طرح ترابردپذیری در نقطه اشباع؛ اپراتورها وزن‌سنجی شدند

ترابردپذیری اصطلاحا به فرایندی گفته می‌شود که به موجب آن، مشترک یک اپراتور می‌تواند با حفظ شماره موبایل خود، به شبکه اپراتور دیگری مهاجرت کرده و از خدمات آن اپراتور بهره‌مند شود.
به گزارش آی‌تی آنالیز به شکل کلی فلسفه ترابردپذیری، اعطای یک امتیاز به مشترکان موبایل محسوب می‌شود که در عین حال که شماره موبایل قدیمی خود را از دست نمی‌دهند، می‌توانند به دلایلی نظیر قیمت کمتر خدمات، کیفیت مطلوب‌تر خدمات، پوشش گسترده‌تر یک اپراتور و تکریم مشتری و پاسخگویی و سرویس‌دهی بهتر، از شبکه اپراتور برتر استفاده کنند.
در کشور ما سابقه اجرای ترابرد پذیری به سال ۹۵ باز می‌گردد و اکنون آخرین آمار منتشره از سوی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، نشان می‌دهد، حجم اصلی این سرویس شامل مهاجرت مشترکان ایرانسل، رایتل و دیگر اپراتورها به شبکه همراه اول بوده است.
بر اساس آمار اخیر سازمان رگولاتوری، همراه اول با ثبت رکورد نزدیک به ۵۰درصد، پذیرای بیشترین مشترکان از اپراتورهای دیگر بوده است که از این رقم ۴۷درصد مشترکان ایرانسل و ۴ درصد مشترکان رایتل، از خدمات همراه‌اول بهره می‌برند.
به عبارت دیگر تاکنون ۵۹۸ هزار و ۴۳۳ مشترک ایرانسل و رایتل، از شبکه اپراتورهای خود خارج شده و با مهاجرت به شبکه همراه‌اول از خدمات این اپراتور استفاده می‌کنند.
اما آمار منتشره از سوی سوی سازمان رگولاتوری از سال آغاز اجرای طرح ترابردپذیری (سال ۹۵) و مقایسه آن با سال ۹۹ حاوی نکته جالب و معناداری است. بر اساس آمار سال ۹۵، تعداد کل تقاضای ترابردپذیری معادل ۹۱ هزار مشترک بوده است که این آمار در سال ۹۹ به ۶۹هزار مشترک افت کرده است.
این در حالیست که اوج درخواست ترابردپذیری به سال ۹۷ باز می‌گردد که بیش از ۵۰۰ هزار مشترک اقدام به جابجایی میان اپراتورهای موبایل کرده بودند.
به عبارت دیگر این آمار گویای آن است که طرح ترابردپذیری با رکود بی‌سابقه، تقریبا به کمترین سطح ممکن و نقطه اشباع خود رسیده ‌است.
این در حالیست که برخلاف برخی گمانه‌زنی‌های اولیه در اجرای طرح ترابردپذیری، که تصور می‌شد همراه‌اول سهم بالایی از خروج مشترکان را داشته باشد،  این اپراتور به واسطه گستردگی شبکه و کیفیت خدمات خود، توانست همچون طرح رومینگ ملی، در طرح ترابردپذیری نیز بیشترین مشترک از اپراتورهای دیگر را جذب شبکه خود کند.