یک فانتزی تلخ
علی شمیرانی – این جمله را زیاد شنیده‌ایم که می‌گویند تا پدر و مادر نشده‌ای، شاید درک درستی از خیلی چیزها نداشته باشی.
راست می‌گویند، وقتی پدر می‌شوید و زنان و مردانی را می‌بینید که کودکان شیرخواره را برای فروش جنس و یا تکدی‌گری در حالتی خواب و بیدار و در سرما و گرما به این‌سو و آن‌سو می‌برند، بیشتر درد می‌کشید و سعی می‌کنید نگاهتان را به سمت دیگری بچرخانید تا از دیدن چنین صحنه‌ای کمتر عذاب بکشید.
کودکانی که هنوز به درستی حتی نمی‌توانند چند کلمه را بگویند، اما چهره و پوست لطیفشان آنچنان آفتاب‌سوخته شده که گویی ده‌ها سال است که از صبح تا شب کار می‌کنند. برخی می‌گویند این طفل معصوم‌ها کرایه‌ای هستند، دزدیده شده‌اند، خریداری شده‌اند و برخی هم ظاهر فرزند خودشان است.
اما اگر هستند زنان و مردانی که این کودکان را برای جلب ترحم به خیابان می‌آورند، حالا به لطف فضای سایبری و شبکه‌های اجتماعی زنان و مردانی پیدا شده‌اند که این اطفال را نان‌آور و اسباب کسب درآمدشان کرده‌اند.
می‌گویم زنان و مردان، چون اطلاق واژه مادران و پدران را لایق آنها نمی‌دانم. افرادی که کودکان حتی زیر 5 سال خود را همچون مانکن‌ها لباس پوشانده و از صبح تا شب به مکان‌های مختلف می‌برند تا چند عکس و فیلم تبلیغاتی گرفته و آن را در صفحات اجتماعی بگذارند. از تبلیغ اسباب و لوازم مخصوص اطفال گرفته تا هر چیزی که مشتری بابت آن پول بدهد.
کودکانی که با انبوهی از گریم و آرایش و انواع لباس، ساعت‌ها در آتلیه‌ها باید بایستند و ژست بگیرند، تا به قول خودشان اینفلوئنسر بشوند و لایک و فالوئر جمع کنند و آژانس‌های تبلیغاتی سراغشان بیاید و هر روز برای تبلیغ چیزی، مکانی یا رویدادی دعوت شوند و پول در بیاورند.
این حقیقت تلخ این روزهای شبکه‌های اجتماعی است. کمی فانتزی است اگر فکر کنیم مسوولی آستین همت بالا بزند و کاری در این خصوص بکند، اما یک توصیه به اهالی شبکه‌های اجتماعی دارم، آنهایی که خواسته و ناخواسته شریک جرم شده‌اند. به جای آنکه از فردا کمپین و هشتگ نه به کودکان کار فضای مجازی و غیره راه بیندازید، اگر واقعا قصد کاری عملی دارید، همین امروز از صفحات این کودکان طفل معصوم خارج شوید و خرید محصولات و برندهایی که برای کسب درآمد حاضرند دست به هر کاری بزنند را تحریم کنید. (منبع:فناوران)
