پرتاب سری جدید ماهوارههای اینترنتی «آمازون»
به نقل از اسپیس، آمازون لئو که پیش از این با نام «پروژه کویپر»(Project Kuiper) شناخته میشد، منظومه بزرگ ماهوارههای اینترنتی برنامهریزیشده آمازون در «مدار پایین زمین»(LEO) است.
این شبکه در نهایت شامل حدود ۳۲۰۰ ماهواره خواهد بود که با بیش از ۸۰ پرتاب انجامشده توسط موشکهای گوناگون به مدار خواهند رسید. ۶ مورد از این ماموریتها پیش از سهشنبه تکمیل شده بودند و ۱۵۳ ماهواره پروژه لئو را به مرز نهایی رساندند. این اعداد شامل ماموریت آزمایشی که دو نمونه اولیه ماهواره را در اکتبر ۲۰۲۳ به مدار پایین زمین برد، نمیشوند.
پرتاب روز سهشنبه، چهارمین ماموریت پروژه لئو برای موشک اطلس ۵ بود که در اوت ۲۰۰۲ آغاز به کار کرد. ائتلاف پرتاب و راهاندازی در حال کنار گذاشتن تدریجی اطلس ۵ به نفع یک موشک جدید به نام «ولکان قنطورس»(Vulcan Centaur) است که تا به امروز سه ماموریت را در کارنامه خود دارد.
اگر همه چیز طبق برنامه روز سهشنبه پیش برود، ۲۷ ماهواره آمازون لئو طی یک دوره ۱۵ دقیقهای که حدود ۲۰ دقیقه پس از پرتاب آغاز میشود، مستقر خواهند شد. با وجود این، ما شاهد این نقطه عطف نخواهیم بود، زیرا ائتلاف پرتاب و راهاندازی حدود پنج دقیقه پس از پرواز، پخش اینترنتی خود را قطع کرد.
وقتی پروژه لئو راهاندازی و اجرا شود، اتصال اینترنت را برای مردم سراسر جهان فراهم خواهد کرد. این پروژه با مجموعه بزرگ ماهوارههای «استارلینک»(Starlink) شرکت «اسپیسایکس»(SpaceX) رقابت خواهد کرد که در حال حاضر با بیش از ۹۰۰۰ ماهواره در مدار پایین زمین به مشتریان خدمات ارائه میدهد و این تعداد همواره در حال افزایش است. اسپیسایکس تاکنون تنها در سال ۲۰۲۵ بیش از ۳۰۰۰ ماهواره استارلینک را پرتاب کرده است.
جالب اینجاست که اسپیسایکس در حال کمک به ساخت شبکه ماهوارهای لئو است. موشک «فالکون ۹»(Falcon 9) این شرکت در میان موشکهایی است که آمازون برای پرتاب ماهوارههای این منظومه به کار میگیرد. در کنار فالکون ۹، موشکهای «آریان ۶»(Ariane 6) شرکت «آریان اسپیس»(Arianespace)، «نیو گلن»(New Glenn) شرکت «بلو اوریجین»(Blue Origin) و اطلس ۵ و ولکان قنطوس شرکت ائتلاف پرتاب و راهاندازی نیز برای پرتاب ماهوارهها به کار گرفته میشوند.
