ITanalyze

علی شمیرانی - آقا پول در آوردن تو این مملکت زیادی راحت شده است. طرف تا 4 تا کلام چیز یاد می گیره فکر می کنه استاد شده و باید ماهی چند صد هزار تومان حقوق بگیره. تازه به محض این که بهش بگی بالای چشمت ابرو میگه "چیییییی داداش اگه نمی خوای ما بریم". فرقی نمی کنه زن باشه یا مرد.

طرف هنوز نمی دونه آی تی رو باید با "ث" سه نقطه نوشت یا "س" سه دندونه می خاد باهاش عین امپراتور چین برخورد بشه. زمان ما یعنی همین چند سال پیش که خداییش وضع اینجوری نبود. جواب هم روشنه.

چون اون موقع اصولاً تنوع مطبوعات این قدر زیاد نبود که شما بخای کلی هم ناز کنی و ادا و اطوار در بیاری. یا کارت خوب بود و تو کار می موندید یا اینکه نه جایت رو تحویل فرد دیگری می دادید تازه اگر کسی شما رو معرفی نکرده بود و تازه هم آمده بودی که کار یاد بگیری که وضع به کلی متفاوت بود چون حساب کارت با کرام الکاتبین بود.

تو مطبوعات اون موقع ها اصلاً راه نمی دادند سری تو سرا دربیارید. تازه گاهی اوقات بعضی ها که خب حسادت هم می کردند سعی می کردند تا مسخره ات کنند و با شوخی وغیره بی انگیزه ات کنند. ولی کسی که به کار علاقه داشت می بایست همه این سختی ها رو تحمل می کرد از جمله این که یک دفعه بعد از یک ماه مطالبی رو که تهیه کرده بودید بدون اینکه حتی برای یک بار به طور کامل خوانده بشه به سطل آشغال ریخته می شد و بعد می گفتند همه را از اول و با دقت بیشتری تهیه کن. تازه خیلی وقت ها اصلاً نمی گفتند اشکال کارت کجاست. علت هم روشن بود چون مطبوعات تعدد امروز را نداشتند.

ولی امروز.... امروز وضع به گونه ای دیگر شده است. مطبوعات زیاد شده اند. آنقدر زیاد که از زیر سطح مبتدی تا حرفه ای ترین شکل موجود روزنامه و خبرگزاری وجود دارد و خوب این رسانه ها نیز به خبرنگاران زیر سطح مبتدی تا حرفه ای احتیاج دارند. در مطبوعاتی که سردبیرش هنوز شناختی از مطبوعات و کارمطبوعاتی ندارد جا برای هر کسی پیدا می شود و همه می توانند مشغول به کار شوند.

خلاصه در چنین شرایطی است که اگر این روزها به کسی بگویید بالای چشمت ابرو، چشم هایش اندازه یک بشقاب گرد و بزرگ می شود و میگه "چیییییی داااااش اگه نمی خوای ما بریم" تازه زیاد که گیر بدید طرف خط و نشان هم می کشه که اگه وضع به همین منوال پیش بره احتمالاً کاردیت میکنه و میفرستت سینه بهشت زهرا!

آقا عجیب روزگاری شده عجیب!