فرصت محدود اپراتورها برای بهبود شبکه
رضا تقی‌پور انوری* - نرخ ارز طی ۶سال گذشته با تغییرات قابل‌توجهی همراه بوده و این در حالی است که تعرفه اینترنت افزایش نداشته است. گاهی برخی، قیمت اینترنت را با نان مقایسه می‌کنند، اما به این نکته هم باید توجه شود که دولت برای نان، یارانه می‌دهد. قیمت نان اکنون یارانه‌ای است و دولت به‌صورت مستقیم به شبکه پخت و توزیع نان یارانه اختصاص می‌دهد.
این اتفاق درباره اینترنت اما رخ نمی‌دهد. درواقع، لایه دسترسی، یعنی لایه‌ای که اپراتورها، اینترنت را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند، به‌طور کلی غیردولتی است و یارانه دولتی به اپراتورها در این خصوص داده نمی‌شود.
از طرفی هنوز عمده تجهیزات شبکه اینترنت به‌صورت ارزی تامین می‌شود و در مقایسه با نُرم‌های منطقه‌ای و جهانی هم، وقتی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که باید چاره‌ای برای تامین مالی به‌منظور جمع‌آوری سرمایه مورد نیاز اندیشیده شود.
بنابراین با مسئله تعرفه اینترنت به ۲گونه می‌توان رفتار کرد. یا دولت مثل بقیه موارد تصمیم می‌گیرد، اینترنت را به‌صورت یارانه‌ای عرضه کند که ظاهرا اینطور نیست و قرار نیست یارانه‌ای برای اینترنت درنظر گرفته شود و یا باید به‌نحوی هزینه‌ها را تامین کرد که پاسخگوی نیازها باشد. آمارها نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در این بخش به‌دلیل نبود منابع، به‌شدت کاهش یافته است. بنابراین ما اگر طی یکی دو سال آتی کل شبکه را نوسازی و بازسازی نکنیم، قطعا با مشکلات جدی در تأمین پهنای باند مورد نیاز کاربران روبه‌رو خواهیم شد.
همچنین نیاز به پهنای باند، نه‌تنها کاهش نمی‌یابد یا ثابت باقی نمی‌ماند، بلکه روزبه‌روز بیشتر هم می‌شود؛ یعنی باید شبکه را با فناوری‌های نو که در شروط سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی برای اپراتورهای ارتباطی قید شده است و براساس آن، باید ۱۰درصد به سایت‌های ۵G و ۹۶درصد به سایت‌های۴G اضافه بشود، تجهیز کنند؛ چرا که روزبه‌روز تقاضا برای پهنای باند افزایش پیدا می‌کند.
همچنین گاهی نیز شنیده می‌شود که چرا باید مردم برای این کیفیت، پول بیشتر بدهند تا ۶ماه دیگر، براساس تعهد اپراتورهای ارتباطی بهبود کیفیت را تجربه کنند، تأکید و توجه به این نکته ضروری است که از یک سو نیاز به توسعه زیرساخت‌ها روزبه‌روز افزایش می‌یابد و از سوی دیگر، سرمایه‌گذاری در این زمینه به‌علت ارزی‌بودن آن، تامین مالی نمی‌شود.
البته اگر واقعا بخواهیم دوره تامین مالی را درنظر بگیریم، اپراتورها در بهترین حالت باید همین امروز تجهیزات فنی مورد نیاز را بخرند تا پس از بالا بردن ظرفیت، بتوانند تعهدات خود مبنی بر بهبود کیفیت و سرعت اینترنت را تا ۶ماه آینده محقق کنند، بنابراین، ۶ماه قید شده در تعهدات اپراتورها از این منظر، زمان زیادی نیست، مگر آنکه تسهیلاتی در اختیار آنها قرار بگیرد. این تجهیزات خارجی است و خریداری، جایگزین‌کردن و نوسازی آنها زمان‌بر است. به‌عبارت دیگر، اگر اپراتورها اکنون تصمیم بگیرند که ظرفیت را افزایش دهند قطعا نیاز به زمان بیشتری خواهند داشت.
* نماینده مجلس شورای اسلامی و وزیر ارتباطات دولت دهم (منبع: همشهری)