ITanalyze

حمید رضا قمی* - اولین سوالی که پس از ارایه طرح نظام مهندسی فناوری اطلاعات در ذهن متبلور می‌شود این است که آیا صنعت فناوری اطلاعات کشور درحال حاضر با مشکل کمبود تشکل‌های صنفی روبه رو است یا با معضل تعدد این تشکل‌ها؟

آیا حقیقتا موضوع روز این صنعت‌، کمبود فرصت کار است یا نبودن تشکل‌های صنفی؟

به نظر می‌رسد تدوین کنندگان و حامیان چنین طرح‌هایی به جای ارایه این طرح‌ها باید راه تعامل و تحمل تشکل‌های صنفی موجود را تمرین کنند.

انتشار این طرح نگرانی‌ها و سوالات متعددی را در ذهن‌ها ایجاد کرده است، به ویژه آنکه بخشی از طرح بیان قانون و آیین نامه سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور با ادبیاتی متفاوت است، در حالی که قانون تشکیل نظام صنفی رایانه ای پوششی همگانی دارد و اعضای حقیقی شامل دانش آموختگان رشته‌های مرتبط فناوری اطلاعات و اشخاص حقوقی و کلیه فعالان صنف را در برمی‌گیرد و قانونگذار به درستی با این تشخیص که پیوستگی منافع این گروه‌ها تفکیک آنها را غیرممکن کرده، برای هریک جایگاه مناسبی پیش‌بینی کرده است.

حال تشکیل یک تشکل موازی جز اتلاف نیرو و رو در رو قراردادن اهالی صنف به جای رسیدگی به مسایل اساسی چه سودی برای این صنعت آسیب پذیر در بر خواهد داشت؟

دولت باید مشوق تشکل‌های نقاد باشد و از ایجاد تشکل‌های مداح پرهیز کند. تشکل‌های صنفی در صورتی که باور شوند می‌توانند به عنوان مشاورانی امین برای دولت نقش ایفا کنند .به عبارتی هنوز ساماندهی وضع موجود را با تعامل به اتمام نرسانده ایم که تکه ای دیگر از ما شقه می‌شود!

انتظار می‌رفت در تدوین این طرح نظر سازمان نظام صنفی رایانه ای به عنوان تنها نقطه تعامل دولت و بخش خصوصی فناوری اطلاعات پرسیده می‌شد و یا لااقل قانون این سازمان مورد مطالعه ومداقه قرارمی گرفت و از ظرفیت‌ها و فرصت‌های ایجاد شده توسط سازمان نظام صنفی رایانه‌ای در جهت بهبود و تکمیل طرح استفاده می‌شد.

این‌گونه حرکت‌ها پیش و بیش از آنکه موجب ایجاد انگیزه برای مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها شود، اهل کار را از نقش تشکل‌های صنفی و تداوم حضور آنها نومید می‌کند.

به یقین سازمان نظام صنفی رایانه ای از مجاری قانونی و شبکه این سازمان که در 70 درصد کشور گسترش یافته است برای حل این مشکل کمک خواهد گرفت.
منبع : روزنامه فناوران

* نایب‌رییس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور