غلبه بر وضعیت موجود و حتی پیشرفت و گسترش بازار و در پی آن حضور موثر دربازارهای جهانی، تقویت واحدهای تحقیق و توسعه (R&D) در کنار فعالیت های موجود می باشد. مطالعه بازار، بررسی روند رشد صنعت نرم افزار جهان، پرورش ایده ها و در کنار آن افزایش بنیه علمی، شرکت های نرم افزاری را مسلح به داشتن قدرت انعطاف پذیری و چابکی در مقابله با مشکلات و حرکت به سوی هدف سازمان و پیشرفت می نماید.

محصولات جدید، بازارهای جدید داخلی و خارجی را به روی شرکت های نرم افزاری خواهند گشود و وابستگی ایشان به پروژه های دولتی و دنباله روی از سایر محصولات و اشباع بازار موجود را به حداقل خواهند رساند.

دراین بین نقش دولت به عنوان بسترساز بسیار موثر می باشد. به عقیده نویسنده دولت با فراهم آوردن بستر لازم برای شرکت های نرم افزاری و پوشش منطقی برخی ریسک‌های شرکت‌های جوان و یا در حال رشد در واقع فرصت رشد بیشتری را در اختیارایشان قرار خواهد داد. از محورهای اصلی حمایت دولت در این زمینه می توان به موارد زیر اشاره نمود:

- حمایت (البته با ضمانت های اجرایی لازم) ازحق مالکیت معنوی و Copy Right جهت حفظ ارزش حقوق مادی و معنوی و پس از آن دانش تولید شده

- معافیت کامل فعالیت های R&D از هر گونه عوارض و مالیات ، بیمه و هر گونه هزینه های سربار دیگر

- دراختیار قرار دادن مکان فعالیت، آزمایشگاه، تجهیزات، اینترنت پرسرعت، کتابخانه ها و . . . در اختیار شرکت ها

- فراهم آوردن امکان عرضه و ارائه محصولات R&D شرکت های نرم افزاری در نمایشگاه معتبر تخصصی داخلی و بین المللی

- پوشش بخشی از هزینه های R&D در قالب کمک های بلاعوض و وام های بسیار کم بهره و طولانی مدت

- حمایت از تشکیل صندوق های سرمایه گذار خطر پذیر (Venture Capitalist)

- ایجاد امکان ارتباط بیشتر صنعت و دانشگاه

- تقویت و توجه بیشتر به پارک‌های فناوری اطلاعات کشور

- توجه بیشتر به رشته‌های فاوا در دانشگاهها و تعریف پروژه های تحقیقی/کاربردی در دانشکده‌های نرم‌افزار کشور

هر چند در بسیاری ازموارد فوق درقانون و بودجه دولت مواردی پیش بینی شده ولیکن تقاضای این صنعت اجرای عملی قانون و حمایت واقعی و ملموس در این زمینه می باشد و البته دراین میان مهمترین عامل موفقیت شرکت های نرم افزاری ایجاد حس خودباوری و صرف کردن فعل خواستن و تحمل مشکلات طاقت فرسای تولید دانش به ویژه در سالیان ابتدایی شروع به کار با انتظار حداقل یاری از سوی دیگران می‌باشد.
* مدیرعامل شرکت آرشام کوشا

صادرکننده نمونه کشور در زمینه خدمات فنی مهندسی

و بهترین واحد R&D کشور در سال 83

بخشنامه جدید ریاست جمهوری که به امضاء جناب آقای زریبافان به سازمان های دولتی و اجرایی ابلاغ شده است تمامی دستگاهها را ملزم ساخته است که برای تامین نیازهای سخت افزاری و نرم افزاری ضمن صرفه جویی با هماهنگی وزارت ICT اقدام نمایند.

برداشت منفی و بدبینانه: یعنی آنکه توقف بکارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات در سازمانها و یا کند نمودن توسعه این فناوری در سازمانها

ادامه برداشت منفی فوق: اعمال نظر و ایجاد رانت اقتصادی برای عده ای از کارگزاران در وزارت ICT و جهت دهی بازار و خریدها و قراردادها به سویی خاص!

برداشت مثبت :

نکته اول: بیشتر سازمانها و دستگاههای اجرایی بیش از 90 درصد بودجه خود را سالهاست که صرف تهیه سخت افزار می کنند و کمتر از 10 درصد را صرف نرم افزار ،آموزش و نیروی انسانی

نکته دوم : بیشتر سازمانها حتی اطلاعات و داده های اولیه و مورد نیاز مردم را روی درگاه الکترونیکی خود قرار نمی دهند.عده ای از این سازمانها درگاه الکترونیکی ندارند. (علی رغم بخشنامه ها و دستورالعملهای مکرر گذشته .....)

نکته سوم: کامپیوتر وسیله زینتی اتاقها و دکور مدیران به شمار می رود!

نکته چهارم : اکثر مدیران ارشد و میانی با فن آوری اطلاعات بیگانه اند .مثلا پست الکترونیکی ندارند و یا بلد نیستند با آن کار کنند .(علی رغم بخشنامه ها و اجبارات دوره های ICDL برای کارکنان دولت ) لذا آدرس پست الکترونیکی فرزندشان یا منشی شان را استفاده می کنند!!

نکته پنجم: قراردادهای مکرر و بدون نتیجه با پول بیت المال برای نرم افزاری سطح پایین و تکراری که کم هم نمی باشد؟!

نکته ششم : اکثر سازمانها استراتژی پلان و برنامه توسعه IT ندارند و پولها را بیشتر به باد می دهند تا به...

نکته هفتم : مملکت نیاز به یک برنامه سنگین و همه جانبه برای تامین نیازهای انفورماتیکی دارد .یک استراتژی و پس از آن یک برنامه اجرایی هدف دار و شیرازه دار

نکته هشتم: برنامه دولت در تکفا کلا حدود 130میلیارد تومان هزینه نموده است و بودجه احداث میدان نور تهران حدود 54 میلیارد تومان می باشد .یعنی آنهمه برو بیا و سر کار گذاشتن و سرکار بودن با بودجه دو تا میدان پایتخت

نکته نهم:همانطور که ریاست جمهوری به افراد و دکه های دولتی و خصوصی و صنفی توجه نکرده و لزوم هماهنگی و صرفه جویی را توصیه نموده اند ،کارگزاران ایشان در وزارت ICT نیز بایستی از این فرصت استفاده کنند و در هچل محدود سازی و رویه های کاغذی نیفتند.

نکته دهم: سازمانهای دولتی، فعلا برای ایجاد درگاه الکترونیکی خود می توانند از نسخه کاملی که شورای عالی اطلاع رسانی رایگان در اختیار همگان قرار داده است( و فقط یکبار پولش را پرداخته اند برای استفاده تمامی سازمانها) استفاده کنند. عرضه نشان دهند و یک درگاه راه بیندازند ، طرح های جامع و خیلی خیلی چنانشان را چند روز دیگر شروع کنند زمین که به آسمان نمی رسد!!

نکته یازدهم : اسم جایی را نمی بریم که به کسی بربخورد و بخواهد جوابی دندان شکن بدهد و ... . دور و بر خودتان را نگاه کنید! چقدر بابت مشتی سخت افزار پول داده اید و چقدر به نرم افزارها و نیروی انسانی و بهره وری از آنها؟!

خوب با این یازده نکته لزوم دارد که برداشت مثبت را بگوئیم؟

به نظرم ریاست محترم جمهوری ،درد دل خود را گفته اند. امیدوارم شانتاژ بازی نشود و حرف حق ایشان قلب نشود.
امضا محفوظ

در پی درج مطلبی با عنوان " به ISP ها خسارت ندهید" در بخش وبلاگ سایت که در آن نسبت به پرداخت خسارت به ISP ها انتقاد شده و از این که خسارت مشمول حال مصرف کنندگان اصلی یعنی کاربران نهایی نمی شود نیز گلایه شده بود، آقای نعمت رضا نشاط از شرکت آمیناوا اقدام به ارسال پاسخی برای سایت کردند اگرچه ذکر این نکته نیز ضروری است که در زمان قطع فیبر نوری تقریباً کلیه ISP ها دچار مشکل می شوند لیکن پاسخ ایشان بی کم و کاست در ادامه می آید:

دوست عزیز و منتقد گرامی
بسی جای خوشوقتی و خرسندی است که جنابعالی نگرانی کاربران اینترنت را در سر دارید و بحث از اهمیت جایگاه حمایت از حقوق مصرف کنندگان به میان می آورید ولی با توجه به مطالبی که عنوان نمودید لازم می دانم که جهت اطلاعت بیشتر شما و احیانا دیگر عزیزانی که این نوشته را می خوانند مطالبی را عرض نمایم.

شرکتهای ارائه دهنده خدمات اینترنت، چه ISP و یا ICP دارای یک سری هزینه های ثابت می باشند که این هزینه های ثابت با استفاده تعداد زیاری از کاربران آنها سرشکن شده پوشش داده می شود. در هنگام ایجاد اختلال در شبکه و افت کیفیت مصرف اینترنت و یا در واقع مصرف مفید اینترنت به شدت کاهش یافته و باعث می شود که حتی در مواردی یک شرکت نتواند در مدت اختلال هزینه های خود را که عدمتا ثابت بوده و به تعداد کاربران بستگی ندارد را پوشش دهد.

از طرف دیگر با پیدایش هر اختلال حتی به مدت کوتاه به شدت به اعتبار و شهرت شرکت ارائه دهنده مخصوصا در مقابل مشتری های دائم ضربه وارد می کند و با توجه به اینکه عمدتا کاربران اطلاع از اختلال کلی و عمومی از شبکه دیتای کشور را ندارند مشکل کیفیت را از شرکت ارائه دهنده دانسته و نسبت به تعویض Provider خود اقدام می نمایند.

از طرف دیگر با وجود هر اختلال و مشکل سیل تلفن ها و شکایات به بخش پشتیبانی فنی و حتی دیگر بخش های شرکت سرازیر شده و به شدت باعت اتلاف وقت و هزینه های سازمانی می شود. این مساله در بعضی از موارد تا بدان حد پیش می رود که به دلیل فشار عصبی کارکنان شرکتها با استعفای پرسنل خود در این شرایط مواجه می شوند.
جهت تبیین هرجه بیشتر مطلب مجددا موارد را به صورت تیتر وار عرض می نمایم.
1- اختلال در کیفیت شبکه به حسن شهرت و اعتبار شرکتهای ارائه دهنده به شدت لطمه می زند.

2- اختلال در کیقیت باعت افت مصرف و کاهش درآمد و یا حتی ضرر شرکتها می شود.

3- اختلال در کیفیت با عت افزایش هزینه های سرباری و سازمانی بخش های فروش و پشتیبانی فنی شرکتهای ISP می شود.
در بسیاری از کشور های دنیا در مقابل هر قطعی و یا اختلال شرکتهای تامین کننده پهنای باند به مقدداری بسیار بیشتر از آنچه شرکت مخابرات ایران به عنوان خسارت پرداخت می کند می پردازند.

با امید به با افزایش حیطه دانش و بینش خود در حیطه فناوری اطلاعات و نزدیک شدن به استانداردهای کیفی بین المللی
با تشکر نعمت رضا نشاط - شرکت آمیناوا

خرید نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه‌ای کلیه دستگاه‌های دولتی کشور، منوط به هماهنگی با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شد.

به گزارش خبرنگار جهان‌صنعت در پی تصویب هیأت دولت در جلسه مورخ 30/9/1384 کلیه دستگاه‌های اجرایی کشور جهت خرید نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه‌ای باید هماهنگی لازم با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را به عمل بیاورند.

در متن این مصوبه که از سوی دبیر هیأت دولت خطاب به هیأت وزیران تنظیم شده، آمده است: با احترام، دستور مقام محترم ریاست جمهوری که در جلسه مورخ 30/9/1384 هیأت وزیران صادر شده است،به شرح زیر ابلاغ می‌شود:

رونوشت این نامه نیز خطاب به آقایان داودی معاون اول رییس‌جمهوری و الهام رییس دفتر ریاست جمهوری جهت استحضار و سلیمانی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات جهت اطلاع‌ و اقدام است.

در همین رابطه عبدالمجیدریاضی‌، معاون فناوری اطلاعات وزیر ارتباطات و دبیر شورای عالی فناوری اطلاعات در تماس خبرنگار ضمن تأیید این خبر، در پاسخ به آیین‌نامه اجرایی این مصوبه گفت: آیین‌نامه اجرایی این مصوبه به زودی تدوین خواهد شد.

براساس این گزارش وظیفه پیگیری و تدوین آیین‌نامه اجرایی مصوبه هماهنگی دستگاه‌های اجرایی جهت خرید اقلام رایانه‌ای برعهده معاونت فناوری اطلاعات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات گذاشته شده است.
نگاه :
براساس آمارهای منتشره سال گذشته، حجم بازار فناوری اطلاعات در بخش‌های مختلف سخت‌افزار، شبکه، سیستم‌های ویژه، حفاظت، اینترنت، نرم‌افزار و مشاوره و نظارت، رقمی در حدود 1500 میلیارد تومان (1800 میلیون دلار) است.

هیأت دولت در هفته گذشته مصوبه‌ای را تصویب کرد که براساس آن کلیه دستگاه‌های اجرایی کشور ضمن صرفه‌جویی در استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای رایانه‌ای، موظف هستند تا از این پس کلیه هزینه‌های خود در این امر را با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات هماهنگ کنند.

از این رو و با توجه به حجم قابل ملاحظه بازار فناوری اطلاعات در کشور بیم آن می‌رود، مصوبه‌ای که ظاهراً در جهت نیل به کاهش هزینه‌ها و هدفمند ساختن آن تهیه و تدوین شده است، برخلاف آنچه انتظار می‌رود منجر به کندی، بوروکراسی و شکل‌گیری رانت و در یک کلام در این عرصه شود.مباد که چنین باد

عباس زندباف - ازار مخابرات هندوستان به تازگی بازار پرتب وتابی شده است که خاستگاه این تب‌وتاب را باید در برنامه‌های سرمایه‌گذاری چند میلیارد دلاری شماری از شرکت‌های بزرگ چندملیتی جست.

برپایه تازه‌ترین آمار سازمان تنظیم مقررات مخابراتی هندوستان، روند افزایش مشترکین در این کشور پرشتاب بوده است به‌گونه‌ای که تنها در ماه نوامبر شمار خط‌های تلفن به میزان 79/3 میلیون خط افزایش یافت که حد نصاب تازه‌ای در این کشور به شمار می‌آید. در ماه‌های اکتبر و سپتامبر نیز

به ترتیب 24/3 میلیون و 87/2 میلیون نفر به مشترکین افزوده شده بود.

نصب شبکه‌های بی‌سیم در بازارهای نوپا و دارای زیرساخت مخابراتی کم پوشش، آسان‌تر شده است و هندوستان نیز از این قاعده مستثنا نیست به‌گونه‌ای که 51/3 میلیون نفر از مشترکین افزوده شده در ماه نوامبر مشترکین تلفن‌همراه بوده‌اند و تماس 280 هزار نفر افزوده شده به مشترکین تلفن ثابت نیز با فناوری (دبلیو.ال.ال) برقرار شده است.

هندوستان هم‌اکنون دارای 47/48 میلیون نفر مشترک تلفن ثابت و 46/71 میلیون نفر کاربر تلفن‌همراه است که برای کشوری با 08/1 میلیارد نفر جمعیت چشمگیر نیست و ضریب نفوذی برابر با 11 درصد به دست می‌دهد.

همچنین نباید از یاد برد که گسترش ارتباطات در هندوستان همگن نبوده و به نفع شهرنشینان بوده است. به‌گونه‌ای که ضریب نفوذ در شهرها نزدیک به 31 درصد و در روستاها تنها دو درصد است.

به هرحال با توجه به رشد طبقه متوسط در هندوستان، تقاضا برای خدمات تلفنی چنان فزاینده است که شرکت‌های مخابراتی از پاسخگویی به آن برنمی‌آیند.

در شرکت (معروف به بی‌اس‌ان‌ال) که بهره‌برداری دولتی است شمار افراد فهرست انتظار تلفن ثابت و تلفن‌همراه به ترتیب‌

6/1 میلیون و 35/1 میلیون نفر است. درباره بهره‌برداران خصوصی نیز اوضاع همین‌گونه است و این درحالی است که کمبود طیف بسامد نیز از جمله تنگناهای ارایه خدمات تلفن‌همراه است.

وزارت مخابرات هندوستان می‌خواهد ضریب نفوذ تلفن را تا سال 2007 به 22 درصد افزایش دهد.

به گمان کارشناسان مخابرات چنین هدفی بلندپروازانه نیست گرچه به معنای آن است که شرکت‌های مخابراتی زیرساخت خود را دو برابر کنند.

دولت هندوستان می‌خواهد شمار کاربران خدمات فراخ باند را نیز تا سال 2010 به 20 میلیون نفر برساند که لازمه تحقق این هدف اجرای طرح‌های بزرگ توسط شرکت‌های مخابراتی است.

برپایه آمار سازمان تنظیم مقررات مخابراتی هندوستان، شمار خطوط فراخ باند (خطوط دارای سرعت بیش از 256 کیلوبیت در ثانیه) هندوستان در ماه نوامبر 750 هزار خط بوده است که با هدف سه میلیون خط تا پایان سال‌جاری میلادی فاصله زیادی دارد.

برپایه پیش‌بینی شرکت بازارپژوهی گارتنر، هندوستان در سال 2006 میلادی 34/18 میلیارد دلار صرف خدمات و تجهیزات مخابراتی می‌کند که نشانگر 3/27 درصد افزایش نسبت به سال‌جاری میلادی است. گارتنر پیش‌بینی کرده است که این مبلغ در سال 2009 به 37/31 میلیارد دلار برسد که نشانگر 1/23 درصد رشد ترکیبی سالیانه (CAGR) در دوره 2004 تا 2009 است.

نر گس جودکی - زمان ارسال فرستنده KEO که پیش از این قرار بود اواخر سال 2006 در فضا قرار گیرد به تعویق افتاد.

به گزارش خبرنگار براساس طرح توسعه فرستنده 10/5 تنی KEO، این ماهواره اواخر سال 2008 به فضا پرتاب می‌شود.

ماهواره KEO، فرستنده‌ای است که پس از جمع‌آوری پیام همه انسان‌های زمین، متون طبقه‌بندی شده‌ای از تاریخ، فرهنگ، علم و هنر و انسان‌ها از آغاز تا امروز، به فضا فرستاده شده و پس از 50 هزار سال دوباره به زمین برمی‌گردد.

طبق برنامه‌ریزی‌های انجام شده فرصت جمع‌آوری پیام‌ها نیز تا اواخر سال 2007 تمدید شده است. بین زمان جمع‌آوری پیام‌ها و فرستادن KEO، 18 ماه فاصله زمانی وجود دارد که در این مدت پیام‌ها روی دیسک‌های شیشه‌ای حک شده و به ماهواره منتقل می‌شود.

چرا نام KEO انتخاب شد

نام این پروژه باید منعکس‌کننده مشارکت همه انسان‌ها باشد و تمامی انسان‌ها بدون در نظر گرفتن سن و فرهنگ آن را می پذیرفتند. از آنجا که چنین نامی در فرهنگ و تاریخ وجود ندارد، یکی از مجریان پروژه ایده‌ای را مطرح کرد که برمبنای آن از آواهایی که در تمام زبان‌های امروزی رایج است، استفاده شود و سلیس‌ترین آواها انتخاب شود. این آواها شاملK،E،O بود. در نتیجه کلمه KEO متولد شد، نامی که در تمام فرهنگ‌ها قابل تلفظ است.

فراتر از زمین‌

اگر قرار می‌شد این پیام‌های حک شده در زمین مدفون می‌شد، باید کشوری برای به خاکسپاری آن انتخاب می‌شد در حالی که اکنون این فضا متعلق به همه و هیچ‌کس است.مطمئناً در فضا هم خطراتی برای KEO وجود خواهد داشت ولی KEO در فضا از تمامی فجایعی که در زمین وجود دارد مصون می‌ماند و اگر امکان هر حادثه‌ای پدید آید، KEO نقش محافظی را برای این یادگار بشر ایفا خواهد کرد.

چرا 50 هزار سال‌

به گفته کارشناسانKEO،در ارزیابی‌هایشان 50 هزار سال تاریخی آینه‌وار است. اولین آثار هنر نمایانگر توانایی انسان در بیان تفکرات انتزاعی و بیان سمبولیک است.

50 هزار سال فاصله زمانی قابل توجهی است که نشان‌دهنده تغییرات، نگرانی‌ها و زندگی روزمره ماست.
تهدید شهاب‌سنگ‌ها و اجرام آسمانی‌
مهم‌‌ترین خطری که KEO را تهدید می‌کند، احتمال برخورد آن با شهاب‌سنگ‌ها و اجرام آسمانی است. به‌همین دلیل هسته KEO به‌وسیله چند لایه که از آلومینیوم، تیتانیوم و تنگستن ساخته شده که از آن محافظت می‌کند. با این وجود اگر بشر به آلوده کردن فضا در طول 50 سال آینده ادامه دهد، KEO شانس محفوظ ماندن نخواهد داشت.

با این وجود چون اقدامات جدی برای جلوگیری از این امر انجام شده مشکلی وجود نخواهد داشت چرا که به‌دلیل آثار مخربی که انسان در فضا برای ماهواره‌های تجاری، علمی و نظامی به جای می‌گذارد و حتی زندگی فضانوردان را در ایستگاه‌های فضایی به خطر می‌اندازد، گروه‌های بزرگ فضایی مثل Nasa یا Esa در حال توسعه برنامه‌هایی هستند تا این آثار را از میان ببرند.

آنان تلاش بسیاری خواهند داشت پس احتمال این خطر برای KEO هم کمتر خواهد شد.
ذخایر KEO سالم می‌مانند
این پرسش در ذهن بسیاری نقش می‌بندد که آیا صداها و ذخایر KEO پس از 50 هزار سال به زمین برگردانده می‌شوند.

بررسی‌هایی که طی سال‌های

971996 انجام شده است نشان می‌دهد که امکان بازگرداندن ذخایر (متون، تصاویر و صداهای KEO) تا 50 هزار سال آینده وجود خواهد داشت. KEO با توجه به توانایی‌هایی امروز بشر و به‌کارگیری مهارت‌های تکنولوژیک با طراحی دقیقی ساخته شده است و در آن از موادی چون تیتانیوم و تنگستن استفاده می‌شود.

در جولای سال 1998 آزمایشی توسطGANIL انجام شد که براساس آن دیسک‌های شیشه‌ای تهیه شده که روی آن پیام‌ها حک شده بود، در معرض پرتوافکنی عمیق قرار گرفت و این آزمایش نشان داد که دیسک‌ها و داده‌ها بی‌عیب و نقص باقی ماندند و حتی بعد از قرار گرفتن در معرض پرتوافکنی منظم و پیوسته در طول 50 هزار سال بدون عیب‌ باقی خواهند ماند.
ارسال نقاشی، عکس و صدا
همه ساکنان زمین نمی‌توانند نقاشی، عکس و صدا بفرستند چرا که نیازمند حافظه بسیار بالای دیسک است اما همه می‌توانند پیام‌ها و متون نوشته شده از طریق این پست یا ایمیل به مجریان KEO برسانند و از این طریق این اطلاعات در ماهواره قرار گرفته به فضا پرتاب می‌شود.

زمانی که KEO در فضا روی مدار قرار بگیرد، تمام پیام‌های دریافت شده به‌صورت رایگان روی سایت WWW.KEO.org قابل دسترسی است. هر چند اگر کسی هرصفحه را در یک دقیقه بخواند، 10 سال طول می‌کشد تا یک میلیون پیام خوانده شود.

این پروژه چگونه تأمین می‌شود

سرمایه‌گذاری روی این پروژه توسط افراد، سازمان‌ها و مؤسسات و شرکت‌های خیر انجام شده که به‌صورت داوطلبانه و بدون مزد برای انجام آن از دانش خود استفاده می‌کنند.
آیندگان چگونه این پیام‌ها را می‌خوانند
بدون شک با توجه به پیشرفت تکنولوژی امروز در آینده خواننده( Reader) لیزری وجود خواهد داشت.متخصصان KEO اخیراً روی ساخت نموداری کار می‌کنند که توضیحات در آن به‌صورت DVD سمبلیک و ساده روی یک خواننده دیسک(DVD Reader) صورت می‌گیرد و این نشان می‌دهد که می‌توان در آینده محتویات دیسک را به راحتی از حالت رمز در آورد.
چگونه بهKEO پیام بفرستیم؟
شما می‌توانید پیام خود را از هم‌اکنون از طریق اینترنت در سایت www. KEO.org و در صفحه‌ای با نام your massage بفرستید یا اینکه پیام خود را به آدرس KEO, Bp.00126257PARIS cedex 60France پست کنید

عرضه نامحدود تلفن‌همراه از سوی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به وجود بازار کاذب دامن زده و این وسیله ارتباطی را تبدیل به یک کالای تجاری محض می‌کند.

به گزارش خبرنگار در پی اعلام ثبت‌نام جدید و نامحدود سیم‌کارت تلفن‌همراه در بهمن ماه سال‌جاری بسیاری از کارشناسان و دست‌اندرکاران بازار تلفن‌همراه در ایران، توزیع نامحدود سیم‌کارت را موجب ایجاد بازار کاذب سیم‌کارت در کشور می‌دانند.

فروتن لاریجانی، رییس انجمن سیم‌کارت تلفن‌همراه و تجهیزات جانبی در گفت‌وگو با خبرنگار ضمن مبهم بودن تحقق وعده وزارت ارتباطات درخصوص واگذاری سیم‌کارت‌های ثبت‌نامی نامحدود در طول یک‌سال آینده گفت: ثبت‌نام نامحدود، این ابهام را برای بسیاری از دست‌اندرکاران بازار سیم‌کارت ایجاد می‌کند که اولاً تفاوت سیم‌کارت‌های جدید با سیم‌کارت‌های قدیم چیست که این تفاوت قیمت را در پی دارد و دیگر اینکه آیا این ثبت‌نام نامحدود ظرف یک‌سال واگذار می‌شود؟

وی تصریح کرد: ثبت‌نام نامحدود و اعلام آن با توجه به شرایط فعلی حاکم بر کشور، راه علاج و نسخه قابل قبولی برای این وضعیت نیست و شرکت ارتباطات سیار می‌توانست برای کسانی که تا به حال ثبت‌نام نکرده‌اند شرایط جدید ثبت‌نام ایجاد کند.

فروتن لاریجانی افزود: با توجه به تجربه سال قبل به نظر می‌رسد تلفن‌همراه مستمسکی برای تأمین مالی بخش‌هایی که نیاز مالی دارند، قرار گرفته است و وزارت ICT با تبلیغات روی ثبت‌نام نامحدود درصدد جمع‌آوری بودجه برای بخش‌هایی است که با کمبود بودجه مواجهند. یکی دیگر از دست‌اندرکاران بازار تلفن‌همراه نیز در این زمینه گفت: سیم‌کارت تلفن‌همراه در ایران به صورت یک کالای تجاری درآمده است در صورتی که در هیچ جای دنیا وضع این‌گونه نیست ولی در ایران بازار دست دولت است و سیاست دولت باعث می‌شود بخش‌خصوصی رشد نکند. به عقیده وی، تا روز ثبت‌نام و پس از آن، قانون حاکم بر ثبت‌نام نامحدود معلوم نیست.

وی از اثرات ثبت‌نام نامحدود بر بازار سیم‌کارت به ارزان‌شدن قیمت سیم‌کارت اشاره کرد و افزود: در آن صورت قیمت سیم‌کارت‌های اعتباری نیز افزایش خواهد یافت.

وی از پیامدهای ثبت‌نام نامحدود سیم‌کارت به ایجاد بازار سیاه و بازار کاذب اشاره کرد و گفت: عمده بازار دست دولت است و این وسیله به کالای تجاری در دست دولت تبدیل شده است. به هر حال کارشناسان معتقدند که کاربران اصلی تلفن‌همراه در کشور کسانی هستند که یک یا حداکثر دو سیم‌کارت ثبت‌نام می‌کنند و کسانی که 20، 50 و تعداد بیشتری تلفن‌همراه ثبت‌نام می‌کنند مصرف‌کننده تلقی نشده و یقیناً‌ دلال محسوب می‌شوند.

از این‌رو،‌ وزارت ارتباطات خواسته یا ناخواسته موجبات سرپاماندن و فعالیت دلال‌های بازار سیاه را فراهم آورده و به این ابزار ارتباطی نگاه کاملاً‌ تجاری دارد. موضوعی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز نسبت به آن ابراز گلایه می‌کردند

على اصغر هلالى* - بازار نرم افزار ایران هر چند شاید بزرگترین بازار منطقه و در حال رشد سریع باشد ولیکن در مقایسه با بازار جهانى بسیار کوچک بوده و از طرف دیگر به شدت دولتى است.

شرکت هاى نرم افزارى ایرانى در صورت تولید محصولات ویژه و با کلاس جهانى و همچنین فراهم آوردن امکانات لازم جهت پشتیبانى محصولات و بازاریابى مناسب و نیز با توجه به عدم وجود محدودیت هاى زمانى و مکانى جهت ارائه محصولات نرم افزارى در مقایسه با محصولات سنتى، امکان حضور در عرصه هاى بین المللى و بازارهاى جهانى را دارا خواهند بود.
و این در حالى است که نتایج مربوطه حتى در کوتاه مدت ملموس و باعث رشد سریع شرکت هاى نرم افزارى و به ویژه ازنوع SME(شرکت هاى کوچک و متوسط) آن خواهد بود.

دراین میان نقش دولت به عنوان فراهم ساز بسترهاى لازم، نه سیاست گزار، مى تواند بسیار اثربخش باشد. به عقیده نویسنده بخش خصوصى خود باید بر اساس توانایى ها، نوع محصولات یا خدمات و بازارهاى هدف نیازهاى خود را تعیین و در نهایت به شکلى شفاف جهت گرفتن امکانات لازم و ایجاد بستر مناسب این موارد را به دولت اعلام کند.
در این میان مى توان برخى از محورهاى حمایتى دولت از صادرات نرم افزار چنین بر شمرد:
الف- بازاریابى

1- حمایت از حضور شرکت هاى ایرانى در نمایشگاه تخصصى بر اساس نوع محصولات
2- حمایت از حضور شرکت ها به صورت گروهى در نمایشگاه هاى معتبر بین المللى
3- پوشش بخشى از هزینه هاى استفاده از تجارب و امکانات شرکت ها ومشاوران حرفه اى بین المللى بازاریابى نرم افزار
4- ایجاد مراکز تماس تجارى در بازارهاى هدف شرکت هاى نرم افزارى ایرانى
5- حمایت از طرح هاى مطالعه بازار
6- حمایت از اعزام هیات هاى تجارى شرکت هاى نرم افزارى به بازارهاى هدف
7- ایجاد امکان بازدید کارشناسان و دست اندرکاران این صنعت از نمایشگاه هاى معتبر بین المللى
8- فراهم آوردن تسهیلات لازم جهت تهیه کاتالوگ، Demo ، راه اندازى تارگاه یا فروشگاه الکترونیکى مناسب
ب- ارتقاء محصول و خدمت

1- حمایت از شرکت ها جهت اخذ گواهى نامه هاى بین المللى تولید نرم افزار جهت اثبات حداقل توانایى شرکت ها در انجام پروژه هاى برون سپارى به کارفرمایان خارجى
2- حمایت از R&D (تحقیق و توسعه)محصولات و شرکت هایى که بر اساس تقاضا موجود یا مطالعه بازار انجام شده داراى بازار بالفعل جهانى هستند.
3- حمایت از پیاده سازى استانداردهاى امنیتى براى محصولات
4- پوشش هزینه هاى دریافت استانداردهاى محصول
5- حمایت از تولید محصولات متن باز (Open Source)
ج- بسترسازى و فرهنگ سازى
1- ایجاد قوانین ساده جهت ایجاد امکانات لازم به منظور در مناقصات و پروژه هاى بین المللى مانند صدورضمانت نامه ها و امکان استفاده از تسهیلات بانکى
2- تسهیل امور مالیاتى، گمرکى و بیمه شرکت هاى نرم افزارى
3- امکان استفاده از جوایز صادراتى جهت افزایش امکان چانه زنى بیشتر شرکت هاى نرم افزارى در بازارهاى بین المللى
4- انتخاب مستمر صادرکنندگان نمونه جهت تشویق شرکت ها، فرهنگ سازى و نشان دادن ارزش صادرات در سطح جامعه
5- هماهنگى با سفارت هاى ایران در کشورهاى مختلف جهت همکارى با شرکت هاى نرم افزارى ایرانى
بر این اساس حمایت از صادرات نرم افزار یک کار ملى و بر عهده سازمان‌ها، دستگاه ها و وزارت خانه هاى مختلف نظیر سازمان توسعه تجارت ایران، وزارت صنایع، وزارت بازرگانى، وزارت دارایى و امور اقتصادى، سازمان مدیریت و برنامه ریزى کشور و . . . است و اصولا توقع داشتن یک متولى براى این امر انتظار صحیحى نخواهد بود.
به عقیده نگارنده شرکت هاى نرم افزارى خود باید بر اساس توانایى و محصولات خود درخواست هاى مشخص و هدفمند را به طرف دولتى ارائه و خود ایشان با توجه به لمس مشکلات صدور نرم افزار گلوگاه ها و مشکلات اجرایى را به دولت نشان داده و البته راهکارهاى پیشنهادى خود را ارائه نمایند.
لذا دراین میان باید از یک سو شرایطى فراهم شود که شرکت ها بر اساس توانایى ها ومیزان رشدشان از این امکانات برخوردار شوند و از سوى دیگر باید حمایت از محصولاتى که رشدى ازخود نشان نداده و کارنامه شفاف و مشخص پس از حمایت هاى اولیه ندارند نیز خوددارى کرد.

به این ترتیب بازخور و واکنش بازار به محصولات یا خدمات هر شرکت ملاک اصلى تلقى شده و از صرف هزینه هاى غیر ضرورى و کم فایده جلوگیرى خواهد شد.
* مدیرعامل شرکت آرشام کوشا

صادرکننده نمونه کشور درزمینه صدور خدمات مهندسى نرم افزار

علی شمیرانی - کاهش 50 درصدی قیمت اینترنت که در ابتدای سال‌جاری از سوی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات صورت پذیرفت، تأثیری بر قیمت نهایی اینترنت ارایه شده به کاربران نهایی نداشت.

این موضوعی بود که وزیر جدید ارتباطات نیز در نخستین نشست خبری خود با نمایندگان رسانه‌های جمعی به آن اشاره کرده و از شرکت‌های ارایه‌دهنده خدمات اینترنتیISP)ها) نسبت به کاهش ندادن قیمت‌هایشان گلایه کرد و افزود: ما انتظار داشتیم که کاهش 50 درصدی قیمت اینترنت بر سر سفره‌های مردم دیده ‌شود.

اما از سوی دیگر زمانی کهISP ها در برابر این پرسش قرار می‌گیرند که چرا کاهش قیمت اینترنت تأثیری بر قیمت نهایی کار آنها نداشته؟ چنین پاسخ می‌دهند که قیمت پهنای باند تنها بخش کوچکی از هزینه‌های آنها را شامل شود.

علیرضا علمی، دبیر انجمن صنفی شبکه‌های اینترنتی، ارزش پهنای باند را رقمی حدود 10 درصد کل هزینه شرکت‌های ارایه‌دهنده خدمات اینترنتی می‌داند.

یک کارشناس دیتا نیز پاسخ جالبی به این موضوع می‌دهد. وی می‌گوید: آیا اگر فردا قیمت یک قطعه کوچک خودرو 50 درصد کاهش بیاید، شما توقع دارید که ایران‌خودرو هم قیمت ماشین را 50 درصد کاهش بدهد!

شرکت‌های اینترنتی هزینه‌های مختلفی همچون اجاره محل، پرسنل، تجهیزات، سخت‌افزار، مالیات، تلفن و کارت را از جمله هزینه‌های اصلی و مهم خود ذکر کرده و هزینه پهنای باند را بخش کوچکی از مجموع هزینه‌های خود می‌دانند.

با این تفاسیر می‌توان چنین نتیجه گرفت که سیاست ارزان کردن نرخ خدمات اینترنتی از سوی وزارت ارتباطات تأثیر چندانی بر قیمت نهایی این خدمات نداشته و عوامل متعدد دیگری نیز در این خصوص مؤثر هستند.

مخلص کلام آنکه اینترنت به این زودی‌ها و با بخشی‌نگری ارزان نشده و نمی‌شود.

زهرا واعظ - پس از گذشت 11 سال از راه‌اندازی شبکه تلفن همراه در کشور هم‌اکنون تعداد این خطوط از 9200 شماره در سال 73 به 6/7میلیون شماره در سال 84 رسیده است.
اما هنوز با وجود گذشت زمان مشترکان در دسترس نیستند و همچنان مسوولان مربوطه وعده‌های بی‌شماری داده و هزینه‌های زیادی را برای بهبود وضعیت شبکه صرف می‌کنند.
با این حال طبق پیش‌بینی‌های صورت گرفته قرار است ثبت نام سری جدید سیم‌کارت تلفن همراه از تاریخ یکم بهمن ماه آغاز و تا 24 بهمن ادامه یابد.
در خصوص میزان و شکل واگذاری هنوز اخباری درج نشده است اما قیمت سیم‌کارت‌های ثبت‌نامی با 18درصد تخفیف نسبت به دوره گذشته 360هزار تومان خواهد بود و متقاضیان می‌توانند مبلغ ثبت‌نامی را در بانک‌های ملی، تجارت، ملت، سپه، صادرات و پست‌ بانک پرداخت کنند.
صابر فیضی مدیرعامل شرکت مادر تخصصی مخابرات ایران در خصوص زمان واگذاری این سیم‌کارت‌ها اعلام کرده که با برنامه‌ریزی‌های انجام شده واگذاری سیم‌کارت‌های ثبت‌نامی در سال جاری، از‌اوایل تابستان سال 85 آغاز خواهد شد.
همچنین قرعه‌کشی این سیم‌کارت‌ها نیز احتمالا بهار سال 85 خواهد بود.
فیضی با اشاره به قیمت 360هزار تومان سیم‌کارت‌های ثبت‌نامی سری جدید گفته است که طی برنامه چهارم از میزان ودیعه سیم‌کارت تلفن همراه کاسته شده و به نصف خواهد رسید.
توسعه شبکه‌
اما آیا با وجود اختلال در شبکه تلفن همراه و عدم مطلوبیت در برقراری ارتباط با بسیاری از مشترکین، ثبت‌نام‌های مجدد و واگذاری بیشتر تلفن همراه، اختلالاتی در شبکه‌ ایجاد نمی‌کند؟
رسول سرائیان مدیرعامل شرکت ارتباطات سیار با بیان این که در حال حاضر شبکه با توجه به شاخص‌های کیفی تقریبا در اکثر نقاط کشور وضعیت خوبی دارد و در شهر تهران هم به سمت بهبود می‌رود در این‌باره اظهار داشته قطعا زمانی که بحث ثبت‌نام مطرح می‌شود، توسعه شبکه هم متناسب با آن پیش‌بینی شده است.
وی اضافه می‌کند که مناطق مختلف شهر تهران از نظر کیفیت شرایط یکسانی ندارند چرا که برخی نقاط از وضعیت مطلوبی برخوردار است اما بعضی دیگر با مشکل مواجه هستند.
سرائیان ثبت‌نام تلفن همراه را از جمله تکالیف قانونی وزارتخانه براساس برنامه پنج ساله چهارم توسعه می‌داند و معتقد است که هر سال باید نسبت به ثبت‌نام اقدام کرده و تعهدات خود را به انجام برسانیم.
سرائیان در این خصوص توضیح نداده است که آیا واگذاری‌های تلفن همراه به مردم توسط بخش خصوصی و اپراتور دوم هم جزو تکالیف قانونی وزارتخانه محسوب می‌شود و یا تنها موظفند تا سیم‌کارت‌های دولتی به مردم ارائه دهند.
ثبت‌نام قسطی
ظاهرا براساس توافقات صورت گرفته میان شرکت مخابرات و برخی از بانک‌ها تمهیداتی در نظر گرفته شده که بانک‌ها در مناطق محروم کشور به افرادی که توانایی پرداخت کامل هزینه ثبت‌نام تلفن همراه را ندارند تسهیلات ارائه کنند و مردم این مناطق به صورت قسطی صاحب موبایل شوند.
دکتروفا غفاریان رییس هیات مدیره شرکت مخابرات در این خصوص گفته است که این امکان برای مخابرات وجود ندارد اما بانک‌ها را تشویق کرده‌ایم تا در صورتی که امکاناتش را داشته باشند در مناطق محروم کشور تسهیلاتی در اختیار مردم قرار دهند تا هزینه ثبت‌نام تلفن همراه به صورت قسطی پرداخت شود.
به گفته وی مخابرات درآمد حاصل از ثبت‌نام تلفن همراه را صرف توسعه شبکه خواهد کرد.
این در حالی است که براساس برنامه چهارم توسعه ضریب نفوذ تلفن همراه در کشور باید به 35درصد افزایش یابد که بخشی از این کار توسط اپراتور دوم تلفن همراه، بخشی توسط اپراتور اول و بخشی دیگر با توسعه شبکه همراه اعتباری صورت می‌پذیرد.
واگذاری سیم‌کارت‌های 150هزار تومانی اپراتور دوم که مدت‌ها است مطرح می‌شود می‌تواند نقش مهمی در برآورده شدن مطالبات و تقاضاهای مردم داشته باشد.

منبع : دنیای اقتصاد

یونس شکرخواه - بروشور‌ سایت‌ها‌ یک‌ بار‌ بر‌ روی‌ اینترنت‌ می‌آیند‌ و‌ بعد‌ هم‌ همیشه‌ بی‌ تغییر‌ می‌مانند. بحث‌ ما‌ این‌ نوع‌ سایت‌ها‌ نیست‌ و‌ اصلا‌ تا‌ عمر‌ داریم‌ به‌ کسی‌ توصیه‌ نمی‌ کنیم‌ که‌ چنین‌ سایت‌هایی‌ بسازد.

بحث‌ ما‌ سایت‌هایی‌ هستند‌ که‌ باید‌ مدام‌ با‌ مطالب‌ تازه‌ به‌ روز‌ شوند؛‌ کاربران‌ را‌ وابسته‌ به‌ خود‌ سازند‌ و‌ به‌ گونه‌ای‌ عمل‌ کنند‌ که‌ این‌ کاربران‌ باشند‌ که‌ در‌ اثر‌ ندیدن‌ سایت‌هایی‌ از‌ این‌ دست‌ دچار‌ ضرر‌ شوند. اما‌ حالا‌ نوبت‌ نکته‌هایی‌ است‌ که‌ باید‌ طرح‌ کنیم.
نکته‌ اول: عرصه‌های‌ زمان‌ و‌ مکان‌
روزگاری‌ بود‌ که‌ سرعت‌ حرف‌ اول‌ روزنامه‌ها‌ بود. این‌ حرف‌ اول،‌ بعدها‌ به‌ خبرگزاری‌ها‌ منتقل‌ شد‌ و‌ دیری‌ نپایید‌ که‌ تلویزیون‌های‌ ماهواره‌ای‌ به‌ جای‌ خبرگزاری‌ها‌ تکیه‌ زدند. اما‌ اکنون‌ عرصه‌های‌ زمان‌ و‌ مکان‌ هر‌ دو‌ در‌ کنترل‌ فضای‌ سایبر‌ است‌.
نکته‌ دوم: مفهوم‌ تازه‌ای‌ بنام‌ شبکه‌وند
در‌ اینترنت،‌ مفهوم‌ ‌شهروند‌ جای‌ خود‌ را‌ به‌ مفهوم‌ تازه‌ای‌ بنام‌ شبکه‌وند‌ داده‌ و‌ این‌ امربه‌ این‌ ‌معنا‌ است‌ که‌ جغرافیای‌ مخاطب‌ برای‌ هر‌ که‌ سایت‌ دارد‌ یک‌ جغرافیای‌ جهانی‌ ‌است؛‌ مگر‌ اینکه‌ این‌ نکته‌ را‌ نداند‌ و‌ دوباره‌ در‌ حد‌ جغرافیای‌ محلی‌ باقی‌ بماند‌ و‌ به‌ اصطلاح‌ به‌ جای‌ شبکه‌ وندان؛‌ باز‌ هم‌ همان‌ شهروندان‌ را‌ هدف‌ بگیرد.
نکته‌ سوم: روزگار‌ پس‌ از‌ گوتنبرگ‌
مارک‌ فدرمن‌ که‌ یک‌ اندیشمند‌ برجسته‌ عرصه‌ صنعت‌ تکنولوژی‌های‌ بسیار‌ پیشرفته‌ و‌ مسئول‌ پروژه‌ مطالعات‌ مدیریت‌ مک‌ لوهان‌ است‌ در‌ یک‌ مقاله‌ می‌نویسد: وقتی‌ گوتنبرگ‌ حروف‌ متحرک‌ چاپ‌ را‌ ساخت،‌ درکنار‌ سایر‌ پیامدها،‌ شاهد‌ دو‌ پیامد‌ عمده‌ بودیم. اول‌ با‌ توزیع‌ انبوه‌ کتاب‌های‌ چاپ‌ شده،‌ ایده‌ها‌ و‌ نظرات‌ همه‌ توانستند‌ بدون‌ نیاز‌ به‌ حرکت‌ خودِ‌ فرد،‌ در‌ جهات‌ مختلف‌ حرکت‌ کنند‌ ومسافت‌های‌ طولانی‌ را‌ بپیمایند‌ و‌ دوم،‌ ظرفیت‌ تولید‌ مطالب‌ چاپی‌ بلافاصله‌ از‌ قدرت‌ نویسندگان‌ برای‌ تولید‌ محتوا‌ پیشی‌ گرفت،‌ حالا‌ فناوری‌های‌ الکترونیک‌ ابتدا‌ تلویزیون‌ و‌ بعد‌ اینترنت‌ باعث‌ دور‌ بعدی‌ تسریع‌ در‌ تولید‌ محتوا‌ شده‌اند. آنها‌ نه‌ تنها‌ ساز‌ وکارهای‌ توزیع‌ در‌ سطح‌ جهانی‌ را‌ دارند‌ بلکه‌ نسبت‌ به‌ چاپ،‌ از‌ ظرفیتی‌ چند‌ برابر‌ برای‌ تولید‌ محتوا‌ هم‌ برخور‌ دارند. اکنون‌ براساس‌ فهم‌ از‌ تاریخ‌ ارتباطات،‌ باید‌ در‌ انتظار‌ دو‌ رخداد‌ باشیم: اول‌ اینکه‌ تعداد‌ نویسندگان‌ و‌ پدیدآورندگان‌ محتوا‌ و‌ نیز‌ حجم‌ محتوا‌ باید‌ افزایش‌ یابد‌ و‌ دوم‌ باید‌ در‌ انتظار‌ زبان‌ مشترکی‌ باشیم‌ که‌ با‌ حوزه‌ جغرافیایی‌ توزیع‌ محتوا‌ همخوان‌ باشد‌ - اگر‌ ما‌ زمانی‌ مصرف‌ ‌کنندگان‌ منفعل،‌ رام‌ و‌ بی‌اراده‌ محتوا‌ بودیم،‌ حالا‌ با‌ استفاده‌ از‌ فن‌آوری‌های‌ الکترونیک،‌ به‌ تولیدکنندگان‌ فعال‌ و‌ پرکار‌ محتوا‌ تبدیل‌ شده‌ایم.

در‌ این‌ جنبه‌ باز‌ هم‌ برای‌ دست‌ اندرکاران‌ صنعت‌ چاپ‌ فرصت‌های‌ بی‌ شماری‌ نهفته‌ است؛‌ اگر‌ درک‌ خود‌ را‌ از‌ فضای‌ اینترنت‌ و‌ استفاده‌ از‌ امکانات‌ آن‌ توسعه‌ بخشند.
نکته‌ چهارم: بی‌ واسطه‌گی‌ و‌ تعامل‌
در‌ اینترنت‌ بین‌ چاپکار‌ و‌ سفارش‌ دهنده‌ واسطه‌ وجود‌ ندارد. انگار‌ مشتری‌ در‌ چاپخانه‌ است؛‌ چیزی‌ شبیه‌ به‌ ‌ارتباط‌ چهره‌ به‌ چهره‌ است. هردو‌ طرف،‌ پیوسته‌ و‌ آنلاین‌ به‌ ‌هم‌ دسترسی‌ دارند‌ و‌ امکان‌ پس‌ فرست‌ یا‌ همان‌ نظردهی‌ بطور‌ لحظه‌ به‌ لحظه‌ برای‌ مشتری‌ موجود‌ است.

تعاملی‌ بودن‌ اینترنت‌ یعنی‌ اینکه‌ همان‌طور‌ که‌ یک‌ مسیر‌ اطلاعات‌ از‌ چاپخانه‌ شروع‌ می‌شود،‌ مسیر‌ دیگری‌ هم‌ برای‌ مشتری‌ هست‌ تا‌ نظرات‌ خودش‌ را‌ برای‌ چاپخانه‌ ارسال‌ کند. سایت‌ تعاملی‌ از‌ همه‌ امکانات‌ تعاملی‌ - که‌ مثلا‌ امکان‌ ارسال‌ ایمیل‌ یکی‌ از‌ ساده‌ ترین‌ شکل‌های‌ آن‌ است‌ - برخوردارند.
برنامه‌ ریزی‌ برای‌ بدنه‌ کوه‌ یخ:
گفتیم‌ که‌ تماشای‌ هر‌ سایتی؛‌ تماشای‌ یک‌ کوه‌ یخ‌ است‌ در‌ یک‌ اقیانوس. یعنی‌ شما‌ دارید‌ نوک‌ کوه‌ را‌ می‌بینید؛‌ بقیه‌اش‌ زیر‌ آب‌ است. اما‌ حالا‌ آنچه‌ که‌ در‌ زیر‌ آب‌ است:

- هدف‌ شما‌ از‌ داشتن‌ سایت‌ چیست؟

- مخاطب‌ یا‌ مخاطبان‌ شما‌ چه‌ کسانی‌ هستند؟

- از‌ چه‌ نوع‌ میله‌ یا‌ از‌ چه‌ نوع‌ ابزاری‌ برای‌ گردش‌ در‌ سایت‌ (navigation tools) می‌خواهید‌ استفاده‌ کنید؟

- از‌ چه‌ میزان‌ تصویر‌ می‌خواهید‌ استفاده‌ کنید؟

- از‌ چه‌ زبان‌هایی‌ می‌خواهید‌ استفاده‌ کنید‌ (یک‌ زبانه‌ یا‌ چند‌ زبانه)

- چه‌ ویژگی‌هایی‌ را‌ از‌ سایت‌های‌ دیگر‌ دوست‌ دارید؟

این‌ موارد‌ را‌ باید‌ مو‌ به‌ مو برای‌ برنامه‌ نویسان‌ و‌ طراحان‌ سایت‌ خود‌ مطرح‌ کنید.
این‌ کارها‌ را‌ نکنید:
هنوز‌ داریم‌ برای‌ بدنه‌ کوه‌ یخ‌ برنامه‌ ریزی‌ می‌کنیم.این‌ کارها‌ را‌ نکنید‌ و‌ به‌ طراح‌ سایت‌ هم‌ بگویید‌ از‌ این‌ موارد‌ پرهیز‌ کند.

- از‌ ارسال‌ متن‌های‌ چشمک‌ زن‌ یا‌ در‌ حال‌ حرکت‌ و‌ فایل‌های‌ تصویری‌ متحرک‌ (Animated GIFs) بر‌‌روی‌ سایت‌ خودداری‌ کنید.

- از‌ پنجره‌های‌ کوچکی‌ که‌ بر‌ روی‌ صفحات‌ ظاهر‌ می‌شوند‌ و‌ ما‌ به‌ آنها‌ pop-up می‌گوییم‌ استفاده‌ نکنید.

- از‌ اول‌ تصمیم‌ بگیرید‌ که‌ صفحات‌ را‌ بی‌ خود‌ شلوغ‌ نکنید‌ نباید هرچه را که داریم روی‌ سایت‌ بریزیم.

- حتی‌ المقدور‌ از‌ اجرای‌ اتوماتیک‌ موسیقی‌ بر‌ روی‌ سایت‌ بپرهیزید.
برویم‌ روی‌ نوک‌ کوه‌ یخ:
اشتباه‌ نکنید! جای‌ ما‌ روی‌ نوک‌ کوه‌ یخ‌ نیست‌ آنجا‌ فقط‌ جای‌ محتوای‌ سایت‌(content) و‌ عکس‌هاست( ان‌ هم‌ فقط‌ عکس‌های‌ کم‌ حجم).

- اطلاعات‌ مربوط‌ به‌ تماس‌ با‌ شما (contact info) باید‌ در‌ جای‌ مناسب‌ صفحه‌ باشد‌ و‌ نیز‌ لینک‌های‌ مربوط‌ به‌ اطلاعات‌ مرتبط‌ با‌ خودتان.

- کاری‌ کنید‌ که‌ کاربران‌ شما‌ بتوانند‌ در‌ هر‌ صفحه‌ای‌ از‌ سایت‌ که‌ هستند‌ با‌ یک‌ کلیک‌ بتوانند‌ به‌ صفحه‌ اول‌ سایت‌(home page) بازگردند.

- سعی‌ کنید‌ میله‌ یا‌ ابزارهای‌ گردش‌ در‌ سایت‌ را‌ در‌ همه‌ صفحات‌ سایت‌ داشته‌ باشید.

این‌ مساله‌ یک‌ نکته‌ بسیار‌ مهم‌ است. گردش‌ ساده‌ در‌ سایت‌ یعنی‌ درک‌ ساده‌ و‌ دسترسی‌ ساده‌ به‌ اطلاعات.

- اما‌ اکسیر‌ جاودانه‌ سایت‌ها‌ که‌ همان‌ لینک‌ها‌ هستند: تا‌ می‌توانید‌ لینک‌ بدهید؛‌ هر‌ لینکی‌ حکم‌ یک‌ پانویس‌ را‌ دارد‌ برای‌ آنچه‌ که‌ کاربر‌ می‌خواند. اما‌ بهتر‌ است‌ علت‌ لینک‌ دادن‌ها‌ را‌ هم‌ برای‌ کاربران‌ خود‌ مشخص‌ کنید. یادتان‌ باشد‌ لینک‌ها‌ آبی‌ رنگ‌ باشند‌ و‌ یا‌ زیرشان‌ خط‌ باشدunderlined) .)

- لینک‌ها‌ را‌ همیشه‌ تست‌ کنید. بعضی‌ها‌ خیلی‌ بی‌ خیال‌ هستند‌ و‌ ممکن‌ است‌ مطلب‌ یا‌ مطالبی‌ را‌ که‌ شما‌ به‌ آنها‌ لینک‌ داده‌اید‌ اصلا‌ حذف‌ کرده‌ باشند. البته‌ چون‌ قرار‌ نیست‌ خیلی‌ فنی‌ و‌ ریز‌ شویم؛‌ فقط‌ یک‌ یادآوری‌ می‌کنیم‌ که‌ هستند‌ نرم‌ افزارهایی‌ که‌ کارشان‌ همین‌ چک‌ کردن‌ لینک‌های‌ خارجی‌ است‌ و‌ به‌ اصطلاح‌ یافتن‌ لینک‌های‌ مرده‌(link checkers).

- تاریخ‌ به‌ روز‌ شدن‌ سایت‌تان‌ را‌ در‌ همه‌ صفحات‌ داشته‌ باشید. این‌ کار‌ هم‌ به‌ مخاطب‌ سایت‌ شما‌ کمک‌ می‌کند‌ و‌ هم‌ به‌ خودتان! چرا‌ به‌ خودتان؟‌ چون‌ باعث‌ می‌شود‌ تا‌ سایت‌تان‌ را‌ به‌ روز‌ نگاه‌ دارید.

- سعی‌ کنید‌ از‌ پس‌ زمینه‌های‌ رنگی‌ با‌ احتیاط‌ استفاده‌ کنید‌ تا‌ سایت‌ چاپخانه‌ شما‌ را‌ با‌ مهد‌ کودک‌ محله‌ تان‌ اشتباه‌ نگیرند! همین‌ کارها‌ را‌ هم‌ باید‌ در‌ قبال‌ فونت‌ها‌ در‌ نظر‌ داشته‌ باشید‌ یکی‌ دو‌ فونت‌ خوانا‌ و‌ نه‌ خیلی‌ درشت؛‌ برای‌ همه‌ صفحات. راستی‌ وقثی‌ که‌ کلمه‌ای‌ لینک‌ ندارد‌ زیرش‌ خط‌ نکشید! این‌ عادت‌ مربوط‌ به‌ فضای‌ چاپ‌ است‌ و‌ به‌ اصطلاح‌ حاکی‌ از‌ نوعی‌ تاکید‌ بر‌ روی‌ مطلب‌ که‌ استفاده‌ از‌ آن‌ در‌ فضای‌ وب‌ اصلا‌ رایج‌ نیست.

- اندازه‌ صفحه‌ سایت. لطفا‌ صفحات‌ سایت‌ تان‌ را‌ 770 پیکسلی‌ در‌ نظر‌ بگیرید. گیج‌ نشوید‌ واگر‌ پیکسل‌ و‌ این‌ حرفها‌ یادتان‌ نمی‌ ماند‌ به‌ برنامه‌ نویس‌ سایت‌ تان‌ بگویید‌ مشتری‌های‌ چاپخانه‌ ما‌ همه‌ از‌ مانیتورهای‌ 15 اینچی‌ استفاده‌ می‌کنند‌ و‌ او‌ خودش‌ می‌داند‌ که‌ چه‌ کار‌ باید‌ بکند. لابد‌ به‌ سایت‌هایی‌ رفته‌اید‌ که‌ پایین‌ آنها‌ میله‌ای‌ بوده‌ و‌ شما‌ مجبور‌ شده‌اید‌ آن‌ میله‌ را‌ بگیرید‌ و‌ چپ‌ و‌ راستش‌ کنید‌ تا‌ صفحه‌ را‌ ببینید. صاحبان‌ این‌ سایت‌ها‌ کسانی‌ هستند‌ که‌ فراموش‌ کرده‌اند‌ بحث‌ مانیتورهای‌ 15 اینچی‌ را‌ یادآوری‌ کنند!

- از‌ موارد‌ گرافیک‌ متحرک،‌ موسیقی،‌ صدا‌ و‌ تصویر،‌ تنها‌ تصویر‌ است‌ که‌ در‌ رسانه‌های‌ چاپی‌ وجود‌ دارد‌ و‌ البته‌ همیشه‌ هم‌ بدون‌ تغییر‌ باقی‌ می‌ماند؛‌ اما‌ در‌ اینترنت‌ انواع‌ گرافیک‌های‌ ثابت‌ و‌ متحرک،‌ تصاویر‌ تغییر‌ یابنده،‌ صدا‌ و‌ موزیک‌ می‌توانند‌ به‌ کمک‌ مطالب‌ شما‌ رد‌ سایت‌ بیایند‌ و‌ تأثیرگذاری‌ شما‌ و‌ محصولات‌ و‌ خدماتتان‌ را‌ به‌ به‌ ‌اوج‌ برسانند.اما‌ در‌ عین‌ حال‌ افراط‌ در‌ این‌ کار‌ مخاطب‌ شما‌ را‌ به‌ سرعت‌ می‌رنجاند. افراط‌ نکنید.

- فرمت‌ دیجیتال‌ خواننده‌ را‌ قادر‌ می‌سازد‌ تا‌ تیترها‌ را‌ به‌ سرعت‌ مرور‌ و‌ آنچه‌ را‌ که‌ می‌خواهد‌ انتخاب‌ کند. بی‌ دلیل‌ زیاده‌ نویسی‌ نکنید. اینترنت‌ به‌ واسطه‌ فضای‌ دیجتیال‌ آن‌ به‌ سایت‌ شما‌ انعطاف‌ می‌دهد‌ و‌ همزمان‌ به‌ مشتری‌ اجازه‌ می‌دهد‌ تا‌ در‌ مورد‌ یک‌ سرویس‌ یا‌ محصول‌ و‌ یا‌ یک‌ خبر‌ شما‌ اطلاعات‌ بیشتری‌ کسب‌ کند. تغییر‌ درشیوه‌های‌ گرد‌ آوری‌ و‌ انتشار‌ دانش‌ و‌ اطلاعات‌ در‌ این‌ انقلاب‌ دیجیتالی‌ چنان‌ عمیق‌ و‌ چشمگیر‌ است‌ که‌ تنها‌ می‌توان‌ آنرا‌ با‌ همان‌ اختراع‌ چاپ‌ بدست‌ گوتنبرگ‌ درقرن‌ پانزدهم‌ مقایسه‌ کرد. اینترنت‌ هم‌ همانند‌ همان‌ سایت‌ و‌ نوک‌ یک‌ کوه‌ یخ‌ است‌ که‌ در‌ اعماق‌ پنهان‌ مانده‌ خود‌ خبر‌ از‌ رسانه‌ای‌ می‌دهد‌ که‌ در‌ آینده‌ ظهور‌ بیشتری‌ خواهد‌ یافت‌ پس‌ از‌ پیوستن‌ به‌ قافله‌ اینترنت‌ باز‌ نمانید.

- کادرهای‌ سایت‌ شما‌ باید‌ تخصص‌ ویژه‌ داشته‌ باشند. این‌ نکته‌ را‌ هرگز‌ فراموش‌ نکنید‌ و‌ کار‌ را‌ به‌ دست‌ کاردان‌ بسپارید‌.
نکات‌ دیگری‌ برای‌ برنامه‌ نویس‌ شما
پیکر‌ بندی‌ محتوا:صرفنظر‌ از‌ فرمت‌های‌ رسانه‌ای‌ برای‌ ارایه‌ یک‌ مطلب‌ که‌ می‌تواند‌ صورت‌های‌ گوناگونی‌ چون‌ ویدیویی،‌ گرافیکی‌ یا‌ گرافیک‌ متحرک‌ یا‌ صوتی‌ ،‌ تصویری‌ یا‌ انیمیشن‌ باشد‌ و‌ نیز‌ صرفنظر‌ از‌ محتوا‌ که‌ می‌تواند‌ آنلاین‌ یا‌ ضبط‌ شده‌ و‌ یا‌ به‌ صورت‌ تدوین‌ شده‌ (ادیت‌ شده) ارایه‌ شود،‌ بحث‌ پیکر‌ بندی‌ مطالب‌ هم‌ در‌ سایت‌ها‌ مطرح‌ است.
پیکر‌ بندی‌ محتوا‌ به‌ سه‌ شکل‌ متصور‌ است:
تک‌ رسانه‌ای:

استفاده‌ از‌ یک‌ رسانه‌ برای‌ روایت‌ موضوع - معمولا‌ متن‌ یا‌ ویدیو

چند‌ رسانه‌ای: استفاده‌ از‌ دو‌ رسانه‌ یا‌ بیشتر،‌ برای‌ روایت‌ موضوع‌ - در‌ این‌ حالت،‌ رسانه‌های‌ مورد‌ استفاده،‌ موضوع‌ را‌ به‌ صورت‌ مستقل‌ روایت‌ می‌کنند‌ و‌ در‌ واقع‌ در‌ حالت‌ ترکیبی‌ با‌ یکدیگر‌ قرار‌ ندارند.

چند‌ رسانه‌گی: در‌ این‌ حالت،‌ دو‌ رسانه‌ یا‌ بیشتر‌ در‌ حالت‌ آمیخته‌ و‌ گره‌ خورده‌ با‌ یکدیگر،‌ موضوع‌ را‌ به‌ کمک‌ یکدیگر‌ روایت‌ می‌کنند‌ و‌ در‌ واقع‌ در‌ حالت‌ ترکیبی‌ با‌ یکدیگر‌ عمل‌ می‌کنند.
شخصی‌ شدن: سایت‌ شما‌ می‌تواند‌ برای‌ یک‌ نفر‌ انتشار‌ یابد. به‌ ‌این‌ معنی‌ که‌ شما‌ می‌توانید‌ به‌ برنامه‌ نویس‌ سایت‌ خود‌ بگویید‌ که‌ چه‌ نوع‌ اطلاعاتی‌ را‌ در‌ اختیار‌ چه‌ کاربری‌ قرار‌ دهد‌ (سطح‌ دسترسی) و‌ چه‌ نوع‌ اطلاعاتی‌ را‌ در‌ اختیار‌ قرار‌ ندهد‌.
منبع : ایران پرینت

مدیر کل امور مجلس و استانهای سازمان تبلیغات اسلامی گفت: ایجاد و توسعه شبکه‌های اینترانت در دستور کار این سازمان قرار دارد.
حجت‌الاسلام و المسلمین "اسماعیل فلاح" در گفت وگو با ایرنا در بجنورد، افزود: به همین دلیل شمار استانهای برخوردار از مراکز اینترنتی موسوم به ‪ ISP‬زیر نظر این سازمان در یکسال اخیر ثابت مانده است.
وی شمار استانهای برخوردار از این امکان ارتباطی را ‪۱۸‬مورد ذکر کرد و گفت : اکنون ‪ ۱۲‬استان کشور نیز از شبکه اینترانت برخوردار هستند.
وی غنی‌سازی سازمان تبلیغات اسلامی با فن‌آوری روز ارتباطی را از اهداف مسوولان این سازمان برشمرد و افزود: این سازمان در تامین نیروی انسانی متخصص در این زمینه هیچ مشکلی ندارد و خود تولیدکننده است.
او بیان کرد: توسعه کتابخانه‌های روستایی در مساجد از سایر سیاستهای سازمان تبلیغات اسلامی است و اینک یکهزار کتابخانه در مساجد روستاهای کشور فعال هستند.
وی گفت: تا پایان برنامه چهارم توسعه کشور تعداد روستاهای بهره‌مند از کتابخانه باید به دو برابر شمار فعلی یعنی حدود دو هزار مورد افزایش یابد.
او تاکید کرد: نگاه این سازمان به کتاب به عنوان یک کالای مصرفی است و معتقد است کتابهای فرسوده شده در دست مصرف‌کنندگان باید سریع جایگزین شود.
وی همچنین با اشاره به طرح اعزام روحانیان به روستاها، اظهار داشت: با فرض ضرورت وجود اعزام روحانیان به حدود هشت هزار روستا، این سازمان اکنون با کمبود حدود پنج هزار روحانی در این زمینه مواجه است.
این مسوول، سیاست سازمان تبلیغات اسلامی کشور در غنی‌سازی اوقات فراغت جوانان و نوجوانان را مستلزم هماهنگی تمام دستگاههای فرهنگی ذکر و بر آن تاکید کرد.
فلاح با اشاره به ضرورت تشکیل ستاد عالی غنی‌سازی اوقات فراغت توسط دولت، اظهار داشت: فعالیت پراکنده و ازهم‌گسیخته دستگاهها در این خصوص راه بجایی نمی‌برد.

شهرام شریف - رشد و توسعه جهان دیجیتالى به جز تاثیرات ملموسى که در تجارت جهانى گذاشته، برخى تعاریف را نیز در این عرصه دچار تغییر کرده است.

گر در تعاریف موجود، صادرات یک محصول مزیت عمده‌اى براى یک کشور محسوب شده و آن کشور را از واردات آن محصول بى‌نیاز مى‌کند، در جهان دیجیتال ظاهرا این روند معکوس طى شده است. نگاهى گذرا به گزارش اقتصاد دیجیتالى سازمان ملل متحد نشان مى‌دهد که 20 کشور بزرگ صادرکننده محصولات ICT بزرگترین واردکنندگان این محصولات در جهان نیز هستند. در واقع در جهان دیجیتالى امروز کشورهایى حرف نخست را در این عرصه مى‌زنند که تعامل خود را با دیگر کشورها به قیمت گستردگى واردات افزایش داده‌اند.
این رابطه دو سویه و نتایج مرتبط با آن در واقع حاصل دو نکته کلیدى است: نخست این که فضاى آى سى تى همچنان که از برآیند مفهوم دیجیتالى شدن و فرآیند ابزارهاى موجود درآن برمى‌آید برپایه ارتباط دو یا چند سویه برقرار شده است، اینترنت نمونه‌اى از این ابزارها است که شکل یکسویه ارتباطى بسیارى از رسانه‌ها را دچار تحول و تغییر کرده است. از این رو به نظر مى‌رسد که این شکل ارتباط دو طرفه به عرصه تجارت این نوع محصولات تعمیم یافته و فضاى جدیدى را در پهنه تجارت ایجاد کرده است.
نکته دوم پراکندگى شاخه‌هاى مختلف موجود در عرصه ICT است، در این زمینه بسیارى کشورهاى هوشمندتر با درک پتانسیل و توانایى‌هاى خود نیرو و هزینه‌شان را تنها در بخش‌هاى داراى مزیت صرف مى‌کنند، به همین دلیل این دسته از کشورها در عین صادرات از حجم واردات قابل توجهى نیز برخوردارند. گزارش اقتصاد دیجیتالى سازمان ملل نشان مى‌دهد که طى 10 سال اخیر میانگین رشد صادرات محصولات ICT از میانگین رشد صادرات در تمامى‌عرصه‌هاى دیگر 40‌درصد بیشتر است. به بیان دیگر در حالى که طى دهه گذشته رشد صادرات در جهان 60‌درصد افزایش یافته، آمارها نشان مى‌دهد که این افزایش در زمینه صادرات ICTد100درصد بوده است.این شتاب فزاینده هر چند هنوز با رقم 1/1‌تریلیون دلارى خود هم اکنون 15‌درصد کل تجارت جهانى را شامل مى‌شود، اما اشتهاى سیرى ناپذیرى جهان رو به توسعه در این زمینه عملا روزهاى بهترى را براى اقتصاد دیجیتالى جهان نوید مى‌دهد.
گزارش اقتصاد دیجیتالى داراى یک شگفتى نیز هست و آن حضور بالاى جدول کشورهاى شرق آسیا در زمینه صادرات ICT است. به جز آمریکا که در نبرد شانه به شانه با چین (و به‌رغم رشد نه چندان ملموس خود طى سال‌هاى اخیر) اساسا در حاشیه امنیت قرار ندارد، چین با رشد خیره کننده 44‌درصدى در فاصله سال‌هاى 2001 تا 2003 و همچنین 55‌درصدى سال‌هاى 2002 تا 2003 عملا تا فتح قله صادرات محصولات ICT جهان فاصله اى ندارد. این کشور هم اکنون 11‌درصد از سهم صادرات جهانى این نوع محصولات را در اختیار دارد که فقط یک‌درصد کمتر از ایالات متحده است. سایر کشورهاى توسعه یافته اروپایى نیز با پرش بزرگ کشورهاى شرق آسیا به زیر کشیده شده‌اند. ژاپن، هنگ کنگ، سنگاپور، کره، تایوان و مالزى عملا هلند، انگلستان، فرانسه، ایرلند، ایتالیا ، بلژیک، فنلاند و کانادا را کنار زده‌اند. به بیان واقع‌بینانه کشورهاى در حال توسعه حداقل در زمینه رقابت ICT توانسته‌اند بر کشورهاى توسعه یافته پیشى بگیرند.
نتایج حاصل از آمارهاى مربوط به صادرات و واردات محصولات آى‌سى‌تى همچنین نشان دهنده ایجاد یک قدرت متمرکز جدید (شامل بیست کشور در حال توسعه و توسعه یافته) است که بالغ بر 70‌درصد صادرات این محصولات را برعهده دارند و براى کسب سهم بیشتر راه‌هاى رقابتى جدیدترى را مى‌پیمایند، در این مسیر برنده - برنده قطعا بازندگانى نیز وجود دارند و آنان کشورهایى هستند که براى حرکت در این مسیر هیچ شتاب و اشتهایى ندارند و یا به کندى در حال پیمودن پیچ و خم‌هاى ابتدایى راه هستند. در سال‌هاى نه چندان دور براى این بازندگان حتى مسیرى نیز گشوده نخواهد بود.

منبع : دنیای اقتصاد

مسایل و مشکلات تلفن همراه اپراتور اول و تالیا شب گذشته با حضور رییس هیات مدیره‌ی شرکت مخابرات ایران، مدیر عامل شرکت ارتباطات سیار و مدیرعامل تالیا در برنامه‌ی گفت‌وگوی ویژه‌ی خبری بررسی شد.
به گزارش خبرنگار سرویس ارتباطات خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در ابتدای این گفت‌وگو مهندس «رسول سرائیان»، مدیر عامل شرکت ارتباطات سیار با اشاره به روند واگذاری سیم کارت‌های ثبت نامی ‌در سال ‌٨٢ اظهار داشت: اولویت‌های باقی مانده تا هفته‌ی پایانی دی ماه، واگذار خواهد شد و در مجموع با انجام واگذاری‌های دی ماه، رقم مشترکان تلفن همراه اپراتور اول به ‌٥/٨ میلیون در سراسر کشور خواهد رسید.
دکتر «وفا غفاریان» رییس هیات مدیره‌ی شرکت مخابرات ایران نیز در پاسخ به این سوال که آیا با وجود تقاضای زیاد مردم در این دوره، از همه‌ی متقاضیان ثبت نام خواهد شد، با بیان این که هیچ دوره از ثبت نام‌ها‌ی ما محدود نبوده است، گفت: برآودهای میزان ثبت نام بر مبنای نظرسنجی انجام و پیش‌بینی شده است که در این دوره بین چهار تا پنج میلیون ثبت نام داشته باشیم، با این تفاوت که طبق برآوردهای صورت گرفته، میزان ثبت نام در تهران نسبت به دوره‌ی گذشته حدود ‌٤٠ درصد کاهش و در شهرستان‌ها،‌ ‌٢٠ تا ‌٢٥ درصد افزایش داشته باشد.
وی در مورد کاهش قیمت ثبت نام تلفن همراه در این دوره گفت: قیمت پیشنهادی ما به شورای اقتصاد، ‌٣٩٠ هزار تومان بود که باید مراحل تصویب خود را سپری کند.
وی افزود: ثبت نام از اول بهمن انجام خواهد شد و در اوایل فروردین قرعه کشی صورت گرفته و کار توزیع با فاصله‌ی کوتاهی انجام خواهد شد.
غفاریان در مورد این که با انجام واگذاری‌های جدید توسط اپراتور اول سهم اپراتور دوم چقدر خواهد شد، گفت: شرکت مخابرات عملکرد اپراتور دوم را جزیی از عملکرد خود و شرکت ارتباطات سیار می‌داند، همچنین برآورد برنامه‌ی پنج ساله چهارم رسیدن به ضریب نفوذ ‌٣٥ درصد در بخش تلفن همراه است، به این معنی که حدود هشت میلیون تلفن همراه باید به حدود ‌٥/٢٤ میلیون رسانده شود، که بر این اساس می‌توان گفت؛ فاصله‌ی زیادی میان رقابت دو اپراتور وجود خواهد داشت. همچینن باید منتظر ایجاد فضای رقابتی بود تا در رابطه با کیفیت، کمیت و قیمت پاسخگوی انتظارات مردم باشیم.
غفاریان همچنین در مورد تناقض موجود میان سیاست رشد شرکت ارتباطات سیار به عنوان بخش دولتی و سیاست کوچک سازی دولت گفت: طبق قانون، سه سال فرصت داریم تا نسبت به کوچک سازی بخش‌های دولتی اقدام کنیم و اولین شرکتی که برای کوچک کردن آن برنامه داریم،‌ شرکت ارتباطات سیار است.
مدیر عامل شرکت ارتباطات سیار هم در پاسخ به این سوال گفت: ارتباطات سیار از مهر ماه سال گذشته به شرکت تبدیل شد و قبل از آن در دل شرکت مخابرات جای داشت و از آن تاریخ به مدت سه سال برای کوچک سازی فرصت دارد و باید مقدمات این کار فراهم شود.
رییس هیات مدیره‌ی مخابرات ایران در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا با وجودی که شرکت تالیا به عنوان، بخش خصوصی بخشی از درآمد خود را به شرکت مخابرات، می‌پردازد، چطور شرکت ارتباطات سیار و مخابرات با وجود سود عظیم، شرکت‌های سود دهی نیستند، گفت: شرکت‌های مخابراتی به دو بخش شرکت‌های سود ده و شرکت‌هایی که سود ده نیستند، تقسیم می‌شوند. در این راستا، شرکت‌هایی مانند مخابرات روستایی، شرکت‌های سود دهی نیستند و به عنوان مثال ارتباطات مخابراتی تقریبا در هزار نقطه از کشور به خاطر صعب ا لعبور بودن از طریق ماهواره، برقرار می‌شود.
وی افزود: بنابر این فاصله‌ی میان این دو بخش باید از سوی شرکت‌های سودآود تامین شود و ما به عنوان یک الزام باید پایه‌های مخابرات را صرف نظر از سود و زیان در سراسر کشور ایجاد کنیم.
در ادامه سرائیان در مورد شاخص‌های بهبود کیفیت شبکه‌ی تلفن همراه با اشاره به توسعه‌ی شبکه‌ی ارتباطات سیار و افزایش پوشش شهری و جاده‌ای گفت: علاوه بر شاخص ایجاد ظرفیت و پوشش، بحث بهینه کردن شبکه به طور دائم در حال انجام است، زیرا استفاده کنندگان از این وسیله دائما در حال پویایی و حرکت هستند.
وی ادامه داد: آخرین آمار نشان می‌دهد که میزان موفقیت تماس در شهر تهران حدود ‌٨٠ درصد است و در برخی مناطق حتی به ‌٩٠ هم می‌رسد.
در این گفت‌وگو ارتباط ویدئو کنفرانس با مدیر عامل تالیا برقرار و مشکلات تلفن‌های همراه اعتباری مطرح شد؛ «بهرام پور» در مورد وضعیت استقبال مردم از سیم‌کارت‌های اعتباری گفت: استقبال مردم از تالیا خوب بوده البته در شروع کار مشکلاتی بروز کرد اما به سرعت درصدد رفع آن برآمده و در تلاش هستیم تا پوشش شهر تهران کامل تر شود.همچنین کار ایجاد شبکه در مراکز استان‌ها در حال انجام است که امیدواریم طی ماه‌های آینده کار انجام شود، تا مردم بتوانند از این سرویس استفاده کنند و نهایتا پوشش این شبکه در کشور به گونه‌ای انجام شود که نزدیک به دو میلیون مشترک در سراسر کشور داشته باشیم.
وی افزود:مجوز اولیه‌ی ارایه شده برای ما سرویس دهی به دو ملیون مشترک است که تا شش میلیون قابل توسعه است به این معنا که بر اساس آخرین اظهار نظر‌ها پس از تکمیل شبکه، برای پوشش دو میلیون نفر، سالانه دو میلیون ظرفیت سازی در کشور انجام می‌شود.
بهرامپور در تایید این که تالیا به عنوان اپراتور ‌٥/١ فعالیت دارد، ‌گفت: عملا مدیریت اپراتور همراه اعتباری مستقل از شبکه‌ی ارتباطات سیار است و مدل‌ها، روش‌های سازماندهی ما نیز مقداری متفاوت است، به همین خاطر از نظر نحوه‌ی عملکرد، از ما به عنوان یک اپراتور مستقل تعبیر می‌شود.
در ادامه‌ی این گفت‌وگو، رییس هیات مدیره‌ی شرکت مخابرات ایران در مورد مشکلات ارتباطات سیار و بخش خصوصی برای مکان یابی سایت‌های تلفن همراه و این که آیا سایر اپراتور‌ها در دیگر کشور‌ها هم در این بخش با مشکل مواجه هستند و چرا از ابتدای ایجاد شبکه‌ی تلفن همراه در کشور یک نرم افزار برای طراحی و تعیین نقاط مناسب برای ایجاد سایت‌ها خریداری نشده است، گفت: این نرم‌افزار در شرایط فعلی هم استفاده می‌شود، اما ما یک داده‌ی بافت شهری نداریم به همین خاطر مشکل وجود دارد، یعنی خروجی نرم‌افزار با آنچه در واقع داریم، مطابقت نمی‌کند و باید برای تکمیل نرم‌افزار در محیط جغرافیایی حضور یافته و بخشی از کار را انجام شود، در دنیا هم همین طور است.
وی در مورد این که چرا یک پلت فرم محکم در این رابطه ایجاد نمی‌شود تا فرضا یک شرکت در بحث مکان یابی و راه‌اندازی سایت‌ها و BTS‌ها با یک برنامه‌ی آمایش شده‌، سرمایه‌گذاری کند و فرضا چند اپراتور از این امکان بهره برداری کنند گفت: هر BTS می‌تواند حدود دو هزار نفر را پوشش دهد و با پر شد ظرفیت، اپراتور بعدی نمی‌تواند از آن استفاده کند و معمولا هم این کار را نمی‌کند.
سرائیان هم در این مورد بحث سایت یابی را از پرچالش ترین کارهای اپراتورها در دنیا دانست و گفت: بخش خصوصی در این زمینه محدودیت‌های بخش دولتی را در مواردی مانند اجاره کردن و غیره ندارد، ما تابع قوانین و مقررات هستیم و روال معاملات هم باید حتما انجام شود.
در ادامه‌ی گفت‌وگو بحث عدم آنتن دهی تلفن‌های همراه اعتباری و کمبود کارت‌های شارژ آن در بازار به عنوان مشکلات مردمی مطرح شده و بهرام پور در پاسخ به این سوالات گفت: مشکل عدم آنتن دهی تا چند ماه پیش وجود داشت اما با تلاش همکاران و مساعدت مخابرات وضعیت پوشش و سرویس دهی شبکه به نسبت خوب شده و رو به بهبود می‌رود.
وی همچنین در مورد مشکل توزیع کارت‌های شارژ تالیا گفت: در دوره‌ای کوتاه، کارت‌های شارژ ‌١٠ هزار تومانی به نسبت سایر کارت‌ها کم شده بود اما این مشکل هم از چهار شنبه‌ی گذشته رفع شده و کارت‌ها به سرعت وارد بازار شده و توزیع می‌شوند.
به گزارش ایسنا در ادامه‌ی گفت‌وگو در مورد سهم بخش خصوصی داخلی در بخش مخابرات صحبت شد و رییس هیات مدیره‌ی شرکت مخابرات در این زمینه با بیان این که تولید کنندگان داخلی صرف نظر از سرمایه‌ی خصوصی خود، جزو سرمایه‌های کشور به شمار می‌رود، اظهار داشت: ما در وزارت ارتباطات و شرکت مخابرات به این بحث توجه داریم و باید سیاست‌های حمایتی از بحث تولید داشته و از طرف دیگر به بحث کیفیت خدمات مورد انتظار مردم هم توجه داشته باشیم.
وی افزود: سیاست عمومی‌ در این زمینه این است که نوع حمایت از تولید کنندگان داخلی، حمایت در مقابل رقابت نیست بلکه حمایت می‌کنیم تا بتوانند رقابت کنند.
وی افزود: در این رابطه تاکنون جلسات مختلفی با تولید کنندگان داخلی داشته و جمع بندی نظرات اخذ شده به شکل سیاست‌هایی ارایه خواهد شد.
به گزارش ایسنا؛ در این گفت‌وگو ارتباط تلفنی با نایب رییس سندیکای مخابرات ایران برقرار شد و مهندس«ریاضی» در مورد سهم بخش تولید کنندگان داخلی و این که بخش‌های خصوصی داخل چقدر آمادگی و شایستگی دارند تا در برنامه‌های دیده شده ایفای نقش کنند، گفت: طی چند سال گذشته، بحث‌های طولانی در این مورد صورت گرفته و در دولت جدید نیز با وزیر ارتباطات و رییس هیات مدیره‌ی مخابرات ایران جلسات مختلفی داشتیم و قرار بر این شد که قانون حداکثر توان داخلی بیشتر مد نظر قرار داده شود و فضایی ایجاد شود تا امکان رقابت وجود داشته باشد.
وی با اشاره به حضور بخش‌های داخلی در مناقصه‌ی اخیر در شرکت ارتباطات سیار و مناقصه‌ی اخیر که از سوی شرکت ایرانسل اعلام شد، تصریح کرد: خواهشمندیم بر این مناقصه توجه خاصی باشد تا مصوبه‌ی مجلس مبنی بر سهم ‌٥١ درصد بخش داخلی رعایت شود.
وی افزود: نکات مبهمی‌ در این بحث برای ما وجود دارد که امیدواریم شرایط مناقصه به گونه‌ای پیش رود تا رقابت میان شرکت‌های خارجی با شرکت‌های ایرانی بر اساس مصوبه مجلس باشد.
وی در بخشی از سخنانش یاد آور شد: اگر کار ارجای کار به شرکت‌های داخلی با برنامه ریزی انجام شود و شرایط مناسبی از لحاظ رقابت وجود داشته باشد و با برنامه ریزی قطعا برای سال‌های آینده توانمندی لازم در شرکت‌های داخلی با نیروهای متخصص خود ایجاد خواهد شد.
در پایان این گفت‌وگوی خبری غفاریان یاد آور شد: در راستای انجام ثبت نام جدید، تلاش شده تا کار ساده تر از دوره‌ی قبل انجام شود به این معنی که گرفتن چک‌های بانکی ضرورت ندارد و می‌توان برای چند سیم کارت از یک حواله استفاده کرد، همچینن سیم کارت‌ها بر مبنای توسعه هر استان توزیع خواهد شد، یعنی اگر زیرساخت‌های لازم با همکاری ارگان‌های مربوطه در استان زودتر فراهم شود، سیم کارت‌ها‌ی آن منطقه زودتر توزیع خواهد شد.

رییس کمیته مخابرات مجلس گفت : وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات برای کیفیت نامطلوب تلفن های همراه به مردم غرامت می پردازد .

رمضان علی صادق زاده در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی مهر گفت : از دو هفته قبل مهلت سه ماهه وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات برای بهبود شبکه تلفن همراه به پایان رسید و وی درباره وضعیت موجود تلفن همراه گزارشی را به کمیسیون ارایه کرد .
وی گفت : در این جلسه وزیر ارتباطات و فناوری تصریح کرد که وضعیت موجود از نظر فنی دارای مشکلات بسیاری به خصوص دربخش BTS ها است که نیازمند ترمیم و بهبود است .
به گفته وی ، برهمین اساس مجلس شورای اسلامی به وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات پیشنهاد کرد که این وزارتخانه به دلیل فاصله بسیار شبکه کنونی تلفن همراه با استانداردهای تلفن همراه در دنیا مکانیزم های غرامتی بیشتری را به منظور رضایت صاحبان سیم کارت در نظر بگیرد .
وی گفت : مقرر شد نرخ ارتباطهای ناموفق زیر 3 تا 5 ثانیه تلفن همراه که به دلیل مشکلات شبکه به وجود آمده است توسط مخابرات شناسایی و از فیش آنها کسر شده و از سویی دیگر کمیسیون به وزیر ارتباطات و فناوری پیشنهاد کرد که هزینه دایورت تلفن های همراه که صاحبان سیم کارت به دلیل وضعیت نا مناسب شبکه انجام می دهند تا در شبکه باشند را نیز حذف کند، که به احتمال زیاد پیش بینی می شود این پیشنهاد نیز به تصویب برسد .
به گفته وی ، همچنین در این جلسه وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات طی گزارشی اعلام کرد که تیم های فنی درحال بهبود وضعیت موجود هستند اما آنها قول دادند که توسعه سیم کارت های اعتباری تالیا و سیم کارت های اپراتور اول را با تامل بیشتری انجام دهند .
وی در پاسخ به سوال مهر که این امر با ثبت نام های جدید در بهمن ماه مغایر است، گفت : .مقرر شده ثبت نام ها صورت گیرد اما درباره زمان واگذاری آن هنوز زمانی تعیین نشده است ولی به هر حال واگذاری منوط به بهبود شبکه موجود است .
وی گفت : البته به وزارت ارتباطات و فناوری گفته شده که در این باره با تامل بیشتری حرکت کند. زیرا با توجه به اینکه از تابستان سال آینده واگذاری های اپراتور دوم یا سیم کارت های 150 هزار تومانی آغاز می شود درنتیجه پیش بینی می شود ثبت نام کنندگان نسبت به بازپس گیری سیم کارت های اپراتور اول یا 390 هزار تومانی در همان زمان اقدام کنند و پول های خود را پس بگیرند .
وی در ادامه درباره مشکلات کنونی شبکه تلفن همراه گفت : در مدار نبودن BTS های کنونی و مشکل دار بودن آنها و کم بودن بی تی اس ها از مهمترین مشکلات است.
وی در پایان گفت : در این جلسه مقرر شد اگر وزارت ارتباطات با حل این مشکلات نتوانست در بهبود سیستم گام بردارد باید نسبت به تجدید نظر سیستم فعلی اقدام کند که این کار زمان بر است .

علی اصغر هلالی* - بازاریابی و فروش شاید مهمترین قسمت از چرخه کسب و کار هر بنگاه اقتصادی باشد بدون یافتن بازار هدف و خریدار محصولات یا خدمات خود حتی اگر در نوع خود بهترین باشند، امیدی به ادامه حیات کسب و کار خود نخواهیم داشت.
بازاریابی در جهان امروز خود به صورت علم در آمده و متخصصین خود را طلب می نماید در جهان پیشرفته امروز و تخصصی شدن کلیه امور، یکی باید تحقیق کند، دیگری تولید و متخصصی دیگر آن را در بازارهای داخلی و خارجی به فروش برساند.
بنگاه های اقتصادی که خود تمایل به انجام تمامی کارهابه تنهایی داشته باشند یا موفق نخواهند شد و یا به موفقیت های مقطعی و بسیار کمتر از سقف توانایی های خود دست خواهند یافت.
صنعت نرم افزار در ایران بسیار جوان بوده و برای بسیاری ازمردم وحتی مدیران داخلی نیز کاملا ملموس نیست و در بسیاری از جنبه های صنعت نرم افزار برای اغلب افراد ناشناخته است صنعت نرم افزار ایران نیز برای جهانیان بسیار ناشناخته تر است صادرات ایران همواره تنها با نفت، پسته و فرش عجین است.
در چنین فضایی تنها راه حل پیشرفت در صادرات نرم افزار،تعامل مستمر و مناسب و قوی با دنیا و حضور قدرتمند در بازارهای هدف و البته تنها با تکیه بر توانایی ها و مشخصات خدمات و محصولات خوداست.
حضور در هیات های اقتصادی، ارتباطات الکترونیکی و سنتی، تماس های تلفنی هر چند بسیار پراهمیت هستند ولی هیچ گاه جایگزین حضور در نمایشگاه های بین المللی و تماس مستقیم و چهره به چهره با مخاطبان و خریداران خارجی نخواهد بود.
در این بین انتخاب نمایشگاه های مناسب و نحوه حضور در آن نقش کلیدی خواهد داشت. حضور پرتعداد در نمایشگاه های مختلف اگر بدون برنامه ریزی و هدف گذاری مشخص انجام گردد تنها سبب اتلاف وقت و صرف هزینه بسیار خواهد شد.
شرکت های ایرانی به عنوان بازیگران تازه وارد به عرصه جهانی باید فقط با توجه به محصولات و توانایی خود و بازار هدف آن به انتخاب نمایشگاه جهت حضور اقدام نماید و حضور در سایر نمایشگاه ها حتی اگر به علت پشتیبانی دولت هزینه های زیادی را در بر نداشته باشد سودی را نیز در پی نخواهد داشت و در بسیاری از موارد سبب از دست رفتن فرصت ها نیز خواهد گردید.
در طی سالیان گذشته مرکز صنایع نوین در اقدامی ویژه و با پوشش قابل توجه هزینه‌های حضور در نمایشگاه های CeBIT و Gitex اقدام به اعزام شرکت های نرم‌فزاری ایرانی به این دو نمایشگاه معتبر اروپایی و آسیایی نمود.

حضور در این نمایشگاه‌ها سبب افزایش حس خودباوری شرکت های ایرانی جهت حضور در بازارهای بین المللی، آشنایی شرکت های ایرانی با نحوه حضور در بازارهای جهانی، چگونگی تعامل با خریداران و بازدیدکنندگان خارجی و شنیده شدن اسم ایران به عنوان بازیگر جدید عرصه نرم افزار جهانی و با پشتوانه نیروی جوان تحصیل کرده و باهوش و البته بازار بسیار بزرگ ایران و همچنین امکان تماس با ایرانیان صاحب تخصص و سرمایه در خارج کشور گردید.
دست آوردهای یاد شده فوق العاده ارزش مند هستند و باید پشتوانه حرکات بعدی شرکت های نرم افزاری جهت حضور موثر و پربار در بازارهای هدف خود باشند.
شرکت ها پس از این مرحله با توجه به نوع محصول وتوانایی خود و همچنین شناسایی بازارهای هدف و بررسی وضعیت رقبای خود در آن بازار، باید اقدام به انتخاب هدفمند نمایشگاه های بین المللی نمایند.
قطعا حضور در نمایشگاه های منتخب، با پیگیری های مناسب، استفاده از تجربیات موسسات معتبر بین المللی جهت بازاریابی و فروش محصولات و یا یافتن عوامل فروش (Agent) کارآمد وآشنایی کافی با قوانین بین المللی و چگونگی انعقاد قرارداد و مسائل مالی مربوطه به نتیجه دلخواه خواهد رسید.
حضور در تک نمایشگاه ها قطعا دارای تاثیر مناسب نخواهد بود و تنها حضور مستمر دارای اثربخشی مناسب است انتخاب نمایشگاه ها نیز باید هوشمندانه صورت پذیرد به عنوان مثال شرکتی که دارای محصول نرم‌افزار طراحی انواع مبلمان و یا طراحی دکوراسیون داخلی است قطعا با حضور در نمایشگاه های مبل، چوب و تزئینات داخلی به نتیجه دلخواه خواهد رسید و در نمایشگاه های عمومی کامپیوتری تنها به صورت اتفاقی ممکن است با مخاطب اصلی خود برخورد نماید.
موقعیت جغرافیایی نیز فوق العاده مهم است به عنوان مثال برای شرکتی که دارای محصولی درزمینه نساجی می باشد حضور در نمایشگاه های آسیای میانه به علت بکر و تازه بودن بازار و عدم حضور پرتعداد رقبای خارجی دارای بازده بهتری از حضور در در نمایشگاه های اروپایی با حضور رقبای خارجی مقیم در اروپا و بازار قدیمی در اکثر آن خواهد بود.
در این میان نقش سازمان هاو طرح های ذی ربط مانند سازمان توسعه تجارت ایران، مرکز صنایع نوین و طرح هایی همچون تکفا بسیار موثر است. همان گونه که ذکر شد مرکز صنایع نوین تاکنون از چند حضور گروهی مناسب شرکت های ایرانی پشتیبانی کرده است و اکنون زمان آن رسیده است که این مرکز یا سایر دستگاه‌ها،از حضور تکی و منفرد شرکت های نرم افزاری در نمایشگاه های تخصصی نیز حمایت لازم و البته مستمر و دائم خود را به عمل آورند و در نتیجه شرکت ها نیز توان حضور مناسب و پرتعدادتر و در نتیجه موثرتری درخارج از کشور خواهند داشت. البته این کمک ها نیز باید هدفمند و با بررسی عملکرد صادراتی شرکت ها صورت پذیرد و هر چه شرکت موفق تر و قوی تر عمل نماید باید بیشتر مورد حمایت قرار گیرد و برعکس از حمایت شرکت هایی که دارای بازده مناسب نیستند خود داری کرد.

*مدیر عامل شرکت آرشام کوشا(نخستین صادرکننده نمونه کشور

در زمینه صدور خدمات فنی مهندسی نرم افزار)