از سیاست سکوت تا بازی با رسانهها
علی شمیرانی - این روزها شاهد دو نوع رویکرد مشخص، برخی مسوولان حوزه ICT در قبال رسانهها هستیم. دستهای از این مسوولان تاکتیک سکوت و گریز از رسانهها را در دستور کار دارند و برخی مسوولان نیز ظاهرا سیاست، بازی با رسانهها و افکار عمومی را در پیش گرفتهاند.
در مورد مدیران گروه اول، روابط عمومیهای ایشان، هیچ سررشتهای از کار خود نداشته و همچنان عنصری تزیینی برای چسباندن بنر پشت سر مدیران و تنظیم صندلی ایشان در مراسمها محسوب میشوند. البته برخی از روابط عمومیها حتی فراتر از این خدمات نیز رفته و نقش بادیگارد مدیران را نیز بازی میکنند. این روابط عمومیها اگرچه جثه یک محافظ را ندارند، اما آنقدر توانایی دارند که حریف خبرنگاران شده و وظیفه دور کردن آنها از اطراف مدیر خود و حفظ آرامش ایشان را به خوبی انجام دهند.
البته که مدیران مربوطه نیز ظاهرا از روابط عمومی خود بیش از این نیز انتظار نداشته و از کار ایشان راضی هستند. موضوعی که حداقل در میان برخی مدیران وزارت ارتباطات مشاهده شده و حتی خود وزیر ارتباطات نیز چندی پیش این موضوع را تایید کرد که برخی معاونان و مدیران زیر مجموعهاش از خبرنگاران دوری میکنند.
اما گروه دوم مدیرانی هستند که در حال نوعی بازی با رسانهها و البته افکار عمومی هستند. این روزها اگر مروری سطحی تنها به تیتر رسانههای این حوزه داشته باشیم، متوجه انبوهی از مسایلی میشویم که انگار فقط مصرف رسانهای داشته و اصلا قرار نیست در عمل اتفاقی رخ دهد.
جالب آنکه برخی مدیران حوزه ICT در فواصل کوتاه اطلاعات کاملا متناقض در اختیار رسانهها گذاشته و اصلا اهمیتی به این که قبلا چه گفتهاند و حالا چه میگویند، نمیدهند. البته ایشان دریافتهاند برخی خبرنگارانی که با هماهنگی و هدایت قبلی روابط عمومیها به برخی مراسمها دعوت میشوند، تنها نقش یک ضبط صوت را برای ایشان بازی میکنند و قرار نیست اصلا پرسشی جدی کنند چه رسد به چالش.
اما فارغ از نوع برخورد و سیاست برخی مدیران و روابط عمومیها و ضعف برخی رسانهها، این مردم هستند که با جسم و روح خود واقعیتها را دیده و لمس میکنند. به هر حال یک مسوول میتواند رسانهها را از خود دور کند و یک مسوول با رسانهها بازی کند، اما این کاربران و فعالان ICT هستند که بیتوجه به سکوتها و جنجالها، در حال نظاره مسایل و مشکلات بازار کار خود بوده و در مورد واقعیت عملکرد مسوولان قضاوت میکنند.
- ۹۴/۰۶/۰۷