ITanalyze

این فضای مجازی در کنار همه خاصیت‌هایی که می‌گن داره خب کلی امراض فیزیکی و روانی هم برای کاربرانش به ارمغان آورده. بدی ماجرا اینجاست که بیمارای روانی شبکه‌های اجتماعی مثل خیلی از معتادا، مشکلشون رو انکار می‌کنن و نمی‌پذیرن که حالشون خیلی بده و نیاز به مراقبت‌های ویژه دارن.

یکی از مشکلات روانی شبکه‌های اجتماعی، ایجاد توهم شدیدا کاذب و حس مشهور و معروف شدن هست.

مثلا این روزها خیلی مد شده یه عده یه سری فایل‌های صوتی یا تصویری تولید می‌کنن و خودشون مثل مجری‌ها شروع می‌کنن به خوندن خبر و گزارش مثلا از یک جایی. جوری هم صاف و اتو کرده حرف می‌زنن و لباس می‌پوشن که واقعا اگه نشناسی یا ندونی فکر می‌کنی طرف یه عمر تو رسانه‌های معتبر جهانی کار می‌کرده.

خوشمزگی بیشتر ماجرا اینه که طرف خودش فیلمبرداره، خودش مجریه، خودش تهیه‌کنندس، خودش ادیت می‌کنه، صداگذاری می‌کنه و از همه جالب‌تر خودشم از این گروه به اون گروه راه افتاده چیزی که ساخته رو می‌ندازه که مخاطب جمع کنه.

بدی ماجرا اما اینجاست که طرف فکر می‌کنه میلیون‌ها نفر در روز احتمالا دارن اونو تماشا می‌کنن، خلاصه آدم می‌مونه برای اینا غصه بخوره، مسخرشون کنه و بگه عمت قربونت بره که مشهور شدی یا چیکار کنه.

خلاصه میخاستم بگم خیلی از جوونها این روزها به این تیپ کارا دارن رو میارن به امید اینکه مثلا معروف بشن و تو یکی از این کلیپ‌ها میلیون‌ها تومن تبلیغات بگیرن. به نظرم یکی باید آستین بالا بزنه اینا رو بیدار کنه و بهشون بگه بابا این راه تو رو به هیچ کجا نمی‌رسونه. والا یکشبه پولدار شدن مال قصه‌هاست.

یعنی اگه یه روزی این به اصطلاح محتوا و کلیپ‌های صوتی و تصویری که داره شبانه روز تو فضای وب فارسی تولید میشه، یه دفعه حذفشون کنی من فکر کنم سرعت اینترنت صد برابر بهتر بشه و شبکه‌های اجتماعی تقریبا خالیه خالی بشن.

ایهاالناس تولید محتوا کار پرزحمتیه، باید تحقیق کرد، سرمایه‌گذاری کرد، تجربه کسب کرد، صبور بود، این که یه صندلی بذاری و صاف بشینی خبر بخونی که نشد تولید محتوا. اونم تو این وضعیت قیمت اینترنت که مثل برق هم دود میشه و معلوم نمیشه کی تموم شد. تو این شرایط ملت یه فایل 2 مگی تو تلگرام رو شک می‌کنن که دانلود بکنن یا نه، چه برسه به فایل چند ده مگی که معلوم نیست جریانش چیه.

خلاصه از ما گفتن بود اما کیه که گوش کنه.

عزت زیاد

آق فری