تحلیل

سند همکاری چیست؟

علی شمیرانی – هفته قبل اکثر رسانه‌های مکتوب، مجازی و صدا و سیما خبر سفر رییس جمهوری فنلاند به ایران را پوشش دادند. در حاشیه این سفر نیز 4 سند همکاری در حوزه‌های مختلف از جمله حوزه ارتباطات میان وزیر ارتباطات ایران و وزیر توسعه و تجارت خارجی فنلاند به امضا رسید....

علی شمیرانی – هفته قبل اکثر رسانه‌های مکتوب، مجازی و صدا و سیما خبر سفر رییس جمهوری فنلاند به ایران را پوشش دادند. در حاشیه این سفر نیز 4 سند همکاری در حوزه‌های مختلف از جمله حوزه ارتباطات میان وزیر ارتباطات ایران و وزیر توسعه و تجارت خارجی فنلاند به امضا رسید.

این موضوع حتی در صفحات اجتماعی برخی مقامات اجرایی نیز انعکاس یافت و ظاهرا اتفاق مهمی است و از این رو ظاهرا باید خوشحال شویم.

اما سند همکاری‌هایی که میان کشورها به امضا می‌رسد، چیست و مشخصا چه خروجی داشته و دارد؟ اگر عبارت “سند همکاری میان دو کشور” را در اینترنت جستجو کنید، چیزی جز اخبار پیرامون امضای این سندها پیدا نمی‌شود و در واقع تعریف روشن و واضحی در دست نیست. (اگرچه علی‌القاعده در عرف دیپلماتیک این سندها تعریف مشخصی دارند.)

در مورد سند اخیر همکاری در حوزه ارتباطات میان ایران و فنلاند اما وزیر ارتباطات کشورمان اینگونه توضیح داده که: «با توجه به اینکه نوکیا، آلکاتل را خریده، فعالیتش جامعیت پیدا کرده و با سندی که امضا می‌کنیم، عزم دو دولت را برای همکاری دو کشور نشان می‌دهد. وی با بیان اینکه ایران از شرکت‌هایی از کشورهای مختلف پیشنهاد دارد، ادامه داد: طبیعی است شرکت‌ها طرفی را انتخاب می‌کنند که خواسته‌هایشان را بیشتر مورد توجه قرار دهند. البته امیدواریم در پایان سفر هیات فنلاندی، فضای خوبی برای گسترش روابط در همه زمینه‌ها فراهم شود.»

در واقع آنطور که پیداست در سندهای همکاری طرح و پروژه مشخصی با نقطه آغاز و پایانی دیده نمی‌شود که رسانه‌ها و فعالان آن عرصه بتوانند در موعد خاصی پیگیر خروجی و ثمرات آن باشند. به عبارت دیگر ظاهرا سندهای همکاری مقدمه‌ای برای یافتن زمینه‌های همکاری مشترک است.

نکته قابل توجه آنکه با توجه به سابقه شخصی وزیر ارتباطات و در اختیار داشتن رکوردی با فاصله زیاد از وزرای سابق ارتباطات در سفرهای خارجی، پیش از این به امضای سندهای همکاری در مقاطع مختلف میان ایران با کشورهایی همچون روسیه، ارمنستان، آذربایجان، کره جنوبی، چین، ویتنام، مجارستان، افغانستان و غیره نیز برخورد می‌کنیم که در مورد جزییات این سندها و خروجی آنها هم اطلاعات خاصی در دست نیست.

از این رو شاید انتشار سند همکاری میان ایران و برخی کشورها در حوزه ارتباطات بتواند اطلاعات بیشتری را در اختیار فعالان این عرصه و افکار عمومی بگذارد تا به درک بهتری از این سندها دست یابند. (منبع:فناوران)

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا