ITanalyze

علی شمیرانی - یک ماهی می‌شود که در رویدادی بی‌سابقه، تقریبا تمام توان مدیریتی، قانونی، حمایتی و رسانه‌ای کشور روی شکستن شاخ تلگرام متمرکز شده و اکنون می‌توان پرونده آن را بسته دانست. تلگرام چه فیلتر شود چه نشود، تکلیف از همان ابتدا روشن بود، عده‌ای می‌مانند و عده‌ای می‌روند.

اما بازهم مثل سایر سیاست‌های گذشته در فضای سایبری، ما نه "استراتژی‌محور"، که "مساله‌محور" به جزء کوچکی از مشتقات اینترنت، یعنی تلگرام پرداختیم. همانطور که پیش‌تر به ماهواره، فیس‌بوک، توییتر، وایبر، واتس‌اپ، تانگو و انبوهی دیگر از مشتقات اینترنت پرداختیم.

حالا دغدغه و تمرکز ما روی پیام‌رسان‌های داخلی است، درست همانطور که روزی در حال کار روی ایمیل، سیستم عامل، مرورگر، جست‌وجوگر و چندین چند طرح ملی دیگر بود.

بدون هیچ قضاوت و پیش‌داوری در خصوص سرنوشت پیام‌رسان‌های داخلی بیایید فرض کنیم از فردا تمام 40 میلیون ایرانی حاضر در تلگرام دیگر در این پیام‌رسان نیستند، لیکن پرسش اینجاست که آیا این نقطه پایان حفاظت از حریم سایبری کشورمان است؟

آنچه مدنظر من و امثال من است البته هیچ تاثیری بر نگاه و تصمیم متولیان عرصه سایبری ندارد. چون نه اقداماتی از این دست اصولا جدید است و نه نوشته‌هایی در نقد آن اقدامات. با این وجود اما بد نیست دو قاعده دنیای سایبری ذکر شود.

نخست آنکه هیچ حاکمیتی در دنیا را نمی‌توان الگوی موفقیت کامل در حفظ حریم سایبری معرفی کرد و از رویه‌ها و قوانین آنها استفاده کرد. به عبارت دیگر اصولا حفظ صد در صد حریم سایبری در دنیا امری باطل است.

آمریکا که خود خالق اینترنت و مدعی در اختیار داشتن قوی‌ترین زیرساخت‌ها، بالاترین امنیت و بزرگترین شرکت‌های سایبری است، تقریبا روزی نیست که درگیر پرونده‌ای از حملات و خسارات سایبری از حوزه سیاسی گرفته تا هر آنچه تصور شود، نباشد.

دوم آنکه در دنیای سایبری، نه حکومت‌ها که مردم حرف اول و آخر را می‌زنند و آنها هستند که حیات و ممات یک سرویس و یک سرویس‌دهنده را رقم می‌زنند. در دنیای مجازی نمونه‌های زیادی از آنها وجود دارد. غول‌هایی مثل یاهو، اورکات، گوگل‌مپ، گوگل‌پلاس، فیلکر و غیره که با رویگردانی مردم از آنها زمین خوردند و تمام شدند. همانطور که فردا هم تضمینی برای تداوم حیات غول‌های امروزی دنیای سایبری وجود ندارد و هر آن یک نوآوری یا یک افشاگری می‌تواند توجه مردم را جلب کرده و آنها را از صفحه دنیای سایبری حذف کند.

مخلص کلام اینکه لزوما سیاست انسداد و بومی‌سازی هر آنچه در دنیای سایبری متولد می‌شود، راه حل جامع و قطعی نیست. راه حل نهایی و ارجح سرمایه‌گذاری روی مردم از طریق آگاه‌سازی و اقناع صحیح و بی‌طرفانه آداب و قواعد حضور در فضای سایبری است آن هم به نحوی که صرفا منافع حاکمیت در اولویت یا تضاد با منافع مردم انگاشته نشود و این مهم نیز اسباب خاص خود را می‌طلبد.(منبع:فناوران)