حفظ سلامت روانی دورکاری در ایام قرنطینه
بهار –همان موقع که بیشترِ دنیا در قرنطینه به سر می‌برد – با خود فکر می‌کردیم بعد از یکی دو ماه خانه نشستن همه‌چیز به حالت نرمال برخواهد گشت. یکی دو ماه گذشت و بعد، ماه سوم و چهارم آمد و همچنان همان نقطه‌ی اولیم. البته که خیلی از کسب و کارها اکنون دوباره باز شدند؛ اما هنوز هم باید از اماکن پرجمعیت ترسید. خیلی از دفاتر و سازمان‌ها همچنان بسته‌اند و افراد کمی این خطر را به جان می‌خرند که با هواپیما یا قطار سفر کنند. برخی دورکاری می‌کنند و برخی متأسفانه باید به صورت حضوری در شرکت‌ها فعالیت کنند.
هنوز هم در اوج ناامیدی امید داریم روزی این ابرها کنار رود و باری دیگر بشود خورشید را دید. واکسنی اثربخش، ایمنی جمعی، پیشرفت در بخش درمان به طور حتم شرایط را خیلی بهتر خواهد کرد. علاوه بر اینها، بشر قبل از اینها هم با چنین مشکلات و سختی‌هایی دست و پنجه نرم کرده بود. اما قاب زمانی مشخصی برای تحقق این رویای شیرین نمی‌توان متصور شد. «یکی دو ماه» دارد کم‌کم به یکی دو سال یا بیشتر کش پیدا می‌کند و این نیازمند تغییرِ نگرش ذهنی است. افراد می‌بایست زندگی خود را بر پایه واقعیت جدیدِ شکل‌گرفته سازگار کنند؛ در غیر این صورت بی‌تعارف بگوییم که دیر یا زود همه دیوانه خواهیم شد!
برای امن‌تر بودن، شاید نیاز باشد فعالیت ادارات، خدمات حمل و نقل عمومی و رویدادهایی که تجمع‌پذیرند و البته محافل غیررسمی کاهش پیدا کند و اوقات، بیشتر در خانه، ماشین یا فضای آزاد سپری شود. مدیریت فضاهایی که غالباً از آن‌ها استفاده می‌شود در تضمین بیشترین سطح راحتی و بهره‌وری اهمیت بالایی دارد. پیش از این ممکن بود نقایص و کم و کاستی‌های داخل خانه چندان هم فکرمان را درگیر نکند (تازه، زندگی واقعی تا قبل از این پاندمی در اداره، بار، باشگاه و هر جا که اوقات فراغت خود را سپری می‌کردید جریان داشت) اما در این برهه‌ی خاص زمانی که هم زندگی کاری و هم زندگی اجتماعی به خانه گره خورده است، اوضاع دیگر مانند سابق نخواهد بود.
آیا اعضای خانه می‌توانند در نهایت آرامش در اتاق نشیمن کنار هم کار کنند؟ اصلاً آیا وای‌فای آشپزخانه مطمئن است؟ آیا کامپیوتر شما قدیمی است یا مدام آن را به روز می‌کنید؟ اوضاع و احوال وب‌کم‌تان چطور است؟ آیا فرزندانتان که حالا مدرسه‌شان هم تق و لق شده است بست نشسته‌اند پای ویدیوهای یوتیوب؟ با این تفاسیر اصلاً می‌شود روی کار متمرکز شد؟ با توجه به همه‌ی مواردی که در فوق اشاره کردیم آیا باید نگران از دست دادن شغلمان باشیم؟
شاید اینکه بدانیم در چنین مخمصه‌ای تنها نیستیم کمی از آلاممان کم کند. حقیقت این است که همه گیر افتاده‌ایم و باید برای حل این مشکل دست به کار شویم. خریدن یک عمارت با چندتایی دفتر اداری و باشگاه خانگی شاید فقط بتواند بخشی از کار را حل و فصل کند (البته اصلاً اگر پولش در جیب باشد!). با این حال اقداماتی وجود دارد که گرچه ممکن است از اهمیت کمتری برخوردار باشد اما می‌تواند در این نیمه‌قرنطینه‌ی نیمه‌دائمی روحیه و انرژی‌مان را بالا برده و کاری کند تا عقل سلیم‌مان از بین نرود. آماده‌اید؟ با ما همراه باشید:
زمان و مکان
شاید اعصاب‌خردکن‌ترین چیز برای دورکاران، مرز مبهم بین زمان و مکان شخصی و کاری باشد. اگر هنوز قلمروی خاص خود را در خانه مشخص نکرده‌اید الان دیگر وقتش است! برای مثال ممکن است کسی بخواهد با صدای بلند در آشپزخانه تلفن کاری داشته باشد اما یکی دیگر از اعضای خانواده بخواهد شام یا ناهار بخورد و یا شاید کسی کارش طوریست که باید در خانه سکوت کامل رعایت شود اما بقیه اعضای خانواده دوست دارند کنار هم فیلم تماشا کنند و تازه آن را تحلیل هم بکنند. اگر به طور کلی اعضای یک خانواده نمی‌توانند به طور مسالمت‌آمیز و هماهنگی در کنار هم دورکاری کنند؛ شاید بهتر باشد روزهای شلوغ کاری‌تان را به فکر اجاره فضای کاری در یک هتل ارزان‌قیمت باشید. خیلی‌ها این روزها این کار را انجام می‌دهند (البته رعایت پروتکل‌های بهداشتی را آنجا هم نباید فراموش کرد).
آرام و ساکت
وقتی خانه‌تان می‌شود اداره، به حداقل رساندن نویز اطلاعاتی[1] بسیار حیاتی است. این یعنی خاموش کردن پوش نوتیفیکیشن‌های غیرضروری در مرورگرها و مات کردن یا غیرفعالسازی نوتیفیکیشن‌ها از ایمیل، مسنجرها و سایر اپ‌ها و سرویس‌هایی که حواس شما را پرت می‌کنند. همچنین شبکه‌های اجتماعی را طوری تنظیم کنید که حداقل اطلاعات ممکن از آن‌ها نشت شود. برای کمک به شما در این راستا، وبسایت تخصصی حریم‌خصوصی ارائه داده‌ایم. همچنین توصیه می‌کنیم برای کنفرانس‌ها و فعالیت‌های ویدیویی –محض آرامش اعصاب سایر اعضای خانه هم که شده- از هدفون استفاده کنید.
اینترنت
داشتن اینترنت با کیفیت در سال 2020 –این سال کذایی!- مسئله‌ی مرگ و زندگیست. در نتیجه، به ارائه‌دهنده‌ی مطمئن، گزینه‌ی بک‌آپ –اگر احیاناً ارتباط قطع شد- و پوشش خوب وای‌فای در خانه نیاز دارید. در این مقاله نمی‌توانیم ارائه‌دهندگان سرویس اینترنتی پیشنهاد دهیم (چون تبلیغ می‌شود) اما شما میتوانید با جستجوی ساده در اینترنت معیارهای یک اینترنت خوب خانگی را سنجیده و در حسب آن اقدام به دریافت کنید. همچنین پیشنهادمان این است که روی همان روتر، وای‌فای مهمان را هم راه‌اندازی کنید. با وجود اینکه اسمش وای‌فای مهمان است اما بیشتر مخصوص تعداد روز به رشد دستگاه‌های هوشمند خود آن خانه می‌باشد. به دلایل امنیتی، بهتر آن است که باغ‌وحش دیجیتال خود را به شبکه‌ی اینترنتی مجزایی انتقال دهید.
سخت‌افزار و نرم‌افزار
شاید برخی از سرمایه‌گذاری‌ها لازم باشد؛ خانه‌ای که حالا حالاها باید نقش محیط کار را بازی کند به صندلی راحت، میزی با ابعاد مناسب و نمایشگری با کیفیت عالی نیاز دارد. اگر این سرمایه‌گذاری را نکنید مدتی بعد باید ده برابر آن را خرج کمردرد، چشم‌درد و سندرون تونل کارپال[2] کنید. محض تمدد اعصاب خودتان هم که شده لگ‌های آزاردهنده‌ی کامپیوتر خود را برطرف کنید. اگر سخت‌افزارتان در وضعیت مساعد و معقولی قرار دارد، پس می‌شود گفت به طور حتم روزی از مزیت آپگرید بهره‌مند خواهد شد؛ بدین‌ترتیب اجالتاً میتوانید آن را به تعویق انداخته و به جایش کمی نرم‌افزار را دستکاری کنید.
به منظور افزایش منابع موجود، هر چه وسیله برقی دارید از کمد بیرون آورده دستی به سر و رویشان کشیده و ازشان کار بکشید (هر چیز که خوار آید روزی به کار آید!). برای مثال، از اسمارت‌فونی قدیمی می‌شود یک وب‌کم جمع و جور درآورد و یک آیپد شاید بتواند کتابخوان الکترونیک خوبی برایتان باشد یا اگر خیلی اصطلاحاً اسقاطی شده دست‌کم از آن می‌شود به عنوان نمایشگر کمکی استفاده کرد.
امنیت
سخت می‌شود این مقوله را در یک مقاله‌ی مختصر جمع کرد، اینطور نیست؟ به هر حال توصیه‌های ما می‌تواند در همین حد باشد که اکانت‌های آنلاین خود را به دقت بررسی کرده و آن‌هایی را که ازشان استفاده نمی‌کنید حذف نمایید. همچنین رمزعبورهای خود را نیز مرتب کنید.
[1] information noise
[2] شایعترین نوروپاتی به دام افتادن عصب می‌باشد که در نتیجه فشردگی عصب میانی در ناحیه تونل کارپال ایجاد می‌شود.
منبع: کسپرسکی آنلاین
تنظیم: روابط عمومی شرکت ایدکو (توزیع کننده محصولات کسپرسکی در ایران)
- ۹۹/۰۵/۱۱