ضربه مضاعف

علی شمیرانی - هفتهای باورنکردنی را سپری کردیم. هنوز از شوک یک حادثه تلخ خارج نشده بودیم که بعدی و بعدی رخ میداد.
تلخی این حوادث اما وقتی مضاعف شد که فضای مجازی پر شد از نمکهایی که به زخم و دل و روح داغدیدگان پاشیده میشد و کاربرانی که سازمانیافته یا فریبخورده رو در روی یکدیگر قرار گرفتند.
آری! این البته نخستین بار نبود و آخرین باری هم نخواهد بود که عنان را به دست موجودی بیسر به نام فضای مجازی میدهیم تا دوغ و دوشاب به سمت جامعه سرازیر شود و هزینه آواربرداری و گندزدایی از افکار عمومی هم به هزینههای قبلی اضافه شود.
تحلیل چرایی این وضعیت در یک نوشته مطبوعاتی نه میگنجد و نه فایدهای دارد. به شکل خلاصه اما ما بازهم در مواجهه با یک فناوری بخشهایی سطحی از آن را دیدیم و بخشهای عمیق و مهم آن را ندیدیم.
روزی که مسوولی بساط اطلاعرسانی و رونمایی از طرحها و خدماتش را به اسم «گفتوگوی بیواسطه با مردم!»، به فضای مجازی برد تا به این ترتیب از پرسشگری مرسوم رسانهای بگریزد و به زعم خود هر حرف خام و کار نکردهای را به اسم یک دستاورد به مخاطبانش القاء کند، پرواضح بود که این روزها در پیش است.
روزی که مسوولان، روابطعمومی را یک شغل نمایشی دانستند که کارشان چسباندن بنر خوشآمدگویی به میهمانان همایشها است و در نتیجه موجی از دوستان و افراد بیتخصص که نمیدانستند کجا به خدمت بگیرند، راهی روابط عمومیها کردند، پر واضح بود که این روزها در پیش است.
روزی که مسوولان، با فشار به معدود رسانههای حرفهای و منتقدان باقیمانده، آنها را تضعیف و حاشیهنشین کرده و مشتی تبلیغاتچی و بولتنهای تبلیغاتی را جایگزین آنها کردند، پر واضح بود که این روزها در پیش است.
حالا نه فضای مجازی، نه روابط عمومیها و نه آن تبلیغاتچیها که آموزش ندیده و بویی از مدیریت بحران نبردهاند، بکار نمیآیند و کنار نشستهاند تا در خلاء اعتماد و اعتباری که به باد دادهایم، هر لحظه، از هر سو و به دست هر کاربری ولو با هویت جعلی، طوفانی مخرب افکار عمومی را در هم بکوبد و هزینههای مضاعف به بار آورد.(منبع:فناوران)
- ۹۸/۱۰/۲۱