خواست استرالیا از توییتر: محتوا را جهانی حذف کن!
آسیه فروردین - آیا دادگاه‌های استرالیا حق دارند تصمیم بگیرند شهروندانی که در خارج از کشور هستند، چه‌چیزی را به صورت آنلاین در یک پلتفرم خارجی مشاهده کنند؟ هرکس به این سوال، پاسخ «بله» بدهد، باید از خود بپرسد، به همان اندازه خوشحال است که دادگاه‌های چین، روسیه و ایران تعیین کنند استرالیایی‌ها چه چیزهایی را می‌توانند در این کشور ببینند و پست کنند!
این، یک چالش درباره «دستور حذف» جهانی است؛ مسئله‌ای که به درخواست کمیسیونر (پلیس) امنیت الکترونیک استرالیا از پلتفرم رسانه اجتماعی X (توئیتر سابق)، درباره حذف فیلم‌های چاقوکشی خشونت‌آمیز در کلیسایی در سیدنی برمی‌گردد. شبکه اجتماعی ایکس موافقت کرد از دسترسی به محتوا در استرالیا جلوگیری کند. با این حال، در جلسه فوری دادگاه فدرال، کمیسیونر، خواستار مسدودسازی کامل این نوع پست‌ها در سراسر جهان شد.
- آیا دستور حذف جهانی، کارآمد است؟
هیچ تردیدی وجود ندارد که در برخی موارد، می‌توان یک دستور حذف جهانی را توجیه کرد. به عنوان مثال، کودک‌آزاری و اصطلاحا فیلم‌های غیراخلاقی انتقام‌جویانه، نمونه‌های بارز محتواهایی هستند که با توجه به تاثیرات جهانی آن باید حذف شوند.
با این حال، همان‌طور که سیمون بیرمنگام، وزیر امور خارجه سایه (رهبر حزب مخالف در سنا) معتقد است این، خیلی ساده است که با بیان جمله هر پلتفرمی که در استرالیا فعال است، باید با قوانین استرالیا مطابقت داشته باشد، یک دستور حذف جهانی را توجیه کنیم.
به هر حال، قوانین بین‌الملل، می‌تواند اعمال محدودیت درباره خواسته‌های قانون استرالیا برای خارجی‌هایی که بیرون از این کشور فعالیت می‌کنند، درنظر بگیرد.
همچنین تمرکز بر کارآیی بسیار ساده است؛ همان‌طور که برای مسدودسازی جغرافیایی کاربران از یک مکان خاص، از فناوری‌های مکانی یا موقعیت جغرافیایی استفاده شد. با این حال، برای مثال، تلاش‌ها برای مسدودسازی سایت‌های دزدی دریایی آنلاین، بی‌اثر بوده است.
البته حکم دادگاهی که پلتفرم ایکس را ملزم می‌کند محتوای خاصی را در سطح جهانی حذف کند، موثرتر از حکم دادگاهی است که این پلتفرم را مجبور می‌کند چنین محتوایی را مسدود کند تا کاربران در استرالیا نتوانند به آن دسترسی داشته باشند.
با این وجود، به همان اندازه که قوانین ممنوعیت توهین به مقدسات در ایران یا جرم دانستن مقایسه شی جین‌پینگ، رهبر چین با وینی د پو (شخصیت خرس پو در فیلمی با همین عنوان) مطرح است، این استدلال استرالیا نیز بر همین موارد، منطبق است.
حتی اگر پلتفرم ایکس، حذف جهانی محتوا را لحاظ کند، استرالیایی‌هایی که مشتاق تماشای فیلم مورد بحث هستند، می‌توانند آن را در جای دیگری به صورت آنلاین پیدا کنند. به عبارت دیگر، هیچ راه واقعی برای اطمینان کامل به منظور جلوگیری از دسترسی به محتوا وجود ندارد.
دستور X برای استفاده از فناوری‌های موقعیت جغرافیایی به منظور جلوگیری از تماشای محتوا توسط استرالیایی‌ها و تماس عمومی با ویدئو کافی است. انجام این کار، بیانگر احترام به این واقعیت است که کشورهای مختلف قوانین متفاوتی دارند.
- نمونه آزمایشی ضعیف برای آزادی بیان
در سوی مقابل ایلان ماسک، مالک میلیاردر آمریکایی X، این موضوع را به عنوان مبارزه برای آزادی بیان در مواجهه با «سانسور» انتخاب کرده است. چنین حرکتی بدون‌شک در بین نظریه‌پردازان توطئه و ترول‌های آنلاین مخاطبان او، با حمایت مواجه می‌سود اما برای عموم مردم استرالیا، این موضوع، یک اتفاق عجیب در زمینه مبارزه برای آزادی بیان به نظر می‌رسد.
گاهی اوقات تنش واقعی بین آزادی بیان و سرکوب تصاویر خشونت‌آمیز وجود دارد. به عنوان مثال، برخی گزارش‌های خبری درباره درگیری‌های نظامی ممکن است بیش از حد آزاردهنده باشند، در حالی که بعضی افراد آن را ابزاری ضروری برای نشان دادن سطح خشونت می‌دانند.
در اینجا، چنین ملاحظات پیچیده‌ای وجود ندارد. صرف آنلاین نگه‌داشتن ویدئوها اصلا ارزشمند نیست. در نتیجه، هرچند می‌توان حذف محتوا را به عنوان سانسور توصیف کرد اما درک اینکه چرا کسی به این سانسور اعتراض دارد، قابل بحث است.
به هر حال، حتی سرسخت‌ترین طرفداران آزادی بیان نمی‌توانند کاملا به همه محتواهای سانسورشده اعتراض کنند. (به عنوان مثال، انتشار مطالب کودک‌آزاری یا جزییات کارت اعتباری ماسک)
- مسیر رو به جلو
در بخش پایانی این گزارش آمده است، باید بدانیم اینترنت، یک منبع مشترک است. همه کشورها، از جمله استرالیا، باید در نحوه اعمال قوانین خود بسیار مراقب باشند؛ جایی که این اقدامات می‌تواند بر مردم سایر کشورها تاثیرگذار باشد.
دستور حذف جهانی (برخی محتواها)، در برخی موقعیت‌ها قابل توجیه هستند اما نمی‌توانند موقعیت پیش‌فرض برای محتواهایی باشند که برخی قوانین را در جایی از جهان نقض می‌کنند. اگر ما مجبور بودیم از همه قوانین محتوا در سراسر جهان پیروی کنیم، اینترنت دیگر به اندازه امروز ارزشمند نبود.
ما همچنین باید درباره نحوه رگولاتوری و تنظیم‌گری مقررات در حوزه اینترنت فعال‌تر باشیم. قانونگذاری عجولانه و واکنشی، به ندرت، به نتایج بلندمدت و خوب منجر می‌شود. ما در این زمینه، به همکاری بین‌المللی نیاز داریم و این کار، زمان‌بر است.
ذکر این نکته نیز مهم است که پلتفرم‌ها نیز باید مسوولانه عمل کنند. در حالی که پلتفرم‌های دیگر با مسدود کردن سریع محتوا به کمیسیون امنیت الکترونیک استرالیا پاسخ دادند، توییتر تصمیم گرفت برای «حق» نمایش افراط‌گرایی خشونت‌آمیز در عمل مبارزه کند.
و در نهایت، این واقعیت که ماسک، این موضوع را به عنوان میدان نبرد مناسب برای آزادی بیان می‌بیند، نشان می‌دهد ما برای یافتن راه‌حل‌هایی به منظور تنظیم‌گری و رگولاتوری اینترنت، راه درازی در پیش داریم. (عصرارتباط)