ITanalyze

علی شمیرانی - مدتی هست که می‌خواهم مطلبی درخصوص یکی از آخرین ورژن‌های عجایب و آفات کار روزنامه‌نگاری و خبرنگاران بنویسم.
برخی دوستان اما می‌گویند این کار همچون تف سر بالاست و برای خودمان و همکارانمان بد می‌شود.

برخی هم نگاه دلسوزانه‌ای دارند و می‌گویند تو چه می‌دانی مشکل برخی چیست و شاید اموراتشان با همین چیزها می‌گذرد.
در مقابل اما برخی همکاران نیز معتقدند ماله‌کشی روی این آفات نه تنها نادیده گرفتن صورت مساله محسوب می‌شود بلکه منجر به شکسته شدن قبح بسیاری از مسایل نیز می‌شود که این روزها شاهد وخامت و وقاحت بیشتر هم هستیم.
در نهایت این که اگر به مشکلات پرداخته نشود و خودمان نسبت به پاکسازی و سالم‌سازی فضای کارمان اقدام نکنیم، نمی‌توان انتظار داشت که مثلا فلان نهاد دولتی در این خصوص کاری کند.
از سوی دیگر چشم‌پوشی از برخی اشکالات در واقع اجحاف و ظلم در حق بسیاری از همکاران روزنامه‌نگار است که به شکل حرفه‌ای در حال انجام کار خود هستند و شاید برخی آنها را هم به همان چشم ببیند که همکاران مساله‌دار را.
ماجرا نیز از زمان رواج اعطای هدایا به خبرنگاران شروع شد که مخالفان و موافقان خاص خود را دارد و برخی صف کشیدن خبرنگاران برای دریافت هدیه را در شان آنها نمی‌دانند و برخی آن را مرسوم و بلااشکال می‌دانند.
از این موضوع که بگذریم، این روزها شاهد اتفاقاتی به مراتب عجیب‌تر هستیم و با عرض پوزش و تاسف، آنطور که از همکارانم به کرات شنیده‌ام، افرادی که در رده شغلی خبرنگار و روزنامه‌نگار قرار می‌گیرند، برای دریافت چیزی غیر از هدیه دور مسوولان روابط عمومی‌ها حلقه می‌زنند.
یعنی خبرنگاران و روزنامه‌نگارانی که درخواست غذا می‌کنند! با عرض تاسف مجدد این به اصطلاح خبرنگاران حتی خواستار ظروف یکبار مصرف برای بردن یک وعده غذا از حوزه خبری خود هستند!
نوشتن بیشتر از این موضوع آزاردهنده است. نمی‌دانم ما به کجا می‌رویم. آیا برخی شاغلان در عرصه خبر مشکل سوءتغذیه دارند؟! آیا باید حرف دوستانی را بپذیریم که واقعا برخی تا این حد مشکل دارند که حتی محتاج یک وعده غذا هستند و ...
با پوزش از تمامی همکاران، روزنامه‌نگاران و خبرنگارانی که با وجود تمام کاستی‌ها، مشکلات اقتصادی و لزوم فعالیت همزمان در چند رسانه، تلاش می‌کنند تا وظیفه حرفه‌ای خود را به نحو احسن انجام دهند.