ITanalyze

تابان خواجه نصیری - طی هفته‌ی گذشته بیش از یکصد وبلاگ ایرانی در سرویس‌دهنده‌های مختلف را مورد بررسی قرار دادم و به نکات جالبی برخوردم که حاصل آنها را در این یادداشت می‌نویسم.

اکثر وبلاگ‌نویسان ایرانی طرفدار شعر و شاعری، داستان و داستان‌نویسی، خاطره و خاطره نویسی، جوک و لطیفه و کلمات قصار بزرگان هستند. شعر می‌گویند و اشعار و گفته‌های دیگران را اکثرا بدون ذکر نام شاعر یا راوی نقل می‌کنندو داستان‌های کوتاه خودشان یا دیگران را می‌نویسند و با بیان تجربیات خودشان در دوستی‌ها، رفاقت‌ها و حتی دشمنی‌ها با مخاطبین‌شان درد دل می‌کنند. عشق و عاشقی و پیامهای عاشقانه در میان وبلاگ‌های ایرانی به وفور دیده می‌شود. بعضی از عشاق عکس‌های بزرگ و تمام قدی از خودشان را به عنوان یادگاری در صفحات وبلاگ‌شان قرار داده‌اند. وبلاگنویسان ایرانی، خوانندگان خارجی و گروه‌های موسیقی پاپ و راک خارجی را به خوانندگان پاپ و راک و حتی سنتی ایرانی ترجیح می‌دهند و در وبلاگهایشان از تصاویر این خوانندگان استفاده کرده‌اند. به خاطر مساله‌ی فیلترینگ، بسیاری از این تصاویر هرگز نمایش داده نمی‌شوند و همین موضوع باعث شده است تا وبلاگ‌ها از شکل و قیافه بیافتند.

اکثر وبلاگ نویسان ایرانی، صفحات وبلاگ‌هایشان را پر کرده‌اند از اسکریپت‌های مختلف که کارهای مختلفی انجام می‌دهند مثل بازی با حرکت ماوس بر روی صفحه‌ی نمایش یا لرزاندن صفحه‌ی نمایش که همه اینها باعث سنگین شدن صفحات وب و تاخیر در نمایش صفحات می‌شوند و در نهایت بازدید کننده را اذیت می‌کنند. جالب اینجاست که این عدم شناخت از اصول اولیه ساخت صفحات وب به چشم بازدید‌کنندگان نیامده است و افراد در کامنت‌هایی (انگار با چشمان بسته) نوشته‌اند:‌ «چه وبلاگ زیبایی داری! چه خوش سلیقه‌ای و ...»

وبلاگنویسان ایرانی وقتی که از نوشته‌ای خیلی خوششان بیاید می‌نویسند:‌«ایول!» «بابا دمت گرم!» یا اینکه «حرف نداشت!». موقع خداحافظی می‌نویسند: «یا علی»، «یا حق»، «بای»، «سر بزن»، «کامنت یادت نره». وبلاگنویسان وقتی برای همدیگر کامنت می‌گذارند انتظار دارند که به وبلاگشان سر بزنی و در انتهای پیامهایشان اکثرا این را یادآوری می‌کنند که « تبادل لینک یادت نره!» یا «بیا با هم تبادل لینک کنیم»، عده‌ای از وبلاگنویسان این را برای خودشان یک وظیفه می‌دانند که لینک و لوگوی بازدید کنندگان‌شان را در وبلاگشان به روز کنند: «دوستانی که لینک و لوگوشون رو تو وبلاگ نذاشتم بگن تا از خجالتشون در بیام!» پیامی است که یکی از وبلاگنویسان در وبلاگش نوشته.

بسامد واژ‌ه‌هایی که وبلاگنویسان ایرانی در وبلاگ‌هایشان به کار برده‌اند هم بسیار جالب است. واژگانی که به وفور در میان وبلاگهای ایرانی به چشم می‌خورند عبارتند از : «گوشه‌گیر، خجالت، جدال، دعوا، غم، سکوت، تنهایی، درد، شبانه، حادثه، تلخ، شکست، شکسته، خون‌آشام، حقیر، تحقیر، تاریک، تاریکی، پاییز، غمکده، پوچ، دیوانه، کوچک، غربت، تیره و تار، انتظار، عشق، محبت، آرزو، خاموش، مرگ، مرده، مرده‌شور، حوصله نداشتن، هیچ، همیشه شرمنده، قفس، غصه، الکی، دوری، فحش، فاصله، شکنجه، عذاب، هیچکس، مجنون، بغض، خسته، افسوس، منگ، جنگ، سیاه، کابوس که جایی دیدم که وبلاگنویس «کابوس» را «کاووس» نوشته بود. جانوران مورد علاقه وبلاگنویسان ایرانی: گوسفند، گرگ، سوسک؛ کلاغ، بز، خر، میمون و الاغ !

جالب است که اکثر وبلاگنویسان ایرانی از اینکه دیر به دیر آپ (منظور update است به معنی به روزرسانی) می‌کنند ابراز ناراحتی و شرمندگی می‌کنند، گویی دچار این توهم شده‌اند که وبلاگشان سی ان ان است و در روز میلیونها بازدید کننده دارند.

منبع:روایتی از تاریخ شفاهی و فولکلور اینترنتی