تخفیف نخواستیم
علی شمیرانی - قاعده بر این است که اگر چیزی در مملکت گران شود، گران هم به دست مصرف کننده می رسد و اگر هم ارزان شود مصرف کننده هم پول کمتری می پردازد.
به عبارت دیگر در لایه توزیع سود و زیانی متوجه کسی نیست. مقوله اینترنت هم به شکلی از چنین قاعده ای تبعیت می کند البته با تفاوت هایی. این که گفته می شود اینترنت گران است و باید با کاهش قیمت ها زمینه گسترش کاربری آن را فراهم آورد، طبعاً مصرف کننده نهایی را هدف قرار داده است.
دو سال قبل 50 درصد و امسال نیز بر اساس آخرین اخبار 20 درصد نرخ اینترنت از سوی بخش دولتی کاهش یافت. اگرچه بلافاصله گفته می شود که هزینه عرضه اینترنت صرفاً شامل پهنای باند نشده و این مقوله بخش کوچکی از هزینه های عرضه کنندگان اینترنت در کشور را شامل می شود.
طی ماه های گذشته فشار و اخبار متعددی از سوی برخی از رسانه ها و برخی فعالان بخش خصوصی منتشر شد، مبنی بر این که خبری از اعمال تخفیف های وعده داده شده از سوی بخش دولتی نشد. در نهایت این فشارها خبر رسید که شرکت زیرساخت تخفیف علی الحساب 20 درصدی را اعمال کرد.
به نظر می رسد از این میزان 4 تا 5 درصد نیز به بازار مصرف و کاربران اینترنت در کشور خواهد رسید. این که چنین اتفاقی در چه زمان به چه شکل و به صورت یکسان از سوی عرضه کنندگان خواهد افتاد، موضوعیست که به نظر نه مهم می آید، نه متولی نظارت دارد و نه چارچوب و ابزار مشخص.
به عنوان مثال قرار است از یک کارت اینترنت 5 هزار تومانی (اگر تخفیف ها اعمال شود) 200 تا 250 تومان تخفیف شامل مصرف کننده شود. از کم فروشی و آب بستن های احتمالی در اینترنت مورد استفاده مصرف کننده نهایی هم که بگذریم، تمام جار و جنجال ها برای عددی ناچیز است که چندان هم به چشم نمی آید.
از این رو به قول یکی از دوستان به عنوان مصرف کننده اینترنت، ما از خیر تخفیف گذشتیم، چراکه تخفیف هم که ندهید فرق چندانی ندارد. اگر راه موثر دیگری برای کاهش قیمت اینترت برای مردم وجود دارد که فبها وگرنه که گویی این تخفیف ها که به نام مصرف کننده و به کام دیگران است.
منبع : فناوران
- ۹۰/۰۲/۰۳