ITanalyze

علی شمیرانی – دیروز موتور یکی از این دوستان رو به علت تخلف وحشتناک! ورود ممنوع گرفتند. بدبخت خیلی دلم براش سوخت. چون با اون موتور کار می کرد. ولی قسمت حال گیریش جایی بود که گفت موتورش برای سه ماه توقیف می ماند. این دیگه خیلی بد بود.

ولی تموم نشده قسمت خیلی بدترش مانده. دوستم می گفت حساب کرده دیده با این موتوری که اون داره، خرج پارکینگی که به زور و برای سه ماه موتورش رو در اونجا توقیف کردن، بیشتر از قیمت خود موتور می شود.

ولی بازم قسمت بدتراز این هم مانده. اون می گفت تازه اگر همه این مکافات ها که سه ماه نتونی کار کنی و پول پارکینگ رو هم بدی و باز هم تحمل کنی بلای دیگری سرت میاد و صد در صد یا یک قطعه ای از روی موتورت کم میشه یا داغونش میکنن و تحویلت میدن. و تو مگه جرات داری حرف بزنی و مگه اصلاً می تونید حرفتون رو ثابت کنید.

کمی به چشم های درمانده اش خیره شدم و نفس عمیقی کشیدم. بنده خدا اوضاعش کاملاً به هم ریخته بود. جالبه که دوستان فکر می کنند که چون من خبرنگار هستم می تونم همه مشکلات و مفاسدی رو که باهاشون برخورد می کنند حل کنم. ای کاش می تونستم واقعاً این کار رو انجام بدهم ولی افسوس.

خلاصه فردای آن روز با یکی دو تا از دوستانی که در حوزه اجتماعی بودند حرف زدم و شرایط رابرایشان توضیح دادم. یکی از آنها حرفی زد که خیلی ناراحت ونگرانم کرد. آقای خبرنگار گفت روی این موضوع چند باری کار شده است ولی نتیجه ای در کار نیست حتی چند گزارش تصویری هم صدا و سیما گرفته و فاییده ای نکرده.

خلاصه بنا بر اصرار من دوباره پیگیر قضیه شد و پاسخ گرفت که یکشنبه آینده به مناسبت ولادت حضرت زهرا(س) موتورها رو آزاد می کنیم. ولی به این موضوع پاسخی داده نشد که واقعاً این طرح های غیر کارشناسی که در آن هزینه پارکینگ بیشتر از هزینه موتور سیکلت می شود را چه کسانی و چگونه می دهند؟

به راستی زمانی که کارکرد رسانه ها از بین می رود و چنین مشکلی نادیده گرفته می شود چه می توان کرد؟ آیا باید باور کنیم که مطبوعات کارکرد خود را از دست داده اند؟ تکلیف مردم بیچاره این وسط چیست؟