وایمکس به سرنوشت 3G دچار می‌شود؟
امید همراه – امروز و بعد از سه سال سرنوشت ارایه خدمات نسل 3 موبایل پیش چشم همگان است.
دولت قبل انحصار عرضه خدمات 3G را به اپراتور تازه‌تاسیس رایتل داد. رایتل نیز با مسایل و مشکلاتی که از قبل نیز پیش‌بینی می‌شد مواجه شده و حالا بعد از نزدیک به 4 سال کمتر از یک درصد مردم کشور به این فناوری دسترسی دارند.
به این ترتیب دو اپراتور اصلی کشور نیز امکان توسعه زیرساخت‌های خود را نیافتند تا ایران به سرعت در رده آخرین کشورهای جهان از لحاظ دسترسی به اینترنت و شبکه‌های پیشرفته قرار گیرد. به نحوی که حالا افغانستان جنگ‌زده به زودی خدمات نسل 4 را نیز در کشور خود دایر خواهد کرد اما ما همچنان به کندی و با شرط و شروط در حال پیشروی هستیم. تمام این موارد نیز در حالی رخ داده که دنیا در حال حرکت به سمت نسل 5 است.
به هر حال دولت جدید نیز راه دولت قبل در حمایت از اپراتور سوم را در پیش گرفت. اما این حمایت که حالا نتیجه قابل پیش‌بینی‌اش برای همه روشن شده به ایجاد انحصار نسل 3 در دستان اپراتور سوم محدود نماند.
دولت جدید که ظاهرا بنای بر ادامه حمایت از رایتل را دارد، یک امتیاز انحصاری دیگر را نیز به این اپراتور واگذار کرده است.
در خبرها آمده “اصول حاکم بر تغییرات پروانه اپراتورهای وایمکس” و نحوه ارتقای پروانه فعالیت این اپراتورها تصویب شد.
براساس این مصوبه رگولاتوری میتواند نسبت به ارتقای پروانه اپراتورهای متقاضی این پروانه‌ها به فناوری‌های بالاتر از قبیل TD-LTE اقدام کند.
اما رگولاتوری یک شرط هم برای متقاضیان گذاشته و اعلام کرده: تمامی‌اپراتورهای وایمکس با تایید رگولاتوری می‌توانند “پس از پایان دوره حفاظت اپراتور سوم تلفن‌همراه (رایتل)” با استفاده از فناوری WiFi به صورت برون ساختمانی (outdoor) به مشترکان خود، خدمات ارایه کنند.
به این ترتیب بی آنکه رگولاتوری هیچ تعهدی مبنی بر عقب نماندن کشور از مواهب فناوری بدهد بار دیگر یک مجوز انحصاری در اختیار رایتل گذاشت. مجوزی که هیچ کس نمی‌داند سرانجام آن چه خواهد شد. و البته که رگولاتوری نیز متعهد چیزی نشده است. حالا این پرسش مهم باقی می‌ماند که آیا فناوری وایمکس سراسری که میتواند گره‌گشای بخش زیادی از مشکلات توسعه اینترنت کشور باشد، به سرنوشت 3G دچار خواهد شد؟ در آن صورت چه کسی مسوولیت این عقب‌ماندگی و زیان‌های اقتصادی کشور را برعهده خواهد گرفت؟