بازیِ کلیشه‌ای با اینترنت کشور
علی شمیرانی - موضوع آمار مکرر وزیر ارتباطات از بهبود سرعت و کیفیت اینترنت، مساله‌ای تکراری است که بیش از این ارزش پرداختن هم ندارد که اگر داشت، حداقل لحن واکنش به نارضایتی کسب و کارها و کاربران تغییری می‌کرد که نکرد.
در روزهای قبل اما در کنار عدم پذیرش نقش و مسوولیتی در فیلترینگ‌ها، وزیر ارتباطات ظاهرا در یک تغییر استراتژی، به یکباره انگشت اتهام کندی اینترنت را هم به سمت شرکت مخابرات ایران گرفت.
اینکه این گزاره تا چه حد درست یا نادرست است، به خود وزارت ارتباطات باز می‌گردد تا آن را شفاف و ثابت کند.
اما برای یاددآوری بد نیست به دو موضوع پرداخته شود.
1- اوایل اسفندماه سال 1400 و در ماه‌های نخست کار زارع‌پور، وی به رسانه‌ها اعلام کرد که دولت در جلسه اخیر شورای عالی فضای مجازی درخواست مجوز افزایش پهنای باند اینترنت بین‌المللی را داده است. این درخواست نیز قاعدتا با هدف بهبود و ارتقای سرعت اینترنت مطرح شده بود.
چند روز بعد اما برخی رسانه‌ها خبر از رد درخواست مذکور در شورای عالی فضای مجازی دادند. موضوعی که البته با واکنش و تکذیبی از سوی وزارت ارتباطات و شورای عالی فضای مجازی مواجه نشد.
از سال 1400 تاکنون نیز درخواست مجوزی در این زمینه مطرح نشده است. موضوعی که در دولت قبل نیز ظاهرا مطرح و به سرنوشت مشابهی دچار شد.
بماند که وزیر ارتباطات در ماجرای اختلال اخیر اینترنت کشور از مسیر ارمنستان اعلام کرد، سه‌برابر نیاز کشور اینترنت داریم.
2- بیست هفتم اردیبهشت‌ماه سال 1401 زارع‌پور در پاسخ به غیبت عجیبِ اپراتورهای اصلی کشور یعنی همراه اول، ایرانسل و شرکت مخابرات در میان امضاکنندگان تفاهم‌نامه‌های مربوط به فبیرنوری گفت: «ما امروز انحصار را شکستیم. از هر اپراتوری که برای راه‌اندازی این پروژه پای‌کار بیاید استقبال می‌کنیم. ما منتظر کسی نمی‌مانیم. برای نمونه در شهر بوشهر شبکه انتقال را به‌جای شرکت مخابرات از شرکت ارتباطات زیرساخت تهیه کردیم و ....»
اکنون از زمانیکه به قول وزیر ارتباطات، انحصار شرکت مخابرات شکسته شد و شرکت زیرساخت جایگزینش شد، یکسال و اندی می‌گذرد و به ناگهان و در یک تغییر استراتژی و بر خلاف اظهارات قبلی، وی مخابرات را عامل کندی اینترنت معرفی می‌کند.
مخلص کلام اینکه اثبات عامل اصلی کندی اینترنت، نه اهمیتی دارد و نه با گزارش‌ها و بازی‌های رسانه‌ای بهبود و تغییری خواهد کرد، هدف صرفا یاددآوریِ یک بازی کلیشه‌ای و تکراری با اینترنت کشور بود که در هر دولت به یک شکل مطرح می‌شود و در نهایت نیز در بر همان پاشنه می‌چرخد. (منبع:فناوران)