بازگشت کابوس گلدکوئست در قامت سایت، اپلیکیشن و روبات
احد بهرامزاده - خوب به خاطر داریم در دهه 90 بین سالهای هشتاد تا نود، نتورکمارکتینگ یا همان فروش شبکهای در کشور رونق داشت. این شبکههای فروش در آن سالها تعداد انگشتشماری از مردم را به ثروت و هزاران نفر را به خاک سیاه و فلاکت کشیدند
و با ورود دولت و جمعآوری خانههای تیمی اشاعهدهنده نتورکمارکتینگ که در آن سالها (کوئست) سردمدار این قضیه بود و به مرور تب وتاب این شبکههای فروش اینترنتی فروکش کرد.
نتورکمارکتینگ در آن سالها نقاط کور و ضعفی داشت که مردم در استفاده از آنها هیچ توجهی به آن نداشتند. میتوان گفت هیچ قانون مشخصی برای برخورد با این شبکههای فروش در کشور وجود نداشت و مورد بعد غیر قابل دسترس بودن کشورهای مادر این شبکهها بود که در صورت بروز مشکل معلوم نبود چه بلایی بر سر پولهای افرادی که از این شبکهها استفاده کردهاند، خواهد آمد و در نهایت این شبکهها هیچ کالا و خدمات قابل لمسی برای خریداران این محصولات در کشور نداشت.
اما وضعیت نتورک در کشور به اینجا ختم نشد و در داخل کشور بسیاری از شرکتهای وطنی وارد این نحوه از فروش شده محصولات خود را به فروش رساندند. با توجه به اینکه این شرکتها ضعفهای نتورکمارکتینگهای قبل را به کلی از بین برده بودند تا حدود زیادی موفق به فروش محصولات خود در کشور شدند که اعم فعالیتها و محصولات این شرکتها محصولات بهداشتیآرایشی بود.
اما با گسترش اینترنت و شبکههای اجتماعی در اقصا نقاط کشور، فروشهای اینترنتی و شبکهای وارد بازار خرید و فروش شدند که البته باز هم مشکلاتی برای کاربران به وجود آمد که از جمله آنها میتوان به تفاوت قیمت با بازارهای واقعی و کیفیت محصولات و خدمات پس از فروش اشاره کرد. در مواقع زیادی قیمتهای فروشهای اینترنتی با قیمت واقعی بازار تفاوت چشمگیری داشت و یا کیفیت محصولات آنی نبود که در شبکههای فروش تبلیغ شده بود و در نهایت مشکل خدمات پس از فروش محصولات عرضهشده در فروشهای اینترنتی بود.
همه این موارد گفته شد تا به نوع دیگری از نتورکمارکتینگ که این روزها در سایتها و شبکههای اجتماعی در جریان است بپردازیم. «تبلیغ نگاه کن و پول بگیر» این شعاری است که در اغلب این اپلیکیشنها و روباتها با آن روبهرو میشویم.
با توجه به اینکه در کشور ما هیچگونه نظارتی به فروشهای اینترنتی و شبکههای اجتماعی نمیشود، جای دارد که هموطنان و کاربران در برخورد و استفاده از این منابع درآمدی محتاطتر عمل کنند.
در اینجا پلن یکی از روباتها را برای آشنایی بیشتر مخاطبان شرح میدهیم. در بیشتر این نوع از تبلیغات یک صفحه مجازی طراحی شده که اغلب از چند قسمت تشکیل میشود: ثبتنام، شروع کسب درآمد، زیرمجموعهگیری، حساب کاربری، برداشت و واریز به حساب کاربری، ثبت تبلیغ و قوانین.
در بیشتر این اپلیکیشنها پس از ثبتنام با انتخاب گزینه شروع کسب درآمد، تبلیغاتی برای بازدید کاربران نمایش داده میشود و کاربران باید بعد از دیدن تبلیغات گزینه تیک یا تایید را بزنند.
در یکی از این روباتها، کاربر بعد از دیدن تبلیغ و فشردن قسمت تیک مبلغ 250 تومان و با عضویت در کانالها 2000 تومان و با معرفی این روبات به افراد دیگر 1000 تومان و ثبت تبلیغ برای روبات مثلا 30 درصد پورسانت میگیرند. با یک حساب ساده اگر یک تبلیغ را 10،000 نفر ببیند و هر کدام از آن تبلیغ 250 تومان بگیرند، کل پورسانت تعلق گرفته به این افراد مبلغی حدود 2،500،000 تومان خواهد شد و اگر تعداد تبلیغات را نیز برای هر فرد در روز اضافه کنیم ظاهرا ارقامی غیرقابل تصور به دست میآید. حال گردانندگان این روباتها چقدر درآمد کسب میکنند که این پورسانتها را بدهند. البته رقم پورسانت در بعضی از این روباتها و اپلیکیشنها 6 تومان است که این با واقعیت نزدیکتر است.
و اگر در شبکههای اجتماعی دقیقتر شویم، تبلیغات روباتها و اپلیکیشنهای خارجی را نیز خواهیم دید که محاسبه درآمد آنها با دلار آمریکا تسویه آنها با کاربران با بیتکوین و دیگر ارزهای اینترنتی است.
در هر صورت چون در کشور ما ارگانی که نظارتکننده بر این نحوه از بازاریابیها باشد وجود ندارد جا دارد که کاربران در استفاده از این شبکههای فروش به این نکات تاملبرانگیز دقت کنند تا در آینده با مشکلات حادی مواجه نشوند مثلا در صورت استفاده از این اپلیکیشنها هنگام معرفی شماره حساب برای واریز درآمد کسب شده حتما از حسابهای راکد که حساب اصلی افراد نیست استفاده شود یا هنگام بازدید از تبلیغات این سایتها و روباتها ملاحظات قانونی کشور در نظر گرفته شود.
البته گذر زمان مانند تمام موارد اینچنینی در مورد این نوع از شبکههای فروش قضاوت خواهد داشت. (منبع:عصر ارتباط)