همان مشکلات و همان خواسته‌ها
علی شمیرانی – هفته گذشته و در هیاهوی شایعات و لابی‌ها و رایزنی‌ها برای انتخاب وزرا، تعدادی از مدیران و فعالان بخش خصوصی در سالن یک هتل دور هم جمع شدند تا خواسته‌های خود از وزیر ارتباطات بعدی را مطرح کنند.
نه چهره‌هایشان ناشناخته بود، نه مشکلاتشان و نه خواسته‌هایشان. برخی‌ها را می‌شناختم که حالا مویشان سپید و تن صدایشان ضعیف‌تر شده بود اما حرفشان همان حرف‌های جوانی بود.
جوان‌ترها با زبانی رک و تند حرف می‌زدند و مسن‌ترها هم با مثل و طعنه. مسیر رسیدن به خواسته‌ها اندکی متفاوت بود اما حرف و خواسته‌هایشان یک سمت و سو داشت، آنها خواستار بازشدن گره‌ها از دست و پای صنعت فناوری اطلاعات و ارتباطات بودند.
اما اهم مسایل و چالش‌های مطروحه به این شرح بود:
– نبود برنامه جامع در حوزه فاوا
– نداشتن کرسی خصوصی‌ها در مراکز تصمیم‌گیر
– ادامه رقابت شرکت‌های دولتی و خصولتی با شرکت‌های خصوصی
– مشکلات قدیمی بیمه و مالیات
– تعدد، ناهماهنگی و تفکیک شرح ماموریت متولیان دولتی و حاکمیتی فاوا
– قراردادهای ترکمنچای دولتی و پرداخت دیرهنگام مبلغ قراردادها
– اجرای خصوصی‌سازی واقعی
– خروج و استقلال رگولاتوری از دولت
– مجوز زایی به جای مجوز زدایی و مقررات‌گذاری
– عدم دسترسی بخش خصوصی به داده‌های دولتی
– نبود نظارت بر بخشنامه‌های حمایتی حوزه ICT
– قوانین و مقررات غیرشفاف و قابل تفسیر
همه می‌دانند که بازکردن گره این مسایل اما از عهده یک وزیر به تنهایی خارج است و این مهم نیازمند یک حرکت به سبک «ماهاتیر محمد» است که با تمرکز روی اقدامات بنیادین و توجه به دانش و فناوری، مسیر حرکت کشور مالزی را دگرگون کرد.
لذا این خواسته‌ها باید راس دولت را هدف گرفته و از پتانسیل‌های بالاترین مقام اجرایی کشور یعنی شخص رییس جمهوری استفاده شود، زیرا آنطور که مشهود است، بخش عمده‌ای از گره‌ها در دولت است و به دست دولت هم می‌تواند باز شود. (منبع:عصرارتباط)
