اختلال اینترنت و GPS سوهان روحی شده‌اند
سارا پوردلجو – در همه جای دنیا، اینترنت و تلفن همراه ابزارهایی برای تسهیل ارتباطات و تسریع امور هستند؛ اما در ایران، این دو به سوهان روحی تبدیل شده‌اند که هر روز، بیش از روز گذشته، با تیزی خود بر پیکره‌ی روح و روانمان کشیده می‌شوند. اختلال‌های مکرر اینترنت، کاهش سرعت یا فیلترینگ گسترده‌ی خدمات، و به‌تازگی اختلال جدی در سیستم موقعیت‌یاب جهانی (GPS)، باعث شده‌اند که مردم تجربه‌ای متفاوت و گاه عذاب‌آور از فناوری‌های روز داشته باشند.
رانندگی با چشمان بسته!
در روزهای اخیر، بسیاری از شهروندان تهرانی و ساکنان سایر شهرها گزارش‌هایی از اختلال گسترده در عملکرد GPS ارائه داده‌اند. خودروهایی که در خیابان‌ها پرسه می‌زنند، رانندگانی که بارها مسیر را اشتباه می‌روند، و مسافرانی که دیر به مقصد می‌رسند؛ این‌ها تنها گوشه‌ای از پیامدهای این اختلال هستند.
یک شهروند می‌گوید: «امروز در جنت‌آباد، خانمی را دیدم که ۹ بار یک بلوار را بالا و پایین رفت تا بتواند کوچه‌ای را پیدا کند. آخر سر هم از شدت سردرگمی نزدیک بود گریه کند.»
دیگری می‌گوید: «برای اولین بار بعد از سال‌ها، مجبور شدم ماشین را کنار بزنم و از رهگذران آدرس بپرسم. واقعاً حس غریبی بود.»
ضربه به مشاغل اینترنت‌محور
یکی از گروه‌هایی که بیشترین آسیب را از این اختلال دیده‌اند، رانندگان تاکسی‌های اینترنتی مانند اسنپ و تپسی هستند. در کسب‌وکارهایی که مبنای عملکرد آن‌ها موقعیت‌یابی دقیق و مسیریابی هوشمند است، قطع یا اختلال در GPS نه تنها موجب تأخیر و نارضایتی مسافران می‌شود، بلکه مستقیماً درآمد رانندگان را نیز کاهش می‌دهد. رانندگان می‌گویند که ناچارند مسیرها را از حفظ بروند یا از مسافران آدرس بپرسند، که این امر کار را هم دشوارتر و هم پرریسک‌تر کرده است.
علاوه بر تاکسی‌های اینترنتی، پیک‌های موتوری، شاید رانندگان آمبولانس، مأموران توزیع، و حتی نیروهای خدماتی در مشاغل گوناگون از این اختلال آسیب دیده‌اند. بسیاری از آنان برای انجام وظایف روزانه‌ی خود به GPS وابسته‌اند و بدون آن دچار سردرگمی، اتلاف وقت و حتی خطاهای خطرناک می‌شوند.
مشترک مورد نظر در دسترس نمی‌باشد!
از سوی دیگر، وضعیت آنتن‌دهی نیز به‌شدت نامطلوب است و اختلالات گسترده در شبکه‌های تلفن همراه، بر زندگی روزمره و فعالیت‌های کاری تأثیر منفی گذاشته است. برقراری یک تماس تلفنی ساده به چالشی اعصاب‌خُردکن تبدیل شده؛ به‌طوری که هر تماس چنان تنش و اضطرابی به فرد وارد می‌کند که ترجیح می‌دهد به‌جای گفت‌وگوی مستقیم، نامه‌ای بنویسد و با پست بفرستد!
در اغلب تماس‌ها، بخش زیادی از مکالمه به‌دلیل آنتن‌دهی ضعیف، با کلمات نامفهوم، صداهای مقطع و سکوت‌های عجیب همراه است؛ گویی طرف مقابل در تونل یا اعماق زمین صحبت می‌کند. این وضعیت نه‌تنها باعث سردرگمی و نارضایتی شهروندان شده، بلکه راندمان کاری را نیز به‌طور محسوسی کاهش داده است.
در گفت‌وگو با چند شهروند در مناطق مختلف تهران، اغلب افراد از کیفیت پایین تماس‌های صوتی گلایه داشتند. یکی از شهروندان می‌گوید:«برای یک هماهنگی کاری مهم، سه‌بار با مشتری تماس گرفتم. هر بار یا وسط حرف قطع شد یا اصلاً صدا نیامد. آخرش مجبور شدم جلسه را کنسل کنم. واقعاً خجالت‌آور بود.»
یکی از مغازه‌داران در تهران می‌گوید: «بعضی وقتا نه تماس می‌گیرم، نه جواب می‌تونم بدم. گوشی آنتن داره، ولی تماس نمی‌ره. این وسط مشتری فکر می‌کنه جواب نمی‌دم. کلی ضرر کرده‌م سر همین موضوع.»
حتی در نقاطی که آنتن ظاهراً کامل است، کیفیت تماس به‌شدت پایین گزارش شده. بسیاری از کاربران اشاره کرده‌اند که تماس‌ها یا به سختی وصل می‌شوند، یا با تأخیر، قطع‌وصل و پژواک صدا همراه هستند؛ گویی زیرساخت‌های ارتباطی، تاب فشار این‌همه کاربر را دیگر ندارند.
در پایان، آن‌چه از دل تجربه‌ی روزمره‌ی شهروندان برمی‌آید، گواه روشنی است بر این واقعیت تلخ که فناوری، به‌جای آن‌که ابزار رفاه و آسایش باشد، به مانعی فرساینده در مسیر زندگی تبدیل شده است. اختلال در خدماتی مانند اینترنت، GPS و شبکه‌های تلفن همراه تنها به معنای کاهش کیفیت خدمات نیست، بلکه به‌تدریج اعتماد عمومی به زیرساخت‌ها و احساس امنیت روانی را نیز فرسوده می‌کند. در جهانی که ارتباط، سرعت و دقت لازمه‌ی حرکت رو به جلو است، نمی‌توان با چشم‌های بسته رانندگی کرد و امیدوار بود که به مقصد رسید. چاره‌ای نیست جز آن‌که مسئولان، به‌جای پاک‌کردن صورت‌مسأله، در پی ترمیم واقعی زیرساخت‌ها و احترام به حق ارتباط آزاد و پایدار مردم باشند.(منبع:جهان صنعت)