ITanalyze

از زمانی که اینترنت به دنیا اومده خب مثل هر پدیده دیگه‌ای که استفاده زیاد ازش مضراتی داره، یه سری بیماری و مرض خاص اینترنتی هم به همراه آورده. مشکل گردن پیامکی، بیماری سلفی، بیماری خودبزرگ‌بینی و خیلی بیماری‌های دیگه از جمله این مشکلات محسوب می‌شه.

به نظرم اما توی ایران اگه یه تحقیقی بشه، می‌شه نام یک بیماری خاص دیگه رو هم به جمع بیماری‌های اینترنتی دنیا اضافه کرد که البته فکر کنم خاص ایران باشه. من اسم اون بیماری رو گذاشتم، " افسردگی چرخیدن در توییتر مسوولان".

حالا این بیماری دقیقا چیه. من اصولا معتقدم حرف باد هواست و اگه به هر آدمی بگن بین دو نفر که یکیشون لال هست اما خیلی خوب کار می‌کنه و یکیشون لال نیست، اما فقط حرف می‌زنه، کدوم رو انتخاب می‌کنید، همه بلافاصله فرد لال رو انتخاب می‌کنن.

به همین دلیل من زیاد توی توییتر و تلگرام و فیس‌بوک و اینستاگرام نمی‌چرخم چون می‌دونم جز یه مشت باد هوا چیزی گیرم نمیاد. اما خب آدمیزاد کنجکاوه و همین هم باعث شد تا یه مدتی سری به توییتر بعضی از مسوولان حوزه ICT بزنم و ببینم ملت پای هر توییتی که می‌کنن، چی می‌گن و نظرشون چیه در کل.

عرض شود که الان می‌خوام به شما بگم من شخصا از حجم اعتراضات، فحاشی‌ها، ناله‌ها، سوالات و متلک‌هایی که پای پست توییتر بعضی مسوولان دیدم، دچار بیماری افسردگی چرخیدن در توییتر مسوولان شدم.

یعنی واقعا برام سواله بعضیا رو از چه جنسی ساختن که می‌تونن این حجم از ناله و نفرین و اعتراض و انتقاد رو تحمل کنن و خم به ابروی مبارک نیارن. بابا من اگه برم نونواییِ محل و طرف بقیه پولم رو جلوم پرت کنه، بهم بر می‌خوره و از فرداش می‌رم یه نونوایی دیگه. چه برسه به اینکه یه جایی باشم که هر چی بگم کلی فحش نثارم بشه.

یعنی طرف توییت کرده سلام، چه روز خوبیه امروز. بعد زیرش خروار خروار تقدیر و تشکر نوشته شده.

خلاصه دارم به این نتیجه می‌رسم که من عمرا بتونم یه روزی مسوول بشم. مگه اینکه یا مثل خیلی از مسوولان اصلا در دسترس مردم نباشم و توی شهر و مترو و تاکسی پیدام نشه.

یا اصلا توی توییتر و جاهایی از این دست نباشم که فحش نشنوم. یا اینکه بیام توی این فضاهای سایبری اما عمرا یه نگاه هم به جوابا و نظرات مردم نکنم. در غیر این صورت غمباد می‌گیرم و می‌میرم.

اما واقعیت اینه که بعضی مسوولان انگار مرد آهنین شدن و هزاران پیام هم که بهشون بدی، نه تنها دایورت می‌کنن، بلکه بعضیا حتی سر شوخی و خوشمزگی رو هم باز می‌کنن. خدایی این روحیه رو از کجا آوردن این مسوولان که می‌تونن وجدان رو ببوسن و دور بندازن.

حرف دیگه‌ای ندارم جز آرزوی صبر و سلامت برای بازماندگان.

عزت زیاد

آق فری

(منبع:عصرارتباط)