مجوزی برای نقض غرض
شبنم کهن چی- مسدود کردن دسترسی یا همان فیلترینگ به معنی ممنوع کردن استفاده قانونی است. سایتی را فیلتر می کنند و به ادامه فیلتر ماندنش نیز اصرار می کنند، میلیون ها تومان هزینه می کنند تا کنترل دسترسی به آن را هوشمند کنند،
هنگام تصمیم گیری در مورد ادامه مسدودیت یا آزاد کردن دسترسی مباحث امنیتی و فرهنگی و آسیب های اجتماعی را مطرح می کنند و نجات خانواده و جامعه و دولت را در ممنوعیت آن می دانند. همه اینها یعنی قطعا نباید کاربران به این سایت، شبکه اجتماعی یا پیام رسان موبایل دسترسی پیدا کنند. هفته گذشته اما خبر دریافت مجوز مزون ها از وزارت ارشاد برای حضور در فضای مجازی، بار دیگر تناقض رفتار مسوولان و قوانینی که وضع کرده اند را نشان داد. بعد از پروژه بازداشت فعالان مدلینگ در اینستاگرام و هجوم ده روز گذشته گرداب به صفحات کاربرانی که اکثرا در حوزه مدلینگ کار می کردند، این خبر منتشر شد. پیش از این نیز خبری مبنی بر صدور مجوز برای فعالیت رسانه ای در شبکه های اجتماعی اعلام شد (تابستان امسال).
متن هر دو خبر مشابه هم است؛ در یکی به فعالان مد و لباس و در دیگری به فعالان رسانه ای توصیه شده از وزارت ارشاد برای حضور در شبکه های اجتماعی مجوز دریافت کنند.
اما پرسش دقیقا همینجاست که اگر می توان در شبکه های اجتماعی حضور داشت و از آن استفاده کرد، پس چرا این شبکه ها فیلتر شده است. اگر تشخیص داده شده دسترسی به این شبکه ها باید مسدود شود، چرا برای ورود به آن مجوز صادر می شود.
معنای دریافت مجوز از وزارت ارشاد برای حضور در شبکه های اجتماعی فیلتر شده چیست؟ رسمیت پیدا کردن استفاده از انواع فیلترشکن برای ورود به این شبکه ها؟ آیا خطرات شبکه های اجتماعی با مجوز از میان می رود؟ اگر پای موضوع نظارت را بخواهیم به میان بکشیم با وضعیت فعلی (دستگیری ها، هک کردن ها، مسدود کردن ها وغیره) می بینیم که صدور مجوز و عدم صدور مجوز تاثیر چندانی در نظارت نهادهای ذی ربط بر فعالیت کاربران در شبکه های اجتماعی ندارند. برای مثال آیا در موضوع سایت های همسریابی، در مورد چنین تصمیماتی تجربه کسب نکردیم؟
تصمیمات این چنینی برای حضور کاربران در شبکه های اجتماعی نتیجه ای جز سرگردانی و تناقض مسوولان و کاربران نخواهد داشت. بگذریم از اینکه نه تنها مردم که کم نیستند مسوولانی که در حال حاضر از این شبکه ها استفاده می کنند. معنای چنین مجوزی این است که به صرف چند توصیه در مورد رعایت شئونات و خط مرزهای سیاسی، حضور در شبکه های اجتماعی آزاد است. اگر چنین است چه دلیلی برای ادامه فیلترینگ این شبکه ها وجود دارد؟ چه مجوز صادر شود، چه نشود، چه این شبکه ها فیلتر باشند، چه نباشند، رصد فعالیت کاربران در شبکه های اجتماعی به صورت جدی انجام می شود و بسیاری از کاربرانی که مورد سوظن قرار می گیرند یا فعالیت شان با معیارهای دولت و حکومت سازگار نیست بازداشت می شوند، صفحاتشان هک می شود، یا به آنها هشدار داده می شود.
به نظر می آید فیلترینگ برای برخی مسوولان اهمیتی فراتر از مسدود کردن سایت ها برای جلوگیری از آسیب های احتمالی به فرد و جامعه و دولت دارد. گویا باقی ماندن بر سر یک حرف مهم تر از وضعیت جامعه و دولت و دنیاست. ماجرای صدور مجوز برای فعالیت در شبکه های اجتماعی ممنوعه مصداق نقض غرض است. غرض از فیلتر کردن شبکه های اجتماعی این بوده که کاربران به این شبکه ها دسترسی پیدا نکنند اما حالا با صدور مجوز به برخی از آنها اجازه فعالیت در همین شبکه های ممنوعه داده می شود تا به نیاز کاربران پاسخ و به کسب و کار خود رونق دهند. لذا وقت آن رسیده حاکمیت به صورت شفاف موضع خود را در رابطه با فعالیت در شبکه های اجتماعی روشن کند و کاربران را از سرگردانی نجات دهد.(منبع:فناوران)