حمایت های سلیقه ای
علی شمیرانی - گاهی برخی از مدیران شرکت های خصوصی در حوزه IT درد و دل هایی می کنند که جز ناراحتی و نگرانی چیزی به همراه ندارد. اگرچه بنا بر دلایل متعددی این مدیران مایل به گفت و گوی باز در مورد مشکلات خود نیستند که در مواردی نیز عدم تمایل ایشان و ملاحظاتی که دارند قابل درک است. چرا که برخی نگران پیچیده تر شدن موضوع و برخی نگران برخوردهای قهری هستند. عده ای نیز به علت آن که به تعبیری با وام دهنگان و مسوولان تایید وام های حمایتی آشنایی دارند مایل به باز کردن موضوع نیستند.
اگرچه برای نگارنده بسیاری از مسایل مربوطه آشکار بوده و بنا بر پاره ای ملاحظات از عنوان اسامی اشخاص حقوقی و حقیقی درگیر در مسایل مربوط به حمایت های دولتی از بخش خصوصی در این مقطع خودداری می کنم.
موضوع از آن جا آغاز می شود که از گدشته تا کنون برخی دستگاه ها و بانک های دولتی تسهیلات متعددی از قبیل وام های کم بهره، بلاعوض، بلند مدت و غیره را برای کمک به رشد و توسعه شرکت های خصوصی در نظر گرفته و می گیرند که در نوع خود و نگاه اول قابل تقدیر است. برخی از این نهادها نیز به پشتوانه چند استاد دانشگاه و چند فعال قدیمی حوزه IT به تعبیری در پرداخت ها محکم کاری کرده تا فردا روزی اگر گفتند چرا به ایشان و دادید و به ایشان ندادید بگویند که آقای دکتر فلان و مهندس بهمان از آنجا و اینجا در این پروسه حضور داشته اند و خلاصه مو لای درز کار نمی رود.
احترام اساتید و مو سفیدهای صنف IT جای خود و قطعاً این مطلب همه اساتیدی را که به نوعی در پروسه تایید پرداخت حمایت ها حضور دارند را زیر سوال نخواهد برد. کما این که برخی از این اساتید و موسفیدها نیز به علت برخورد با برخی از مشکلات صلاح را در جدایی از فلان مجموعه دیده اند و برخی نیز به امید اصلاح ماندگار شده اند.
مطلب را کوتاه کنم که برخی از مدیران بخش خصوصی معتقدند که دریافت برخی از حمایت های تسهیلاتی ایشان با سلایق برخی از داوران مواجه شده و به علت شخصی شدن موضوع، فقدان شفافیت، عدم اطلاع رسانی و نبود رویه ای مشخص جهت حمایت ها به بن بست خورده و در عوض طرح های کم فیده و بی فایده ای نیز به راحتی هرچه تمامتر و با در دست داشتن چند ورق کاغذ داخل می روند و با دست پر بیرون می آیند.
در حال حاضر کم نیستند نهادهایی که در ظاهر مشغول حمایت از بخش خصوصی هستند لیکن به هیچ وجه من الوجوه حاضر به ارایه گزارشی شفاف از روند فعالیت خود نبوده وخروجی ایشان نیز از طرف نهادی مورد بازخواست قرار نگرفته است.
این وضعیت نیز حاشیه امن و آرامی را برای این نهادها درست کرده تا هر بلایی که می خواهند سر بخش خصوصی بیاورند و به هر آن کس که می خواهند بدهند و به هر آن کس هم نمی خواهند ندهند.
لذا در مقاله ای دیگر در خصوص نهادهای غیر شفاف که کمتر کسی اطلاعی از نحوه عملکرد آنها دارد بیشتر خواهم نوشت. اگرچه ظاهراً ایشان می دانند که درج چنین مطالبی خدشه ای در کارشان ایجاد نخواهد کرد ولی هر کس به سهم خود باید به وظیفه اش عمل کند.
- ۸۴/۱۲/۰۲