گوگل و موبایل؛ ابزار جاسوسی از آمریکایی‌ها
حتی اگر جی‌پی‌اس و ردیاب گوشی‌تان را غیرفعال و گوشی‌تان را خاموش کنید، باز هم این امکان برای گوگل و سازمان امنیت ملی وجود دارد که تک‌تک حرکات شما را دنبال کنند.
خبرگزاری فارس: حتی اگر جی پی اس و ردیاب گوشی تان را غیر فعال و گوشی تان را خاموش کنید، باز هم این امکان برای گوگل و سازمان امنیت ملی وجود دارد که تک تک حرکات شما را دنبال کنند.
در طول دو دهه گذشته استفاده از تلفن همراه به بخشی روزمره از زندگی اکثریت غریب به اتفاق مردم در سراسر جهان تبدیل شده است. مصرف کنندگان تقریبا بدون کوچک ترین سئوالی، انتخاب کرده اند که این وسایل را که هر چه می گذرد هوشمندتر می شوند، هر جا که می روند با خود ببرند. با وجود افشاگری های افشاگرانی چون ادوارد اسنودان، عمده کاربران گوشی های هوشمند در حالی با گوشی هایشان این طرف و آن طرف می روند که هیچ تنظیمات امنیتی یا حفاظتی را برای جلوگیری از استفاده دخل و تصرف کنندگان در حریم خصوصی شان انجام نداده اند یا تنظیمات اندکی را به عمل آورده اند.
امروزه آمریکاییان یکی از بزرگ ترین بازارهای گوشی های هوشمند را در جهان به خود اختصاص داده اند، با این حال ندرتا این پرسش را مطرح می کنند که سازمان های اطلاعاتی یا شرکت های خصوصی چگونه می توانند از داده های گوشی هایشان استفاده کنند. در گزارشی که اخیرا نیویورک تایمز منتشر کرده، فهرستی فزاینده از دلایلی ارائه می شود که چرا آمریکاییان باید این پرسش ها را بپرسند. به نوشته نیویورک تایمز سازمان های مجری قانون از تکنیک محرمانه ای برای مطلع شدن از مکان کاربران اندروید استفاده کرده‌اند. این تکنیک شامل گردآوری جزئیات داده های مربوط به مکان از طریق گوگل و برای گوشی های اندروید، آیفون و آیپدهایی بوده که نقشه های گوگل و دیگر اپلیکیشن های گوگل روی آنها نصب شده است.
داده های مربوط به مکان در درون یکی از دیتابیس های گوگل به نام سنسوروالت ذخیره می شود که حاوی ریز سوابق مکان صدها میلیون گوشی در گوشه و کنار جهان است. گفته می شود که این سوابق حاوی داده های مکانی است که تا سال 2009 به عقب برمی گردد. این داده ها چه کاربران تماسی برقرار کنند یا نه و چه از اپلیکیشن های گوشی خود استفاده کننده یا نه گردآوری می شوند.
«بنیاد مرز الکترونیک» می گوید که پلیس در حال استفاده از یک مجوز واحد – که گاه با عنوان حکم «جئو فنس» از آن نام برده می شود- برای دسترسی به داده های مربوط به مکان گوشی ها و وسایل متعلق به افرادی استفاده می کند که هیچ ارتباطی با فعالیت های مجرمانه نداشته اند و هیچ سوء ظن معقولانه ای را برای ارتکاب یک جرم بر نیانگیخته اند. جنیفر لینچ مدیر «دادخواهی نظارت بنیاد مرز الکترونیک» می گوید که این جستجوها به چند دلیل مشکل آفرین هستند: «اول آنکه برخلاف دیگر شیوه های تحقیقاتی مورد استفاده این نهاد، پلیس نمی تواند کار خود را با یک مظنون واقعی یا حتی یک وسیله هدف شروع کند، پس آنها برای شناسایی یک مظنون، از یک مکان و زمان خاص به قبل را جستجو می کنند. این کار مثل به قلاب انداختن ماهی می ماند، یعنی دقیقا همان نوع جستجویی است که متمم چهارم قصد ممانعت از آن را دارد. جستجوهایی از این قبیل – که در آنها تنها اطلاعات در دسترس پلیس این است که جرمی رخ داده - بسیار محتمل تر است افراد بی گناهی را درگیر کند که دست بر قضا در زمانی اشتباه در مکانی اشتباه بوده اند. حتی مالک وسیله ای که در طول زمان مورد نظر در آن منطقه حضور داشته به یک مظنون تبدیل می شود، تنها و تنها به این دلیل که او مالک وسیله ای است که گوگل به اطلاعات مربوط به مکان آن دسترسی دارد.»
مشکلات ناشی از سنسوروالت اخیرا موجبات نگرانی گروهی از قانونگذاران هر دو حزب را نیز فراهم آورده، به گونه ای که به تازگی نامه ای را به سوندار پیچای مدیر عامل گوگل ارسال کرده اند. این نامه که توسط دمکرات ها و جمهوریخواهان کمیته انرژی و تجارت مجلس نمایندگان آمریکا ارسال شده، تا 10 می به گوگل زمان می دهد تا اطلاعاتی را پیرامون نحوه استفاده و به اشتراک گذاشتن این داده ها ارائه کند.
به نوشته نیویورک تایمز گوگل پس از دریافت این نامه اعلام کرده که کاربران رضایت خود را با گردآوری داده های مربوط به مکان خود و ذخیره آن در سنسوروالت اعلام می کنند. نماینده گوگل همچنین به قانونگذاران گفته است که کاربران می توانند داده های مربوط به تاریخچه مکان خود را پاک کنند یا هر وقت که تمایل دارند این محصول را به کلی خاموش کنند.»
متاسفانه این توضیح ناقص به نظر می آید وقتی این نکته در نظر گرفته می شود که وسایل اندروید داده های مکان را به طور پیش فرض گردآوری می کنند و همانطور که همه می دانند، غیرفعال کردن گزینه عدم گردآوری داده ها کار بسیار دشواری است.
مهم نیست که گوگل چه قولی می دهد، خوانندگان باید به خاطر بیاورند که در سال 2010 واشنگتن پست گزارشی را درمورد افزایش نظارت ها توسط سازمان امنیت ملی منتشر کرد. این گزارش با ذکر جزئیات از یکی از تکنیک های این سازمان پرده برداشته بود که «این سازمان را قادر می ساخت تلفن های هوشمند را حتی زمانی که خاموش هستند ردگیری کند.» گفته می شود که این تکنیک برای اولین بار در عراق و برای تعقیب اهداف تروریستی مورد استفاده قرار گرفته بود. بعلاوه در سال 2016 گزارش شد که تکنیکی موسوم به «روینگ باگ» به ماموران اف بی آی این امکان را می دهد که مکالماتی را که از طریق تلفن های همراه نزدیک انجام می شود شنود کنند.
این ابزارها بدون هیچ تردیدی در مورد آمریکاییان به کار گرفته شده است. واقعیت این است که به کرات فاش شده که این ابزارها و بسیاری ابزارهای دیگر برای جاسوسی از آمریکاییان بی گناه مورد استفاده قرار گرفته اند نه فقط مجرمان یا مظنونین جرایم خشونت آمیز. تنها راه برای ممانعت از این نظارت بدون اجازه، متوقف کردن حمایت از شرکت های مسئول این تکنیک ها و اشتراک گذاری داده هاست. کسانی که برای حریم خصوصی خود ارزش قائلند، باید برای فهمیدن اینکه چگونه از داده ها و وسایل دیجیتال خود محافظت کنند وقت بگذارند. حریم خصوصی به سرعت در حال تبدیل شدن به چیزی مربوط به دوران گذشته است و تنها راه برای جلوگیری از این روند، رشد آگاهی ها و همکاری نکردن با شرکت هایی است که به حریم خصوصی کاربران احترام نمی گذارند و از داده های آنها محافظت نمی کنند.
نویسنده: بریک بروز (Derrick Broze) روزنامه نگار، نویسنده و فعال سیاسی
منبع: yon.ir/zImOc