لطفا اول گزارش عملکرد بدهید!
علی شمیرانی - سال 87 در حالی آغاز شد که حوزه مخابرات کشور با انبوهی از وعده های کهنه و بر زمین مانده از سال قبل مواجه بود.
از جمله آن که قرار بود سهام مخابرات تا پایان سال به بورس عرضه شود. اتفاقی که رخ نداد تا امسال تاریخ ها و وعده های جدید همچنان از سوی مسوولان صادر شود. پرونده VOIP یا همان مکالمات اینترنتی خودمان نیز هچون سال های گذشته باز ماند تا قاچاقچیان صوت فربه تر از گذشته یک سال امن دیگر را از بی قانونی در این عرصه پشت سر بگذارند. پرونده ای که همچون گذشته تا در آستانه سرانجام قرار می گیرد با انبوه فشارهای مافیا گونه و تصنعی مواجه می شود.
لذا باید منتظر ماند و دید آیا قانونمندی موضوع مکالمات اینترنتی به سال جاری وصال می دهد یا همچون گذشته حرف مخالفان قانونمندی به کرسی می نشیند.
موضوع ارایه خدمات MMS و اینترنت همراه اول با قریب به 25 میلیون کاربر که چشم انتظار دریافت این خدمات جدید در ایام نوروز بودند نیز به شکل خودکار و در حالی که عدم ارایه این سرویس در مقطع مذکور به خوبی قابل پیش بینی بود به سال جاری موکول شد.
عدم تحویل این سرویس به مشترکان همراه اول با نخستین اظهار نظر یک مقام مسوول در شرکت مخابرات ایران مواجه شد و رییس هیات مدیره این شرکت اعلام کرد که تاخیرها در ارائه سرویس‌های ارزش افزوده اپراتور اول تلفن همراه، از جانب مخابرات نیست، بلکه عدم حمل تجهیزات خریداری شده از سوی شرکت خارجی، دلیل اصلی این تاخیر است.
معنی عدم حمل! تجهیزات خریداری شده به مفهوم خیلی دور از دسترس بودن این سرویس است در حالی که مدیر عامل شرکت ارتباطات سیار قبل از سال جاری خبر از ارایه این خدمات تا پایان اسفند گذشته داده بود.
اینترنت ملی که یکی دیگر از پروژه های شاخص وزارت ارتباطات محسوب می شود بی آن که جزییات و مستندات لازم آن منتشر شود بی آن که اصولا معیاری برای اندازه گیری میزان پیشرفت و اصولا اجرای آن مطرح باشد، به این سوی سال آمد تا باز هم هراز چندگاهی یک خبر منتشر شود تا وجود چنین پروژه ای به فراموشی سپرده نشود.
و خبر آخر این که وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات آب پاکی را روی دست رسانه های سمج ریخت و گفت تا نیمه دوم سال دیگر خبری از ارایه این سرویس نخواهد بود.
موضوع قانونمندی ارایه خدمات MMS از سوی تنها اپراتور ارایه کننده این سرویس نیز همچنان بلاتکلیف ماند و دست آخر تا پایان سال گذشته مجوز استفاده مجدد از سوی نهاد مربوطه صادر نشد.
تکفا نیز که مطرح ترین پروژه کلان فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور محسوب می شد، با برگزاری یک همایش باز هم بی آنکه واقعیت های پس پرده آن روشن شود، در حد انتشار چند خبر سال نو را تحویل کرد تا پس از یک سال بلاتکلیفی قدم در سالی بگذارد که اتفاقا باز هم هیچ افق روشنی برایش پیش بینی نشده است.
نظام جامع فناوری اطلاعات هم اگر وضع بدتری از دوقلوی خود یعنی تکفا نداشت، وضع بهتری هم نمی شد برایش متصور بود. در مورد این طرح نیز می توان پیش بینی کرد که آنقدر تدوینش به طول خواهد انجامید که در زمان اجرا، فناوری های لحاظ شده در آن قابلیت اجرایی شدن را از دست داده و بی آن که کسی از کسی بپرسد هزینه این تعلل و تاخیر متوجه کجا و کیست، ورق نخورده راهی بایگانی سایر و مقررات بی استفاده کشور می شود.
شوراهای موازی بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات هم امسال را هم از موضوع ادغام جستند تا در سال جاری با بررسی راه ها و روش های قانونی و رابطه ای مختلف ، گردن زیر تیغ ادغام نگذارند. مساله ای که هزینه های جبران ناپذیر و غیر قابل بازگشتی را روی دست مملکت خواهد گذاشت.
به هر تقدیر اگر بخواهیم هم طور پروژه های نیمه باز را مرور کنیم و ورق بزنیم کار به چند صفحه مجال نخواهد داد.
مخلص کلام آن که ای کاش مدیران و مسوولان ارشد پیش از آن که در ابتدای هر سال به سان یک رسم قدیمی خبر از " می شودها " بدهند ابتدا خبر و گزارش مفصلی از " شدها " بدهند تا حجم طرح هایی که گاه تصور می شود صرفا یک خط فکر بیشتر در ذهن برخی از مدیران نیست، بیشتر نشود. به این ترتیب مدیران کارنامه به مراتب بهتر و قابل دفاعی از خود به جای خواهند گذارد.
منبع : دنیای مخابرات و ارتباطات
- ۸۷/۰۳/۰۳