کارت ملی هوشمند بی‌ارزش علمی و عملی
حسین آمره - هنگامی‌که یک برنامه‌ریزی بدون توجه به زیرساخت‌های موجود در کشور صورت می‌پذیرد، جز مشکلات، هزینه و دردسر، سودی نخواهد داشت و این نکته‌ای نیست که نیاز به توضیح بیشتر داشته باشد.
کارت ملی هوشمند، یکی از پرهزینه‌ترین و بی‌فایده ترین طرح‌های «شبه الکترونیک» کشور است! مسوولان امر در چند سال گذشته، بارها و بارها مردم را تهدید کردند تا این کارت‌ها را دریافت کنند. هر بار هم گفته شد دیگر کارت‌های ملی قدیمی اعتباری ندارند. واضح است که اگر نبود گلوگاه‌هایی که به زور، مردم را به گرفتن کارت ملی هوشمند مجبور می‌کنند، هیچ شخصی برای گرفتن این کارت‌ها اقدام نمی‌کرد.
مسوولان لطفاً این سؤال را پاسخ دهند که کارت بدون کارت‌خوان چقدر ارزش دارد؟ بنده به نیابت از آنها به شما خواهم گفت که هیچ!
حال مسوولان در آخرین پرده، تهدید کرده‌اند که کارت‌های قبلی تنها تا پایان سال ۱۳۹۶ اعتبار دارند. به گزارش ایسنا، آقای سیف‌الله ابوترابی، در نشست خبری سازمان ثبت احوال کشور مورخ سه‌شنبه ۲۷ تیرماه ۱۳۹۶ در مورد صدور کارت‌های هوشمند ملی اظهار کرد: «کارت‌های ملی قدیمی تا پایان سال 96 اعتبار دارند.
بر این اساس، آخرین تمدید کارت برای شهروندان از سوی هیات وزیران پایان سال 96 به‌عنوان آخرین زمان اعتبار این کارت‌ها تعیین شده است و از آغاز سال ۹۷ این کارت‌ها فاقد اعتبار خواهند بود.»
عزیزان ثبت احوال، سال 1394 هم تهدید کرده بودند که فقط تا پایان همان سال آخرین مهلت اعتبار کارت‌های
قدیمی است.
آقای محمد ابراهیم طریقت، معاون برنامه‌ریزی، مدیریت و توسعه منابع انسانی سازمان ثبت احوال کشور در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۹۴ در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان گفته بود: «اعتبار برخی از کارت‌های شناسایی ملی که اکنون در دسترس مردم است، به اتمام رسیده و طبق مصوبه هیات وزیران تمامی این کارت‌ها تا پایان سال 94 دارای اعتبار هستند.»
اگر گوش شنوایی برای مسوولان این پروژه می‌شناسید، به آنها بگویید که صدور کارت هوشمند؛ نه ضروری است و نه نیازی به آن هست. در چنین وضعیتی، گرفتن هزینه گزاف از مردم هیچ توجیهی ندارد. هزینه‌ای که ابوترابی در مورد جزئیات آن گفت: «حداکثر مبلغی که هموطنان از شروع درخواست کارت ملی هوشمند تا دریافت آن باید پرداخت کنند 31 هزار تومان است که 20 هزار تومان آن بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی به خزانه دولت واریز می‌شود، 9000 هزار تومان برای تکمیل ثبت‌نام و 2000 تومان نیز هنگام تحویل کارت دریافت می‌شود.»
با فرض صدور کارت برای 30 میلیون نفر، مبلغی بیش از 900 میلیارد تومان، درآمد صدور کارت ملی هوشمند خواهد بود که اگر یک پروژه ضروری می‌بود، هیچ اشکالی بر آن مترتب نبود. این‌ها را بگذارید کنار ساعت‌ها اتلاف وقت مردمی که باید کار را رها کرده و برای گذراندن مقدمات دریافت آن، به ادارات ثبت احوال، دفاتر پست و پیشخوان دولت مراجعه کنند.
اما ...
اما باز هم قرار است کارت بی‌خاصیتی به مردم داده شود و مردم باز کپی شناسنامه و کارت ملی ارائه کنند. اقدام مشابهی که برای صدور و اخذ کارت هوشمند پایان خدمت در دفاتر پلیس +10 صورت می‌گیرد.
معلوم نیست باید به این وضعیت خندید یا گریه کرد. تو را به خدا در کارت فروشی‌ها را ببندید. کارت هوشمند بهداشت، کارت هوشمند بیمه، کارت هوشمند کارا و... همه و همه بیهوده‌اند و هزینه گزاف برای ملت و اتلاف زمان برای اجرایی شدن دولت الکترونیک. در این وانفسا جز شرکت‌های واردکننده کارت هوشمند سودی برای کسی متصور نخواهد بود. شرکت‌هایی که به نظر می‌رسد بی تأثیر در صدور این همه کارت هوشمند توسط دستگاه‌های مختلف نیستند. خنده دارتر آن که گاهی یک سازمان، صادرکننده چندین کارت هوشمند برای یک نفر می‌شود. احتمالاً بررسی شرکت‌های واردکننده فناوری این‌گونه کارت‌ها اطلاعات جالبی در اختیار مردم قرار
خواهد داد.
اگر دولت بنا دارد که خدمات خود را به صورت الکترونیک ارائه کند، راه‌حل‌های بسیار ارزان‌تری با بهره‌وری از فناوری اطلاعات وجود دارد. پس کارت‌های هوشمند را جمع کنید. (منبع:روزنامه صبح نو)