مطالباتی که خاطره شد

علی شمیرانی – چند دهه‌ای می‌شود که فعالان حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات همچون بسیاری دیگر از صنوف، درخواست اصلاح شیوه اخذ بیمه از شرکت‌ها و قراردادها و اصلاح رویکرد دارایی در اخذ مالیات و ارزش افزوده را همواره در صدر مطالبات خود از تشکل‌های صنفی و در رایزنی با دولت‌ها داشته‌اند.

لیکن در حالیکه این مطالبه قدیمی و تشکیل انبوهی از کمیته‌های مشترک و جلسات پیرامون آن، نشان از بقای چالش‌ها و حل نشدن بسیاری از آنها دارد، امروز کسب‌وکارها با سیلی از قوانین، مقررات، بخشنامه‌ها، سامانه‌ها و تکالیف بیمه‌ای و مالیاتی جدید و رو به افزایشی مواجه هستند که مطالبات کهنه ایشان را تبدیل به خاطره کرده و اکنون با معضلاتی مواجه هستند که تا سال‌های آتی نیز دامن آنها را خواهد گرفت.
لذا دیگر این تنها رکود اقتصادی، کاهش مشتریان و قدرت خرید، جهش‌های مستمر نرخ تورم و ارز، عدم تناسب حقوق و دستمزدها و خروج کارکنان و … نیست که مدیران کسب‌وکارها در صنوف مختلف را دست به گریبان کرده و حالا مقررات جدید مالیاتی نیز لرزه به اندام آنها انداخته است.
از سوی دیگر، به طور کلی درک عموم مردم از افزایش انواع مالیات و عوارض، آن است که این تغییرات نه تنها به منزله بهبود شرایط، تسهیلات و خدمات بهتر و بیشتر نیست بلکه به معنای جهش بیشتر نرخ کالا و خدمات و کاهش کیفیت آنهاست که بهای آن نیز از جیب کسب‌وکارها و مصرف‌کنندگان نهایی می‌رود.
اما در این میان نه تنها خبری از کاهش حجم دولت و دستگاه‌های بودجه‌بگیر نیست، بلکه افزایش 50درصدی درآمدهای دولت از محل مالیات‌ها نیز هدفگذاری شده است.
این روزها شبکه‌های اجتماعی از انواع مطالب و کلیپ‌هایی پر شده که در حال ارایه تحلیل‌هایی از تبعات آتی این تغییرات بر زندگی مردم هستند. در این میان برخی مدیران و کارکنان از هم اکنون و حتی قبل از اتمام سال جاری به فکر تغییرات، تعدیل، تعطیلی و مشاغل جایگزین افتاده‌اند.
از سوی دیگر وجود ابهامات و پرسش‌های بی‌پاسخ در خصوص نحوه اجرای مقررات جدید، یکی دیگر از بلاتکلیفی‌هاست، لیکن کسانی که گذرشان به بیمه و مالیات می‌افتد با یک عدد و مهر و امضای پای آن مواجه هستند که آن را قطعی و لازم‌الاجرا می‌داند و ارباب رجوع! باید از این اتاق به آن نهاد، بحث و دوندگی را آغاز کند.
مخلص کلام اینکه، باز‌ماندگان شرایط فعلی، باید مطالبات قبلی خود را فراموش کرده و آن را خاطره بدانند و از اکنون سرگرم تشکیل جلسات و کمیته‌ها و خواسته‌های جدید باشند.