نصیحت تلخ اشمیت
علی شمیرانی - اریک اشمیت مدیر عامل گوگل در سال‌های 2001 تا 2011، نصیحت تلخی دارد؛ او می‌گوید «اگر چیزی دارید یا کاری کرده‌اید که نمی‌خواهید کسی بداند، شاید اصلا نباید انجامش می‌دادید!»
تجارت داده، سرقت اطلاعات مردم، تجارتخانه‌های جمع‌آوری دیتا، مهندسی و پایش رفتار و موارد و عباراتی از این دست در دنیا موضوع تازه‌ای نیست، بلکه مساله اینجاست که این مقولات در حال ورود به بلوغ خود و فاز ترسناک‌تر است. برای مثال شرکت انگلیسی ادمیرال که در صنعت بیمه فعال است سراغ استفاده از داده‌های فیس‌بوک رفته تا با قیمت‌گذاری متفاوت، به هر مشتری یک قیمت خاص پیشنهاد دهد. چون نتایج برخی پایش‌های رفتاری نشان می‌دهد، کاربرانی که در فیس‌بوک به شکل افراطی از علامت تعجب در نوشته‌های خود استفاده می‌کنند، وقتی پشت فرمان هستند، رفتار پرهیجانی دارند و مشتری پرخطر محسوب می‌شوند!
این نمونه‌ای کوچک از علت شکل‌گیری تاجران و سارقان داده در دنیاست. البته کشور ما در ابتدای راه است و آنچه عمدتا در حال وقوع است، سرقت شماره موبایل مردم و اطلاع از سن و سال آنها، برای افزودنشان به گروه‌های تلگرامی و یا بمباران آنها با سیل تبلیغات پیامکی و غیره است.
شخصا 10 سال قبل کار کوچکی به یک موسسه معروف در امور ثبت شرکت‌ها سفارش دادم و تا هم اکنون در حال پرداخت تاوان آن با سیل تماس‌های وقت و بی‌وقت بازاریاب‌ها و پیامک‌های آنها و دست به دست شدن شماره موبایلم از طریق بازاریاب‌های اخراجی آن موسسه و انتقال به شرکت‌های رقیب هستم. در نمونه‌ای دیگر، یک صندوق صدقات کوچک به من تحویل شد که به اشتباه شماره موبایل دادم و از آن زمان به بعد با تماس‌های متعددی مواجه هستم که با تشکر و اعلام اینکه شماره شما در «بانک اطلاعات خیرین!» ثبت شده است، تقاضای کمک دارند.
حالا اما دریافته‌ام که در بیمارستان و حتی به عنوان همراه بیمار هم شاید نباید اطلاعات دقیق، شماره سیم‌کارت و هیچ رد و اثری از خود به جای بگذارم تا مبادا از فردا گیر تبلیغات تاجران و فروشندگان صنعت پزشکی بیفتم.
خلاصه آنکه این روزها شاهد رقابت نفس‌گیر انبوهی از اپلیکیشن‌ها، مسابقات و جشنواره‌های تلویزیونی و جوایز کلاهبرداری در فضای مجازی برای دسترسی به اطلاعات ایرانی‌ها و متعاقب آن انواع سواستفاده‌ها هستیم.
به همین دلیل است که به راحتی شاهد تبلیغ و فروش میلیونی داده‌ها و شماره موبایل مردم آن هم به ثمن بخس در سایت‌هایی هستیم که از قضا برخی از آنها حتی نماد اعتماد الکترونیکی معتبر هم دارند!
مخلص کلام اینکه خرید و فروش داده‌های مردم در کشور ما همچنان تجارتی آزاد است و موضوع حریم خصوصی و حمایت از داده‌های کاربران در کشور چند سالی می‌شود که همچون زباله‌ای از جلوی در فلان نهاد برداشته و جلوی در نهاد دیگری گذاشته می‌شود و کسی پیگیر سرنوشت آن نیست.
آری! ظاهرا حق با اشمیت است که نباید داده‌های خود را با جایی به اشتراک بگذارید، درغیر اینصورت دیگر آن اطلاعات متعلق به تو نیست و به یک دارایی قانونی برای گیرنده اطلاعات و تجارت با آن در ایران تبدیل می‌شود. (منبع:فناوران)
- ۹۹/۰۲/۲۰