تکلیف اینترنت پرسرعت، مخابرات و PAPها
علی شمیرانی - همان طور که قابل پیش بینی بود، با اعلام رسمی خبر ورود مخابرات به بازار عرضه اینترنت، 11 شرکت خصوصی(PAP) به این اقدام معترض شدند.
پیش از این، بر اساس مصوبه سال 83، شرکت مخابرات به منظور حمایت از رشد بخش خصوصی به مدت سه سال از ورود به عرصه خدمات دسترسی به اینترنت پرسرعت منع شده بود.اما با رفع این محدودیت قانونی از یک سو و خصوصی شدن مخابرات از سوی دیگر، این شرکت بزرگ رسما آمادگی خود را برای ورود به بازار اینترنت کشور اعلام کرده است.
به این ترتیب اعتراضات بخش خصوصی با محور تهدید جدی سرمایه گذاری 300 میلیارد تومانی، نصب 800 هزار پورت اینترنت و اشتغال 60 هزار نفر نیرو در این عرصه آغاز شده است.
اما در این خصوص ملاحظات و پرسش هایی وجود دارد که می‌بایست پاسخ داده شود، زیرا به دلایلی که در پی می آید، روش ورود شرکت های خصوصی به این بحث و کشاندن آن به فضای رسانه ای یا سیاسی، گره گشا نخواهد بود.
نخستین نکته ای که باید پاسخ شفافی به آن داد، پذیرش اصل و نفس خصوصی شدن شرکت مخابرات است. اگر قبول نداریم که مخابرات خصوصی محسوب می شود که بحثی باقی نمی ماند. اما اگر قبول داریم مخابرات خصوصی شده باید به مواردی توجه شود.
بر اساس استدلال شرکت‌های خصوصی مبنی بر تهدید سرمایه و نیروی انسانی آنها باید گفت، شرکت مخابرات خصوصی به مراتب سرمایه های سنگین تر، امکانات گسترده تر و نیروی انسانی به مراتب بیشتر آن هم در کنار هزاران سهامدار دارد که باید پاسخگوی ایشان باشد.
آیا بخش خصوصی معتقد است که شرکت مخابرات می بایست از سرمایه ها، نیروی انسانی، سهامداران و زیرساخت های خود چشم پوشی کند، تا شرکت های خصوصی بتوانند رشد کنند؟ در این صورت تکلیف هدر رفت سرمایه ها، نیروی انسانی و زیرساخت های شرکت مخابرات چیست؟
از سوی دیگر در این صورت تکلیف عرضه نشدن خدمات اینترنتی حتی در بخش هایی از پایتخت کشور به واسطه نداشتن صرفه اقتصادی برای شرکت های خصوصی چیست؟ آیا مخابراتی که فرض بر خصوصی شدن آن است می بایست صرفا وظیفه سرویس دهی در نقاط زیان ده را بر عهده گیرد؟
بدیهی است به هر ترتیب موضوع ورود شرکت مخابراتی با توانی به مراتب بیشتر از شرکت های حاضر، نباید به قیمت حذف رقبا تمام شود. به عبارتی باید در این بازار به واسطه سرمایه گذاری های انجام شده بازی برد- برد مد نظر قرار گیرد.
این در حالی است که برای نمونه در حوزه حمل و نقل عمومی و از زمانی که شرکت های تاکسیرانی و اتوبوس رانی خصوصی وارد عمل شدند، بازار حمل و نقل به نوعی رگوله شده و طرفین با روش های اتخاذ شده در حال بهره برداری از این بازار هستند.
در نهایت نکته ای که جا دارد توجه شرکت های خصوصی و شرکت مخابرات به آن جلب شود، این است که طرفین به جای انتشار بیانیه، با همفکری و رایزنی، اقدام به ارایه راهکار و تقسیم بازار به شکلی برد- برد کنند.
- ۸۸/۱۱/۱۰