حاشیه امن «زیر ساختی» برای قاچاقچیان مکالمه
عبدالله افتاده - محمود خسروی، مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت دیروز در نشست خبری که به مناسبت روز خبرنگار برگزار شده بود، در مواجهه با این سوال که وضعیت ترمینشین (قاچاق مکالمه خارج به داخل) در کشور چگونه است، همکاران خبرنگار را دعوت به کنکاش در خصوص دلایل علاقه‌مندی به موضوع ترمینیشن کرد؛ موضوعی که بارها درباره آن پرسیده‌ام و پاسخ شفاف نگرفته‌ام.
قبل از کنکاش همکاران در رابطه با پافشاری بنده در این رابطه، یک سوال مطرح است که چرا محمود خسروی چه در زمان ریاست سازمان تنظیم مقررات و چه در مقام فعلی خود به عنوان مدیرعامل شرکت زیرساخت هر بار که با این سوال رو به رو می‌شود، به شدت ناراحت می‌شود.
برای اینکه پارادوکس ذهنی مدیرعامل زیرساخت در خصوص اهمیت این سوال برطرف شود در این مقال به گوشه‌ای از زیان‌های اقتصادی معضل قاچاق مکالمه که البته در سال‌های 84 و 85 از سوی مقامات مسوول اعلام و تایید شده می‌پردازم.
مهندس رشیدی، مدیرعامل شرکت سابق دیتا در مصاحبه‌ای در سال 85 میزان شناسایی خطوط تلفن ثابتی را که اقدام به قاچاق مکالمه می‌کردند ظرف یک سال 44 هزار خط عنوان کرده بود که به گفته وی، با بسته شدن این خطوط بیش از 18 میلیون دلار بیشتر به خزانه دولت در آن سال واریز شد.
این در حالی است که در آن زمان هیچ صحبتی از قاچاق مکالمه در شبکه‌های سیار نبود، اما پس از آن قاچاق مکالمه به شبکه سیار کوچ کرد به نحوی که در نشست قبلی مدیرعامل شرکت زیرساخت، معاون وی نسبت قاچاق در شبکه‌های سیار و ثابت را 60 درصد به 40 درصد عنوان کرد.
کارشناسان علت این موضوع را سهولت در جابه‌جایی تجهیزاتی voip و نبود نظارت کافی در ثبت مشخصات مالکان سیم‌کارت می‌دانند.
اما آلوده شدن شبکه‌های تلفن همراه به قاچاق مکالمه، جدای از موضوعات اقتصادی ضربه‌های شدید امنیتی نیز به کشور وارد کرده و می‌کند چرا که به دلیل نوع فناوری voip امکان شنود و ردیابی افرادی که با استفاده از این خطوط اقدام به مکالمه با خارج کشور می‌کنند، وجود ندارد و تروریست‌ها و خلافکاران به راحتی با استفاده از تجهیزاتی اندک می‌توانند از شبکه تلفن همراه به عنوان پل ارتباطی خود استفاده کنند. البته شایان ذکر است که همین امر موجب شده تا دستگاه‌های امنیتی نیز برای رفع این مشکل وارد این موضوع شوند.
با توضیحاتی که ارایه شد در زمانی که تنها 22 میلیون خط تلفن ثابت در کشور وجود داشت، سالیانه به طور متوسط نزدیک به 33 هزار خط تلفن که از آنها ترمینیشن غیرقانونی انجام می‌شد کشف و قطع می‌شد. آیا در حال حاضر با وجود نزدیک به 50 میلیون خط تلفن همراه و 25 میلیون تلفن ثابت موضوع قاچاق در کشور از بین رفته است؟
جناب خسروی! آیا از اینکه عده‌ای قاچاقچی و تروریست با استفاده از زیرساخت‌ها و شبکه‌های داخلی موجب وارد شدن زیان‌های اقتصادی و امنیتی کلان جبران ناپذیر شوند می‌توان به سادگی گذشت؟ آیا ارقامی میلیاردی که ماهانه به جیب یک عده قاچاقچی وارد می‌شود موضوع کم اهمیتی است؟
آیا به خطر افتادن امنیت کشور به دلیل قاچاق مکالمه از طریق voip آن هم بدون امکان رهگیری و شنود، موضوع کم اهمیتی است؟
اینکه وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات آمار قاچاق مکالمات خارج به داخل را 7 درصد از کل عنوان می‌کند و مدیرعامل زیرساخت عنوان می‌کند که صفر شده است نشان از ایجاد حاشیه امن توسط جناب مدیرعامل برای قاچاقچیان نیست و اینکه چرا شرکت زیرساخت از طرح این موضوع در کشور هراس دارد؟
البته این موضوع تنها گریبان شبکه مخابراتی ایران را نگرفته و سایر کشورهای در حال توسعه نیز با این معضل دست به گریبانند و بسیاری از کشورها نیز هم اکنون از این محل درآمد هنگفتی را به جیب می‌زنند.
همان طور که بارها درخواست داده‌ایم هنوز هم مشتاقانه حاضریم که برای بررسی و ریشه‌یابی موانع و راهکارهای پیشگیری از قاچاق مکالمه با کارشناسان و مدیران زیرساخت جلسه‌ای مشترک داشته باشیم و مدیران اجرایی هم بهتر است به جای حاشا کردن به وظیفه‌ای که ملت به آنها سپرده عمل کنند و به حراست از مال و امنیت مردم همت بگمارند.
منبع : روزنامه فناوران
- ۸۹/۰۵/۱۹