ITanalyze

علی شمیرانی - اخیرا یک دستگاه تلویزیون خریده‌ام که متوجه شدم با امکانات موجود در کشور ما سازگاری ندارد. دنبال ماجرا را از نمایندگی شرکت مذکور گرفتم، پاسخ دادند مشکل از تلویزیونی که خریده‌اید نیست و باید امکانات دستگاه‌های جانبی و متصل به آن اعم از پخش‌کننده و دریافت‌کننده تصاویر را به روز رسانی کنید.

دستگاه‌های متصل اما چندان قدیمی نبودند و در پاسخ به این مساله نیز گفتند، پس مشکل از کیفیت تصاویر ارسالی از سوی سازمان صدا و سیما است، از آنها پیگیری کنید و انشاالله تا سال‌های آینده با خرید و نصب تجهیزات جدید از سوی آن سازمان، مرتفع خواهد شد.

قانع نشدم و برایم سوال بود که چرا باید پول گزاف محصولی از مصرف‌کننده ایرانی دریافت شود که اصولا با نیازهای مردم و کشور همخوان نیست و مگر نه این که روی بسیاری از محصولات الکترونیکی در دنیا نوشته می‌شود ساخته شده برای فلان کشور. این یعنی در فلان کشور، قوانین، استانداردها و دولت، شرکت سازنده را ملزم به عرضه محصولی می‌کند که با نیازها و امکانات موجود در آن کشور از مسایل ابتدایی همچون ولتاژ برق گرفته تا سایر امکانات همسو باشد.

پیدا کردن نهاد مسوول در این مواقع سخت است، هرچند مسوولی هم که پیدا کنید، اگر پاسخگو باشد، امید چندانی به اقدام ندارید. با ناامیدی اما به ذهنم رسید موضوع را از سازمان حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان پیگیری کنم. مساله را مطرح کردم اما همانطور که انتظار داشتم پاسخی که گرفتم درخشان بود. مسوول مربوطه که تلاش داشت به سرعت تلفن را قطع کند، پس از توضیحات مشروح من (به عنوان یک روزنامه‌نگار)، اینطور پاسخ داد: "خب مردم می‌توانند آن کالا را نخرند!"

و چقدر خوب معنی حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان را آموختم. آری! ظاهرا حق با اوست و این روزها مردم باید خود مراقب خیلی چیزهای دیگر هم باشند. مردم باید با وجود انبوهی از مسوولان که حقوق می‌گیرند تا مانع اجحاف در حق‌شان شوند، خود به راه افتاده و در خصوص تمامی مسایل و محصولات اطلاعاتشان را به روز کنند و خود تصمیم بگیرند، محصولی که خریداری می‌کنند اصلا مناسب امکانات موجود در کشورشان هست یا نه؟ یا فلان موسسه مالی که مجوز دارد، قابل اعتماد است یا نه؟ این وسط میلیاردها تومان در روز هم از جیب مردم برود، فدای سر ...

زلزله و آلودگی، برف و گردوغبار و گرانی و غیره هم مشکل خود مردم است. از این مسایل زیاد شده و اینطور که پیداست بیشتر هم می‌شود. رسانه‌ها هم هر چه می‌نویسند، خبر از تکانی به مسوول مربوطه نیست.

همین حوزه فاوا روزی چند مساله و مشکل در رسانه‌های کوچک و بزرگ خطاب به مسوولان نوشته می‌شود؟

لذا همانطور که مدتی است مردم فرا گرفته‌اند که خود باید به داد خود و یکدیگر برسند، به نظر می‌رسد ما رسانه‌ها نیز باید از این پس خطاب نوشته‌هایمان را مردم قرار دهیم و آنها را از شر مسوولان بی‌مسوولیت و مشکلاتی که پیش پایشان است آگاه کنیم. چراکه نام بردن از این مسوول و آن نهاد، بیهوده، قلم‌فرسایی و آب در هاون کوبیدن است و گویی همه به حال خود رها شده‌ایم. (منبع:عصرارتباط)