راه سوم اوبر برای عبور از بحران کرونا
در برخی از شهرهای آمریکا، سفرهای درون شهری با تاکسی های اینترنتی تا 70 درصد هم کاهش داشته است. حتی خیلی از رانندگان تاکسی های اینترنتی خودشان از کار کردن پرهیز می کنند و می گویند نمی خواهند به این ویروس مبتلا شوند یا عامل ابتلای دیگران باشند.
حالا که بخش های مهمی از اقتصاد کشورها با توقف مواجه شده، رانندگان تاکسی های اینترنتی و سرویس شرکت ها از جمله رانندگان اوبر و لیفت در آمریکا با مشکل جدی مواجه اند و مشکل اصلی آنها نوع قرارداد رانندگان با این شرکت ها است.
در حال حاضر در ایالات متحده 1.3 میلیون راننده وجود دارد که فقط در تحویل غذا فعالیت می کنند. شرکت اوبر هم بحران کرونا را فرصتی مناسبی دیده که برای احقاق حقوق این رانندگان و بهره مند شدن آنان از قوانین کار و تغییر مدل های قرارداد آنها با قانون گذاران وارد مذاکره شود.
دارا خسروشاهی، مدیر عامل اوبر، از قانونگذاران آمریکا خواسته است که با توجه به بحران اخیر، فرصت را غنیمت شمرده و تغییراتی را در قوانین فعلی به وجود آورند و نام پیشنهاد خود را «راه سوم» در وضعیت بین کارفرما و کارکنان قراردادی نامگذاری کرده است.
هفته پیش، لایحه ای با رقم 2 هزار میلیارد دلار برای جبران خسارت کارگران و کارکنان در آمریکا به تصویب رسید تا در دوران توقف چرخ اقتصاد حین گسترش ویروس بتوانند از مزایای بیکاری موقت بهره مند شوند، که این مبلغ شامل حال رانندگان تاکسی های اینترنتی و خدمات تحویل غذا و کالا نمی شود.
به گزارش سایپانیوز، جالب این جا است که اتحادیه های کارگری در آمریکا با «راه سوم» پیشنهادی اوبر، مخالفت شدید کرده اند و به آن انتقاد دارند.
آرت پولاسکی، مدیر خزانه داری فدراسیون کار کالیفرنیا می گوید: «راه سوم فقط یک واژه زیبا برای یک وضعیت بسیار نامطلوب است چون قشر جدیدی از کارگران را به وجود می آورد که از حداقل حقوق کارگری و محافظت هم برخوردار نخواهند شد.»
نگاهی به پیشنهاد اوبر هم نشان می دهد که مزایایی که برای این رانندگان در نظر گرفته شده، شامل بیمه بیکاری نمی شود. در حالی که این یکی از مهمترین درخواست های رانندگان است. یعنی در حقیقت با مدل پیشنهادی اوبر، رانندگان و کارگران این صنف که در اصطلاح به آن gig workers می گویند به مزایای کارگران و کارکنان عادی نمی رسند.
یک گروه فعال حمایت از رانندگان در نیویورک هفته گذشته درخواست کرد، شرکت هایی مثل اوبر و لیفت، به رانندگان خود پولی تحت عنوان «حق بیکاری اضطراری» پرداخت کنند.
اوبر در مورد این که در پیشنهادش، بیمه بیکاری لحاظ نشده، اظهار نظر نکرده است و فقط می گوید مدلی پیشنهادی، یک وضعیت بینابینی است که در آن «مزایا برای کارگران و کارکنان قراردادی کمی بسط یافته است».
از طرف دیگر لیفت می گوید، اکثریت کارکنان این تاکسی اینترنتی کمتر از 10 ساعت در هفته برای این شرکت کار می کنند و 80 درصد از آنها شغل تمام وقت یا نیمه وقت دارند و می خواهند از ساعت های اضافه خود برای افزایش درآمد استفاده کنند. لیفت همچنین می گوید که از طرف رانندگانش می جنگد تا از 2 هزار میلیارد دلاری که حکومت آمریکا برای عبور از این بحران تصویب کرده، بهره مند شوند. لیفت در مورد تلاش اوبر برای تغییر قوانین کار یا تغییر استخدام های قراردادی اظهار نظر نمی کند.
در برخی از شهرهای آمریکا، سفرهای درون شهری با تاکسی های اینترنتی تا 70 درصد هم کاهش داشته است. حتی خیلی از رانندگان تاکسی های اینترنتی خودشان از کار کردن پرهیز می کنند و می گویند نمی خواهند به این ویروس مبتلا شوند یا عامل ابتلای دیگران باشند.
بحران شیوع کرونا، آسیب پذیری مشاغلی مثل تاکسی های اینترنتی را به وضوح روشن کرد. البته درست است که مردم خودشان سفرهای درون شهری را به حداقل رسانده اند اما به گفته اوبر، در هفته های گذشته، تقاضا برای تحویل غذا به درب منازل دو برابر شده است.
اوبر و لیفت صندوقی تشکیل داده اند که تا 14 روز قرنطینه رانندگانی که به ویروس COVID-19 مبتلا شده اند جبران می کند. اما از ذکر جزئیات خودداری می کنند. همچنین این دو شرکت فعال در حمل و نقل اینترنتی در آمریکا می گویند برای سلامت رانندگان، در میان آنها مواد شوینده و ضدعفونی کننده توزیع کرده اند. اما کانون های تجمع رانندگان را تعطیل کرده اند و رانندگان حالا حتی جایی برای رفته به دستشویی ندارند و نمی دانند مواد ضدعفونی کننده را از کجا باید دریافت کنند.
برای آن که رانندگان تاکسی های اینترنتی از مزایای بیمه بیکاری برخوردار شوند لازم است که در قوانین کار و بندهای قرارداد بین کارفرما و کارگر تجدید نظر شود که مستلزم قانون گذاری در مجلس آمریکا است.