روایت اکونومیست از رشد صنعت کلاهبرداری اینترنتی
برخی برآوردها نشان می‌دهد تعداد افراد حاضر در صنعت کلاهبرداری آنلاین در جهان در سطح 1.5 میلیون نفر قرار دارد. اکونومیست که این صنعت غیرقانونی را خطرناک‌تر از تجارت غیرقانونی مواد مخدر می‌داند، به توضیح و ارائه راهکارهایی برای این مشکل رو به گسترش در جهان پرداخته است.
ادگار در لینکدین با ریتا آشنا شد. او برای یک شرکت نرم‌افزاری کانادایی کار می‌کرد، ریتا اهل سنگاپور بود و در یک شرکت مشاوره بزرگ مشغول به کار بود. آن‌ها فقط دوست بودند، اما همیشه آنلاین چت می‌کردند. یک روز ریتا پیشنهاد داد که به او نحوه معامله ارزهای دیجیتال را آموزش دهد. او با کمک ریتا، پول خوبی به دست آورد. بنابراین، سهام خود را افزایش داد. با این حال، پس از تلاش ادگار برای نقد کردن سرمایه خود، مشخص شد که آن سایت معاملات ارز دیجیتال جعلی است و او ۷۸ هزار دلار از دست داده است. مشخص شد که ریتا، یک فیلیپینی قربانی قاچاق انسان است که در یک مرکز در میانمار زندانی شده است.
به نوشته اکونومیست، ادگار و ریتا هر دو قربانی کلاهبرداری موسوم به «پیگ بوچرینگ» یا «قصابی خوک» بودند که پر سودترین کلاهبرداری در یک صنعت جهانی است که سالانه بیش از ۵۰۰ میلیارد دلار از قربانیان در سراسر جهان سرقت می‌کند.
قصابی خوک یا "sha zhu pan" یک اصطلاح عامیانه جنایی چینی است و روند آن به این شکل است:
ابتدا کلاهبرداران یک آغل می‌سازند، یعنی ایجاد پروفایل‌های جعلی در رسانه‌های اجتماعی.
سپس خوک را انتخاب می‌کنند که همان شناسایی هدف است.
خوک را بزرگ می‌کنند، آن هم با صرف هفته‌ها یا ماه‌ها برای ایجاد اعتماد.
خوک را می‌بُرند، یعنی وسوسه کردن هدف برای سرمایه‌گذاری.
و در نهایت به قصابی خوک می‌پردازند که یعنی گرفتن تمام دارایی قربانی، خانواده و دوستانش.
این صنعت با سرعت زیادی در حال رشد است. در سنگاپور کلاهبرداری‌های آنلاین به رایج‌ترین جرم تبدیل شده‌اند. سازمان ملل متحد اعلام کرده است که در سال ۲۰۲۳ حدود۲۵۰ هزار نفر در کامبوج و میانمار در این صنعت مشغول به کار بوده‌اند، در حالیکه برآوردهای دیگر تعداد افراد حاضر در این حوزه را در سطح جهانی ۱.۵ میلیون نفر تخمین می‌زنند.
در برنامه "Scam Inc"، اکونومیست گزارش می‌دهد یک مرد در ایالت مینه‌سوتا آمریکا ۹.۲ میلیون دلار از دست داد و یک بانک روستایی در کانزاس ورشکست شد زیرا مدیرعامل آن تحت تأثیر یک کاربر زن جعلی آنلاین به نام بِلا، ۴۷ میلیون دلار از سرمایه بانک را برای سرمایه‌گذاری در رمزارزها اختلاس کرد. این فرد که در کنار شغل بانکی خود کشیش پاره‌وقت نیز بود، حتی از کلیسای خود دزدی کرد.
حجم و گستره کلاهبرداری‌های آنلاین اکنون با صنعت غیرقانونی مواد مخدر قابل مقایسه است، اما در برخی جنبه‌ها حتی خطرناک‌تر از آن است. یکی از دلایل این مسئله این است که همه افراد به‌طور بالقوه هدف این کلاهبرداری‌ها قرار می‌گیرند، آن هم فقط با حضور در فضای آنلاین.
در میان قربانیانی که شناسایی شده‌اند، می‌توان به یک فرد دارای دکترای علوم اعصاب و حتی بستگان مأموران FBI اشاره کرد که وظیفه مبارزه با کلاهبرداری‌ها را بر عهده دارند. راهنماهای آموزشی ویژه‌ای برای کلاهبرداران وجود دارد که گام‌به‌گام روش‌های دستکاری احساسی قربانیان را توضیح می‌دهد. برخلاف تصور عمومی، رابطه عاشقانه تنها روش فریب دادن نیست؛ کلاهبرداران از تمامی نقاط ضعف انسانی مانند ترس، تنهایی، طمع، اندوه و حتی بی‌حوصلگی سوء استفاده می‌کنند.
دلیل دیگر خطرناک‌تر بودن این صنعت نسبت به قاچاق مواد مخدر این است که اغلب خارج از دسترس قانون قرار دارد. در دنیای واقعی، کلاهبرداران حرفه‌ای در مکان‌هایی مستقر هستند که شبیه به ترکیبی از اردوگاه‌های زندانیان و شهرک‌های صنعتی قدیمی هستند. این کمپ‌ها شامل امکاناتی نظیر سوپرمارکت هستند و برای کسانی که مشکل‌ساز شوند، در آنجا اتاق‌های شکنجه وجود دارد.
بخشی از سودها برای خرید محافظت از سیاست‌مداران و مقامات استفاده می‌شود. در فیلیپین، یک شهروند چینی به نام آلیس گو، شهردار یک شهر کوچک و متروکه شد و یک مجتمع کلاهبرداری با حدود ۳۰ ساختمان در آنجا ساخت. بیش از ۴۰۰ میلیون دلار در سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۴ از حساب‌های بانکی او جابه‌جا شد. در کامبوج، لائوس و میانمار، جرائم سایبری ستون فقرات اقتصاد است. مقابله با این کشورها احتمالا سخت‌تر از کشورهای تولیدکننده مواد مخدر خواهد بود.
کلاهبرداران در دنیای آنلاین نیز به همان اندازه گریزان هستند. سندیکاهای جنایی چینی که این عملیات را اداره می‌کنند، مانند مافیاهای سنتی سلسله‌مراتبی نیستند، بلکه یک اقتصاد زیرزمینی و غیرمتمرکز را تشکیل داده‌اند. یک گروه ممکن است در برقراری تماس با قربانیان تخصص داشته باشد، گروه دیگر آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری در رمزارزها متقاعد کند و گروه سوم پول‌های سرقت‌شده را پول‌شویی کند. این بهره‌کشی دیجیتالی از ضعف‌های انسانی به‌طور گسترده‌ای قابل گسترش است.
دلیل دیگر خطرناک‌تر بودن کلاهبرداری آنلاین نسبت به قاچاق مواد مخدر، نوآوری بی‌وقفه در این صنعت است. خلافکاران از بدافزارهای پیشرفته برای سرقت اطلاعات حساس از دستگاه‌های قربانیان استفاده می‌کنند. در بازارهای آنلاین، ابزارها و خدماتی مانند دامنه‌های وب، نرم‌افزارهای هوش مصنوعی و حتی ابزارهای شکنجه خریدوفروش می‌شوند. رمزارزها این امکان را به مجرمان می‌دهند که پول را سریع و ناشناس به دنیای واقعی منتقل کنند. بدون توجه به مزایا یا معایب آن، سیاست‌های جدید آمریکا در کاهش نظارت بر رمزارزها فرصت‌های جدیدی برای این گروه‌ها ایجاد خواهد کرد.
هوش مصنوعی این پیشرفت را سرعت خواهد داد. حتی در حال حاضر، تنها ۱۵ ثانیه از صدای یک فرد کافی است تا یک نسخه جعلی و کاملا مشابه ساخته شود که خلافکاران می‌توانند برای جعل هویت افراد از آن استفاده کنند. در هنگ‌کنگ، یکی از کارمندان شرکت مهندسی بریتانیایی Arup با یک تماس ویدیویی حاوی دیپ‌فیک همکارانش، از جمله مدیر مالی شرکت، فریب خورد و مبلغ ۲۵ میلیون دلار را منتقل کرد.
با ترکیب هوش مصنوعی تغییر صدا و چهره با سرویس‌های ترجمه و حجم عظیمی از داده‌های دزدیده‌شده که در بازارهای زیرزمینی فروخته می‌شوند، کلاهبرداران خواهند توانست افراد بیشتری را در مناطق بیشتری هدف قرار دهند. علاوه بر این، مجرمان می‌توانند از تحلیل داده‌ها برای یافتن افراد ثروتمند، تنها یا آسیب‌پذیر استفاده کنند و آن‌ها را به‌عنوان اهداف بالقوه انتخاب کنند.
کلاهبرداری‌های آنلاین حتی سخت‌تر از تجارت مواد مخدر قابل کنترل خواهند بود و برخلاف مواد مخدر، گزینه‌هایی مانند نظارت و درمان برای آن‌ها وجود ندارد. آموزش ممکن است مفید باشد. در سنگاپور، هشدارهایی در وسایل حمل‌ونقل عمومی و هنگام انجام تراکنش‌های آنلاین نمایش داده می‌شود. اما نیروی پلیس نیز باید رویکرد خود را تغییر دهد.
چه راهکاری وجود دارد؟
برای مقابله با کلاهبرداران، مقامات باید شبکه‌هایی مخصوص خود ایجاد کنند. در حال حاضر، بسیاری از نیروهای پلیس که منابع عظیمی را برای مبارزه با تجارت مواد مخدر اختصاص می‌دهند، کلاهبرداری آنلاین را تنها یک مزاحمت تلقی می‌کنند و قربانیان را ساده‌لوح می‌دانند. در عوض، آن‌ها باید با بانک‌ها، صرافی‌های رمزارز، ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی، شرکت‌های مخابراتی، شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های تجارت الکترونیک همکاری کنند. سنگاپور یک مرکز نظارتی ایجاد کرده است که در آن، پلیس، بانک‌ها و شرکت‌های تجارت الکترونیک می‌توانند به‌صورت لحظه‌ای پول‌هایی را که کلاهبرداران بین حساب‌ها جابه‌جا می‌کنند، ردیابی و مسدود کنند.
کشورها همچنین باید به آن سوی مرزهای خود نگاه کنند. وقتی مجرمان پول و افراد را از طریق چندین حوزه قضایی جابه‌جا می‌کنند، سیستم‌های جهانی اجرای قانون نمی‌توانند با آن‌ها همگام شوند. بسیاری از رؤسای باندهای کلاهبرداری اهل چین هستند و حزب کمونیست این کشور هر سال صدها هزار مظنون به کلاهبرداری را دستگیر می‌کند. هیچ کشوری به‌اندازه چین از وسعت و پیچیدگی این گروه‌های جنایی آگاه نیست. در دورانی که آمریکا و چین درگیر تنش‌های سیاسی هستند، کلاهبرداری یکی از حوزه‌هایی است که این دو کشور می‌توانند و باید برای منافع مشترک در آن همکاری کنند.(منبع:اکوایران)
- ۰۳/۱۱/۱۹