چرا کافی‌نت‌ها منحل می شوند؟
صاحبان کافی‌نت‌هایی که زمانی فرهنگ‌ساز استفاده از خدمات اینترنت پرسرعت در کشور به شمار می‌آمدند، اکنون با رخوت در کارشان، رغبتی به ادامه فعالیت ندارند و بعضا ترجیح می‌دهند که منحل شوند.
به گزارش (ایسنا)، به جرات می‌توان گفت که صنعت، تجارت و یا حتی بازرگانی بدون بهره‌برداری از سیستم ارتباطی اینترنت، به پایین‌ترین ترین نقطه تجارت و رقابت در بازارهای فراگیر منطقه‌ای و جهانی افول خواهد کرد و در مقابل، بسیاری از تجارت‌های ضعیف و کم توان در رقابت‌های سنتی نیز با ایجاد بازارهای جدید بر بستر اینترنت و بهره‌برداری مناسب از آن می‌توانند به رقبایی سرسخت برای دیگر فعالان صنفی خود تبدیل شوند.
اما تاکید ما در حوزه بهره‌برداری از ارتباطات مجازی تنها حول یک موضوع و آن هم "اینترنت" است؛ پدیده‌ای که در بدو ورودش به درون مرزهای کشور با بی‌مهری‌هایی روبه‌رو بود و برای چندین سال در انزوا به سر برد.
اینترنت در کشوری مثل ایران در ابتدای ورود به فرهنگ‌سازی و حمایت عمده‌ای نیاز داشت تا شاید استقبال عموم نسبت به آن گسترش یابد و به همین منظور حدود 15 سال گذشته تا امروز مراکزی برای ارائه خدمات اینترنت پدید آمدند، هرچند کیفیت و سرعت ارائه آن‌ها در اوایل خدمات‌دهی رضایت‌بخش نبود اما در محدوده زمانی کوتاهی ارتقاء یافت.
خطر کردن در کسب و کار و پذیرفتن ریسک از سوی عده‌ای در امر تجارت و کسب و کارهای جدید زمینه ارتقای خدمات اینترنتی را فراهم کرد و موجب شد تا دیگران به واسطه این اشخاص به محیط جدید اینترنت وارد شوند و با واسط‌های کاربری آن تعامل کنند.
صاحبان دفاتر حضوری خدمات اینترنتی و یا کافی‌نت‌ها کسانی بودند که ریسک ورود به حوزه گسترده اینترنت را پذیرفتند و موجبات فرهنگ‌سازی را در حیطه توانایی‌های خود به وجود آوردند تا جایی که به مرور زمان و با ارتقای پهنای باند دریافتی آن‌ها، خیال بسیاری از فعالان صنعت و تجارت آسوده شد و بسیاری از خدمات خود را بر بستر وب عرضه کردند و متقابلا موجب رونق این دفاتر در کسب و کار شدند.
زمانی که سودده بودن این دفاتر در اذهان عمومی به تثبیت رسید، حضور کافی‌نت‌ها در سطح استان تهران گسترده‌تر شد و به استان‌های دیگر نیز رسوخ کرد و همین موضوع علاوه بر این‌که رفته رفته آن‌ها را نیازمند صنفی مجزا برای ارائه خدمات و تعرفه‌گذاری می‌کرد، تنور بازار رقابتی را نیز گرم کرده بود.
این شرایط دیری نپایید و با فراگیر شدن خدمات ADSL برای کاربران خانگی، حتی زمینه برای رشد آن‌ها کم شد؛ زیرا مجبور شدند برای تثبیت جایگاه خود در بازار این صنف، نرخ تعرفه‌ها را شکسته و با درآمدی اندک به گذران معیشت خود بپردازند.
در این میان افرادی هم بودند که با دیدن وضعیت نه چندان مطلوب موجودشان در کنار کار اصلی خود به زمینه‌های دیگری نیز ورود پیدا کردند و با دفاتر مشاوره‌ای برای خرید و فروش سیستم و یا مجوز برای تخصیص هاست و دامین به زمینه‌های دیگری وارد شدند.
اما عده‌ای هم پایبند کار اصلی خود ماندند و هر روز با نگرش جدید در حوزه وارد شدند تا شاید زمینه‌ای برای تحول مجدد فراهم شود اما همچنان که نرخ‌شکنی اتحادیه از سمت این دفاتر ادامه داشت، قیمت خدمات ADSL به کاربران عادی نیز کاهش یافت تا جایی که در حال حاضر متقاضیان می‌توانند با ماهیانه 10 هزار تومان صاحب یک خط اینترنت پرسرعت شوند و همین موضوع دست و بال این افراد را بست و هم اکنون تنها به فصولی از سال که کار دانشگاهیان و داوطلبان دانشگاه با اینترنت زیاد است و یا در مقاطعی برای ثبت نام در برخی طرح‌های ملی مانند هدفمندی یارانه‌ها، اکتفا کرده‌اند!
افرادی همچون سالار اسدی و غلامعلی دارابی که از پیشکسوتان کافی‌نت‌داران هستند، معتقدند که دخل و خرج این حوزه با هم جور نیست و یک جوان که بخواهد در این صنف وارد شود، نمی‌تواند از عهده خرج و مخارج زندگی‌اش برآید و حتی کارهای فصلی که مرتبط با فعالیت دانشگاهیان است نیز ایده‌آل شده است و در تمام موارد پر رونق نیست و برخی افت و خیزهای کیفیت خدمات بر دامنه نوسانات و رونق بازار اثرگذار بوده که در پاره‌ای از موارد همین مشتریان اندک را نیز ناراضی می‌کند.
حال این سوال وجود دارد که برای کافی‌نت‌داران ماندن در حوزه‌ای که به گفته خودشان دیگر رونق ندارد، راهی جز جمع کردن کافی‌نت‌ها نیست و یا تصمیماتی می‌تواند در سطوح بالاتر اتحاذ شود تا این مکان‌ها هم بتوانند سهمی در توسعه فرهنگ استفاده از اینترنت در کشور ایفا کنند؟
- ۹۰/۰۴/۱۴
