هنوز هم اپراتور سوم می‌خواهیم؟
علی شمیرانی - به استثنای اپراتور اول که اساس آن دولتی بود، سایر اپراتورهای کشور آغاز خوشی نداشتند. در این میان اپراتور سوم در حالی در کش و قوس آغاز به کار است که اصولاً بازار این اپراتور دورنمای خوشی را ترسیم نمی کند.
29 اردیبهشت‌ماه سال گذشته و در مراسم روز جهانی ارتباطات بود که پروانه اپراتور سوم رسماً صادر شد؛ پیش‌بینی درآمدی که برای اپراتور سوم تلفن همراه برای 15 سال در نظر گرفته شده، رقم 676 هزار میلیارد ریال بود. در خصوص دیرکرد اپراتور سوم هم کار به جایی رسیده که پرونده این اپراتور هنوز شروع به کار نکرده برای پرداخت خسارت در مجلس شورای اسلامی به گردش افتاده است.
اما این تنها نقاط غمناک آغاز به کار اپراتور سوم نیست. در حال حاضر با توجه به ضریب نفوذ بالای هفتاد درصدی تلفن همراه در کشور، ارتقای نسل دو اپراتور قبلی که از توان و قوام بالایی برخوردارند، سرنوشت و آینده اپراتور مذکور را با تردیدهای زیادی مواجه کرده است.
مزیت های پیش بینی شده برای اپراتور سوم ارایه خدمات نسل 3 و مواردی همچون اینترنت پرسرعت و تماس های تصویری بود. در کشور ما صحبت از ارایه خدمات نسل سوم در حالی مطرح است که برخی خدمات نسل دوم هم به علت محدودیت های قانونی زمینگیر شده و با استقبال مواجه نشدند. در حالی که خدمات اولیه ارسال عکس از طریق تلفن های همراه بی سر و صدا از لیست تبلیغات دو اپراتور فعلی کشور خارج شده، سخن گفتن از مکالمات تصویری باور پذیر نیست.
تکلیف اینترنت پرسرعت نیز امروز دیگر روشن است. چراکه با طراحی اینترانت ملی و تلاش های ناکام برای افزایش سرعت اینترنت، پرونده اینترنت پرسرعت نیز بسته شده است. از این مهم نیز نباید غافل شد که امروز در دنیا سخن از نسل چهارم مطرح است. جالب تر آن که با وجود تمام این فضای حاکم بر شیوه ارایه خدمات ارتباطات سیار در کشورمان و آنچه در پی آمد، مسوولان مربوطه مطالعات صدور پروانه اپراتور چهارم را نیز در دستور کار دارند.
با تفاسیر بالا، اپراتور چهارم که پیشکش، لیکن با وضع موجود تقریباً پاسخ این پرسش روشن است که آیا اصولاً هنوز هم به اپراتور سوم در کشور نیاز داریم یا نه؟
- ۹۰/۰۴/۲۷