ITanalyze

علی شمیرانی - طرح اختلافات میان دو بخش، چه خصوصی ها با هم چه دولتی ها با هم در رسانه ها، همیشه هم نتایج مثبتی در پی ندارد. گاهی تداوم این درگیری ها در فضای رسانه ای نه تنها طیف وسیع تری را وارد یک مجادله می کند، بلکه منجر به عریان شدن مسایلی می شود که دود آن به چشم طرفین می رود.

نمونه ای قدیمی از رسانه ای شدن اختلافات در حوزه ارتباطات به مجادله های گاه و بیگاه شرکت های اینترنتی و شرکت های مخابراتی مربوط می شود. از گذشته تا کنون مسایلی همچون اختلاف نظر در نرخ سیم های مسی، کاهش نرخ اینترنت، اعتراضات ناشی از ورود مخابرات به حوزه اینترنت پرسرعت، مسایل مربوط به خطوط E1 و این اواخر سر و صدا در مورد قطع احتمالی اینترنت در تهران به علت فشار شرکت مخابرات از جمله نمونه های درگیری میان شرکت های اینترنتی و مخابرات به شمار می رود.

اما این درگیری ها نکات قابل توجهی دارد. نخست آن که همواره این بخش خصوصی است که اراده به طرح و علنی کردن این مسایل می کند. دوم آن که همواره این بخش خصوصی است که تصمیم به قطع و پایان این مسایل می گیرد. سوم آن که همواره این بخش خصوصی است که تشخیص می دهد چه مسایلی، تا چه حدودی و به چه شکلی در اختیار رسانه ها قرار گیرد. چهارم آن که این بخش خصوصی است که تشخیص می دهد چه موضوعی را به چه نهادی ارجاع دهد.

اما از دیگر نکات قابل توجه در نوع تعامل شرکت های اینترنتی این که گاهی اطلاعات به شکل کامل منتشر نمی شود. و در نهایت این که با وجود دو نهاد خصوصی به نام سازمان نظام صنفی رایانه ای و انجمن شرکت های اینترنتی، شرکت های مذکور دارای کنسرسیوم خاص خود هستند. از این رو وقتی هم اعتراضی می شود به نظر می رسد سه نهاد هستند که نسبت به موضوعی اعتراض دارند در حالی که در پس ماجرا تقریبا تفاوتی دیده نمی شود.

نوع رابطه این شرکت ها نیز با رسانه ها در نوع خود قابل توجه است. رسانه ها تنها زمانی مورد مراجعه، استفاده و تعامل قرار می گیرند که کاری در جایی گیر باشد. مشکل احتمالی نیز تا زمان رفع آن طرح و بسط پیدا می کند. بعد از آن نیز هیچ خبری از نتایج و این که سرانجام کار به کجا کشید منتشر نمی شود. بعد از رفع مشکل احتمالی هم ارتباط با رسانه ها تا اطلاع ثانوی و مشکلی دیگر قطع می شود.

موضوع به اندازه کافی روشن است و قاعدتا لزوم تدبیر از سوی ایشان را طلب می کند.