ITanalyze

امیرحسین سعیدی نایینی - بادی مخالف آن سوی آب‌ها در معده دنیا وزیدن گرفته که نامش ترامپ نهاده‌اند. گاه و بیگاه که با عالم و آدم بااختیار و بی‌اختیار برخورد می‌کند و صدایی ناهنجار از او خارج می‌شود، آدمی ‌را یاد سلف خلفش بوش می‌اندازد.
گرچه او بوش بود و این خودش.

در وصفش توان گفت که:
آدمی‌‌روی و اهریمن‌خوی              چشم‌دریده و شرم‌پریده
خودسپاس و خدانشناس               دیوانه‌هوش و خودفروش
خام‌اندیشه و جنگ‌پیشه
او که عقل در سر و مو بر رو ندارد، جای پای اسلاف جهان‌خوار جنایتکارش گذاشته که صد دام بهر نابودی ملت ایران نهادند که صدام یکی از آن صد دام بود و اکنون دام دیگری که رهبر فرزانه آن را جنگ اقتصادی نامیدند.
سخنان گهربار رهبر فرزانه در باب این گاوان بی‌شاخ و دم و خران با گوش و سم که نامشان را از در وارونه‌بازی آدم نهاده‌اند با گوش جان شنیدم و در حد درک و فهم اندک خود بازشکافی کردم و نکاتی چند نوشتم.
امید است که خرده نگیرید و عذرم را در این جسارت بپذیرید.
شیطان بزرگ دارودسته خود را فراهم ساخته و سوار و پیاده‌اش را فراخوانده تا این بار نه در میدان‌های شکست‌خورده قبلی بلکه در میدان اقتصادی به جای جانمان، مالمان را مورد تاخت‌وتاز قرار دهد و از آنجا که هر کسی را بختی داده‌اند و هر گوهری را صفایی آموخته‌اند و هر پیکری را قبایی دوخته‌اند، قبای رزمندگان این نبرد را برتن فعالان متعهد و متخصص بخش خصوصی دوخته‌اند.
رزمندگان این جنگ بدانند که رسالتی سنگین بر عهده دارند و باید از بند بی‌بندوباری جسته و کمند سردی و بیزاری گسسته، فرزانه در پی کار پویند و مردانه سامان ایران جویند.
این فرصت مایه سرافرازی خواهد بود، چنانچه گشایش کارها از آن حاصل شود. ان‌شاءالله همان‌گونه که رزمندگان هشت سال دفاع مقدس افتخارآفرینی کردند، رزمندگان این نبرد تحمیلی نیز جا پای برادران غیور و شرافتمند خود گذاشته و پیروزی‌ها را تکرار کنند.
و آنچنان که خواست خداست عمل کنند.
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِین
ﻭ [ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎم ﻓﺮﻣﺎﻥ‌ﻫﺎﻱ ﺣﻖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ] ﺳﺴﺘﻲ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻭ [ﺍﺯ ﭘﻴشاﻣﺪﻫﺎ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺳﺨﺘﻲ‌ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ‌ﺭﺳﺪ] ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﻣوﻣﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﺑﺮﺗﺮﻳﺪ. ‌‌آل عمران، ١٣٩
و هیچ ناامید نباشند، چراکه گفته‌اند:
از یک اندیشه که آید در درون          صد جهان گردد به یک‌دم سرنگون
و امید است هر آنچه را در خاک مذلت است به اوج عزت رسانند.
از صنوف‌ که نقش لشکریان این جنگ را دارند انتظار می‌رود با همت و غیرت وارد این کارزار شده و صفی مستحکم و متحد را در برابر دشمنان داخلی و خارجی تشکیل دهند و با پیروزی بر دشمن ‌نابکار نه‌تنها ایران اسلامی ‌را بار دیگر در میان جهانیان سربلند کنند بلکه خود را نیز یک‌بار برای همیشه از چنگال تیز و کشنده بوروکراسی دولتی که در پیکر نحیف آنان فرو رفته نجات دهند و آرزوی امام (ره) و رهبر فرزانه را محقق سازند.
و اما پیروزی در این نبرد را بدون قید و شرط و تلاش کسی تقدیم ما نخواهد کرد. در این نبرد بخش خصوصی که نقش صف را ایفا می‌کند، برای نیل به این هدف والا باید استراتژی منسجم و برنامه‌ریزی دقیق داشته باشد.
هر صنفی باید ره‌اندیش این سامان باشد و اعلام کند که طرحش چیست و بازارش با کیست؟ و با چه روش و منش می‌تواند گامی‌ در راستای رسیدن به پیروزی بردارد؟
و اما با اعتماد به سعت اخلاق بزرگمردان دولت که چشم از عوایب زیردستان بپوشند و در افشای جرایم کهتران نکوشند، کلمه‌ای چند به اختصار درج می‌کنم: ما که غرض و مرض و بی‌حسابی و بداندیشی نسبت به احدی نداریم، چرا باید با شما که از هم‌کیشانید و به مقام و منصب و موقعیت از همه بیش، خلافی گوییم؟
اتفاق ما عین فرزانگی است و اختلاف ما محض دیوانگی. هر کی می‌خواهد بسازد و اگر اغوای مردم و فریب نفس او را قوه سازش ندهد برود، شق ثالث ندارد. ولی بهتر از هرکس می‌دانید که بخش خصوصی نجیب و عزیز و بی‌چیز که چرخش معاند است و بختش نامساعد، آلوده قرض است و حمایتش فرض.
چون کارش به بعضی از ارباب‌جمعی شما افتد بر ایشان راهگذر گیرند.
خود به حکم درایت و فر کفایت همه را دانید در چه کارند و بر چه شمارند.
از بخش خصوصی با این وصف توقع جنگیدن، خراج بر ده ویران گذاشتن است.
اما با توکل به قدرت لایزال حضرت حق با تمام وجود فرمان رهبر را لبیک می‌گویند و وارد این کارزار می‌شوند زیرا بود و نبودشان در گروی پیروزی در این نبرد است، ولی توقع می‌رود سر فتنه‌جویان را به سنگ بازخواست بکوبید و گرد هست و بود بداندیشان را به جاروب بگیرید و فرو روبید. از این به بعد بام ما را تاب لگد ترکتاز و دست‌انداز بعضی از همکاران شما نیست.
هرچه سریع‌تر از رفع موانع خبر دهید که دیدگان در انتظار و انگشتان شمارش ساعت و روز و هفته را در اندیشه دارند و نه ماه و سال و دهه.
این جنگ ‌حیثیتی است و عرض ملت است و چون ارز نیست که بتوان رهایش کرد. اگر کوتاهی خیزد رهبر و ملت هر دو درهم خواهند شد و از مصادیق بارز آتش به اختیار. (منبع:عصرارتباط)