تئوری پایه گذاری Cyberlove
توماج فریدونی - عوام و همچنین بسیاری از کارشناسان، روانشناسان و جامعه شناس ها معتقد اند که با گسترش بیشتر سایبر و دنیای ماشین ها عشق کم رنگ تر شده و احساسات تا حد بسیار زیادی چنان که در فیلم های تخیلی می بینیم از بین می رود و ربات ها و ماشین ها، جایگزین عواطف بشری می گردند.
در گذشته فیلم های تخیلی انسان متمدن و نسل های آینده را در خارج از اتمسفر و ساکن سیارات دیگری تصور می کرد که با گسترش بیشتر سایبر این تئوری به سمت انقراض رفت و امروز انسان را در یک فضای سایبری تیره، خطرناک و بی روح بدون وجود سایر جانوران، باغ ها و دریاها می بینند که عشق در آن جایی ندارد. فضایی بدون آسمان آبی و زمانی که منبع انرژی خورشید به پایان رسیده است وهمه می دانند که صبح ها خورشید طلوع نمی کند!
این نوع نگرش به عاقبت عشق، عواطف و فضای اطراف انسان ها نه تنها در ایران و جوامع شرقی که مشهور در عرفان و داستان های رمانتیک و عاشقانه هستند بلکه در جوامع کاملا مدرنی که حتی در این عصر سازه ها، دستاورد های پیشرفته هوش مصنوعی و ... در آنها جاریست مشهود است.
تفاوتی که میان نگرش فرهنگ غرب و شرق دراین موضوع به چشم می خورد نوع نگاه و پذیریش واقعیت ها ست، به گونه ای که جوامع مدرن با آغوش باز به استقبال آنچه در انتظارش است می رود و در جوامع سنتی و شرقی وجود چنین واقعیتی انکار، تحریف و یا بعضا نفی می شود.
همانگونه که در فیلم های تخیلی هم نیز دیده می شود ترس موجود از بی هویتی عشق، ماشینی و روزمره شدن حیات بشر و یا حتی سلطه ربات ها بر انسان است که به نظر من این نظریه ها و ترس از عواقب پیش رو بی اساس و دلیل است چرا که معتقدم با پیشرفت مهار نشدنی تکنولوژی و قدرت تخیل بشری افق های روشنی به روی ارتباطات و نوع جدیدی از تماس ها بین افراد گشوده خواهد شد. عصر آینده که انتظار می رود به سه بعدی سازی در سایبر پیش برود بر خلاف تصور عموم می توانند دوره شکوفایی عشق به وسیله اطلاعات فراوان و ارتباطات سهل باشد.
شاید شنیدن واژه Cyberlove هیچ مفهومی برای بسیاری نداشته باشد و تنها چیزی که از آن دستگیر ما می شود امکان دادن یک عشق مجازی و یا عشق در یک فضای مجازی و تصوراتی از این قبیل باشد.
Cyberlove واژه ای ابداعی و جدید است. Cyberlove نام ماهیت و سلسله رفتارهایی در فضای سایبر و مرتبط با زندگی روزمره انسان است که مهمترین دستاورد های آن افزایش عشق و روابط عاطفی در هزاره های پیش رو و دنیای تماما دیجیتالی در انتظار بشر خواهد بود.
در عصر های آینده و یا حتی در عصر حاضر که سایبر تحولات عظیمی را در زندگی معمولی انسان ها ایجاد کرده است و قطعا در آینده زندگی بشر با تفاوتهای بسیار خاصی روبرو می شود که انعطاف پذیری تماس و قابلیت هایی چون حضور لحظه ای در نقطه ای مشخص به بشر امکان برقراری ارتباطات سریعتر و موثرتری را می دهد.
در این عصر کسی برای همیشه گم نمی شود. پیدا کردن او در عالم مجازی تنها با فشار چند دکمه امکان پذیر خواهد بود و ارتباطات نیز به پیچیدگی فعلی نیستند. ایمیل و ارتباطات تلفنی از حالت کسل کننده فعلی خارج شده اند و برای یک ملاقات حضوری شما مجبور نیستید ساعت ها در هواپیما بنشینید تا از آسیا به آمریکا بروید.
رابطه عاشقانه یک زن و مرد تشکیل شده است از سه مرحله مهم غریضه اصلی و نیاز جنسی، رفتار رمانتیک و پیوند که هر کدام به ترتیب باعث علاقه به یافتن یک جفت، محدود کردن گزینه ها برای عاشق بودن و متمرکز شدن به روی تنها یک نفر و نهایتا پیوند و ازدواج می گردند. در این سه دوره جسم انسان با تغییرات بیولوژیکی مواجه می شود که نتیجه آن شور و شعف خاصی ست که در سایر تجربیات و طول عمر یک شخص تقریبا غیر قابل تجربه است. ترشح دو هورمون Dopamine و Norepriephrine منشا اصلی این اشتیاق ها ست که روابط عاطفی بین دو زن و مرد را به عشق رمانتیک تبدیل می کند و در برابر مواجه با ناشناخته های عاطفی و شناخت از خصوصیات یک شخص جدید ترشح می گردند.
ترشح این هورمونها در روابط مجازی و عشق هایی که در فضای مجازی متولد و ادامه می یابند به دلیل فضای دگرگون سایبر و وجود خاصیتهایی چون ناشناخته ها و امکان تجربه هیجانات بسیار بیشتر از حالت عادی خود و در محیط مجازی ست چرا که ذاتا فضای مجازی منبع اصلی پتانسیل هیجانات بشری و تاریخی ست و دلایل دیگری چون دور بودن افراد از یکدیگر که این امر باعث ترشح بیشتر Dopamine و Norepriephrine می گردد عمر دوره هیجانات عشق در فضای مجازی را افزایش می دهد به گونه ای که بسیار دیرتر از عشق در فضای محیطی عاشق و معشوق دچار روزمرگی می شوند.
البته منظور از Cyberloveتنها عشق های رمانتیک و یا اصطلاحا عشق های اسیدی که بین یک زن و مرد وجود دارد نیست و کلیه روابط عاطفی چون رابطه عاشقانه و عاطفی یک پدر و پسر، یک خواهر و برادر، مادر بزرگ و نوه ها و نیز دوستان و آشنایان در بر می گیرد.
قطعا در این دوره عشق کاذب و نیز تظاهر به عشق نمود بیشتری نسبت به هر زمان دیگری خواهد داشت که به علل مختلف چون افسردگی ها، مشکلات روحی، عدم تجربه های لازم و نهایتا تلقین عشق یا انگیزه های سودجویی با پیش زمینه های بیماری های روانی و دیگر آزاری ها در حالت تظاهر خود را نشان می دهد و آنرا "کذب در عشق سایبر" می خوانیم.
"کذب در عشق سایبر" را می توان از پیامدهای انکار ناپذیر زندگی سه بعدی و دیجیتالی دانست که اگر چه در فضای حقیقی و زندگی محیطی نیز شاهد گزارشاتی پیرامون این موضوع هستیم اما در فضای سایبری به مراتب نمود بیشتری خواهد داشت و همانگونه هم که در فضای سایبر امروزی می بینیم عشق های کاذبی که در چت و یا حتی بعضا sms پدید می آیند بسیار بیشتر از عشق های کاذب و غیر واقعی در فضای محیطی ست.
در فضای سایبر به دلیل عدم حضور فیزیکی اشخاص و در برابر عدم رو در رویی های اجتماعی و با ظاهری کاملا متفاوت که حتی برای صحبت با دیگران نیاز به شنیدن صدا ندارید و می توان از روش هایی چون Text استفاده کرد امکان تشخیص صحیح با مشکلات خاص خود روبرو می شود که این امر بستری مناسب برای پرورش عشق های غیر واقعی خواهد بود.
تحولات احساسی را تنها بین انسان نمی توان دانست چرا که همانگونه که قبلا هم به سرعت مهار نشدنی تکنولوژی ها اشاره شد اصلا بعید نیست که شریک عاطفی بشر ربات های کاملا موجهی باشند که از تکنولوژی هوش مصنوعی با عواطف و احساسات پدید آمده باشند که لازم است در قدم های بزرگتر عواطف و احساسات بین ربات هایی که خالق آنها خود انسان است مورد بررسی قرار گیرند!
Cyberlove را می توان یکی از مهمترین زیر مجموعه های سایبر دانست که اگر بر پایه تئوری “n in One” مطرح گردد درک و نیاز آن برای ما آسان تر و پذیرش آن ضروری جلوه می کند.
عشق و عواطف انسانی غنیمتی بوده است که انسان از زمان اولیه حیات تا به حال آنرا با خود داشته است و در صورتی که پایه های اولیه برای گسترش آن در فضای سایبر که واقعیت زندگی ماست به صورت صحیح و محکم نهاده نشود نسل انسان با خطرات جدید مواجه شده است.
- ۸۶/۰۴/۰۱