ITanalyze

سونیتا سراب‌پور - روزانه خبرهای متعددی از سوی شرکت مخابرات مبنی‌بر توسعه شبکه مخابراتی کشور در حوزه تلفن ثابت و همراه شنیده می‌شود تا آنجا که براساس آخرین آمارهای منتشر شده در بهمن‌ماه سال گذشته توسط این شرکت، در‌حال‌حاضر شبکه تلفن ثابت کشور دارای 23میلیون و 662هزار مشترک و ضریب نفوذی معادل 14/32درصد است که با توجه به آمارهای گذشته در فاصله دو سال و 8ماه از فعالیت دولت نهم به تعداد مشترکان 4میلیون و 917هزار و 966 شماره افزوده شده است.

همچنین گفته می‌شود تا پایان سال 88، تعداد مشترکان تلفن ثابت به 36میلیون و 300هزار مشترک و ضریب نفوذ نیز به میزان 50درصد افزایش خواهد یافت. این آمارها نشان‌دهنده این است که شرکت‌های مخابراتی استان‌ها توانسته‌اند به تمامی وعده‌های خود عمل کرده و ضریب نفوذ تلفن در کشور را افزایش دهند، اما آنچه در این مرحله حائز اهمیت است، این مساله است که شرکت مخابرات با استفاده از بعضی شیوه‌های خاص مثل به کارگیری از خطوط PCM به جای خطوط ثابت باعث افزایش ضریب نفوذ تلفن در چند سال اخیر شده است. روشی که در مرحله اول ممکن است مشکلات ارتباطی اولیه یعنی همان انتقال صدا را برطرف سازد، اما در مراحل بعدی نه تنها بسیاری از کاربران اینترنت در کشور و مخصوصا شهرهای بزرگ را از داشتن اینترنت پرسرعت (ADSL) محروم می‌کند، بلکه اتصال آنها را از طریق روش Dailup را نیز با مشکل مواجه می‌کند.
Pcmهای مزاحم
در چند سال گذشته با رشد ساخت‌وساز مسکن و به دنبال آن افزایش متقاضیان برای خرید خط تلفن ثابت، مخابرات مجبور شد برای برطرف کردن نیازهای اولیه این کاربران از روشی خاص به نام Palsecodemodulation (مدولاسیون پالس‌های کد شده) یا Pcm جهت افزایش خطوط خود استفاده کند.

در این شیوه، ظرفیت هر کابل به چندین خط تلفن ثابت اختصاص داده می‌شود. به عنوان مثال، از طریق این روش می‌توان از یک کابل مسی، 4 تا 8 خط تلفن را سرویس داد.

استفاده از خطوط Pcm زمانی صورت می‌گیرد که کابل‌های مخابراتی برای ارائه خطوط تلفن پر شده باشد و امکان حفاری کردن برای کار گذاشتن کابل‌های مسی نیز در زمین وجود نداشته باشد. در چنین شرایطی مراکز مخابراتی می‌توانند برای برطرف کردن نیاز متقاضیان خود خدمات تلفنی ثابت خود را از طریق Pcm به کاربران ارائه دهند.

اگرچه این شیوه در ابتدای امر همچون مسکن، توان پاسخگویی به نیاز گفت‌وگویی تلفنی و انتقال صدا را برای مشترکان فراهم می‌کند، اما با گذشت زمان و ورود سرویس‌های جدید کم‌کم استفاده از خطوط Pcm باعث به وجود آمدن مشکلات بسیاری شد، چرا که به دلیل تقسیم ظرفیت یک کابل، استفاده و اشتراک اینترنت ADSL برای مشترکانی که خطوط تلفن آنها به این شیوه فراهم شده است وجود نخواهد داشت.

همچنین این خطوط در اتصال از طریق Dail UP به شبکه‌های اینترنت نیز مشکلاتی را برای مشترکان ایجاد می‌کنند و عموما سرعت اتصال مشترکان این‌گونه خطوط پایین‌تر از 3306‌کیلو بیت است. این در حالی است که بسیاری از مشترکان از نوع خط خود بی‌خبر هستند و هزینه اشتراک و آبونمان خط تلفن آنها نیز با مشترکانی که کابل مستقیم دارند، یکسان است.

گفته می‌شود که از هزاران مشترکی که در سطح کشور از این نوع خط تلفن ثابت استفاده می‌کند علاوه بر اینکه شاهد کاهش قابل توجه سرعت اتصال به اینترنت و قطعی‌های مکرر هستند با مشکلات دیگری مانند نویز و پارازیت هنگام ارتباطات کلامی تلفنی نیز مواجه هستند و به نوعی وجود این خطوط مانع استفاده کاربران از خطوط هوشمند شده است.

کارشناسان ارتباطی معتقدند این یک نوع غش در معامله است چرا که مخابرات با آگاهی خطوط بی‌کیفیت را به مردم واگذار می‌کند و هزینه خطوط معمولی تلفن ثابت را از آنها می‌گیرد. یکی از اعضای انجمن شرکت‌‌های ارائه‌دهنده خدمات اینترنتی در این‌باره می‌گوید: «خود من در منزل به سختی می‌توانم به اینترنت متصل شوم و دلیل آن هم این است که خط تلفن من Pcm است.»

وی در ادامه می‌افزاید: «پیش از این به راحتی می‌توانستم از اینترنت استفاده کنم اما یکباره سرعت به شدت از طریق خط تلفن کاهش پیدا کرد که بعد از پیگیرهایی که داشتم مخابرات منطقه به من گفت چون همسایه شما به خط جدید نیاز داشته و ما هم امکان این را نداشتیم که از طریق معمولی به او خط‌دهیم از خط شما استفاده کردیم و به وسیله سیستم pcm به او خط تلفن دادیم.»

به گفته وی، این سیستم یکی از مشکلاتی است که باعث کاهش سرعت اینترنت می‌شود. البته این مشکل عمومی نیست و فقط به مناطقی مربوط است که تراکم مشتری بالا باشد که این هم بر می‌گردد به شعار به‌روز رسانی شرکت مخابرات ایران که متقاضیان بسیاری را بدون اینترنت کرده است!
کاربران خطوط PCM بیشترین متقاضیان ADSL

گفته می‌شود واگذاری این خطوط از ده‌سال پیش در دنیا متوقف شده است، اما هنوز در ایران شرکت مخابرات به دلیل نبود امکانات کابلی همچنان از این خطوط برای برطرف‌کردن نیازهای کاربران خود استفاده می‌کند تا جایی که مهرداد حسین‌خانی، مدیر کل برنامه‌ریزی و بودجه شرکت مخابرات استان تهران در مورد تعداد این خطوط می‌گوید: «براساس آخرین آمارهای به‌دست‌آمده ما بیش از 6‌میلیون‌کاربر تلفن ثابت در شهر تهران داریم که از این تعداد چیزی در حدود 5‌هزار مشترک از طریق روش PCM به شبکه تلفن ثابت افزوده شده‌اند و همانطور که مشخص است درصد خیلی کمی را تعداد خطوط PCM تشکیل داده‌‌اند.»

وی در ادامه می‌افزاید: «تاکنون ما توانسته‌‌ایم با توسعه شبکه‌ها بین 20‌تا 25‌درصد از این خطوط را از رده خارج کنیم و در حال حاضر تنها مناطق محدودی هستند که از این خطوط استفاده می‌‌کنند که قصد داریم طی یک بازه پنج‌ساله آنها را نیز به خطوط معمولی تبدیل کنیم.
مخابرات تنها راه نجات

با توجه به اینکه خطوط تلفن هزاران مشترک مخابرات به خصوص در مناطق مرکزی شهر و مناطق تجاری با استفاده از شیوه فوق فراهم شده است. عملا بسیاری از مشترکان مخابرات در مناطق مرکزی و تجاری شهر از هرگونه اشتراک اینترنت مناسب و به صرفه محروم هستند.

همچنین گفته می‌شود که بیشترین متقاضیان به استفاده از ADSL را کاربران خطوط PCM تشکیل می‌دهد که حسین خانی درباره استفاده از ADSL توسط مشترکان خطوط PCM می‌گوید: در حال حاضر مشترک ADSL در تهران چیزی در حدود 50هزار کاربر است که از این رقم تنها یک‌درصد از آنها را کاربران PCM تشکیل می‌دهند.

حسین‌خانی در ادامه اظهار داشت که عدم دسترسی به اینترنت پرسرعت یا قطع و وصل شدن‌های مدام اینترنت فقط مربوط به خطوط PCM نیست بلکه مشکلات زیرساختی دیگری هم وجود دارد اما ما در تلاشیم طی یک برنامه کوتاه‌مدت تمام مشکلات مربوط به مخابرات را حل کنیم.

اما آنچه جالب به نظر می‌رسد این موضوع است که در این مدت به اصطلاح کوتاه‌مدت (5ساله) کاربرانی که نیاز به اینترنت پرسرعت دارند باید از چه راه‌حلی برای برطرف کردن نیاز خود استفاده کنند.

مدیر کل برنامه‌ریزی و بودجه شرکت مخابرات استان تهران در این باره می‌گوید: «مکان‌هایی که مشترکی خواهان خطوط ADSL باشد معمولا مراکز سعی می‌کنند که برای مشترک امکاناتی ایجاد کنند که بتوانند از این سرویس استفاده کنند ولی اگر نتوانند این کار را انجام دهند می‌‌توانند به اپراتورهای PAP که سیستم وای‌مکس ارائه می‌دهند مراجعه کنند.»

اما این راه‌حل هم کمک زیادی به این نوع کاربران نمی‌کند چرا که علاوه بر گران‌بودن قیمت این نوع خدمات نسبت به ADSL، این شرکت‌ها تمام مناطق پایتخت را نمی‌‌توانند تحت پوشش اینترنت بی‌سیم قرار دهند.

محمودرضا خادمی، عضو کمیسیون اینترنت سازمان نظام صنفی می‌گوید: «استفاده از اینترنت بی‌سیم به جای اینترنت پرسرعت برای مشترکان خانگی به هیچ عنوان مقرون به صرفه نیست چرا که هزینه آن بسیار بالا است.»

خادمی در ادامه می‌افزاید: «البته راه دیگری نیز برای کاربران این نوع خطوط وجود دارد که آن هم باز به ظرفیت و امکانات کابلی مرکز ارتباط دارد.

به این صورت که کاربر خطوط PCM نام شکایتی را به مرکز مخابرات استان خود می‌فرستد و از آنها تقاضای خارجی شدن از خطوط PCM را می‌‌کند.

مخابرات هم بررسی‌های لازم را انجام می‌‌دهد و اگر کابل مرکز ظرفیت این را داشته باشد که بتواند یک شماره اختصاصی را روی یک زوج حسی به کاربر بدهد حتما این کار را انجام خواهد داد که البته انجام این کار هم احتیاج به زمانی در حدود 2 الی 3 ماه دارد.»

به گفته خادمی، تکنولوژی‌های گوناگونی برای از میان برداشتن خطوط Pcm در کشور وجود دارد؛ اما اینکه چرا مخابرات از این روش‌ها استفاده نمی‌کند، سوالی است که باید توسط مدیران مخابرات پاسخ داده شود.

زارعیان، مدیرکل روابط‌عمومی ایران در پاسخ به این سوال می‌گوید: «استفاده از این روش‌ها بسیار هزینه‌بر است و ما به جای به‌کارگیری از چنین روش‌هایی سعی می‌کنیم شبکه فیزیکی خود را تقویت کنیم.

چراکه استفاده از چنین روش‌هایی تنها همانند مسکن‌های مقطعی عمل می‌کند و در مراحل بعد مشکلات جدیدتر را به وجود می‌آورند.»

زارعیان همچنین می‌گوید: «در حال حاضر ما از سال 86 تاکنون هیچ نوع خطوط Pcm را به کاربران واگذار نکرده‌ایم و آن تعداد خطوط Pcm را هم که بیشتر در تهران و چند شهر بزرگ وجود داشته‌‌اند نیز جمع‌آوری کرده‌ایم.

در حال حاضر هم این خطوط تنها در برخی از مناطق پرجمعیت دیده می‌شوند که در سال جدید با توسعه شبکه سعی می‌کنیم آنها را نیز جمع‌آوری کنیم.»

مدیرکل روابط‌عمومی مخابرات ایران یادآور می‌شود که زمانی که ما از این تکنولوژی استفاده کردیم بحث اینترنت پرسرعت مطرح نبود و با وجود اینکه هر روز در جهان سرویس‌ها و فناوری‌های جدید وارد عرصه زندگی بشر می‌شود اما در ایران همچنان فناوری‌های روز با سال‌ها تاخیر وارد کشور ما می‌شوند به عنوان مثال کاربران ایرانی از پیش پا افتاده‌ترین و محبوب‌ترین فناوری جهان یعنی همان اینترنت پرسرعت به دلیل آماده نبودن زیرساخت‌های مخابراتی محروم هستند تا جایی که بر اساس آخرین آمارهای به دست آمده ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت در ایران فقط ‌یک‌درصد است یعنی از هر 10هزار ایرانی فقط یک‌ نفر به اینترنت پرسرعت دسترسی دارند که همین تعداد کم پورت اینترنت پرسرعت نیز فقط در شهرهای بزرگ راه‌اندازی شده است.

بر اساس برنامه چهارم توسعه تا پایان سال 88 تعداد پورت‌های فعال ADSL باید به 5/1میلیون پورت برسد و این در حالی است که

هم‌اکنون به جای 900هزار پورت فعال، کمتر از 100هزار پورت فعال ADSL وجود دارد. به عبارت دیگر، نفوذ ADSL در ایران یک‌نهم میزان پیش‌بینی شده در برنامه چهارم توسعه است.

متخصصان این حوزه معتقدند شرکت مخابرات با فراهم نکردن تسهیلات لازم و محدود کردن سرعت اینترنت پرسرعت به نوعی باعث ورشکستگی شرکت‌های PAP شده‌اند.

پس با به نتیجه نرسیدن این برنامه مشترکان خطوط Pcm به گفته مسوولان مخابرات باید 4 الی 5 سال و شاید هم بیشتر صبر کنند تا بتوانند اینترنت پرسرعت را بچشند.
منبع : دنیای اقتصاد