ITanalyze

علی شمیرانی - از حدود 300 سال پیش تاکنون که نخستین ماشین بخار اختراع شد، مردم، ماشین‌های سبک و سنگین را به عنوان ابزاری برای جابه‌جایی افراد و کالاها می‌شناسند.

اما این مفهوم مدتی است که تغییر کرده و ماشین‌ها سلاح‌ جدید تروریست‌ها شده‌اند تا با آن از روی مردم رد شوند و یا با حمل انبوهی از بمب و عملیات‌های انتحاری هزاران نفر را به کشتن بدهند.

حالا روش کشتار ماشینی به قلب اروپا و آمریکا هم کشیده شده است، اما با این وجود جمع‌آوری و ممنوعیت حرکت خودروها و جاده‌ها به مخیله کسی هم خطور نکرده است. ارتباطات و اینترنت نیز امروزه چنین شکلی یافته‌اند و قطع و اختلال در آن، روندی کاهشی در کشورهای دنیا دارد.

در کشور ما و در جریان برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با وجود اهمیت و حساسیت بالا از یکسو و داغ شدن تنور انتخابات و مشارکت عمومی از دیگر سو، خبری از قطع، اختلال یا کندی اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی نبود.

پیام پنهان چنین تصمیم و رویکرد جدیدی به معنای بلوغ و اقتدار کافی برای مدیریت فضای مجازی و ارتباطات کشور بود. به عبارت دیگر حالا می‌توان گفت همانطور که در ایام انتخابات همچون سایر روزهای عادی، امنیت فیزیکی و مرزهای کشور برقرار است، در عرصه ملی سایبری نیز توانایی و اقتدار کافی برای حفاظت و مدیریت این فضا فراهم شده است. امری که بی‌شک با هماهنگی و اجماع ملی و حاکمیتی محقق شده و البته شیرین است.

شیرین از آن جهت که بسیاری از امنیت و ثبات حاکم بر ارتباطات کشور حداکثر استفاده برای تبلیغ و مشارکت بیشتر مردم در انتخابات را بردند.

اما روی دیگر این سکه اندکی تلخ بود و بودند افرادی که همچون مثال ابتدای این متن، از این ابزار برای ترور شخصیت و تخریب استفاده کردند. شاید بتوان نام این افراد را "تروریست‌های مجازی" گذاشت که با ساخت انبوهی از اطلاعات غلط و کوبیدن آن به افکار عمومی، در صدد رسیدن به اهداف خود بودند. اگرچه بخشی از این اقدامات، ترورهای سازماندهی شده و برخی نیز اقدامات فردی بود.

حقیقت آن است که "تروریست‌های مجازی" واقعیت امروز دنیای ما هستند و همانطور که نمی‌توان استفاده از ماشین‌ها را کنار گذاشت، استفاده از ارتباطات را نیز نمی‌توان متوقف کرد. لذا این افراد از داخل و یا از آن‌سوی مرزها می‌توانند به میان ما آمده و اعمال خرابکارانه خود را به ثمر برسانند. از این رو همه ما "نت‌وندان" به‌سان شهروندان، در تامین امنیت شبکه‌های مجازی مسوول هستیم و چه بسا موظف به برخورد، تذکر و گاه گزارش موارد مشکوک و ناشناخته هستیم. همانطور که از کنار ناهنجاری‌هایی که در خیابان‌ها و پیش چشم ما، خانواده و کودکان ما رخ می‌دهد و منجر به بروز صدمه می‌شوند، به سادگی و بی‌توجه عبور نکرده و مسوول هستیم. (منبع:عصر ارتباط)