ITanalyze

تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران :: Iran IT analysis and news

ITanalyze

تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران :: Iran IT analysis and news

  عبارت مورد جستجو
تحلیل وضعیت فناوری اطلاعات در ایران

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اندروید» ثبت شده است

تحلیل


اندروید، شیرینی ایرانی و بازهم جوزدگی

يكشنبه, ۱۳ تیر ۱۳۹۵، ۱۱:۰۱ ق.ظ | ۰ نظر

ساحره چمنی- چندی پیش بود که گوگل با انتشار فراخوانی از همه کاربران خواست تا نام بعدی آندرویید را که با حرف N آغاز می شود، پیشنهاد دهند.
بر این اساس در نهایت و از میان نام های پیشنهادی، پنج شنبه شب گذشته گوگل این نسخه را نوقا (Nougat) نام گذاری کرد. از آنجا که نوقا نوعی شیرینی تبریزی است، این موضوع دستمایه ای برای انتشار اخبار غلط و شایعات در شبکه های اجتماعی و حتی تیتر بسیاری از خبرگزاری ها! شد و بسیاری از اخبار حاکی از شور و شعف کاربران ایرانی از انتخاب نام نسخه بعدی آندرویید از نام یک نوع شیرینی اصیل ایرانی است.
اما بد نیست بدانید که علاوه بر شیرینی ایرانی نوقای تبریز، در بسیاری از مناطق دنیا نیز چنین شیرینی البته با ترکیباتی متفاوت وجود دارد.
اگر کمی کنجکاو باشید و گشتی در اینترنت بزنید، اولین نتایجی که گوگل در رابطه با نام Nougat می دهد، این است که نوقا نوعی شیرینی مربوط به جنوب اروپاست. حتی شواهد تاریخی مربوط به قرن ۱۵ وجود این شیرینی را در ایتالیا تایید می کند، با این حال اولین دستورالعمل پخت این شیرینی مربوط به قرن ۱۶ و کشور فرانسه است. البته برخی از منابع نیز ریشه این نوع شیرینی را به خاورمیانه منسوب می دانند. 
با این حال گوگل اعلام نکرده که بر چه اساس چنین نامی را انتخاب کرده و مرجع اصلی نام این نسخه از آندرویید به کدام منطقه مربوط است.
از نظر لغوی نیز ریشه Nougat به یکی از زبان های رومی برمی گردد و از عبارت Panis Nucatus گرفته شده که به معنی نان آجیلی است. البته در بسیاری از سایت ها نیز واژه Nougat برگرفته از کلمه فرانسوی Nux gatum است که در زبان فرانسه به معنای کیک آجیلی است.
البته گرفتن نام یک سیستم عامل جهانی از نام نوعی شیرینی اصیل ایرانی، قطعا خبر خوبی برای همه ماست، اما قبل از اینکه جوزده شویم و شبکه های اجتماعی را پر کنیم، از اخبار غلط و شایعات بی اساس، بهتر است کمی تامل و جست وجو کنیم تا ریشه اصلی این اخبار و نامگذاری ها را پیدا کنیم.(منبع:فناوران)

گوگل صدای انقلاب کاربران اندروید را شنید

يكشنبه, ۱۱ بهمن ۱۳۹۴، ۱۲:۴۰ ب.ظ | ۰ نظر

حریم شخصی و لزوم حفظ آن در فضای مجازی از جمله بدیهیاتی است که به راحتی نقض می‌شود، با وجود بحث‌ها و مقالات بی‌شمار در ضرورت احترام به حریم خصوصی افراد و وضع قوانین مختلف در جهت حمایت از آن، هنوز شاهد تغییر محسوسی در این رابطه به ویژه از سوی توسعه‌دهندگان پلتفرم گوشی‌های هوشمند نیستیم.

پیشرفت‌های صورت گرفته در این زمینه نیز به قدری اندک است که گویی اراده‌ای برای حل این معضل وجود ندارد و فضای مجازی همچنان در کمین درهم شکستن مرزها و دستیابی به اطلاعات شخصی کاربران است.

در این میان گوگل نیز یکی از سردمداران نقض حریم خصوصی است. اساسا حفاظت از اطلاعات کاربران سنخیتی با ماهیت گوگل ندارد، رسالت گوگل جمع‌آوری اطلاعات و سازماندهی آنهاست و برای این کار از روش‌های مختلفی بهره می‌گیرد.

گوگل به عنوان محبوب‌ترین موتور جستجوی جهان، تمامی ‌جستجوها را رصد می‌کند. از طریق Gmail به محتوای ایمیل­ها دسترسی می­یابد، سایت­های مورد جستجوی کاربران را آنالیز می‌کند و محصولات مورد علاقه آنها را از طریق میزان کلیک بر تبلیغات شناسایی می‌کند و مواردی از این دست.

 

بساط اندروید برای جاسوسی اپلیکیشن‌ها

اما سیطره گوگل به همین‌جا ختم نمی‌شود، با رواج استفاده از گوشی‌های همراه، گوگل این‌بار با پلتفرم اندروید به میدان آمد تا از کار جمع‌آوری اطلاعات باز نماند. در دنیای امروز، دسترسی به اطلاعات و طبقه‌بندی آنها، به نوعی اسباب قدرت به شمار می‌آید، با جمع‌آوری اطلاعات و ترکیب و مقایسه آنها با یکدیگر می‌توان رفتار کاربران را در سطحی وسیع تجزیه و تحلیل کرد و از این طریق به تصمیمات دقیق‌تری رسید. به قولی توانا بود هر که دانا بود.

این موتور جستجوی قدرتمند دریایی از اطلاعات را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و تنها موردی که نمی‌توان در مورد آن اطلاعات دقیقی به دست آورد، محصولات خود این کمپانی است!

سیستم‌عامل اندروید به عنوان رایج‌ترین پلتفرم مورد استفاده توسط کمپانی‌های گوشی‌ساز و کاربران، امپراتوری گوگل را کامل‌تر می­کند. اما بساطی که گوگل زیرپای کاربران موبایل در دنیا پهن کرده تنها دست خودش را برای دسترسی به اطلاعات باز نگذاشته و حالا یک نوجوان برنامه‌نویس در گوشه‌ای از یک شهر کوچک در چین نیز می‌تواند با نوشتن یک اپلیکیشن اندرویدی، به اطلاعات میلیون‌ها کاربر در دنیا دسترسی پیدا کند.

همه ما نیز تا حدودی با این داستان آشنا هستیم که اپلیکیشن‌های اندرویدی در قبال ارایه خدمات مورد نیاز کاربر، دسترسی به بخشی از اطلاعات خصوصی او را مطالبه می­کنند و در این تعامل نابرابر، افراد دو راه بیشتر ندارند، گذشتن از خیر استفاده از اپ یا پذیرش ریسک و دادن دسترسی‌های غیرمعقول به آن.

 

کاربران ناراضی و ناچار اندروید

در حالی که نتایج یک بررسی نشان می‌دهد که نزدیک به 80 درصد از کاربران اندروید اگر حق انتخابی داشتند، در مقابل این نرم‌افزارها تسلیم نشده و به درخواست­های دسترسی نامعقول و غیرضروری آنها پاسخ منفی می‌دادند.

البته این نارضایتی از چشم گوگل پنهان نبود، اما قدرت و محبوبیت این کمپانی در برابر سایر رقبای سازنده سیستم‌عامل موبایل، رواج استفاده از این پلتفرم وناآگاهی بخشی از کاربران­،  گوگل را به ادامه همین شیوه ترغیب کرد تا آنجا که پای  رقیب قدرتمندی مانند سیستم‌عامل iOS به میان آمد.

امنیت و کارایی بالای این پلتفرم توجه کاربران زیادی را به خود جلب کرد و آنها را به مقایسه این دو سیستم‌عامل واداشت، نتیجه کار به نفع کمپانی اپل تمام شد، کاربران اختیار محدود کردن دسترسی اپلیکیشن‌ها  را به نوعی احترام به حریم خصوصی از سوی اپل قلمداد کردند و مجرای فیلتر شده راهیابی اپلیکیشن­های  مختلف به آیفون­های خود را به فضای پرازدحام و کمتر نظارت‌شده اندروید ترجیح دادند.

گوگل نیز که ظاهرا صدای اعتراض کاربران اندروید را بلندتر از گذشته می‌شنید و احساس خطر داشت، برای بازنماندن از قافله، سیستم‌عامل اندروید 6 یا مارشمالو را در اکتبر 2015 با این عنوان روانه بازار کرد که نسبت به نسخه­های قبلی کارآمد‌تر شده و از همه مهمتر این که امکان مدیریت دسترسی‌ها نیز در آن پیش‌بینی شده است.

اما برخلاف آپدیت‌های اپل که علاوه بر آیفون­ها بخش قابل توجهی از سایر محصولات این کمپانی را نیز در بر می‌گیرد، به‌روزرسانی‌های اندروید ابتدا در گوشی‌های نکسوس گوگل وسپس در سایر گوشی­های هوشمند مبتنی براین سیستم‌عامل قابل اجراست و به مرور زمان در سایر گجت‌های اندرویدی نیز در دسترس قرار می‌گیرد.

نکته قابل توجه آنکه شرکت اپل اعلام کرد که جدیدترین نسخه سیستم‌عامل موبایلی این شرکت یعنی iOS 9 در بیش از سه‌چهارم ابزارهای موبایلی یعنی آیفون‌ها و آیپدها اجرا می‌شوند. این در حالی است که جدیدترین نسخه سیستم‌عامل گوگل، یعنی مارشمالو، تنها در ۰.۷ درصد از ابزارهای اندرویدی در حال اجراست.

 

اندروید مارشمالو  پاسخ به انقلاب کاربران

اما همانطور که ذکر شد ظاهرا گوگل نیز صدای انقلاب کاربران اندروید را شنید و برای رفع مشکلات خود اندروید مارشمالو یا 6 را راهی بازار کرده است.

بر این اساس شاید بتوان گفت امکان محدود کردن دسترسی اپلیکیشن‌ها یکی از جالب‌توجه‌ترین تغییرات در نسخه مارشمالو به شمار می‌رود.

این قابلیت در حقیقت همان چیزی است که مدت‌ها در انتظار آن بودیم، با کمک این قابلیت، میزان دسترسی اپلیکیشن‌ها علاوه بر زمان نصب در زمان اجرا نیز از کاربر پرسیده می‌شود و اگر برنامه‌ای درمرحله اجرا نیاز به دسترسی به بخشی خاص داشته باشد، کاربر بلافاصله از آن مطلع می‌شود تا در صورت صلاحدید مجوز لازم را صادر کند.

با وجود این هنوز مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد چرا که هنوز اپلیکیشن­ها برای این نسخه از اندروید به روز نشده‌اند و در صورت محدود کردن دسترسی برنامه‌ای، ممکن است با پیغام خطا مواجه شوید، این پیغام خطا به شما یادآوری می‌کند که در صورت محدود کردن دسترسی برنامه، ممکن است با مشکلاتی در اجرای آن مواجه شوید. البته با کمک این قابلیت می‌توان به بررسی میزان دسترسی تک‌تک برنامه‌ها نیز پرداخت، مثلا می‌توان مشخص کرد که کدام برنامه‌ها به لیست مخاطبین  و یا دوربین دسترسی دارند.

اقدام دیرهنگام اما به جای گوگل در ارایه اندروید مارشمالو و ساماندهی میزان دسترسی‌ها در این نسخه از اندروید، در حقیقت پاسخی بود به نارضایتی 80 درصدی کاربران از دسترسی­های اجباری در اندروید.

چراکه در نسخه­های قبلی برای استفاده از امکانات اپلیکیشن­ها هیچ امکانی جز قبول سطح دسترسی آنها نبود و کاربر چاره­ای نداشت جز این که از بین گزینه‌های بله و خیر یکی را انتخاب کند.

طبق تحقیقات صورت گرفته اخیر زیر نظر دانشگاه‌های «بریتیش کلمبیا» و «برکلی»  تقریبا 80 درصد از کاربران در صورت امکان حداقل به یکی از این دسترسی‌ها پاسخ منفی می‌دادند، 40 درصد از شرکت‌کنندگان نیز گفته‌اند که در صورتی که امکان تعیین میزان دسترسی‌ها را داشته باشند با یک ‌سوم آنها مخالفت خواهند کرد.

 

گوگل همچنان کندتر از اپل

اما همانطور که ذکر شد مشکل دیگری که باقیمانده این است که گوگل هنوز کند عمل کرده و زمینه لازم برای  استفاده از این نسخه از اندروید را برای تمام گوشی­ها فراهم نکرده است. به این ترتیب فعلا تنها 0.7 درصد از گجت‌های اندرویدی به این نسخه مجهز شده‌اند. در حالی که در جبهه رقیب، 75 درصد آیفون‌ها و آیپد‌های اپل تنها  ظرف مدت چهار ماه، نسخه iOS 9 را دریافت کرده‌اند که این نشان از تطبیق‌پذیری بیشتر کاربران iOS نسبت به اندروید دارد.

طبق آمارهای موجود در حال حاضر نسخه 4.4 اندروید به عنوان محبوب­ترین نسخه اندروید در بین 36 درصد از کاربران و نسخه 5 این سیستم‌عامل در بین 33 درصد از کاربران رواج دارد. در مقایسه با آمار موجود، میزان استفاده از اندروید 6 یا همان مارشمالو ناامیدکننده به نظر می‌رسد، نبود برنامه‌های به‌روزشده برای اندروید 6 و سرعت کند رواج این نسخه از اندروید، راه را همچنان برای گوگل باز گذاشته تا همچنان به جمع‌آوری و طبقه‌بندی اطلاعات کاربران ادامه دهد.

اما به جز تغییرات مهمی که گوگل در مارشمالو پیرامون حریم خصوصی کاربران اندروید ایجاد کرده، نمی‌توان برخی دیگر از امکانات مهم این سیستم‌عامل را نادیده گرفت.

 

Now on Tap

مهمترین بهبود صورت گرفته در این نسخه از اندروید را می‌توان در قابلیت Now on Tap  جستجو کرد، گزینه­ای که به کاربر این امکان را می­دهد که در بین انبوه اپلیکیشن­های موجود به جستجوی سریع بپردازد و با صرف کمترین وقت به گزینه مورد نظر خود دسترسی پیدا کند. گوگل در این نسخه با حضور مستقیم خود در صفحه، امکان  دسترسی به لینک‌های سریع و استفاده از اطلاعات را در اختیار کاربر قرار می‌دهد، به عنوان مثال اگر در یکی از صفحات وب به نام مکانی برخوردید که برای شما ناآشناست با کلیک بر نام آن­، می‌توانید اطلاعات مورد نظر را از گوگل به دست آورید، گرچه این قابلیت تا رسیدن به مرحله تکامل نیاز به صرف زمان دارد.

 

Doze

مشهورترین قابلیت اندروید مارشمالو، Doze نام گرفته، امکانی برای مدیریت باتری و بهینه‌کردن مصرف آن، با وجود این قابلیت سیستم‌عامل قادر به تشخیص زمان­هایی است که در آن گوشی مورد استفاده قرارنمی‌گیرد، براساس این تشخیص اپلیکیشن­ها به حالت sleep  در آمده و از هدر رفتن شارژ باتری جلوگیری می‌شود، این قابلیت جزو امکانات موفق در اندروید مارشمالو به شمار می‌آید به طوری که طول عمر باتری در نکسوس 5 و 6 با استفاده از قابلیت Doze، 30 درصد افزایش داشته است.

 

Google Now                                                                     

 در اندروید مارشمالو، قابلیت Google Now، کارآمدتر شده است، به طوری که حتی با صفحه‌نمایش خاموش، این قابلیت هوشیار بوده و آماده اجرای دستورات صوتی کاربر است، در این حال اگر فرمان اجرای موسیقی را صادر کنید برنامه موسیقی احضار شده و تنها کاری که باید بکنید، انتخاب آهنگ مورد علاقه خود است.

 

 سنسور اثر انگشت

در این نسخه از اندروید، سنسور اثر انگشت علاوه بر باز کردن قفل گوشی وظایف دیگری نیز بر عهده دارد،  از جمله این که انجام خرید از طریق این قابلیت با امنیت و اطمینان بیشتری صورت می­گیرد، دسترسی به پلی‌استور و خرید اپلیکیشن نیز از این طریق نیز امکان‌پذیر است.

 

تهیه پشتیبان از اپلیکیشن­ها

در بسیاری از مواقع تعویض گوشی برای کاربران به معنای از دست رفتن اپلیکیشن­ها و جاماندن اطلاعات موجود در این برنامه­ها در گوشی قبلی است. در این ورژن از اندروید امکان ذخیره‌سازی اطلاعات در فضایی به نام Google Cloud فراهم شده است و با جایگزینی گوشی، تمام اطلاعات ذخیره شده در این فضا به طور کامل و بی‌کم و کاست به گوشی جدید منتقل شوند. این انتقال تنها شامل اپلیکیشن‌ها نمی‌شود بلکه تمام اطلاعات ذخیره‌شده در گوشی را نیز در بر می‌گیرد.

 

حذف اپلیکیشن­های از پیش نصب‌شده

گوشی‌های هوشمند معمولا با تعدادی از برنامه‌های از پیش نصب شده به بازار می‌آیند که شاید برای همه قابل استفاده نباشند، این نسخه از اندروید امکان حذف این برنامه‌ها در اختیار کاربر قرار داده است و او می‌تواند به شیوه کارآمد‌تری برنامه­های خود را مدیریت کند.

 

Direct Share

با کمک این قابلیت امکان بازچینی گزینه‌های اشتراک‌گذاری جدید بر اساس آخرین مخاطبین و برنامه‌هایی که کاربر از آنها استفاده کرده فراهم می‌شود، همچنین لیستی از آخرین فعالیت‌های کاربر نیز بازچینی شده و در اختیار وی قرار می‌گیرد.

به هر حال باید منتظر ماند ودید آیا گوگل سرعت بیشتری در رواج سیستم‌عامل نسخه مارشمالوی اندروید به خرج خواهد داد یا همچنان به کندی پیش خواهد رفت.

با اجازه اندروید؛ بله!

يكشنبه, ۱ آذر ۱۳۹۴، ۱۲:۰۱ ب.ظ | ۰ نظر

سمیه مهدوی - مساله این است، اندروید یا همان سیستم‌عامل گوشی بسیاری از ما ایرانی‌ها با چه مجوز به هر آنچه می‌خواهد دسترسی دارد؟ جواب این سوال بسیار ساده است، این ما هستیم که در هنگام راه‌اندازی سیستم‌عامل اندروید و استفاده از اپلیکیشن‌ها در گوشی خود، به سرعت و حتی بدون کوچکترین تاملی این اجازه را به آن می‌دهیم، در حقیقت در بیشتر مواقع چاره‌ای جز این نداریم، یا با شرایط تحمیلی به "شکل قانونی" و با رضایت خود موافقت می‌کنیم و یا قید استفاده از آن را می‌زنیم.

اما به راستی چند درصد از ما از میزان دسترسی‌های اندروید به حریم خصوصی خود، آگاهی داریم و با توجه به تعداد بیشمار کاربران این سیستم‌عامل‌، تا چه اندازه می‌توان به حفظ حریم شخصی امیدوار بود. اپلیکیشن‌هایی که روی موبایل خود نصب می‌کنیم اجازه دسترسی به کدام بخش‌ها از تلفن همراه ما را دارند؟

 هر بار که اقدام به نصب اپلیکیشن‌های اندرویدی می‌کنیم با پیغامی ‌تکراری رو به رو می‌شویم که از ما می‌خواهد به این برنامه اجازه دهیم که به بخش‌های مختلف گوشی دسترسی داشته باشند. دسترسی‌هایی که ذهن ما ارتباط فنی و چرای میان آنها را درک نمی‌کند. مثلا چرا یک برنامه هواشناسی باید به بخش‌های مختلف گوشی دسترسی داشته باشد، اتصال به اینترنت را چک کند و لیست دستگاه‌هایی که در نزدیکی ما از وای‌فای استفاده می‌کنند را در اختیار داشته باشد؟ آیا واقعا این برنامه به این اطلاعات نیاز دارد؟

یک کارشناس هواشناسی در پاسخ به این سوال می‌گوید: "برنامه مربوط به وضعیت آب و هوا برای نمایش اعلان‌های خود روی نمایشگر به کمک برنامه‌های دیگر نیاز دارد،‌ بنابراین باید از بخش‌های مختلف گوشی استفاده کند،  علاوه بر این  تعیین محدوده جغرافیایی لازمه تعیین وضعیت آب و هوا است و گوشی‌های اندرویدی این کار را با استفاده از شبکه وای‌فای انجام می‌دهند و بدون دسترسی به این شبکه ودستگاه‌هایی که در آن نزدیکی قرار دارند امکان مکان‌یابی و در نتیجه تعیین دقیق وضعیت آب و هوا وجود ندارد.

در حقیقت میزان دسترسی‌ها، در آن واحد دوست و دشمن توسعه‌دهندگان برنامه‌های اندرویدی هستند چرا که بدون اعمال آنها،‌ امکان اجرای برنامه‌ها وجود ندارد و با وجود آنها امکان سواستفاده از اطلاعات کاربران توسط برخی بدافزارهای اندرویدی وجود دارد. بنابراین اپلیکیشن‌ها، برای اجرا، نیاز به دسترسی به برخی از اطلاعات در گوشی ما دارند و این دسترسی باید به تناسب با ماهیت و کارکرد برنامه باشد.

به طور معمول اپلیکیشن‌ها اجازه دسترسی به پیام‌ها،‌ اتصال به وای‌فای و حافظه گوشی را درخواست می‌کنند. با موافقت با دسترسی به پیام‌ها شما به اپلیکیشن اجازه می‌دهید تا بدون توجه به محتوای پیام‌ها،‌ آنها را از روی سیم‌کارت و یا کارت حافظه بخواند؛ به عبارتی دیگر تمام پیام‌ها توسط اپلیکیشن رصد می‌شوند.

امکان اتصال به وای‌فای نیز اپلیکیشن را قادر می‌سازد تا در هر زمان به اینترنت متصل شود و اطلاعاتی را از این طریق رد و بدل کند. در حقیقت اپ مورد نظر برای برقراری ارتباط با اینترنت نیاز به اجازه کاربر ندارد. دسترسی به حافظه نیز دست اپلیکیشن را برای حذف و اضافه اطلاعات بر حافظه باز می‌گذارد.

اما همه ما تا حدودی با بدافزارها و امکان به سرقت رفتن برخی اطلاعات مهم توسط آنها آشنا هستیم. اطلاعاتی که ممکن است بدون خواست ما در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شوند و یا به وسیله افراد سودجو مورد سواستفاده قرار گیرند. برای جلوگیری از وقوع چنین اتفاقاتی لازم است تا اطلاعات خود را در این زمینه بالاتر ببریم. به همین دلیل در اینجا به بررسی تعدادی از این مجوزها می‌پردازیم.

 

دسترسی به وای‌فای، دروازه سارقان اطلاعات

دسترسی به وای‌فای در بیشتر مواقع به تنهایی، مشکلی به وجود نمی‌آورد. هر برنامه‌ای که برای انجام وظایف خود باید به اینترنت متصل شود، از کاربر برای این دسترسی کسب اجازه می‌کند. تا این جا خطری در کار نیست اما مشکل از آنجا بروز می‌کند که این اتصال به اینترنت با موارد دیگری چون "دسترسی به دفترچه تلفن" و یا "اطلاعات گوشی"ترکیب شود، در این جا این اتحاد می‌تواند زمینه‌ساز خارج کردن دزدانه اطلاعات از گوشی شود.

 

دسترسی به تاریخچه دستگاه و اپلیکیشن‌ها

اجازه دسترسی به تاریخچه دستگاه و اپلیکیشن‌ها یکی دیگر از مجوزهای مرسوم و تحمیلی محسوب می‌شود. با این مجوز در حقیقت اجازه دسترسی به اطلاعاتی چون سایت‌هایی که کاربر به آنها مراجعه کرده و یا آنها را در لیست علاقمندی خود قرار داده، صادر می‌شود. مرورگر وب،‌ برنامه مدیریت اپلیکیشن‌ها و یا برنامه‌های مرتبط با شبکه‌های اجتماعی نیاز به چنین دسترسی‌هایی دارند، اما واقعا یک بازی نیازی به سرکشی به این بخش‌ها را ندارد. در این مورد هم خطر همیشه در کمین کاربران نشسته است، چرا که سازمان‌های جاسوسی از این راه برای تعقیب کردن افراد در اینترنت و کنترل فعالیت آنها استفاده می‌کنند.

 

دسترسی به مشخصات و حساب‌های کاربری

دسترسی به مشخصات در حقیقت همان دسترسی به اطلاعات شخصی کاربر است که در گوشی خود دارد. این دسترسی برای اپلیکیشن‌های شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توییتر عادی به نظر می‌رسد،‌ اگرچه از طریق همین برنامه‌ها نیز امکان سواستفاده وجود دارد، اما ماهیت این برنامه‌ها به گونه‌ای است که به دسترسی به این اطلاعات نیاز دارند و کاربر چاره‌ای جز موافقت ندارد.

 

دسترسی به تماس‌ها / تقویم

این مجوز در حقیقت خطرناک‌ترین نوع دسترسی است. برنامه‌های آلوده می‌توانند از این طریق آدرس ایمیل، شماره تلفن‌ها و اطلاعات موجود در تقویم را بدون اجازه کاربر به دست آورند.

ویروس FireLeaker با استفاده از این دسترسی، شماره تماس‌ها و آدرس‌های ایمیل را به سروری منتقل می‌کرد که توسط مجرمان سایبری اداره می‌شدند، ‌آنها پس از جمع‌آوری این اطلاعات آنها را در قبال پول در اختیار  شرکت‌هایی قرار می‌دادند  که از طریق پیامک و یا ایمیل، فایل‌های آلوده و بی‌محتوا برای کاربران ارسال می‌کردند.

 

دسترسی به امکان تشخیص موقعیت جغرافیایی

این مجوز برای دسترسی به سنسورهای مکان‌یابی مانند GPS، نقشه‌ها، راهنماها و اپلیکیشن‌هایی چون FourSquare صادر می‌شود. اما آیا یک بازی باید بتواند موقعیت شما را تشخیص دهد؟

گذشته از این که اجازه دسترسی به موقعیت جغرافیایی به هر برنامه‌ای و جمع‌آوری اطلاعات مکان‌یابی توسط آنها بر افزایش میزان مصرف باتری تاثیر می‌گذارد، می‌تواند زمینه‌ساز به خطر انداختن حریم شخصی شما نیز باشد. مثلا بدافزار TigerBot که در سال 2012 شناسایی شد،‌ مکان جغرافیایی گوشی را به همراه اطلاعاتی چون مکالمات و عکس‌ها به خارج از دستگاه می‌فرستاد.

 

دسترسی به SMS

اگر برنامه‌ای اجازه دسترسی به SMS‌ها را درخواست کرد، ‌از خود بپرسید که این برنامه به چه دلیل باید بتواند پیام‌های ما را دریافت کند، بخواند و حتی پیام‌های متنی ارسال کند. برخی از برنامه‌ها برای تایید ثبت‌نام شما برای دریافت خدمات،‌ به SMS‌ها دسترسی دارند اما برخی دیگر از اپلیکیشن‌ها از این طریق،‌ اقدام به ارسال SMS‌های گران‌قیمت با هزینه شما می‌‌کند. به هر برنامه‌ای اجازه دسترسی به SMS‌ها را ندهید.

 

دسترسی به عکس‌ها، اطلاعات و فایل‌ها

معمولا اپلیکیشن‌هایی که نیاز به ذخیره اطلاعات دارند برای چنین دسترسی کسب اجازه می‌کنند. تشخیص این که آیا این برنامه‌ها برای مقاصدی چون سرقت اطلاعات و فایل‌ها به کار می‌روند یا نه بسیار دشوار است،‌ زیرا برخی از ویروس‌ها می‌توانند بر محتویات گوشی مسلط شده و به انتشار عکس‌ها و اطلاعات مهم در اینترنت دست بزنند. به عنوان مثال اپلیکیشن Pixer که از طریقgoogle play  قابل نصب و اجرا بود،‌ کاربران را فریب داده و با کسب مجوز برای دسترسی به عکس‌ها، فایل‌های آنها را به سرور مشخص ارسال می‌کرد.

 

دسترسی به دوربین و میکروفون

وقتی به اپلیکیشنی اجازه می‌دهید تا به دوربین و میکروفون گوشی شما دسترسی داشته باشد، در حقیقت مجوز عکاسی و فیلمبرداری و حتی ضبط صدا را به آن داده‌اید. به طور معمول برنامه‌هایی چون اینستاگرام،‌ اسکایپ و فیس‌بوک چنین دسترسی‌هایی را طلب می‌کنند اما در مورد سایر برنامه‌ها بسیار محتاط باشید چرا که ممکن است از این طریق از گوشی شما جاسوسی کنند.

اما در کنار اجازه‌های معمول که بارها به آنها برخورده‌ایم،‌ موارد خطرناکی نیز وجود دارند که خود را در قالب دیگری پنهان کرده‌اند و می‌توانند به داخل گوشی رخنه کرده و حریم خصوصی ما را با چالش رو به رو کنند. با این حال بهتر است قبل از نصب هر اپلیکیشنی، میزان دسترسی آنها را مورد بررسی قرار دهیم و حداقل موارد زیر را بررسی کنیم.

  1. آیا این اپلیکیشن از منبع قابل اعتمادی برای نصب انتخاب شده است؟
  2. آیا ما می‌دانیم که به چه دلیل این اپلیکیشن دسترسی به این برنامه‌ها را از ما درخواست می‌کند؟
  3. آیا توسعه‌دهنده علت استفاده از این برنامه‌ها را مشخص کرده است؟ (توسعه‌دهندگان موظف به ارایه این اطلاعات هستند.)

اگر پاسخ به هر سه سوال فوق مثبت باشد، اوضاع خوب است و می‌توانید با خیال راحت برنامه مورد نظر خود را نصب کنید. اما اگر حتی به یکی از سوالات فوق پاسخ منفی دادید، ‌در ادامه نصب برنامه تجدید نظر کنید و اگر واقعا به آن نیاز دارید آن را نصب کنید.

در حقیقت گوگل برای فرار از نظارت دقیق از توسعه‌دهندگان برنامه‌ها می‌خواهد که میزان دسترسی برنامه‌های خود را به بخش‌های مختلف گوشی مشخص کنند. به عبارت دیگر گوگل با این کار از خود سلب مسوولیت کرده و عواقب ناشی از پذیرش دسترسی‌ها را به عهده کاربر می‌گذارد. در عین حال مصرف‌کننده اختیارات محدودی در مقابل کاهش دسترسی در اختیار دارد و در مواردی این امکان به هیچ‌وجه در اختیار او نیست. سیاست گوگل در این باره بدین گونه است که یا از برنامه‌ای استفاده نمی‌کنید و اگر استفاده می‌کنید باید شرایط آن را که دسترسی‌ها نیز جزیی از آن هستند بپذیرید.

گوگل در رابطه با رصد برنامه‌هایی که در google play قرار دارند،‌ بسیار ضعیف عمل کرده و بدین ترتیب امنیت کاربران را با مخاطره مواجه کرده است. گسترش انتقادات علیه بی‌توجهی گوگل به چنین مساله‌ای،‌ این شرکت را ودار کرد تا در اندروید 6  توجه بیشتری به حریم خصوصی و میزان دسترسی‌ها داشته باشد. اما از آنجا که فقط 3 درصد کاربران از اندروید 6 استفاده می‌کنند، تا ایمن‌تر شدن این سیستم‌عامل راه درازی باقی است. البته اندروید تنها سیستم‌عامل ناامن نیست و iOS با این که نسبت به اندروید از امنیت بالاتری برخوردار است اما در برخی موارد با مشکلات مشابهی روبه روست. بنابراین بهترین راه چاره افزایش دقت نظر کاربران است که با عدم نگهداری عکس‌های خصوصی،‌ فایل‌ها و اطلاعات کاری و شخصی حساس در گوشی خود، به رصد بیشتر و دقیق‌تر برنامه‌ها بپردازند و‌تا آنجا که می‌توانند راه را بر سواستفاده سودجویان ببندند.

 

آیا تمام دارندگان گوشی‌های هوشمند در کشورمان از سطح دسترسی‌های برنامه‌نویسان اندروید یا IOS به اطلاعات شخصی و حریم خصوصی خود آگاهی دارند و با علم به این نقض حریم خصوصی، اقدام به خرید و استفاده از این گوشی‌ها می‌کنند؟!

طی سالیان اخیر میزان استفاده از "گوشی‌های هوشمند" در سطح کشور به صورت فزاینده‌ای افزایش داشته به گونه‌ای که در حال حاضر و بر اساس آخرین آمار، حدود 30 میلیون ایرانی از گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند.

در میان دارندگان گوشی‌های هوشمند در کشورمان، بخش عمده این گوشی‌ها مبتنی بر سیستم‌‌عامل "اندروید" متعلق به شرکت "گوگل" است که نخستین نسخه این سیستم‌عامل به نام "Alfa" در دسامبر سال 2008 ارائه شده است.

از نکات جالب توجه در خصوص اندروید، "اپن سورس" بودن این سیتم‌عامل آمریکایی است که قاعدتا بر این اساس، مسئله "حریم خصوصی" و "حفظ امنیت اطلاعات" کاربران گوشی‌های اندرویدی با چالش جدی مواجه است.

برای روشن شدن ابعاد این مسئله، کافیست که هر یک از دارندگان گوشی‌های اندرویدی به صورت مستقیم، نیم‌نگاهی به بخش "تنظیمات" و قسمت "برنامه‌های" گوشی خود داشته باشند؛ با مراجعه به قسمت "سیستم اندروید" در بخش "همه برنامه‌ها" در گوشی‌های اندرویدی، اطلاعات بسیار روشن و صریحی از حدود دسترسی‌های اندروید به اطلاعات خصوصی کاربران و دسترسی صاحبان اصلی این سیستم‌عامل به بخش‌های حتی سخت‌افزاری این دسته از گوشی‌های هوشمند ارائه شده است که در ادامه به بررسی اجمالی این دسترسی‌ها پرداخته‌ایم:

دست‌اندرکاران شرکت اندروید در قسمت‌ اجازه‌ دسترسی‌های بخش "سیستم اندروید" بدون کوچک‌ترین کتمان و مخفی‌کاری در توضیحات سطح دسترسی خود به بخش "گرفتن تصاویر و ویدئوها" دقیقا آورده‌اند: "به برنامه اجازه می‌دهد با دوربین عکس و فیلم بگیرد؛ این مجوز به برنامه اجازاه می‌دهد تا در هر زمان بدون تایید شما هم از دوربین استفاده کند."

در بخش "ضبط صدا" در توضیحات دسترسی‌های اندروید عینا آمده است: "به برنامه اجازه می‌دهد تا با میکروفن صدا ضبط کند؛ این مجوز به برنامه اجازه می‌دهد تا در هر زمان بدون تایید شما هم صدا ضبط کند.

توضیحات ارائه شده در بخش "اصلاح مخاطبین و مطالعه مخاطبین" در سیستم اندروید نیز جالب توجه است، در توضیحات این بخش آمده است: "به برنامه اجازه می‌دهد تا داده‌های نحوه ذخیره‌سازی مخاطبین در گوشی شامل فراوانی تماس، ایمیل یا مکالمه به هر روش با مخاطب خاص را اصلاح کند؛ این مجوز به برنامه اجازه می‌دهد تا اطلاعات مخاطب را حذف کند؛ به برنامه اجازاه می‌دهد تا داده‌های نحوه ذخیره‌سازی مخاطبین در گوشی شامل فراوانی تماس، ایمیل یا مکالمه به هر روش با مخاطب خاص را بخواند؛ این مجوز به برنامه اجازه می‌دهد تا اطلاعات مخاطب را ذخیره کند."

اما میزان و سطح دسترسی اندروید بر روی گوشی‌های هوشمند به بخش "پیام‌های متنی" شما نیز قابل‌تامل است چرا که در توضیحات این بخش آمده است: "به برنامه اجازه می‌دهد تا پیام‌های SMS ذخیره شده در گوشی یا سیم کارت را بخواند؛ به برنامه اجازاه می‌دهد تا همه پیام‌های SMS را صرف‌نظر از محتوا محرمانه بودن بخواند."

اطلاعات ارائه شده درباره سطح دسترسی اندروید به "مکان دقیق" شما به عنوان دارنده این دسته از گوشی‌های هوشمند نیز جالب است: "به برنامه اجازاه می‌دهد که مکان دقیق شما را با استفاده از سیستم موقعیت‌یاب جهانی(GPS) یا منابع مکان‌یابی شبکه نظیر برج‌های سلولی و Wifi دریافت کند؛ برنامه‌ها ممکن است از این گزینه برای تعیین مکان شما استفاده کنند."

همچنین در توضیحات بخش "مکان تقریبی" در سیستم اندروید آمده است: "به برنامه اجازاه می‌دهد که مکان تقریبی شما را به دست آورد؛ این مکان توسط سرویس‌های مکان‌یابی و با استفاده از منابع مکان‌یابی شبکه‌ای نظیر پایگاه‌های سلولی و Wifi به دست می‌آید؛ برنامه‌ها می‌توانند از این ویژگی برای تعیین مکان تقریبی شما استفاده کنند."

"خواندن رویدادهای تقویم به‌علاوه اطلاعات محرمانه" بنابر اعتراف صریح توضیحات بخش دسترس‌های اندروید نیز حکایت عجیب مشابهی دارد: "به برنامه اجازه می‌دهد تا همه رویداد‌های تقویم ذخیره شده در گوشی شامل رویدادهای مربوط به دوستان و همکاران را بخواند؛ به برنامه اجازه می‌دهد تا صرف‌نظر از محرمانه بودن یا حساسیت اطلاعات، داده‌های تقویم شما را به اشتراک بگذارد یا ذخیره کند."

از سوی دیگر در توضیحات سطح دسترسی به "اطلاعات تقویم" گوشی‌های اندرویدی نیز آمده است: "رویدادهای تقویمی را بیفزاید یا تغییر دهد و بدون آگاهی مالک به مهمانان ایمیل بفرستید، به برنامه اجازه می‌دهد تا رویدادهایی که می‌توانند گوشی را تغییر دهند شامل رویدادهای مربوط به دوستان و همکاران را اضافه کند، حذف کند یا تغییر دهد؛ این کار ممکن است به برنامه اجازه دهد تا پیام‌هایی ارسال کند که به نظر برسد از صاحبان تقویم ارسال شده‌اند یا رویدادها را بدون اطلاع صاحبان آن تغییر دهد."

با توضیحاتی که تا این بخش درباره سطح دسترسی به اطلاعات شخصی دارندگان گوشی‌های هوشمند اندرویدی بر اساس اعلام صریح و بی‌پرده بخش "سیستم اندروید" ارائه شد، دیگر از توضیحات ارائه شده در بخش "اطلاعات ذخیره شده بر کارت SD" گوشی اندرودی خود تعجب نخواهید کرد: "به برنامه اجازه خواندن محتویات کارت SD شما را می‌دهد."

در توضیحات بخش "یافتن اشتراک‌ها روی دستگاه" درگوشی‌های اندرویدی آمده است: "به برنامه اجازاه می‌دهد لیست حساب‌های شناخته شده توسط گوشی را بگیرد که می‌تواند شامل همه حساب‌های ایجاد شده توسط برنامه‌هایی که نصب کردید، شود."

سیستم‌عامل اندروید در توضیح سطح دسترسی خود به "خواندن نشانه‌گذاری‌ها و تاریخچه وب" در گوشی هوشمند شما به صراحت اعلام کرده است: "به برنامه اجازه می‌دهد تا تاریخچه همه URLهایی که مرورگر مراجعه کرده است و همه نشانه‌گذاری‌های مرورگر را بخواند."

اما در توضیحات بخش "مشاهده مخاطبین پیکربندی شده" آمده است: "به برنامه‌ها اجازه می‌دهد نام‌های کاربری (آدرس‌های ایمیل) حساب‌های Google که شما پیکربندی کرده‌اید را مشاهده کنند."

از آنجا که سیستم‌عامل دوست‌داشتنی اندروید با شما هیچ تعارفی برای کتمان کردن سطح دسترسی خود به حریم خصوصی شما ندارد، در توضیحات بخش "تماس مستقیم با شماره‌های تلفن" به صراحت اعلام کرده است: به برنامه اجازه می‌دهد بدون دخالت شما با شماره‌های تلفن تماس بگیرد این کار ممکن است باعث هزینه‌ها یا تماس های غیرمنتظره شود."

توضیحات "خواندن وضعیت تلفن"  نیز در بخش سطح دسترسی اندروید قابل‌تامل است: "به برنامه اجازاه می‌دهد به ویژگی‌های تلفن دستگاه دسترسی داشته باشد؛ این مجوز به برنامه اجازاه می‌دهد زمانی که تماس برقرار است و شماره خارجی توسط تماس متصل شده است شماره تلفن و شناسه دستگاه را تعیین کند."

در توضیحات بخش "ارسال SMS" آمده است: "به برنامه اجازاه می‌دهد پیام‌های SMS ارسال کند؛ برنامه‌های مضر ممکن است بدون اطلاع شما پیام‌هایی ارسال کرده و باعث شوند هزینه‌هایی اعمال شود."

اما صداقت اندروید در اعتراف به سطح دسترسی به اطلاعات شما به همین‌جا ختم نمی‌شود؛ در توضیحات بخش "مطالعه کارت تماس خود" آمده است: "به برنامه اجازه می‌دهد اطلاعات نمایه شخص ذخیره شده در دستگاه شما مانند اطلاعات نام و مخاطب را بخواند؛ این بدین معنی است که برنامه می‌تواند شما را شناسایی کرده و اطلاعات نمایه شما را برای دیگران ارسال کند."

در بخش "سیستم اندروید" تمام گوشی‌های هوشمند اندرویدی، اطلاعات و توضیحات مفصل دیگری نیز درباره سطح دسترسی به سایر اطلاعات صاحبان گوشی‌های اندرویدی آمده که ارائه تمام این توضیحات در این مجال نمی‌گنجد اما هر یک از دارندگان این نوع از گوشی‌ها به راحتی می‌توانند با مراجعه به بخش مربوطه، این توضیحات را بخوانند و از "صداقت" برنامه‌نویسان سیستم‌عامل آمریکایی اندروید در ورود و نقض "حریم خصوصی" خود آگاه شوند و از آن لذت ببرند!

حال سؤال اصلی اینجاست که کاربران ایرانی که به دلیل برخورداری از ریشه‌های عمیق فرهنگی و دینی نسبت به حفظ حریم خصوصی خود به‌شدت حساس و محتاط هستند، برچه اساس و با کدام دلیل و توجیه فنی، با این وسعت و گستردگی( استفاده 30 میلیون ایرانی از گوشی‌های هوشمند) به استفاده از سیستم‌عامل اندروید یا IOS بر روی گوشی‌های همراه خود روی آورده‌اند؛ آن هم سیستم‌عاملی که طراحان آن به صراحت هرچه تمام‌تر اعلام کرده‌اند که خود را به هیچ وجه ملزم به رعایت "حریم خصوصی و حفظ اطلاعات شخصی" کاربران خود نمی‌دانند!

آیا تمام دارندگان گوشی‌های اندرویدی در کشورمان از سطح دسترسی‌های برنامه‌نویسان اندروید به اطلاعات شخصی خود که به بخشی از آن در این گزارش اشاره شد، آگاهی دارند و با علم به این نقض حریم خصوصی خود، اقدام به خرید و استفاده از این گوشی‌ها می‌کنند؟!

به گزارش تسنیم پرسش مهم‌تر اینکه چند درصد از دارندگان گوشی‌های اندرویدی یا IOS را "مسئولان" کشورمان در سطوح مختلف اجرایی، تصیم‌گیری و تصمیم‌سازی تشکیل می‌دهند؟ به طور قطع، اطلاعات ذخیره شده بر روی این دسته از گوشی‌های هوشمند و مکالمات روزانه مسئولان کشورمان با این گوشی‌ها، بسیار بسیار مهم‌تر، حساس‌تر و حیاتی‌تر از سایر کاربران عادی گوشی‌های هوشمند است که متاسفانه باید بگوییم تمام این اطلاعات به اعتراف صریح برنامه‌نویسان سیستم‌عامل اندروید شامل تصاویر مخفی گرفته شده از طریق دوربین این گوشی‌ها، صداهای ضبط شده پنهانی بدون اطلاع مسئولان دارنده این گوشی‌ها، شماره‌های تلفن موجود در دفترچه تلفن، اطلاعات ذخیره شده در کارت SD و ... به صورت روزانه و با اولین اتصال به اینترنت در اختیار صاحبان این شرکت آمریکایی و شرکت گوگل قرار می‌گیرد!

آیا موضوع "نفوذ" که طی ماه‌های اخیر به کرات مورد تاکید و هشدار مقام معظم رهبری قرار داشته است، نمی‌تواند مسئله خطیر و جدی نقض حریم خصوصی، سرقت آشکار و روشن اطلاعات ذی‌قیمت مسئولان کشوری و عموم دارندگان ایرانی این دسته از گوشی‌های هوشمند را نیز شامل شود؟!

جابر سعادتی صدر