انتقاد از افزایش سایت‌های همسریابی
تجربه کاربران زن نشان می‌دهد که اغلب مردان در این سایت‌ها واقعیت را پنهان می‌کنند و تعداد کمی از آن‌ها قصد ازدواج دائم دارند، درحالی‌که اکثر زنان با هدف ازدواج وارد این فضا می‌شوند. این عدم تعادل می‌تواند برای زنان آسیب‌زا باشد.
روزنامه اطلاعات در صفحه اجتماعی خود نوشت: در سال‌های اخیر، با وجود مسدود شدن برخی سایت‌های همسریابی، معاون امور جوانان وزارت ورزش اعلام کرد که ۲۰۵ سایت همسریابی مجوز فعالیت دریافت کرده‌اند. دولت چهاردهم نیز بر استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای تسهیل ازدواج تأکید دارد. اما این اقدام تا چه حد می‌تواند به افزایش ازدواج و کاهش مشکلات انتخاب همسر کمک کند؟
سایت‌های همسریابی از دهه ۹۰ در آمریکا شکل گرفتند و اولین سایت رسمی در سال ۱۹۹۵ راه‌اندازی شد که بیشتر بر دوست‌یابی متمرکز بود. ایران نیز با اقتباس از این الگو، سامانه‌های همسریابی ایجاد کرد. اما بسیاری از این سایت‌ها، حتی با مجوز رسمی، در عمل به جای همسریابی به سمت دوست‌یابی گرایش دارند. علاوه بر این، سایت‌های غیررسمی نیز به‌طور گسترده‌ای فعال هستند.
بسیاری از افراد تجربه‌های متفاوتی از این سایت‌ها دارند. این روش ممکن است برای افراد خجالتی یا کسانی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، مفید باشد، اما همچنان با چالش‌های زیادی روبه‌رو است.
از معایب این سایت‌ها می‌توان به عدم شناخت کامل افراد، سوءاستفاده‌های گسترده و اهداف نادرست برخی کاربران اشاره کرد. بیش از ۹۰ درصد روابط ایجادشده در این سایت‌ها بر مبنای اهداف غیرجدی و غیراخلاقی است. همچنین، ناهمخوانی فرهنگی باعث شده که ازدواج اینترنتی در جامعه جا نیفتد. تجربه کاربران زن نشان می‌دهد که اغلب مردان در این سایت‌ها واقعیت را پنهان می‌کنند و تعداد کمی از آن‌ها قصد ازدواج دائم دارند، درحالی‌که اکثر زنان با هدف ازدواج وارد این فضا می‌شوند. این عدم تعادل می‌تواند برای زنان آسیب‌زا باشد.
علاوه بر این، این سایت‌ها ممکن است ازدواج موقت را ترویج کنند و با ارائه تصویر نادرستی از آن، به رواج شکل نامتعارفی از این نوع ازدواج دامن بزنند