نقدی بر شرکت خدمات انفورماتیک

از حالا تذکر می‌دهم، قبل از خواندن این مقاله، حتما با دو دست روی سر خود فشار دهید، مبادا که از خواندن ارقام حیرت آور مشکلی برایتان پیش بیاید! تاریخ علم و اقتصاد به یاد ندارد که یک خط ماهواره‌ای ۹۶۰۰ بیت بر ثانیه (با تاخیر زیاد و فن‌آوری فرسوده و خارج از رده) و استفاده از یک چهارم ظرفیت آن، بیش از ماهی ۱۵ میلیون تومان هزینه داشته باشد! به عبارت دیگر اگر بطور متوسط ۲۵۰۰ بیت بر ثانیه از این خط استفاده شود، هزینه ماهانه آن از ۱۵ میلیون تومان هم فراتر خواهد رفت. بنابراین باید ضرب‌المثل را عوض کنیم، این گاو بیش از صد من شیر می‌دهد. برای تحقیق در این‌باره می‌توانید با اداره مربوطه در بانک سپه، تجارت، ملت و آنهایی که در این حد کم از ماهواره استفاده می‌کنند تماس حاصل فرمایید.
به عنوان توضیح بگویم که شرکت خدمات انفورماتیک که مجری طرح شتاب برای بانک مرکزی است و توسط بانک مرکزی هم مدیریت می‌شود، جهت وصل نمودن بانک‌ها به تنها سویچ ملی بین بانکی ایران (شتاب)، فعلا بانک‌ها را مجبور می‌کند که از دستگاه‌های زمینی وی‌ست (VSAT) که بیش از ۱۰ سال پیش تهیه نموده استفاده نمایند و در حال حاضر راه دیگری هم از نظر آنها وجود ندارد. در حالی که به سادگی می توان از راه حل‌های برتر و بسیار ارزان‌تر استفاده کرد.
این ارتباط معمولا با سرعت اسمی حداکثر ۹۶۰۰ بیت بر ثانیه می‌باشد و طبیعی است که تاخیر طولانی ماهواره‌ای را هم داشته باشد که در این مورد بیش از یک ثانیه است. قرارداد به صورتی است که مصرف کننده باید:
۱- دستگاه‌های زمینی را به مبلغی حدود ۱۰ میلیون تومان بخرد،

۲- هزینه نصب و راه اندازی را بدهد،

۳- هزینه ماهانه نگهداری را بدهد،

۴- تا سقف مصرف ۴۰ میلیون بایت در ماه، هزینه ثابتی حدود یک و نیم میلیون تومان بدهد،

۵- برای هر یک میلیون بایت مصرف بیش از سقف ثابت، بیش از ۳۰ هزار تومان بدهد،

۶- هر سال بدون ارتقای کیفیت یا کمیت یا فن آوری، بابت تورم حدود ۱۵ درصد اضافه بدهد،

۷- و احتمالا هنگامی که ورشکسته شد، . . .
به عنوان یک مثال ساده برای قراردادی با شرایط بالا، فرض نمایید که از ارتباط ۹۶۰۰ بیت بر ثانیه فوق بطور متوسط حدود ۲۵۰۰ بیت بر ثانیه در طی شبانه روز استفاده شود. با توجه به بیت‌های مدیریتی و پروتکل ارتباط، حدود ۲۵۰ بایت بر ثانیه قابلیت ارسال و دریافت خواهد داشت. بنابراین ۲۵۰ بایت، ضربدر ۳۶۰۰ ثانیه، ضربدر ۲۴ ساعت، ضربدر ۳۰ روز، می‌شود حدود ۶۰۰ میلیون بایت در ماه. اگر ۴۰ میلیون بایت از آن کم نماییم و برای هر یک میلیون بایت حداقل ۳۰ هزار تومان حساب کنیم، می‌شود حدود ۱۷ میلیون تومان در ماه. انشاالله که حلال است. نوش جان آنهایی که می‌توانند.
دلایلی برای اجبار به استفاده از این نوع ارتباط مطرح می‌شود که مسایل امنیتی از آن جمله است که در جای خود بحث خواهیم کرد. اما برای قیمت چه باید گفت؟! اگر هزینه یک سال را حساب کنیم، بیش از ۲۰۰ میلیون تومان می‌شود.
تا این جا فکر نکنید که هزینه شتاب تمام شده است. نه. به ازای هر تراکنش پوز بیش از ۵۰ تومان و هر تراکنش خودپرداز بیش از ۱۰۰ تومان هم باید بدهند!؟ باز هم فکر نکنید که حتما باید خرید انجام شده باشد یا پولی از دستگاه خودپرداز خارج شده باشد. خیر. اگر مانده هم بگیرید که یک کار ساده است، باید هزینه ۵۰ و ۱۰۰ تومان را بدهید!
متاسفانه هزینه پول الکترونیک آنقدر در مملکت ما بالا رفته است که رفتارهای اقتصادی ما را دچار تزلزل می‌نماید. اگر عمری باشد در شماره‌های آینده به هزینه پول الکترونیک با نگاهی موشکافانه و در عمق خواهیم پرداخت. بسیاری از مسایل که امروزه در سامانه بانکی ما تبلیغ می‌شوند، اگر به عمق آنها توجه نماییم، سرابی بیش نیستند.

منبع : ماهنامه الکترونیکی راه راست