ITanalyze

پریسا سجادی - عمر دولت نهم هم رو به پایان نهاد و چشم ما به جمال سندی یا نظام جامعی که چترش را بر سر این فاوای خیس سرما زده بگستراند، روشن نشد که نشد.

معاونت پشت معاونت و شورا پشت شورا، آنقدر بذر فاوا در این بستر سنگلاخی نیفشاندند که عاقبت فصل رویش گذشت.

پروژه‌ها تعریف شد و افق‌ها ترسیم، نه یکبار بل به دفعات، اما فرمان پیشروی صادر نشد که نشد.

حکایت از آنجا آغاز شد که عقلای قوم بر آن شدند تا نسخه‌ای برای حال نزار این فاوای به هم پیچیده بپیچند.

نسخه صادر شد: «گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور نیازمند نهادی فرادستی است تا یکتنه حکمرانی کند و نحو احسن را در این حوزه به اجرا بنشاند» و از آن پس حکایت فاوای ما شد طفل یتیمی که به دنبال پدرخوانده‌اش می‌گشت.

اما دریغ که عقلای قوم درنیافته بودند که در این دیار، همیشه فرادستی بالاتر از فرادستی دیگر از راه می‌رسد.

تجمع دایه‌های مهربان‌تر از مادر بر بستر این طفل رنجور ما را به آنجا رسانید که به فریاد آمده‌ایم. عالیجنابان دست از جبین گر گرفته این طفل تبدار بردارید که به هذیان افتاد از گرمای این محبت.

حالا کار بدانجا کشیده که اوامر فراسازمانی از همه سو صادر می‌شود. ناگهان همگی به فکر دوختن قبایی الکترونیکی بر تن دولت افتاده‌اند، اما در قواره‌های متفاوت و ناهمگون.

همه یکصدا قصد ضابطه‌مند کردن پورتال‌ها را دارند، نظام‌ها و سندها همه مدون می‌شوند نه برای فاوای وا نهاده شده بل برای حضور گلادیاتورها در میدان نبرد فراسازمانی.

یا به یکباره از هزار سو داعیه‌داران پالایش و پیرایش دلبر گیس آشفته وب پیدا می‌شوند و اتفاقا در این یک مورد، تیغ و قیچی همگی تیز است و حاصل می‌شود این فاوای کور و کچلی که دسترسی بدان امکان‌پذیر نمی‌باشد. لطفا بعدا شماره‌گیری بفرمایید.
منبع : فناوران