ITanalyze

اگر تا یک دهه قبل و پیش از ظهور اینستاگرام، تصاویر بامزه کودکان با بلوتوث دست به دست می شد یا نهایتا توی یک آلبوم جا می‌گرفت، حالا کارهای بامزه و شیرین زبانی های کودکان در پیج های اینستاگرامی وایرال می شود تا منبع درآمدی هم برای والدینشان باشد.

به گزارش همشهری آنلاین، سن کودک بلاگرهای اینستاگرامی روزبه‌روز کمتر می‌شود؛ کودکانی که نه برای دستفروشی بر سر چهارراه‌ها می‌روند و نه در میان زباله‌ها برای به‌دست آوردن پولی سطل‌های زباله را زیر و رو می‌کنند، اما کودک کارند؛ کودکانی که پدران و مادرانشان با انتشار عکس و فیلم‌های آنها در فضای مجازی سعی می‌کنند از مخاطبان‌ خود «قلب قرمز» بیشتری بگیرند و به تعداد فالوئرهایشان اضافه کنند؛ پدیده‌ای که فعالان حوزه کودک آن را «کارِ آنلاین کودکان» تلقی می‌کنند و نسبت به تأثیرات آن بر روح و روان این کودکان هشدار می‌دهند.

این روزها کودکان از لحظه‌ای که چشم به این جهان باز می‌کنند، از لحظه‌ای که نخستین قدم‌های خود را آرام‌آرام برمی‌دارند، از نخستین صحبت‌ها و خنده‌های شیرین‌شان تا تمام روزمرگی‌هایشان سوژه دوربین‌های والدین و چشمان هزاران هزار دنبال‌کننده ناشناس شده است؛ آن هم بدون آنکه خود، نقشی در انتشار آن داشته باشند.

ما از کودکان اینفلوئنسر و بلاگری می‌گوییم که طی سال‌های اخیر در صفحات اینستاگرام ولو به تصادف آنها را به‌وفور دیده‌ایم و حتی با احساس خوشایند و حتی لبخندی بر صورت، پست‌های صفحات آنها را لایک کرده‌ایم.

اصلا خیلی از ما حالا کودکان بلاگر را بیشتر از فرزندان بستگانمان می‌شناسیم. این بچه‌های بانمک که یک‌شبه ستاره شدند، نماینده یک تجارت خانوادگی‌اند. والدین بسیاری پشت صحنه در تلاشند تا محصول‌ها فروخته و پول‌ها اندوخته شود، اما این افشاگری در فضای مجازی از زندگی کودکان، با اینکه جمعیت بازدیدکنندگان را به صفحات والدین می‌کشاند، آسیب‌های زیادی برای کودکان به‌دنبال دارد.

به‌گفته‌ بسیاری از فعالان حقوق کودک، حریم شخصی این کودکان هر روز و هر لحظه مورد هجوم قرار می‌گیرد و آنها با انواع و اقسام آسیب‌های روحی و بعضا جسمی مواجه خواهند شد. گاهی این کودکان تصور می‌کنند محبت و عشق والدین‌شان در گرو حفظ این توجه مجازی، بهتر و بامزه‌تر بودن و درواقع گرفتن لایک بیشتر است و آنها تحت فشار دائم این موضوع هستند.

از سوی دیگر در فضای مجازی ممکن است توجه زیادی در یک بازه زمانی کوتاه به کودکان شود، اما با گذشت زمان از آن توجه کاسته می‌شود و این می‌تواند کودک را دچار احساس ناکارآمدی و اضطراب فراوان کند.

علاوه بر این، ممکن است همانطور که والدین این کودکان همواره به‌دنبال گرفتن لایک، تأیید و کامنت‌های مثبت هستند، این کودکان نیز رفتارهای تأییدطلبانه پیدا کنند. درواقع این والدین، شکل‌گیری سالم رفتار کودک را دچار اختلال می‌کنند. اما علاوه بر والدین که نقش انکارنشدنی در جلوگیری از تبدیل فرزندانشان به کودک کار آنلاین دارند، آیا تا به حال با خود فکر کرده‌اید که نقش ما در این میان چیست؟

شاید ما متوجه نباشیم که به‌صورت غیرارادی در حال حمایت از این چرخه هستیم. بسیاری از ما مطمئن هستیم که تنها از تماشای کودک لذت می‌بریم و هیچ قصد دیگری نداریم. همین حمایت کردن ما، باعث بازدید بیشتر محتوا می‌شود و اعتبار اینفلوئنسر را نزد برند بالا می‌برد.

ما متوجه نیستیم که به‌عنوان ضلعی از مثلث برند، اینفلوئنسر و مخاطب، در حال کمک به این چرخه هستیم. تا تقاضا هست، عرضه نیز وجود خواهد داشت. پس پیش از دنبال کردن صفحه یک کودک اینفلوئنسر، بیایید از خودمان بپرسیم با فشردن دکمه Follow چه تأثیری بر زندگی آن کودک می‌گذاریم.