مگر اتفاقی افتاده است؟
ایمان بیک – مدیر‌کل دفتر صنایع برق، الکترونیک و فناوری اطلاعات، روز دوشنبه گذشته مطلبی را اعلام کرد که به سرعت در میان تیتر‌های مهم ICT رسانه‌ها و خبرگزاری‌های ایران جای گرفت؛ با این مضمون که: «تولید‌کنندگان داخلی گوشی تلفن همراه برای تولید مشترک با چند برند معتبر جهان وارد مذاکره شده‌اند».
سوالی که مطرح می‌شود این است که مگر چه اتفاق تازه‌ای افتاده است؟ جواب آقای لیایی به این سوال چنین است: «قبلا به دلیل ثبات نداشتن تعرفه مذاکرات به نتیجه نرسید، اما هم‌اکنون وزارت صنایع مصرانه بر تعرفه 25 درصدی ایستاده است و…»
از یاد نباید برد که دو سال و اندی پیش هم مدیران وقت وزارت صنایع «مصرانه» بر تعرفه واردات گوشی و قطعات منفصله پافشاری و آن را غیر قابل تغییر عنوان می‌کردند و با همان تعرفه‌ها هم بود که تولید‌کنندگان با برند‌های «معتبر» خارجی وارد مذاکره شدند و در نهایت با چند نام ناشناخته یا «کم‌تر شناخته شده» قرارداد تولید مشترک بستند. نتیجه هم که اظهر‌من‌الشمس بود.
واقعیت این است که کارشناسان می‌گویند – و گفته بودند و کسی گوشش بدهکار نبود – اینکه ورود به بازار جهانی تلفن همراه با رشد تکنولوژیکی که دارد، نه به صرفه است و نه ممکن. راهکار آن هم شکل دادن فرآیند‌های همکاری در سطوحی پایین‌تر، کسب تجربه، انتقال فناوری و حرکت آرام
روبه جلوست.
آقایان، آزموده را آزمودن خطاست. مشکل صنعت تولید تلفن همراه ایران، تعرفه نبود و با دست‌کاری آن هم دیدید که تولید به معنای واقعی شکل نگرفت.
مشکل را جای دیگری بیابید و زاویه دیدتان را برای ورود به چرخه جهانی تولید تلفن همراه تغییر دهید؛ لطفا.
منبع : فناوران
