بگذاریم بچه راحت باشد
مجید آواژ* – این مطلب را خواندم، مطلبی ارزشمند و کاملا درست است. اما من بنا بر عقیده شخصی ترجیح می‌دهم که دولت وارد حوزه سیاست‌گذاری و حمایت در زمینه فناوری اطلاعات نشود. بگذاریم این علف هرز خود بروید و راه خود را بر اساس مقتضیات همین بازار سخت پیدا کرده و آب‌دیده شود. حداقل کسانی که به این رشته علاقه و اعتقاد واقعی دارند واقعا در صحنه با تمام مشکلات باقی خواهند ماند. ورود دولت در این زمینه ( از آن‌جا که توام با اعتقاد و برنامه نخواهد بود و ممکن است مانند برخی از موارد دیگر توام سر و صدا و بریز و بپاش باشد) راه را برای به وجود آمدن شرکت‌های یک‌شبه و رانت‌خواری و رانت‌جویی باز خواهد کرد. سازمان‌های دولتی نیز بدون داشتن بلوغ واقعی IT به صرف هزینه‌های بسیاری خواهند پرداخت که نتایج قابل توجهی نخواهد داشت. و اینکه در این مقاله گفته شده است که دولت برای حوزه فناوری اطلاعات برنامه داشته باشد، باور دارم که مادامی که دولت نتواند مشکلات خود را در سایر زمینه‌های مرتبط ( به ویژه اقتصادی) حل نماید، ورود آن به این حوزه و حتی ارائه برنامه نمی‌تواند منتج به نتیجه‌ای چشم‌گیر شود.
پرداختن به فناوری اطلاعات نمی‌تواند بر اساس دستور و بخشنامه‌های روزانه صورت بگیرد. پرداختن به فناوری اطلاعات نیازمند دیدگاه راهبردی بلندمدت و برنامه‌هایی بسیار ریشه‌ای‌تر از طرح نسبتا خوب تکفا می‌باشد.
حال که در فناوری اطلاعات کشور منافع فناوری اطلاعات چندان نیست، ده‌ها سازمان و شورا احساس متولی‌گری می‌کنند، وای به روزی که بودجه‌ای داشته باشد و بریز و بپاشی… حکایت بچه‌ای است که گریه می‌کرد و هر کسی توصیه‌ای می‌کرد، یکی شیشه شیر برایش می‌آورد، یکی تکانش می‌داد، یکی برایش شکلک در می‌آورد و دیگر حوله داغ بر شکمش می‌گذاشت و گریه بچه هر لحظه بیشتر می‌شد، ظریفی می‌گفت که تمام مشکل از این‌جاست که همه سر به سر این بچه می‌گذارند، اگر اجازه دهند که آرام گوشه‌ای استراحت کند، گریه او نیز قطع خواهد شد. پس بگذرایم طفل نوزاد IT ، راحت! باشد.
شرکت مهندسی مشاور بهساد
